หลังจากที่หนูนิดหายหน้าหายตาไปนาน..ถ้าจะพูดไปก็เหมือนแก้ตัวค่ะ..แต่ก็จะขอเล่าให้ฟังนะค่ะ..ด้วยเพราะงานประจำที่บีดรัดตัวและหัวสมองมาก..ซึ่งเบียดบังแม้แต่เวลาที่จะกินข้าว..ต้องกินข้าวเป็นเพื่อนกับคอมพิวเตอร์..ไม่มีเวลาที่จะเงยหน้าขึ้นมามองดูชาวโลก
..แต่ก็ยังแอบๆ ใช้เวลาอันน้อยนิดเข้ามาใน G2K ด้วยความคิดถึงที่ไม่ห่างหายไปจากใจ..ติดตามดูเพื่อนๆ และพี่ๆ บอกเล่าเรื่องราวต่างๆ มากมาย ทั้งรู้เรื่องมั่งไม่รู้เรื่องมั่ง..บางทีอ่านยังไม่จบ..งานด่วนก็เข้ามาจี้สะเอวให้สะดุ้ง..และปิด blog ไปชั่วคราว
จากการเขียนบันทึกที่ผ่านมาในบันทึกของหมอดินนั้น..เป็นสิ่งที่เป็นความคิดความฝันในอุดมการณ์..ที่อยากอุทิศตน..ความรู้และความคิดอยากช่วยเหลือ..ใครก็ได้ที่ต้องการรับสิ่งนี้ไปจากตัวเรา..
กระทั่งได้ดำเนินงานมาได้พักนึง..ก็ได้หยุดไป..เพราะหลายสิ่งหลายอย่างและกอปรกับตัวของผู้นำและชาวบ้าน..ยังเป็นปุถุชนธรรมดาที่มีทั้ง รัก โลภ โกรธ หลง ..เป็นปัญหาอุปสรรคในการทำงานอย่างมาก..และตัวหนูนิดเอง..เวลาที่จะว่างตรงกันกับชาวบ้านนั้นหายากซะเหลือเกิน
แล้วในวันนึงก็ได้รับแรงใจจากการเขียนบันทึกของตัวเองซึ่งเป็นสิ่งที่หนูนิดใช้ยึดเหนี่ยวให้คอยเป็นเพื่อนที่ดี..นั่นคือหนังสือ..
ไม่ใช่ว่าหนูนิดจะเป็นหนอนหนังสือแต่อย่างใด..จะอ่านหนังสือที่ต้องการอ่าน..และชอบเฉพาะนักเขียนที่คุ้นเคย..และวิทยากร เชียงกูล คือนักเขียนท่านแรกและมีหนังสือเล่มแรกของท่านในหนังสือ นั่นคือ
"ฉันจึงมาหาความหมาย" และตอนนี้ ก็มีเรื่อง "ทำไม ฉันจึงมาหาความหมาย" ด้วยนะค่ะ ใครสนใจอยากอ่านก็บอกนะค่ะเขียนเป็นบล๊อกหนังสือของวิทยากรให้อ่าน
แต่กว่าจะได้มาเป็นความสุขและความประทับใจเหล่านี้ในใจได้ ก็เป็นเพราะ G2K นี่แหละค่ะ
และอีกอย่างเป็นผลจากการความห่วงใยและปราถนาดีของคนคนนึงที่คอยห่วงใยความรู้สึกอยู่เสมอ
คุณสะ-มะ-นึ-กะ
wow!! ดีใจจังเลยค่ะเจอกันอีกแล้ว
..ฉันจึงมาหาน้องสาว
มาฟังเรื่องราวของความฝัน
ดูโน่นสิ .ดวงดาวนับหมื่นพัน
เริงระบำ สุขสันต์ ...สบายใจ
สวัสดีค่ะพี่แผ่นดิน
คิดถึงจังเลยค่ะพี่ชาย หนูนิดเพิ่งจะกลับจากงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติค่ะ ได้หนังสือมาเพียบเลยค่ะ(มีคนแซวว่าให้หนูนิดเอากระสอบไปใส่ค่ะ) ได้หนังสือของไพวรินทร์ ขาวงามมาด้วยนะค่ะ เห็นหนังสือเยอะแยะแล้วคิดถึงพี่แผ่นดินค่ะ ได้หนังสือของ อ.เสกสรรค์มาเกือบ 10 กว่าเล่มด้วยค่ะ เหนื่อยค่ะ คนเยอะมาก แต่ได้หนังสือที่ตั้งใจไปซื้อแล้วก็สุขใจค่ะ