ดินสอ
เมื่อวานนี้ จัดงานมอบใบประกาศนียบัตร แก่ อาสาสมัครสาธารารณสุขประจำหมู่บ้าน ซึ่งเพิ่งผ่านการอบรมมา เลยถือโอกาสนี้ จัดแฟ้มประจำตัวให้ อสม.คนละ 1 ชุด เพื่อเก็บเอกสารต่างๆ ในนั้น เราใส่กบเหลาดินสอและดินสอที่ยังไม่ได้เหลา 1 แท่งด้วย เขาก็สงสัยว่าทำไมไม่แจกปากกา ก็เลยอธิบายว่า เรากำลังดำเนินรอยตามในหลวงของเรา ก็พระองค์ทรงเคยเล่าว่า ใช้ดินสอนี้ดีหลายอย่าง ดินสอไม่เคยทรยศคือน้ำหมึกหมด ใช้ไปถ้าทู่ หรือหัก ก็เหลาใหม่ได้ ที่สำคัญเขียนผิด หรือต้องการแก้ใข ก็ลบ เขียนใหม่ได้ สุดยอดแล้วสำหรับพ่อหลวงของเรา ท่านสามารถแจกแจงเหตุผล ทุกอย่างได้ชัดเจน อสม.ต่างก็พยักหน้าเข้าใจ เราก็เลยบอกว่า การเหลาดินสอ เป็นการสร้างสมาธิอย่างหนึ่ง เวลาเหลาถึงไส้ ถ้าใช้ความรุนแรง เหมือนตอนเหลาไม้ เป็นอันรับรองได้ ว่า หัก! เมื่อตอนเหลาถึงไส้ ต้องทำใจละมุนลมัย ค่อยๆหมุนแท่งดินสออย่างระมัดระวัง จึงจะสำเร็จ
เวลาผ่านไป เรามองที่พื้น เห็นขี้กบดินสอ เกลื่อนกลาด บางคนหมุนทวนเข็มนาฬิกาก็มี เป็นอันว่า ในที่สุด ทุกคนก็ ได้ประสบการณ์เหลาดินสอกันไป ต่างๆนาๆ บางคนถึงกับ ยกแท่งดินสอโชว์ แล้วบอกว่า เหลือแค่นี้เอง (เกือบถึงยางลบ) เราเลยบอกว่า จะยากแค่แท่งแรกค่ะ ถือว่าทบทวนถึงประสบการณ์เก่าๆก็แล้วกัน
ถ้าใครแวะมาอ่าน อย่าลืมลองกลับไปเหลาดินสอกันนะ แล้วจะได้ความรู้สึกแปลกๆกัน ทั้งนี้ เราเองต้องขอบอกว่า ได้พยายามจะเหลาดินสอให้พวกเขาแล้ว แต่ไม่ไหว เกือบ 100 แท่ง ทำไปแค่10 กว่าแท่ง ก็แทบแย่ เหงื่อตกเลย (นี่แหละ การหลงลืมวิถีชีวิตเดิมๆ)
