ขอบคุณสำหรับวันเด็กที่เวียนมาบรรจบอีกรอบหนึ่ง

นึกถึงบรรยายกาศที่ไม่อาจย้อนกลับคืนมาได้

ความสุขแห่งช่วงเวลาที่รอคอยคงมาถึง

ยิ้มรับความสุขที่เกิดขึ้นกับชีวิตในปัจจุบัน

อย่าลืมแบ่งบันที่ว่างไว้สำหรับความทุกข์....^_^

ยิ้มรับสิ่งใหม่ ๆ ให้กับชีวิต กลับมาอีกครั้งกับสิ่งใหม่ที่เกิดขึ้นและสิ่งดีๆ ในชีวิต

เริ่มต้นใหม่กับการทำงานในที่ใหม่ ตำแหน่งงานและเพื่อนร่วมงานใหม่ๆ แต่คนทำงาน

และประสบการณ์เดิมๆ กับความรับผิดชอบที่มากขึ้นต้องดูแลลูกน้องอีก 77 ชีวิตในแต่ละวัน โอ้ย.... สนุกจิงกับชีวิต ฮิ ๆ ๆ ๆ ๆ

กลับมาอีกครั้งที่จิตใจของคนเราเปลี่ยนไปทุกขณะ เมื่อจิตที่โลดแล่นไปอย่างไม่มีวันจบ มีเพียงผู้รู้คอยตามดูรู้สึกตัวคือ สติ เมื่อร่างกายที่คิดว่าของเรานี้ ในที่สุดก็บังคับสิ่งใดไม่ได้เลย หากตัวเรายังมิใช่ของเรา และจะมีสิ่งใดเล่าที่จะยึดมั่นถือมั่นกันอีกต่อไป.... ในวันที่ชีวิต เดินเข้ามาถึงจุดเปลี่ยน จนบางครั้งคนเราไม่ทันได้ตระเตรียม  หัวใจ ความสุข ความทุกข์  ไม่มีใครรู้ว่าจะมาเมื่อไหร่ จะยอมรับความจริงที่ควรต้องแก้ไข เพราะชีวิตคือชีวิต เมื่อมีเข้ามาก็มีเลิกไป มีสมหวัง มีผิดหวัง  หัวเราะหรือหวั่นไหว เกิดขึ้นได้ทุกคราว อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน ตามความคิดสติเราให้ทัน อยู่กับสิ่งที่มี ไม่ใช่สิ่งที่หวัง และทำวันนี้ให้ดีที่สุด..........^_^

กำลังใจที่ดี มีมอบให้เสมอและตลอดไป

เป็นคนที่เฝ้าดู และห่วงเสมอทุกเวลา.......สู้ ๆ นะ

(จะจดจำไว้เราเคยรักกันเสมอ) .............^_^

เหนื่อยใจจัง.....แต่ต้องผลักดันให้เดินต่อไป

เมื่อเส้นทางชีวิตที่คุณเลือกเดิน ถึงแม้ไม่ใช่ทางสายกลาง

แต่สิ่งที่ต้องรู้ให้ชัดว่า ในเส้นทางที่ผิดย่อมมีสิ่งที่ถูกซ่อนเร้นอยู่

เพียงว่าคุณจะหามันเจอหรือไม่ และเลือกที่จะผิดมาก น้อยเพียงใด

ผิดเพื่อที่จะรู้ ย่อมได้รู้ในสิ่งที่ผิด

หากชีวิตมีแต่สิ่งที่ถูก แล้วเราจะรู้จักผิดได้อย่างไร......

