จากบ้านพ่อครูบา..สู่เด็กรักป่า
จากคำเชิญของพี่ดอกแก้วในครั้งแรกใน blog และจากครูอ้อยใน blog และในโทรศัพท์ ชวนให้ไปเจอกันที่บ้านพ่อครูบาสุทธินันท์..หนูนิดก็ตัดสินใจตอบตกลงทันที..แจะเดินทางไปสมทบทีหลังในวันที่ 5 เมย ตอนเย็นหลังเลิกงาน
หนูนิดใช้เวลาซิ่งมอเตอร์ไซด์คันใหม่ ออกเดินทางจากบุรีรัมย์ 17.30 น. ถึงบ้านพ่อครูบาด้วยความกล้าๆ กลัวๆ (ผี) แต่ก็สู้ตายค่ะ ในเมื่อตัดสินใจมาแล้วต้องไปให้ถึง..ซึ่งการเดินทางก็เต็มไปด้วยบรรยากาศมืดสลัวและวังเวงทั้งสองข้างทาง..กลัวว่าจะมีใครมาโบกรถขอเดินทางไปด้วย..หรือไม่งั้นก็ขอซ้อนท้ายรถมอไซต์มาแบบไม่ได้ขออนุญาต!
จนในที่สุดเจอแสงไฟ..เย้!!! ในที่สุดก็ถึงบ้านพ่อครูบา..แจ้งแก่แม่บ้านว่าตามคณะของ อ.ขจิตและครูอ้อยมา ...แค่นั้นแหละค่ะ..เสียงหัวเราะและการต้อนรับจากพี่ๆ อันดับแรกขาดไม่ได้ต้องเข้าไปกอดครูอ้อยผู้น่ารักก่อนอันดับแรก ตามด้วยพี่ดอกแก้วที่สาวห้าวในอุดมคติ..และต่อมาการทักทายด้วย ศอกอันโตจากอ.ขจิต ที่เกือบจะลงกระหม่อมบางๆ ของหนูนิดด้วยความหมั่นไส้ และสุดท้ายเสียงที่ตามมาอีกคือ
"จำพี่ไม่ได้เหรอ.".หนูนิดเหวอเลยค่ะ ครูเสือ..คือครูที่เคยรู้จักเมื่อครั้งที่ครูเสือยังอยู่ที่บุรีรัมย์..ขอโทษนะค่ะครูเสือ..สายตาสั้นค่ะ..มองไม่ค่อยชัด..พี่ดอกแก้วถามว่าอ้าวแล้วทำไมไม่ใส่แว่นล่ะ..หนูนิดก็เลยบอกว่า
"กล้วไม่สวยค่ะ" แค่นั้นก็ฮากันมาก และตามด้วยคำทักทายและรอยยิ้มนุ่มๆ และอบอุ่นจากพ่อครูบาของ ชาว blog
จากการที่หนูนิดได้พบปะกับพี่ๆ ทุกคนในครั้งแรก และหลายครั้งแรกก็ตาม (จากครูอ้อย คุณ สะ-มะ-นึ-กะ น้องขวัญ) พ่อครูบา พี่อึ่งอ๊อบ อ.รัตติยา ครูเสือ ย่ามแดง เด็กๆ ทุกคน และพี่ๆ ทุกคนที่ไม่ได้เอ่ยถึง ทุกคนล้วนแล้วแต่ให้ความเป็นกันเอง ให้ความสนิทสนมคุ้นเคยพูดคุยได้ถูกคอกันเป็นอย่างมาก..เหมือนว่า
"เรา" ทั้งหมดได้เคยเจอและรู้จักกันมาก่อน
โดยเฉพาะพี่ดอกแก้ว ที่หนูนิดได้ประทับใจในความเป็นตัวของพี่ดอกแก้วและการทำงานด้วยความรักและความผูกพันที่มีจากหัวใจจริง
พี่สมพร ผู้มีความเป็นกันเอง มีแบบฉบับและสไตล์ของตัวเองเด่นชัดที่สำคัญชอบโพสต์ท่าเด็ดๆ ถ่ายรูปแบบไม่เกรงใจนกหนูหรือใครเลยมั่นใจสุด สุด ค่ะ
และถือว่าเป็นคู่วุ่นวัยซน กับอ.รัตติยา เขียวแป้นมากกกก ชอบโพสต์ท่าเด็ดๆ ถ่ายรูปเหมือนกัน มีบุคคลิกที่เด่น ชัดมากและที่สำคัญเพิ่งจะรู้ว่า อ.รัตติยาเรียก ดอกบวบว่า ..ดอกตำลึง!!!
ประมวลภาพการเดินทางจากบ้านพ่อครูบาถึงค่ายเด็กรักป่าของพี่ดอกแก้ว
คุณแม่ยังสาว
สุ้ตายค่ะ!!!!
ครูอ้อยจำได้มั้ยว่าใคร
สวยเริ่ดดดด
อาหย่อยยย
ค่ายเด็กรักป่า
หนังสือทำมือ
เส้นทางธรรมชาติในค่ายเด็กป่า
เบื้องหลังเดอะก๊อดฟาเทอร์
สามเณรภาคฤดูร้อนในโครงการเด็กรักป่า
พ่อครูบา (เดอะก๊อดฟาเทอร์)
แต่ละท่านแอ็คสุดฤทธิ์
ทางเดินป่า
สาวน้อยน่ารักของพี่นิด
ครอบครัวชาว blog
บินหลา
คู่วุ่นวัยซน
ความเห็น (18)
หวัดดีจ้ะ
รูปเยอะดี...ในไฟล์ มีรึยังจะได้ก็อป....
