บันทึกฝากจากเวียดนาม

ประสบการณ์ครั้งหนึ่งในเวียตนาม ...หลายคนคงได้ไปเที่ยวเวียตนามมาแล้ว เช่นกันกับผู้เขียนวันที่ 2 -6 เมย.ที่ผ่านมาผู้เขียนได้ไปชมอ่าวฮาลองเมืองมรดกโลกทางธรรมชาติ เมืองฮานอย สุสานโฮจิมินส์ การแสดง หุ่นกระบอกน้ำและศึกษาดูงานโรงเรียนในระดับประถมศึกษา และมัธยมศึกษา ชมวัด และนั่งสามล้อถีบชมวิถีชีวิตชาวเมืองฮานอย ...ถ้าจะถามว่าผู้เขียนได้อะไรจากการมาเวียดนามครั้งนี้ ..ได้มากเกินคาด ความขยันขันแข็งของสตรี สังเกตจากการเข้าไปซื้อของในร้าน การหาบของขายตามถนน แววตาท่าทางกริยาการพูดคุย เห็น ความสามารถใน การขี่จักรยาน และขับมอเตอไซร์ของชาวเมืองฮานอย บนท้องถนนได้อย่างปลอดภัย ผู้เขียนได้พักในฮานอย 2 คืน มีโอกาสได้ชมแหล่งท่องเที่ยวสำคัญในเมือง ทุกที่ที่ได้ไปชื่นชมกับต้นไม้ใหญ่น้อยที่มีให้เห็นมาก บางครั้งเห็นอยู่หน้าตึกแถวพันไปมากับสายไฟ หรือตามถนนข้างทาง นั่งรถผ่านไปทางไหนก็จะมีความร่มรื่นของต้นไม้ให้เห็นในแต่ละเส้นทางที่ผ่าน เข้าไปในโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง ก็พบต้นไม้ใหญ่ ร่มรื่นเต็มไปทั่วบริเวณโรงเรียน ผู้เขียนเลยถามผู้ที่ประสานงานชาวเวียตนามที่พาดูงานว่า “ ทำไมในเมืองฮานอยมีต้นไม้ปลูกเต็มไปหมดส่วนใหญ่เป็นต้นไม้ใหญ่ ปลูกมาหลายปี และในโรงเรียนก็มีต้นไม้ใหญ่ๆหลายต้น ’’ ชาวเวียดนามท่านนั้นตอบว่า ...โฮจิมินส์ สอนให้ทุกคนรักต้นไม้ ....ผู้เขียนได้ยินคำตอบเท่านี้ก็เข้าใจ.......คำว่ารักต้นไม้มีความหมายลึกซึ้งมากนะ .....เรามารักต้นไม้กันเถอะ เมื่อรักแล้วการปลูกและการดูแลรักษาก็จะตามมาเอง....เก็บภาพสวยๆจากเวียตนามมาฝากด้วยค่ะ