ประสบการณ์จากการเดินทางที่ไม่สิ้นสุด

ผู้คนมากมายที่ต้องออกเดินทางไกลไปในสังสารวัฏนี้

ต้องพบเจอสิ่งอื่นมากมายไม่รู้จบ ต้องเรียนรู้ให้ครบถ้วน

และเมื่อชีวิตถึงขีดสุด คุณจะเลือกเดินทางใด

กิจกรรมดี ๆ วันนี้มาฆฤกษ์ ขออนุโมทนาบุญ

กับทุก ๆ ๆ ท่านด้วย ขอรับ

ขอเตรียมตัว และ เตรียมใจไปทำบุญใหญ่ในวันนี้

และจะกลับมาเล่าสู่กันฟังนะ......... สาธุ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ.......... ^_^

ผ่านไปอีกหนึ่งปี !  สำหรับวันคล้ายวันเกิดเมื่อวานที่ผ่านมา

ว้า ทำไมความแก่ถึงถูกกัดกินไปโดยกาลเวลาอย่างไม่รู้หน่าย

แล้วกาลเวลาที่กลืนกินสรรพสิ่งถึงไม่คงอยู่เสมอไป

กิจกรรมดีสำหรับวันนี้คือ การได้กราบผู้มีพระคุณที่ได้ให้กำเนิดเกิดมา

เท่านี้แหละที่พึงกระทำ และความสุขทั้งภายในและภายนอกจะปรากฎ.....

เมื่อวันแห่งความรักเข้ามาถึง สิ่งดีๆ ที่เคยมีก็นึกปรากฎ

เมื่ออดีตคือสิ่งดีๆ แต่วันนี้มันคือ...ปัจจุบัน(ต้องยอมรับ)

ขอให้ผู้ที่เข้ามาอ่านทุกท่านสุขสมหวังในวันแห่งความรักนี้และทุก ๆวันตลอดไป

ส่วนตัวผู้เขียนก็...เหมือนเดิม ^_^

เหนื่อยนักพักสักนิด   เพื่อชีวิตที่สดใส

ไม่รับสิ่งใดๆ    ได้แต่รู้เฝ้าดูมัน

ทุกสิ่งล้วนเกิดดับ   เมื่อขยับก็หวั่นไหว

อุปสรรค์เรื่องใด ๆ   ไม่ยึดติดปล่อยวางเอย...

เรื่องไหนที่ว่าเศร้า   ไม่ต้องเล่าขอความเห็น

ทุกเรื่องที่เกิดเป็น   ก็ดับเป็นเหมือนเช่นเคย...

คนรักกันก็มีสิทธิ์คิดมากธรรมดา ความเข้าใจเป็นเรื่องต้องกระทำแต่สิ่งที่ครอบครองพึงปล่อยวาง คิดได้ พูดได้ ทำยาก สิ่งที่ดีเรื่องที่จริงต้องพูดคุยกัน หากความตั้งใจจริงพึงกระทำเรามองเห็น ความชอบ ไม่ชอบย่อมเปลี่ยนได้ ความเข้าใจสำคัญที่สุด

หากคิดสักนิด ปรึกษาสักหน่อย ปัญหาคงไม่

ข้อคิดอันเล็กน้อยสำหรับช่วงนี้....

เช้าวันใหม่ ยิ้มรับสู้ต่อไป ปัญหาและอุปสรรคยังรอคุณอยู่เพื่อวันที่ดีกว่า

อาหารมื้อเช้าอร่อยจัง (ว้าว) เล่นอาหารญี่ปุ่นซะด้วย(มาม่าจัง) แต่ว่ายังไม่นอนเลย นั่งรอพระอาทิตย์ขึ้น ยิ้มรับวันใหม่ พร้อมทายาทแพนด้า

ขอตัวไปนอนก่อน แล้วช่วงค่ำค่อยว่ากัน ๆ  ๆ ๆ  ง่วงจัง อ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  ๆ ๆ ๆ

เมื่อห่างหายไปนาน แต่ก็อย่าทำตัวห่างเหิน

เมื่อคุณไม่หมางเมิน ก็อย่าทำเขินเมื่อคิดทำดี

ขอบคุณสำหรับที่ติดตามอนุทินนี้

ขอแค่บทกลอนสั้น ๆบวกคำคมเล็กน้อย... คิดไม่ออก ฮิ ๆ ๆ ๆ

เรื่องราวจากใจ ผ่านความรู้สึก พิมพ์เป็นตัวอักษร สื่อด้วยใจ(ถึงใจ)