ไ ว้มาเที่ยวกันใหม่นะ....โอกาสหน้า
สวัสดีค่ะหนูนิด
- เยี่ยมมากค่ะ...ดีใจด้วยนะคะที่พบลูกกุญแจ
- พวกเราถามถึงหนูนิดด้วยตอนที่เราร้องเพลงกัน
- ถ้าหนูนิดอยู่...เราคงได้ฟังเพลงที่ไพเราะเพราะพริ้งจากหนูนิดแน่เลยค่ะ
มีอยุ่ในไฟล์แล้วค่ะ คิดถึงจังเลยคิดว่าต้องได้ไปอีกแน่ค่ะ (ติดใจที่ค่ายและตู้หนังสือพี่ค่ะ)สวัสดีค่ะครูอ้อย
คิดถึงจังเลย เป็นไงค่ะปวดเมื่อยมั้ยลุยกันแบบสุดๆเลย
ขอบคุณมากค่ะเจอแล้วลืมไว้ที่ร้านค้าเฮ้อ!!ไม่ไหวเลยจริงๆ นะค่ะความสามารถแบบนี้
ไว้โอกาสหน้าไม่พลาดค่ะจะร้องให้ฟังกันเต็มๆ
สวัสดีค่ะน้องหนูนิด
- ครูอ้อยยังปรับตัวปรับใจไม่ได้เลยค่ะ
- สงสัยยังไม่มีใครกลับถึงบ้าน จึงไม่มีใครออนไลน์
คิดถึงค่ะ
เสียดาย...ไม่ได้เจอ
ได้แต่เจอในบล็อก....
พี่ไปถึงสวนป่าวันที่ 7 ...เห็นร่องรอยหนูนิดในวีดีโอ..สดใสน่าดู..
สวัสดีค่ะคุณ 
..น.เมืองสรวง
- เงียบหายไปนานเลยนะค่ะสบายดีหรือเปล่า..กับชีวิต..
- การเดินทางคือสิ่งที่หนูนิดชื่นชอบ..ซึ่งเป็นอีกรูปแบบนึงในการเรียนรู้
สวัสดีค่ะหนูนิด..คิดถึงจังค่ะ
- ชอบการเดินทาง..เหมือนครูอ้อยชอบศึกษาชีวิต
แวะมาทักทายกันนะคะ
สวัสดีค่ะพี่ 
แผ่นดิน
- อ้าว!!พี่ก็มาด้วยเหรอค่ะหนูนิดไม่รู้จ๊ะขอโทษนะค่ะ
- พ่อไม่ค่อยสบายค่ะ ปวดขาแล้วก็งอแงไม่ไปหาหมอยาหมดค่ะต้องพาไปตรวจและรับยามากิน
- ไว้โอกาสหน้านะค่ะพี่ชาย
- ร่องรอบแบบต๊องๆ ค่ะพี่ไปไหนก็ไม่เลิกนิสัยขี้ลืมเลยค่ะ ชาว blog ป่วนกันทั้งกองเลยค่ะเรื่องกุญแจรถหายโดยเฉพาะพ่อครูบา
- ยังไม่ลืมพี่ชายหรอกค่ะ
สวัสดีค่ะครูอ้อย
ลองเปลี่ยนรูปประจำ blog เป็นรูปนี้ดีมั้ยค่ะ
ครูอ้อย สู้ๆ ครูอ้อยสู้ตาย ครูอ้อยไว้ลาย ครูอ้อยสู้ๆ
สวัสดีจ้า หนูนิด คนสวย คนน่ารัก ตาซุกซน และคนขี้ลืม (ล้อเล่น)
ว่าแต่ว่า ตกลงเจอกุญแจรถรึเปล่าค่ะ เป็นห่วง เป็นห่วง
คิดถึงนะคะ
สวัสครับคุณหนูนิด
- ติดตามมาเป็นกำลังใจและอ่านบันทึกของหนูนิดนะครับ
- ทุกคนเป็นห่วงเรื่องลูกกุญแจกันทั้งนั้นเลย
สวัสดีค่ะพี่แป๊ด
- สบายดีนะค่ะ ตอนนี้คงจะมีความสุขสนุกสานกับเรื่องเล่าการเดินทางกลางป่า พร้อมด้วยเสียงหัวเราะที่มันส์ระเบิดแล้ว คิดถึงค่ะ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้กินข้าวยำฝีมือพี่ซะที แห้วหลายรายการมากเลย
- ความขี้ลืมนี่เกือบจะรู้กันทั่วแล้วนะค่ะเนี่ย เป็นความสามารถเฉพาะตัวค่ะ ห้าม!!! ลอกเลียนแบบ ขนาดครูอ้อยยังไม่แปลกใจในความสามารถอันนี้ค่ะ 555
- พี่รู้จักเด็กคนนี้หรือเปล่าฝากหอมแก้มยุ้ยๆ ทีนะจ๊ะ บอกหน่อยนะค่ะว่าพี่หนูนิดคิดถึง
สวัสดีค่ะ คุณ สะ-มะ-นึ-กะ
- ขอบคุณมากค่ะ
- แฮะๆ เป็นเรื่องเล่าสนุกๆ ไปแล้วค่ะกับความขี้ลืมของหนูนิด
น.เมืองสรวง
คุณ น.เมืองสรวง
ขอให้เดินทางกลับโดยสวัสดิภาพนะค่ะ...ถ้ามีโอกาสคงได้เจอกันอีกค่ะ..ฝากคิดถึงน้องอาทด้วยจ๊ะ