HA : คืนหัวใจให้ระบบสุขภาพ ตอนที่ 3

บุคลากรทางการแพทย์ยังมีหัวใจความเป็นมนุษย์อยู่จริง ๆ บางครั้งมีโมหะ โทสะมากขึ้นอาจจะทำให้ความมีหัวใจแห่งความเป็นมนุษย์ลดลงบ้าง คงต้องใช้สติดึงเอาโมหะ โทสะให้ลดลง ไม่โกรธ ไม่หลง ไม่ยึดติดในความมีตัวตนของตน มองความมีคุณค่าของเพื่อนมนษย์อย่างเท่าเทียมกัน ตราบนั้นเราก็จะเป็นคนที่นำหัวใจความเป็นมนุษย์กลับคืนมาสู่ระบบคุณภาพเอง

ในช่วงหลังเบรก 11 โมงเช้าวันที่ 14 มีค.50 เป็นช่วงโอกาสทองผู้เข้าร่วมประชุม HA เนื่องจากอ.ประเวศ วะสีท่านได้มาเล่าให้ฟังถึง “ความเป็นมนุษย์กับการเข้าถึงสิ่งสูงสุด ความจริง ความดีและความงาม”

หากเรามีหัวใจความเป็นมนุษย์ ขณะที่เราให้บริการแก่ผู้ป่วย จะแสดงออกได้ทั้งสีหน้าแววตา ท่าทาง อ.ประเวศท่านพูดติดตลกว่า บางครั้งผู้ป่วยก็ยังสามารถสัมผัสได้แม้กระทั่งกลิ่นที่ออกมาจากตัวเรา ทำให้ผู้ฟังยิ้มเล็กยิ้มน้อยกันเป็นแถว ๆ

นอกจากนี้อาจารย์ยังบอกว่าหากเราบริการด้วยหัวใจจะมี 4 สิ่งที่เพิ่มขึ้น 2 สิ่งที่ลดลง

4 สิ่งที่เพิ่มขึ้น ได้แก่

1.     มีความสุขทั้งผู้ให้และผู้รับบริการ

2.     เกิดนวัตกรรมขึ้น เพราะการที่เรามีใจในการทำงาน เราจะเกิดความกล้า กล้าคิด กล้าทำ คิดอยากจะปรับปรุงพัฒนางานมากขึ้นนั้น อยากทำโน่น อยากทำนี่ จึงเกิดนวัตกรรมใหม่ ๆ

3.     คุณภาพของการให้บริการมี Patient Safety เพราะเราใส่ใจผู้ป่วย
4.     โรคจะหายเร็วขึ้น การคิดว่าผู้ป่วยมีคุณค่า จะทำให้เราฟังผู้ป่วยมากขึ้น ทำให้รู้ถึงสาเหตุของการเจ็บป่วยจริง แต่คนที่ไม่ฟังผู้ป่วยเพราะมีความคิดว่าตนเองเหนือกว่าจึงไม่ฟังผู้ป่วย ดังนั้นเขาจะพลาดโอกาสที่จะรู้สาเหตุการเจ็บป่วยที่แท้จริง

2 สิ่งที่ลดลง คือ

1. ต้นทุนการรักษา Cost Medical Care ลดลงเพราะผู้ป่วยหายเร็วขึ้น

2. การฟ้องร้องต่อบุคลากรทางการแพทย์จะลดลง เพราะมีความสัมพันธ์กันด้วยใจ มีน้ำจิต น้ำใจต่อกัน

