สมัยที่ผมยังเรียนอยู่ที่ประเทศอาหรับ มีบทความบทหนึ่งที่ผู้เขียนเขียนขึ้นมาเหมือนกับว่าจะดูถูกคนอาหรับกันเอง แต่ถ้ามองดูเจตนาของเขาแล้ว เป็นเป็นการเตือนสติอะไรบางอย่าง
ฟูงแกะ เมื่อแกะตัวใดตัวหนึ่งถึงทำร้ายโดยสุนัขจิ้งจอก ก็จะพากันร้อง.. แบะๆ...วิ่งไป วิ่งมา และร้องดังไปหมด แต่ไม่มีตัวใดคิดจะทำอะไร
เขาว่าคงไม่ต่างอะไรกับโลกอาหรับหรือมุสลิม เมื่อเกิดเหตุการณ์ใดที่มีผลกระทบต่อโลกอาหรับหรือมุสลิมด้วยกันแล้ว ก็จะจัดประชุมหรือสัมมนาหรือมีกระประชุมสุดยอด ที่นั้นที่นี่ ประเทศนั้นประเทศนี้ แต่สุดท้ายออกมาแค่มติหรือข้อตกลงว่าจะทำนั้น จะทำนี่ แต่สุดท้ายไม่มีอะไรเกิดขึ้น มีแต่เสียงดังๆ เท่านั้น ก็คงไม่ต่างอะไรกับฝูงแกะอย่างที่ได้กล่าว
ดังนั้น
เมื่อเจอปัญหาอะไรหรือได้รับสี่งที่ทำให้เราไม่พอเจ้า ก็ให้ตั้งสติ ประชุมพิจารณาอย่างรอบคอบ ร่วมแรง ร่วมใจกันแก้ปัญหานั้น ไม่ใช่โวยวาย หรือกล่าวโทษคนนั้น คนนี้ ถ้าเป็นเช่นนี้พวกเราก็คงไม่ต่างกับฝูงแกะฝูงนั้น
وَشَاوِرْهُمْ فِي الأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللّهِ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ
[آل عمران : 159]
ไม่มีความเห็น