เด็กเลือกกินไม่เป็น

เดี๋ยวนี้เด็กเลือกกิน(อาหารใจ)ไม่เป็น  ส่วนใหญ่เลือกแต่ทางสนุกเพลิดเพลิน  เช่น  เรื่องบันเทิง  เกมส์  และสิ่งลามกอนาจาร  ซึ่งเป็นปัญหามากจริงๆ

พ่อแม่ควรสอนวิชาการและวิชาชีพของครอบครัวหรืออาชีพอื่นที่เห็นสมควรตามที่ปฏิบัติอยู่จริงๆ

การเรียนรู้ที่ดีที่สุด  คือการเรียนจากสภาพความเป็นจริง   ชีวิตครอบครัว  การงานของครอบครัว  “เป็นห้องเรียนของลูกหลาน”  ที่ดีที่สุด  และชุมชน / สังคม  ก็เป็น  “มหาวิทยาลัยชีวิต”  ที่วิเศษที่สุดเช่นเดียวกัน  ถ้ารู้จักวิธีเรียน

การเรียนรู้ที่ดีที่สุด  ส่วนมากเกิดขึ้นไม่ได้ในทันที  หรือเพียงใช้ปากบอกเท่านั้น  ในบางเรื่องต้องอาศัยการเรียนรู้และฝึกหัดครั้งแล้วครั้งเล่า  ใช้เวลานานเป็นปีหรือหลายๆปี  พ่อ – แม่ จึงอย่าเหนื่อย  อย่าเบื่อหน่ายที่จะต้องสอนลูกในเรื่องนั้นๆ  สอนแล้วสอนอีก

การเรียนรู้เป็นการกินอาหารของมนุษย์ที่มีความละเอียดอ่อนมากอย่างหนึ่ง  และเป็นความสุขชั้นสูงที่สำคัญและจำเป็นแท้จริงแก่ชีวิตของมนุษย์ด้วย  อาหารของมนุษย์มี  ๔  อย่าง  คือ  กวฬิงการหาร  ได้แก่  คำข้าว  หรืออาหารที่กินทางปาก  ผัสสาหาร  คืออาหารที่ได้รับจากการสัมผัสทางตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ  มโนสัญเจตนาหาร  คืออาหารที่ได้มาจากการจดจำและการคิดคำนึงในใจ  และวิญญานาหาร  คืออาหารที่ได้มาจากการคิด  ได้มาจากความรู้ทางตา หู จมูก  ลิ้น กาย และใจ  มีกวฬิงการาหารอย่างเดียวที่อิ่มแล้วกินอีกไม่ได้  ต้องรอจนกว่าจะหิว อาหารลำดับต่อมาอีก ๓  อย่าง  ยิ่งได้กินยิ่งมีความสุข 

แต่อาหารทุกชนิดก็มีทั้งคุณและโทษ  ต้องรู้จักเลือกกิน 

[Motosapiens sapiens]

ความกลัว ทำให้ การเรียนรู้จากชีวิตจริง เป็นไปได้ยาก

ความผิดพลาด ทำให้ไม่อยากให้ใคร ทำพลาดอีก แต่ใครเล่าจะทำแล้วผิดพลาดกันทุกคน

ความเป็นเจ้าของชีวิต หรือว่าเป็นแค่เพียงผู้สร้างชีวิต คอยชี้ทางชีวิต แต่ห้ามเดินออกนอกทางที่ชี้ ไม่ต่างกับผู้บงการชีวิต

เรื่องแค่นี้ง่าย ๆ เมื่อคิด แต่ยากเมื่อทำ