นอกจากนี้อาจารย์ยังกล่าวถึงความสัมพันธ์ระหว่างความจริง ความดี ความงาม ว่า ถ้ามองแบบแยกส่วนก็จะมีความหมายต่าง ๆ กัน ….แต่ถ้ามองเป็นองค์รวมว่าความจริงที่มีความดีและความงามอยู่ในกันและกัน ความจริง-ความดี-ความงาม ก็จะมีความหมายจำเพาะว่า หมายถึง…. ความจริง ที่มีความดี ความงาม ความดี ที่มีความจริง ความงาม ความงาม ที่มีความจริง ความดีอย่างที่อยู่ในกันและกัน 3 สิ่งนี้มีความเชื่อมโยงกันเป็นหนึ่งเดียวไม่แยกจากกัน เพียงแค่การให้บริการที่มีหัวใจความเป็นมนุษย์และสามารถทำให้เกิด 4 เพิ่ม 2 ลด ทำให้ดิฉันมีแรงฮึดที่จะทำและเล่าสู่กันฟังในหมู่ชุมชนคนชุดเขียวเพื่อเพิ่มคุณภาพงานต่อไป ต่อจากอ.ประเวศ ก็เป็นคิวของเจ้าพ่อ HA จะเป็นใครไม่ได้นอกจากอ.อนุวัฒน์ ศุภชุติกุล หัวข้อที่อาจารย์เล่าให้ฟังคือ “การสะสมคุณภาพ” อาจารย์เล่าว่า การสะสมคุณภาพ ก็เหมือนกับการสะสมความดี ถ้าเราทำดี วันละเล็กวันละน้อย สะสมความดีทุกวัน เราจะมีความสุข การทำงานคุณภาพก็เช่นกัน หากมีการสะสมคุณภาพจะทำให้เกิดคุณภาพที่ต่อยอดกัน อาจารย์ได้ยกตัวอย่างการทำงานคุณภาพแบบ q ตัวเล็กและ Q ตัวใหญ่ คือ q ตัวเล็ก หมายถึงการพัฒนาคุณภาพอย่างค่อยเป็นค่อยไป ไม่ต้องใหญ่มากแต่มีการสะสมทำต่อเนื่องไม่หยุด Q ตัวใหญ่ หมายถึงการทำพัฒนาคุณภาพแบบบิ๊กโปรเจ็ค โครงการใหญ่โครงการเดียวแบบตูมเดียวจอด แล้วไม่ทำคุณภาพอีกเลย มีตัวอย่างโรงพยาบาลที่โหมทำงานอย่างหนักเพื่อให้ผ่านการรับรอง HA เมื่อผ่านการรับรองแล้วก็บอกเหนื่อยเหลือเกินขอพักร้อนทำงานคุณภาพสักพักนะ เมื่อไหร่ที่จะ Re-Accredit ค่อยมาทำงานคุณภาพใหม่ละกัน ถึงตอนนั้นก็สายไปซะแล้ว เพราะเหมือนกับการต้องมาเริ่มต้นใหม่ โรงพยาบาลนั้นจึงไม่ได้รับการรับรองว่าเป็นโรงพยาบาลคุณภาพอีกต่อไป แล้วแบบไหนจะได้คุณภาพโดยรวมดีกว่ากันระหว่าง q ตัวเล็กและ Q ตัวใหญ่ ท่านคงมีคำตอบในใจแล้วใช่มั้ยคะ ? การสะสมคุณภาพด้วยการทำงานให้เป็นงานประจำที่มีคุณภาพเกิดเป็นความเคยชินและทุกคนร่วมกันจึงจะเป็นการสะสมคุณภาพ สะสมคุณภาพอะไรบ้าง1.สะสมความผิดพลาด ไว้เป็นบทเรียน <ul>

เพื่อหาคำตอบที่ดีที่สุดในการแก้ปัญหาจากการทำงาน

เพื่อดูว่าเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างไรบ้าง

</ul>2. สะสมสมรรถนะของคน จะทำให้คนในองค์กรเก่งขึ้นได้อย่างไร3. สะสมความชื่นชม และรักผู้ป่วยของคุณ love your patient <ul>

มองการทำงานให้เป็นเรื่องสนุก

ความรักของผู้ให้บริการมิใช่แค่ความรู้สึกแต่ต้องเป็นการกระทำ จะทำให้การบริการมีคุณภาพโดยอัตโนมัติ

</ul> ดิฉันคิดว่า Humanized Health care ในประเทศไทยมีมายาวนาน แต่ก็อยู่ที่ตัวบุคคลของผู้ประกอบวิชาชีพ มีอยู่เป็นส่วน ๆ เป็นคนๆ เช่น <ul><li><div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 0pt">แพทย์ที่เห็นความทุกข์ผู้ป่วยที่มารอตรวจและได้ทุ่มเทเสียสละตรวจผู้ป่วยจนหมดกว่าจะได้รับประทานอาหารกลางวันบางครั้งก็เลยเที่ยง หรือบ่ายโมงไปแล้ว</div></li></ul><ul><li class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 0pt"> พยาบาลที่มีความรักและเห็นใจผู้ป่วย ให้ทั้งกำลังใจแก่ผู้ป่วยและญาติที่ใกล้ถึงวาระสุดท้ายของชีวิต นอกจากนี้ญาติบางคนที่ไม่มีแม้กระทั่งเงินซื้อถุงบรรจุศพ โลงศพ พยาบาลหลายคนก็ควักทุนทรัพย์ของตนเองซื้อโลงศพให้ </li></ul> <div style="text-align: center"> </div> ซึ่งจะเห็นว่าบุคลากรทางการแพทย์ยังมีหัวใจความเป็นมนุษย์อยู่จริง ๆ บางครั้งมีโมหะ โทสะมากขึ้นอาจจะทำให้ความมีหัวใจแห่งความเป็นมนุษย์ลดลงบ้าง คงต้องใช้สติดึงเอาโมหะ โทสะให้ลดลง ไม่โกรธ ไม่หลง ไม่ยึดติดในความมีตัวตนของตน มองความมีคุณค่าของเพื่อนมนษย์อย่างเท่าเทียมกัน ตราบนั้นเราก็จะเป็นคนที่นำหัวใจความเป็นมนุษย์กลับคืนมาสู่ระบบคุณภาพเอง