ฝากประชาสัมพันธ์สำหรับท่านที่รับสื่อใจถึงใจนี้ได้ เท็จ จริง เป็นเช่นใด หัวใจที่ใช้สื่อด้วยความรู้สึกดีๆ บางครั้งก็ไม่อาจเผยถึงความในใจที่รับรู้ได้ ทำไมหนอความคิด ความรู้สึก เหมือนอยู่คนเดียวในโลกมันมาอีกแล้ว อย่างที่บอกสุขและทุกข์ม้นมาคู่กันเสมออยู่ที่ว่าเวลาไหนคุณเลือกอยู่กับ?

บอกเล่าเรื่องราว ผ่านตัวอักษร ร้อยคำบรรยาย

ฉนั้นเมื่อปัญหาเกิด ตนเท่านั้นที่เป็นที่พึ่งแห่งตน

เมื่อทุกข์เกิดขึ้น ให้เรียนรู้จักทุกข์ และดับทุกข์ด้วยใจ เท่านั้นนี่แหละที่สอนตัวเองตลอดมา......จบข่าว

เรื่องเล่าผ่านไป เรื่องใหม่เข้ามาแทน!  เมื่อวันเวลาและเรื่องเล่าผ่านพ้นไป แต่วันนี้ยังคงอยู่ เรื่องราวต่าง ๆ คือความจริงที่ปรากฏ ในเมื่อเราเรียนรู้ที่จะอยู่ เราก็ควรเรียนรู้ที่จะทำ

ว้าว ๆ ๆ หายเหนื่อย หยุดงานไปหนึ่งวัน สบายใจ หายเหนื่อย หลังจากที่เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า มาไม่น้อย ก็ถึงวันที่เราได้ พักใจ พักกาย บ้างแล้ว

เรื่องเล่าจาก avatan   ทำไมน้อ นักแสดงถึงทิ้งเผ่าพันธ์มนุษย์ และเลือกที่จะสร้างอาณาจักรใหม่ 

เมื่อจิตใจของมนุษย์เสื่อมถอยลงไปทุกว้นไป สิ่งกำเนิดใหม่ที่จิตใจงดงามจึงมาแทนที่

ห่างหายไปนาน  เรื่องของงานก็ไม่น้อยพอว่าง ๆ ก็ mail มาบอกกัน  เด้อฮับ ๆ ๆ ๆ ๆ

ความรู้คู่คุณธรรม...ปัจจุบันมันอยู่ที่ไหน มีกีคน มีกี่ท่าน ที่เข้าใจและพูดได้อย่างเต็มปากว่า เราคนดี 

-จะมีใครสักกี่คนกันเน้อ ที่เข้าใจและยอมร้บในโลกแห่งความเป็นจริงที่มีอยู่

-หากคุณเลือกได้คุณจะเลือกรับสิ่งใด  สุข  และ  ทุกข์

-แล้วคุณคิดว่า มิตร  หรือ  ศัตรู  สิ่งใดที่คุณเลือกจะอยู่ด้วย

-การที่จะพิสูจท์ทราบในตนเองคุณเลือกใช้วิธีใด

-ข้อความและข้อคิดต่าง ๆ ฝากๆไว้เป็นเครื่องเตือนตัวเรา  ใครมีความคิดดี ช่วยบอกด้วย......

