เมื่อคืนมีโอกาสได้นั่งสนทนา
ร่วมก๊วนกับแก๊ง Takraw Club
มีการพูดถึงเรื่องคำขวัญประจำจังหวัดแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันทำให้คิดขึ้นได้ว่า
เราก็ควรแนะนำจังหวัดที่ตนเองได้อาศัยมาตั้งแต่เกิดให้แก่ผู้อื่น
ด้วยความที่จังหวัดแพร่เป็นจังหวัดเล็กๆที่หลายๆคนอาจจะเคยได้ยินแต่ชื่อ โดยไม่ทราบว่ามีตำแหน่งที่ตั้งอยู่ส่วนไหนของประเทศไทย
นั่งสนทนาไปเรื่อยๆ...อารมณ์สำนึกรักบ้านเกิดก็ผุดขึ้นมาในสมอง (ไม่ได้โปรโมทค่ายโทรศัพท์ค่ายใดค่ายหนึ่งนะคะ)
แม้จะเป็นชาวแพร่ตัวเล็กๆที่ไม่สามารถพัฒนาช่วยเหลือจังหวัดของตนได้มากแต่ขอนำเสนอแหล่งท่องเที่ยวในจังหวัดแด่ผู้อ่านและผู้สนใจ
“หม้อห้อมไม้สัก ถิ่นรักพระลอ ช่อแฮศรีเมือง ลือเลื่องแพะเมืองผี คนแพร่นี้ใจงาม”
<div align="left">
แหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญ</div>
พระธาตุช่อแฮ
อยู่ที่ตำบลช่อแฮ ห่างจากตัวเมืองแพร่ไปตามถนนช่อแฮ ประมาณ 9 กิโลเมตร (เส้นทางหลวงหมายเลข 1022) เป็นปูชนียสถานอันศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองแพร่ และเป็นพระธาตุประจำปีขาล ตามตำนานกล่าวว่าสร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. 1879 - 1881 ในสมัยพระมหาธรรมราชาธิราช (ลิไท) โดยขุนลัวะอ้ายก๊อม พระธาตุช่อแฮเป็นเจดีย์ที่ประดิษฐานพระเกศาธาตุ และพระบรมสารีริกธาตุพระศอกซ้ายของพระพุทธเจ้า เป็นเจดีย์ทรงแปดเหลี่ยม ย่อมุมไม้สิบสอง ศิลปะเชียงแสน สูง 33 เมตร ฐานสี่เหลี่ยมกว้างด้านละ 11 เมตร สร้างด้วยอิฐโบกปูนหุ้มด้วยแผ่นทองเหลืองลงรักปิดทอง <div align="left"><address class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 0pt; text-align: center"> <p></p> </address></div></span></span><p></p><p>วนอุทยานแพะเมืองผี ตั้งอยู่ที่ตำบลน้ำชำ ใช้เส้นทางหลวงสายแพร่ - น่าน ทางหลวงหมายเลข 101 ไปประมาณ 12 กิโลเมตร แล้วแยกขวาเข้าไปอีก 6 กิโลเมตร แพะเมืองผีอยู่บนเนื้อที่ประมาณ 500 ไร่ เกิดจากสภาพภูมิประเทศซึ่งเป็นดิน และหินทรายถูกกัดเซาะตามธรรมชาติเป็นรูปร่างลักษณะต่างๆ เช่น ดอกเห็ด หน้าผา ดูแล้วแปลกตา ชื่อ แพะเมืองผี น่าจะมาจากภาษาพื้นเมืองแพะ แปลว่า ป่าละเมาะ ส่วนคำว่า เมืองผี แปลว่า เงียบเหงา วังเวงอาจเกิดจากสภาพภูมิประเทศที่ดูเร้นลับน่ากลัว สถานที่แห่งนี้ประกาศเป็นวนอุทยานเมื่อวันที่ 2 มีนาคม 2524 </p> <p style="margin: 0in 0in 0pt; text-align: center" class="MsoNormal">พระธาตุพระลอ อยู่ที่ตำบลบ้านกลาง ห่างจากอำเภอสองประมาณ 3 กิโลเมตร เป็นพระธาตุเก่าแก่อายุกว่า 400 ปี สร้างขึ้นเป็นอนุสรณ์เพื่อระลึกถึงความรักอมตะของพระลอแห่งนครแมนสรวง และพระเพื่อน-พระแพงแห่งเมืองสรอง เป็นต้นกำเนิดของวรรณคดีเรื่องลิลิตพระลอซึ่งจัดว่าเก่าแก่ที่สุด สันนิษฐานว่าน่าจะแต่งขึ้นในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนต้น บทประพันธ์ลิลิตพระลอได้รับการยกย่องว่าเป็นยอดลิลิตบทหนึ่งเพราะบรรยายได้อย่างไพเราะ คือ</p>
เสียงลือเสียงเล่าอ้าง อันใดพี่เอย
เสียงย่อมยอยศใคร ทั่วหล้า
สองเขือพี่หลับใหล ลืมตื่น ฤาพี่ <p align="left"> สองพี่คิดเองอ้า อย่าได้ถามเผือ</p><p style="margin: 0in 0in 0pt; text-align: center" class="MsoNormal"></p>
จริงๆมีแหล่งท่องเที่ยวอีกมากมายนะคะแต่เอามานำเสนอตามคำขวัญ
ถ้าสนใจสามารถอ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ http://www.tat.or.th/province.asp?prov_id=54 และ http://www.phrae.go.th
และที่สำคัญชาวแพร่มีวัฒนธรรมอย่างหนึ่งคืออนุรักษ์การใส่เสื้อผ้าหม้อห้อม โดยส่วนราชการ รัฐวิสาหกิจ และประชาชนทั่วไปจะร่วมใจกันใส่เสื้อหม้อห้อมกันทุกวันศุกร์ ถ้ามีโอกาสได้แวะไปเยี่ยมเยียน ก็อย่าลืมแวะซื้อเสื้อหม้อห้อมนะคะ มีขายเยอะที่บ้านทุ่งโฮ้ง อำเภอเมือง จังหวัดแพร่คะ
</span>
แม้เราจะเป็นส่วนเล็ก ๆ แต่ถ้าเราช่วยกัน เชื่อว่ามันจะเกิดสิ่งที่ เรียกว่า "พลัง"ขึ้นมาได้ครับ พระธาตุสวยมากครับ แล้วคนแพร่นี่ สวยทุกคนด้วยรึเปล่า น้อ! 555+++
สวัสดีครับ
ผมเกิดปีขาล เคยไปสักการะพระธาตุครั้งหนึ่งครับ
เมืองอุดมมาก ร่มเย็น มีโอกาสจะไปสักการะอีกครับ
สวัสดีคะ
สวัสดีคะพี่ดลและคุณบุญ
สวัสดีเจ๊า
ตามมาต้อนฮับน้องสาวจาวเหนือเจ๊า..
ปี้เป๋นคนเจียงฮายก่อเลยยินดีจ้าดนักตี้ได้หันน้องสาวจาวเหนือ..
ยินดีต้อนฮับเข้าสู่ G2K เจ๊า..
สวัสดีเจ้า ขอเป็นคนหนึ่งที่ตี้รักเมืองแป้เจ้า เกิดเมืองแป้เหมือนกัน เพิ่งไปแอ่วพระธาตุช่อแฮมาเมื่อบ่นานนี้เจ้า ขอบคุณเจ้าตี้เว็บเกี่ยวกับตี้บ้านมาฮื้อดู
.....รักเมืองแป้เจ้า....