มะเร็งที่ขาวิบากกรรมทำกับไก่
มะเร็งที่ขาวิบากกรรมทำกับไก่
“คุณลุงสายัณห์ ศรีธนชัย” เล่าว่าแม่จะรักลุงมาก พอแม่ตายลุงก็เสียใจว่าแม่เราทำไมถึงต้องตาย เดิมตั้งใจว่าถ้าหายแล้วจะรับแม่มาอยู่ที่กรุงเทพฯด้วย แต่แม่มาตายเอาเสียก่อน จึงอยากจะรู้ว่าแม่ไปอยู่ที่ไหน พยายามถามพรรคพวกเพื่อนฝูงเรื่อยไปว่า มีใครรู้จักไหมว่ามีพระที่ไหนบ้างที่สามารถตรวจได้ว่าคนที่ตายไปแล้วไปอยู่ ที่ไหน
ตอนนั้นลุงอายุ 23 ปี จนมาเจอเพื่อนคนหนึ่งบอกว่ามีหลวงพ่ออยู่องค์หนึ่ง ท่านอยู่ที่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ใครตายไปอยู่ไหน ท่านรู้หมด องค์นี้ท่านเก่งมาก
พอรู้ลุงก็ดีใจมาก ซึกถามว่าอยู่ที่ไหน ไปอย่างไร พอทราบว่าอยู่แถวตลาดพลูก็มาทันที ตอนนั้นมีพ่อมาด้วย พอมาถึงวัดปากน้ำ ภาษีเจริญเป็นเวลาที่หลวงพ่อท่านลงรับแขกอยู่พอดี มีญาติโยมมานั่งล้อมท่านเยอะมาก รอจนได้โอกาส ได้จังหวะที่คนน้อยลง ลุงก็รีบเข้าไปกราบหลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ก็ถามท่านตรง ๆ โดยไม่ได้อ้อมค้อมอะไรเลยว่า
“หลวงพ่อครับ แม่ของผมเสียชีวิตไปแล้ว ผมเป็นห่วงแม่อยากทราบว่าแม่ผมไปอยู่ที่ไหนครับ”
หลวงพ่อวัดปากน้ำ (ภาษีเจริญ) ก็หันไปสั่งแม่ชีที่นั่งอยู่ใกล้ท่าน ชื่อ “แม่ชีชั้น” ท่านสั่งว่า “เอ้าแม่ชี…ตรวจให้คุณคนนี้เค้าหน่อยซิว่า…แม่เค้าตอนนี้ไปอยู่ที่ไหน”
แม่ชีก็นั่งตรวจหลับตาอยู่สักครู่หนึ่งไม่เกิน 5 นาที แล้วก็บอกว่า “ไปอยู่ในนรก แต่ยังไม่ลงนรก ยังรอการตัดสินอยู่ ยังอยู่ในระหว่างพิจารณา”
ลุงก็ถามต่อไปว่า “แม่ผมทำกรรมอะไร ทำไม่ถึงต้องไปอยู่ในนรก”
แม่ชีก็บอกว่า “แม่เคยทำกรรมมาเมื่อชาติก่อนเป็นกรรมเก่าไม่ใช่ของชาตินี้ ชาติก่อน สมัยหนึ่งแม่ทำกับข้าวอยู่แล้วคั้นกะทิ ใส่กระทะไว้ แล้วก็วางไว้กับพื้น ยังไม่ได้เอาไปตั้งไฟ แล้วที่บ้านก็เลี้ยงไก่ด้วย ทีนี้ไก่เข้ามาในครัวมาเหยียบเอากระทะหกเสียหายหมดแม่ก็เกิดความโมโห จึงคว้าไม้ขว้างไปถูกขาของไก่อย่างจัง ปรากฏว่าไก่ตัวนั้นไม่ได้ตายเดี๋ยวนั้นหรอก ขามันบวม บวมหลายวันแล้วมันก็ตาย กรรมอันนี้แหละเพิ่งมาตามทัน”
แล้วแม่ชีก็บอกหมดเลยว่า อาการป่วยด้วยโรคมะเร็งที่ขาของแม่ จะบวมเหมือนกับขาไก่ที่มันบวมนั่นแหละ พอแม่ชีพูดจบ ลุงก็มานึกดูว่า อาการของแม่นั้นขาบวมจริง ๆ ขาทั้งสองข้างบวมเป่งเลย แล้วก็ตายทั้ง ๆ ที่ลุงยังไม่ได้เล่ารายละเอียดของอาการให้หลวงพ่อฟังเลยแม้แต่น้อย
แต่กลับตรงกับที่แม่ชีชั้นได้บอกอย่างน่าอัศจรรย์
ลุงก็ถามต่อไปอีกว่า “แล้วอย่างนี้ ผมจะต้องทำยังไงครับ ถึงจะช่วยแม่ผมได้” ตอนนั้นพ่อก็ไปด้วย
หลวงพ่อท่านก็บอกว่า “ต้องสร้างโรงเรียนแล้วก็ถวายสังฆทาน”
พอทราบอย่างนั้นวันนั้นลุงมีเงินเท่าไหร่ก็เอาเลยถวายหมดเลยร่วมสร้าง โรงเรียน พ่อร่วมด้วย ลุงร่วมด้วย ไม่ทราบว่าจำนวนเงินเท่าไหร่ แต่มีค่าสำหรับลุงมากในสมัยนั้น เมื่อร่วมทำบุญเสร็จ ท่านก็ให้แม่ชีจัดการแทนให้บอกว่าให้ส่งบุญนี้ ไปให้แม่ของลุง ส่งไปให้เดี๋ยวนั้นเลย หลวงพ่อท่านก็ช่วยด้วยส่งบุญให้แม่ พอได้รับปั๊ป แม่ก็พ้นจากนรก ไปเป็นเทวดาอยู่ที่ชั้นดาวดึงส์พ้นไปเลย เวรกรรมก็ตามไม่ได้เพราะบุญนี้แรงกว่า
คุณลุงสายัณห์เล่าต่ออีกว่า หลังจากที่หลวงพ่อท่านช่วยให้แม่ของลุงพ้นจากนรก ลุงก็ศรัทธาหลวงพ่อมาก
ลุงสายัณห์ ศรีธนชัย
------------------------------------------------
ความเห็น (2)
siripong premjet
-เพชรย่อมเป็นเพชร
พลอยมีค่าไม่เสมอเพชร
แต่เมื่อได้ขึ้นเป็นแหวน
ก็หลงตนเองเสมอเพชร
แต่ค่าที่แท้จริงก็คือพลอยอยู่นั่นเอง
-นี้คือข้อคิดที่ควรสังวรของผู้มีอคติต่อหลวงพ่อวัดปากน้ำ
-จงรู้ไว้ด้วยว่าเพชรเม็ดนี้เป็นยอดของเพชร ที่หาได้ยากยิ่งในอสงไขยจักรวาล