สวัสดีเพื่อนร่วมโลกทุกท่าน.. ช่วงนี้เป็นไรไม่รู้เนอ  สับสน วุ่นวาย กังวล ฟุ้งซ่าน และหงุดหงิด สุดท้ายน่าเบื่อ ๆ ๆ ๆ 

-จะมีใครรู้ไหมว่าสิ่งที่เรากลัวที่สุด และเกลียดที่สุด ต้องมาพบเจอแบบอยู่ใกล้ตัว

-เรื่องราวมากมายในสังสารวัฏ เมื่อไรจะจบสิ้น

-หมั่นทำความดีให้ถึงพร้อม

-ละอายชั่ว เกรงต่อบาป ขอให้ได้เจอผู้คน สรรพสิ่ง สรรพชีวิต และสรรพวัตถุ ด้วยความเป็นสัมมาทิฐิ  ที่เถอะ.......

-ขอกำลังใจ และพรอันประเสริฐจงมีแด่ข้าพเจ้าด้วยเถอะ.........

เมื่อวันปีใหม่ผ่านไป คุณก็คือคนเก่า แต่สิ่งที่คุณทำนั้นคือสิ่งใหม่แล้วหรือยัง

ผู้รู้ท่านพูดเสมอว่า ผู้ทำผิดและพร้อมที่จะเป็นตัวเองใหม่คือ คนดี หากคุณพร้อมที่จะรักษาความดีให้เสมอ กิจกรรมที่ผ่านมาเพื่อน ได้มีโอกาส ไปทำบุญ ไปเที่ยว ฯลฯ ที่ไหนมากันบ้าง ช่วยเล่าบรรยายแบ่งปันกันบ้าง ข้ากระผมทำงานทุกวันเลย ไม่ได้ไปไหนอย่างว่าชีวิตนักดับเพลิงไม่เคยมีวันหยุดเลย.. ผู้ที่ไปทำบุญมาแล้วก็ขออนุโมทนาบุญด้วยเน้อ ส่วนพวกเดินทางท่องเที่ยวในวันหยุดก็ขอทราบสถานที่ดี ๆบ้าง....Thank

เบื้องเข้าดิถีขึ้นปีใหม่ ขออวยชัยแด่ทุกท่านนั้นสุขขี จะเดินทางไปไหนให้โชคดี กลับถึงที่ด้วยความปลอดภัย

ถึงเพื่อน..จะรู้ไหมน้อว่าชีวิตนักดับเพลิงไม่เคยมีวันหยุด วันที่สุขที่สุดคือวันที่ช่วยเหลือผู้อื่น แต่ก็ดีในเมื่อหนึ่งชีวิตที่เกิดมา สามารถช่วยเหลือตน และ ยังประโยชน์ผู้อื่นได้

ถึงเพื่อน..วันหยุดยาวต่อเนื่องอย่าใช้ชีวิตอย่างประมาท  เดินทางเที่ยวกันแล้วกลับมาเล่าสู่กันฟังบ้างเด้อ....

เมื่อผู้รู้ท่านกล่าวไว้ว่า สรรพสิ่งในโลกล้วนเกิดดับเป็นธรรมดา ใครเล่าจะยึดมั่นถือมั่นหามีไม่ คุรุผู้ประเสริฐท่านสอนถึงแก่นแท้ของพระพุทธศาสนาอยู่ว่า พูดถึงหัวใจของศาสนาพุทธที่แตกต่างๆ จากทุกศาสนาคือ ทิ้งขยะเก่า ไม่รับขยะใหม่ ทำความดีที่มีอยู่ให้ดียิ่งขึ้น ว่าด้วยศาสนาสอนให้ทุกคนเป็นคนดี ละความชั่ว ละอายต่อบาป หากใครผู้ใดทราบถึงแก่นแท้ของพุทธศานาได้ และพึงกระทำได้ ชนเหล่านั้นคือพุทธทายาท...

คุณรู้หรือไม่ ว่าทุกสิ่งอย่างที่เกิดขึ้นในโลกใบนี้ สุดท้ายเกิดขึ้นและดับที่ใจ...

และลมหายใจที่เหลืออยู่คุณจะทำอะไร.....เพื่อประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน ตลอดจนสืบไปเบี้องหน้า