ประสบการณ์ในการนำเสนอผลงานวิชาการ

ได้มีโอกาสครั้งหนึ่งที่ได้ไปนำเสนอผลงานวิชาการเพื่อคัดเลือกเป็นผลงานวิชาการยอดเยียมของกระทรวงสาธารณสุขปี 2549

เมื่อวันที่ 3 พ.ค.50 ที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสไปนำเสนอผลงานวิชาการเพื่อคัดเลือกเป็นผลงานวิชาการยอดเยี่ยมของกระทรวงสาธารณสุข ที่พัทยา  หลังจากที่ได้นำเสนอผลงานในการประชุมวิชาการเมื่อปีที่แล้วและได้รับการคัดเลือกว่าเป็นผลงานวิชาการดีเด่น  จากประสบการณ์ในการประชุมวิชาการครั้งนั้น และการนำเสนอวิชาการในครั้งนี้ พบว่าบรรยากาศในการนำเสนอไม่เหมือนกันเลย  อาทิ

1. เป็นการนำเสนอรวมกันทุกสายงาน โดยแบ่งเป็นงานเชิงปริมาณ และงานเชิงคุณภาพ โดยจะมีผู้เชี่ยวชาญเฉพาะ 1-2 คน เป็นผู้วิพากษ์ และมีผู้วิพากษ์สายงานอื่นอีก 4-5 คน ทำให้บรรยากาศไม่คุ้นเคย และการนำเสนอหากเป็นผลงานที่เป็นเฉพาะด้าน ผู้วิพากษ์ท่านอื่น ๆ จะไม่รู้เรื่อง ดังนั้นผลงานต้องเขียนให้อ่านได้รู้เรื่องทั้งวิชาชีพคนเอง และวิชาชีพอื่น ๆ

2. บรรยากาศจะค่อนข้างเคร่งเครียด เหมือนกับการสอบวิทยานิพนธ์  ทั้งที่กรรมการบอกว่าอย่าทำหน้าเครียด จริง ๆ แล้วผมไม่เครียดแต่บรรยากาศที่ไม่คุ้นเคย อาจทำให้หน้าเครียดโดยไม่รู้ตัว จนกรรมการต้องพูดแซวตลอดรายการที่วิพากษ์

3. อย่าคิดว่าผ่านการเลือกเป็นผลงานดีเด่นแล้ว ผลงานจะดีพอใช้ได้ เพราะผลงานของผมเมื่อตนนำเสนอเป็นผลงานดีเด่น ไม่โดนวิจารณ์ เลย แต่ในครั้งนี้ผมโดนวิจารณ์ว่าให้กลับไปเรียนหนังสือใหม่  ทั้ง ๆ ที่ผมก็จบปริญญาโทไปแล้ว  สงสัยต้องไปเรียนปริญญาเอกต่อ   

4. Mehodology ต้องแข็งแรงมาก ๆ  เพราะผู้วิพากษ์เน้นเรื่องนี้มาก ๆ  จะทำเป็นแบบลูกทุ่ง ๆ  หรือ R2R สงสัยคงจะไม่ได้  ยิ่งผลงานเป็นการวิจัยเชิงทดลองแล้ว ต้องรอบคอบจริง ๆ

5. งานนี้ตอนแรกผมจะไม่ไปนำเสนอเพราะรู้ว่าผลงานมีข้อจำกัดมาก ๆ  แต่เกรงใจผู้จัดและผู้อำนวยการ จึงทำให้รายงานการวิจัยที่ส่งไปก่อนทำได้ไม่ดีนัก ผู้วิพากษ์จะวิพากษ์ตามรายงานการวิจัย เป็นส่วนมาก ดังนั้นต้องเตรียมรายงานการวิจัยดี ๆ เหมือนจะส่งลงวารสารวิชาการสาธารณสุข 

