ไชโย!!! ดีใจได้โทรศัพท์คืนแล้ว
หลังจากที่ทำโทรศัพท์ตกหายแล้วเมื่อตอนเย็นวันพฤหัสที่ 26 เมย
เมื่อเย็นวานนี้ (30 เมย.)หนูนิดได้เดินทางไปรับโทรศัพท์คืนจากพระที่รับซ์อโทรศัพท์หนูนิดไว้ คุยน้ำไหลไฟดับเพื่อจะต่อรองราคาให้พระสงสารและลดราคาจาก 2100 บาทลงให้ ได้ผลค่ะพระใจอ่อนให้ซื้อคืนในราคา 1400 บาท พระขาดทุน 700
พี่ที่เค้าพาไปเค้าบอกว่า
"สงสารพระ "
แต่หนูนิดก็แย้งพี่เค้าว่า
"สงสารพระเหมือนกันแต่ทำไงได้ ถ้าหนูนิดให้พระทั้งหมดพระก็ต้องบาปพระว่าหนูนิดกังวลและเสียดายตังค์ ที่จะต้องจ่ายหมด 2100 บาท หนูนิดไม่ได้จ่ายด้วยความเต็มใจ มันจะเป็นบาปแก่พระ "
พี่เค้าบอกว่า
"คิดได้ไงเนี่ยนิด..เรื่องอื่นไม่เห็นแกงกเลย..บาปนะน้อง"
ได้แต่หัวเราะค่ะ ก็น่าจะจริงของเค้า...เรื่องแบบนี้ขี้เหนียวค่ะ แต่ถ้าซื้อหนังสือแพงเท่าไหร่ก็เท่ากันซิน่า..ไม่งกเลย..และไม่ต่อรองราคาเลยแม้แต่บาทเดียว
อ่านดูแล้วก็อย่าเอาเป็นตัวอย่างนะค่ะ คิดว่าตัวเองก็เห็นแก่ตัวเหมือนกันที่ว่า "สิ่งไหนที่เป็นของเรา..ก็ต้องเป็นของเราวันยังค่ำ" (ถ้าไม่ลืมทิ้งไว้ไหนก่อน" เพราะเรามีความผูกพันกับโทรศัพท์เครื่องนี้มากกกกว่าเครื่องอื่นๆ ที่เคยซื้อมา
ความเห็น (2)
ดีใจด้วยนะคะ ที่ได้คืนแล้ว
แต่ก็สงสารพระ จริงๆแหละ 555
อ้าว!!!เจ๊หนิง
ไม่เข้าข้างน้องเลยเหรอเนี่ย...เป็นคนรู้จักใช้เงินนะเนี่ย555