ละเลยการเขียนบันทึกมานานกว่าเดือน หลังจากที่ตอนแรกสมัครเป็นสมาชิกใหม่ รู้สึกว่าอยากลองเขียนอะไรที่เราประทับใจก่อน แล้วจะเริ่มบันทึกสิ่งที่เราทำ...ด้วยการงานที่จัดการไม่ลงตัวทำให้ห่างเหินการเขียนบล็อก เพื่อนชาวบล็อกไปนานพอสมควร...
ช่วงนี้ได้ยินเพื่อนหลายคนบ่นว่า...ทำดีกับใครแล้วไม่ได้รับดีตอบ ทำคุณกับคนไม่ขึ้น การทำอะไรให้ใครแล้วทำไมเขาไม่ทำดีกับเรา...ฟังแล้วบางครั้งก็รู้สึกขัดแย้ง ทำดีแล้วอย่างไรจึงเรียกว่าได้ดี ทำคุณกับคนอย่างไรจึงถือได้ว่าทำขึ้น การให้อย่างไรจึงเรียกว่าได้รับผลตอบแทน การทำดีไม่ว่าเรื่องใดให้มีความสุข คือการทำดี การให้โดยไม่หวังผล เพราะการหวังผลตอบแทน จะทำให้เราว้าวุ้นใจ กระวนกระวายใจ คาดหวังและรอคอย เมื่อสิ่งที่รอคอยและคาดหวังไม่เป็นไปดั่งที่ใจคิด ความเศร้า ความผิดหวัง ความขัดเคืองก็จะเกิดขึ้นได้ง่าย ทำให้ใจไม่สบาย นั่นต่างหากที่เป็นการทำดีแล้วไม่ได้ดี แต่ถ้าเราไม่คาดหวัง รอคอยการตอบแทน เมื่อเราสามารถทำอะไรให้ใครแล้วทำให้บุคคลนั้นมีความสุขได้ สิ่งแรกที่เราได้รับคือความสุขใจ ความอิ่มเอมใจ นั่นหมายความว่าเราได้ดีแล้ว....
เมื่อวาน มีโอกาสได้ทำบางสิ่งให้เพื่อนคนหนึ่งซึ่งไม่คิดว่าทำแล้วจะได้อะไร ทำด้วยความตั้งใจ และไม่เกิดข้อสงสัยว่าทำไปทำไม ทำไมต้องทำให้ด้วย รู้แต่ว่าอยากช่วย...พอทำงานชิ้นนั้นเสร็จ(ซึ่งก็ต้องใช้ความเพียร และความอดทนอยู่พอสมควร) เห็นเพื่อนดีใจ งานนั้นเป็นประโยชน์ต่อเขา เราก็รู้สึกอิ่มเอม รับรู้ได้ว่าต้นมิตรภาพกำลังผลิดอกออกผล เคยเรียนจิตวิทยาสังคม แล้วท่านอาจารย์บรรยายทฤษฏีทางจิตวิทยาทฤษฏีหนึ่งนานมากแล้วแต่จำได้บางตอนว่า "ถ้าคนมีโอกาสได้ทำอะไรเพื่อใคร หรือให้ใคร แล้ว เราจะรู้สึกผูกพันกับคนนั้นมากขึ้น" คงจะจริง และที่แน่ๆ เราน่าจะได้มิตรภาพจากคนคนนั้น...ซึ่งคิดว่า มิตรภาพเป็นสิ่งดีดีที่เราได้รับ.....แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว แปลกนะ บางครั้งแม้เพียงรอยยิ้มที่คนรอบข้างเรามีความสุข เราก็รู้สึกดีมากๆ รู้สึกว่าเรามีคุณค่า เราได้ทำให้คนรอบข้างมีความสุข
การให้...โดยไม่หวังผล...มีเพียงรอยยิ้มที่คนรอบข้างมีความสุข...ก็ทำให้สุขใจได้นะคุณขจิต ฝอยทอง
ติดตามอ่านบันทึกคุณขจิต เป็นประจำนะคะ......ดีใจ และขอบคุณที่ให้กำลังใจ