6. สุดท้าย ผมคิดว่าควรจะให้โอกาสผู้เสนอผลงานวิจัยว่าต้องการประกวด หรือต้องการเผยแพร่ผลงานอย่างเดียว เพราะการนำผลงานไปแข่งขันกัน ทั้งที่ต้นทุนไม่เหมือนกัน เช่นบางเรื่องเป็นผลงานที่ต้องการทำ ปริญญาโท หรือ เอก งานที่ทำในชุมชนจะไปสู้ได้อย่างไร

สุดท้าย นับเป็นโอกาสที่หาได้น้อยที่ได้ไปร่วมในการนำเสนอเสนอครั้งนี้  แต่อย่างไรก็ตามประสบการณ์ที่ได้มา ทำให้รู้ว่าความรู้ของเรามีแค่เพียงน้อยนิด  เหมือนกับเป็นกบในกะลา การได้ไปเรียนรู้โลกภายนอกทำให้เราเปิดโลกทรรศน์ และได้มุมมองที่กว้าง และทำให้เราละเอียดรอบคอบ และต้องการค้นหาความรู้ ให้มากกว่านี้ .... ความรู้ไม่สิ้นสุด  และไม่คงที่  ................ ขอบคุณสำนักวิชาการสาธารณสุข ครับ  

[เพื่อนร่วมทาง]

• แหม แบบนี้ก็ต้องไปเรียนปริญญาเอกต่ออีก ใช่ไหมคะ หมอก้อง
• เชียร์ เชียร์ ค่ะ

[kong]

ขอบคุณพี่นน ที่เข้ามาให้กำลังใจ ครับ

[งานให้คำปรึกษา]

บทสรุปสั้น ๆ แต่ได้อารมณ์พอสมควร เพราะเพิ่งจะผ่านฉากนี้มาเมื่อไม่นาน ถ้าเป็นดิฉันถูกอาจารย์บอกให้กลับไปเรียนอีกหรือกลับไปเรียนใหม่ เพราะ ... อะไรก็แล้วแต่ คงล้มลงไปนอนหงายท้อง ตายไปเลยค่ะ

อยากเป็นกำลังใจให้นะคะ เมื่อมีครั้งที่หนึ่งแล้ว เชื่อว่าเวทีนี้อีกไม่นานเกินรอ จะต้องได้ต้อนรับหมอก้องในฐานะ candidate เหมือนเช่นเคย

[งานให้คำปรึกษา]

ขำขำค่ะ มือไปกด enter ก่อน ยังโม้ไม่เสร็จ

ปริญญาเอกถ้าอยากเรียนก็อนุโมทนา สาธุค่ะ แต่ที่ผ่านมาดูเหมือนหมอจะบอกว่าให้กลับไปเรียนใหม่ไม่เอาแล้ว

ถ้างานหน้าเรียนทางลัดพอไหวมั๊ยคะ เช่น ขอความกรุณาเชิญอาจารย์ที่วิพากษ์ เป็นอาจารย์ที่ปรึกษา R2R เรื่องต่อไป ปีหน้าอาจมีครั้งที่สองก็ได้ค่ะ

หมอก้อง สู้...สู้

                                                                DAENG...D

[กลุ่มพัฒนาการส่งเสริมสุขภาพ ศูนย์อนามัยที่ 8 นครสวรรค์ กรมอนามัย]

        แอบเป็นกำลังใจให้คะ    นับได้ว่าหมอก้อง เป็นนักวิชาการนำร่อง  ของศูนย์ฯ คนหนึ่งที่เดียว    ที่คนในหน่วยงาน  ควรเอาเป็นแบบอย่าง 

         แต่ที่หมอถูกแซว ว่าดูหน้าเครียด  ขอแนะนำให้หมอยิ้มมากๆ  คะ  เพราะจะช่วยลดความเครียด  และที่สำคัญ  อีกอย่างคือ  ดีต่อสุขภาพจิต   ทั้งของตนเองและผู้ร่วมงานคะ 

          ขอเป็นกำลังใจกับหมอก้อง   สู้  สู้  เพื่อองค์กร   และเป้าหมาย คือประชาชน   นะคะ