รู้สึกละอาย(ใจ)ตัวเอง

                ที่จั่วหัวเรื่องไว้แบบนี้  เพราะเป็นความรู้สึกที่เกิดกับตัวผมจริงๆ  ในการที่ไม่ได้แตะหรือเข้ามาจัดการกับ blog ของตัวเองเลยในช่วงที่ผ่านมา  ต้องยอมรับว่าตั้งแต่เข้ามาทำหน้าที่เลขานุการของ km-team ส่วนกลาง  ผมขยับตัวไปทางไหนยากเต็มทีเพราะงานเต็มหน้าตักไปหมด  แถมบ่อยครั้งที่ต้องหอบกลับไปทำที่บ้าน(แต่ที่บ้านกว่าจะเริ่มได้ก็ต้องรอเจ้าตัวเล็ก  2คน ทำการบ้านเสร็จนอนหลับไปแล้ว ก็ประมาณเกือบ 4 ท่ม) ซึ่งจะว่าเป็นการแก้ตัวก็ไม่ผิด

                 ก็พยายามเรียนรู้ว่าทำอย่างไรให้เราสามารถเขียนบันทึกหรือจัดการกับ blog ของเราได้อย่างมีประสิทธิภาพ  สมาชิกท่านใดมีเคล็ดวิชาช่วยถ่ายทอดให้ผมหน่อยครับ

[หนุ่ม ร้อยเกาะ]

• หวัดดีครับ ไม่เจอนานแล้วจริงๆ
• ก่อนอื่นถามว่ารูปหล่อ หายไปไหนแล้วครับ
• สำหรับการเขียนบล็อก ก็เหมือนกันครับ ถ้างานเยอะๆ มันก็หายไปเลย ครับ

ชัยพร

[ราญส่งเสริม]

     หวัดดีครับ  คุณชัยพร

     ขอบคุณมากที่เข้ามาทักทาย    บันทึกของคุณเป็นอีกแรงกระตุ้นที่ทำให้ผมกลับมา   ผมเห็นความก้าวหน้าของจังหวัดต่างๆจากทั้งการร่วมเวทีระดับเขต  การประชุมร่วมกันของทีมส่วนกลาง  การลงไปช่วยในบางจังหวัด  การอ่านจากblog  บอกได้ว่าในระดับกรมเรารู้สึกชื่นชมจริงๆ  ทีมของสุราษฎร์ธานี  เป็นอีกจังหวัดหนึ่งที่ทีมมีความเข้มแข็ง  ถ้าใจมาแล้วค่อนข้างจะไม่มีปัญหา  เพราะเราจะเกิดปัญญาจากปัญหานั้นๆ  

[สิงห์ ป่าสัก]

• ตามเข้ามาเยี่ยมเยียนครับ (ไม่ได้เจอกันในบล็อกนานแล้ว)
• ปิ้งเรื่องใดก็โน้ตสั้นๆ หรือพิมพ์ไว้ในโปรแกรมพิมพ์ก็ได้  เมื่อได้ออนไลน์ค่อยนำมาวาง
• บันทึกสั้นๆ ก็ได้ครับ มีเวลานิดหน่อยก็พอบันทึกบล็อกได้ 
• ให้กำลังใจในการบันทึกต่อไปนะครับ   เพราะบล็อกเป็นช่องทางเรียนรู้ และติดต่อ-ติดตามที่ไร้ขีดจำกัดเรื่องเวลา และสถานที่

[ราญส่งเสริม]

• ขอบคุณมากที่เข้ามาเยี่ยมและให้คำแนะนำดีๆ

          ผมจะนำไปลองใช้ดูและจะพยายามฝึกตัวเอง

• ขอบคุณล่วงหน้าที่จะมาร่วม ลปรร. ประสบการณ์ในการเขียนและแลกเปลี่ยนผ่าน blog ในช่วงการสัมมนาเชิงปฏิบัติการพัฒนาคุณลิขิต