ประวัติย่อ

            เป็นคนขอนแก่นโดยกำเนิด เกิดที่บ้านโนนกู่ ต.สาวะถี อ.เมือง จ. ขอนแก่น 
เติบโตที่เมืองขอนแก่น  อาชีพหลักของบิดามารดาคือ เกษตรกร เดิมครอบครัวยากจนมากๆ เพราะมีบุตรหลายคน ต่างคนก็ดิ้นรนไปตามกระแสของสังคมในยุคนั้น จะดีหน่อยก็เพียงได้มีโอกาสเรียนต่อในระดับที่สูงขึ้นโดยทุกคนในครอบครัวเรียนจบ ม.ศ.๕ หรือ ปว.ช. แล้วออกมาทำงาน

           ผมโชคดีหน่อยที่มีโอกาสเรียนต่อมากกว่าพี่ๆ โดยได้ศึกษาตามลำดับคือ
จบ. ป. 4 ที่ ร.ร.บ้านโนนกู่  ต.สาวะถี  อ.เมือง จ.ขอนแก่น( ปี 10)
จบ ป. 4 แล้วก็ออกทำงานส่วนตัว(เข็นรถรับจ้างที่ตลาดเทศบาลเมืองขอนแก่นเป็นเวลา 1 ปี) หลังจากนั้นก็เข้าเรียน ป.5 - 7 ที่ ร.ร.วรรณรัตน์ศึกษา อ.เมือง จ.ขอนแก่น จบเมื่อปี 14 ดีใจที่ได้เรียนขั้นสูงขึ้น สอบเข้าเรียนต่อที่ ร.ร.ขอนแก่นวิทยายน เรียนไปจนจบ ม.ศ. 3 เมื่อปี 17   เรียนต่อ ปว.ช. ที่ วิทยาลัยเทคนิคไทย-เยอรมัน ขอนแก่น จบเมื่อปี 20 ตัดสินใจเรียนต่อ ปว.ส. ที่วิทยาลัยเทคโนโลยีและอาชีวศึกษาขอนแก่น (ที่เดิมนั่นแหล่ะแต่เปลี่ยนชื่อ และปัจจุบัน เปลี่ยนชื่อเป็น ม.ราชมงคล) จบปี 23  จบมาก็เข้าทำงานรับจ้าง(เป็นนายช่างบริษัทนิชิมัสซุ ของญี่ปุ่น ทำงานระบบไฟฟ้า ประปา เงินเดือน 3,600  บาท)

              ปี 27 ก็มาสอบบรรจุครูได้ที่ สำนักงานสามัญศึกษา จ.ชัยภูมิ สอนที่ ร.ร.หนองบัวแดงวิทยา ตั้งแต่วันที่ 15 พ.ค. 27  ย้ายมาสอนที่  ภูเขียว ร.ร.หนองคอนไทยวิทยาคม เรียนต่อ ปริญญาตรีที่ สถาบันราชภัฏเลย 2 ปี จบออกมาได้วุฒิครู(ค.บ.) ดีใจมากที่จบปริญญาตรี(ปี 34) 

              ย้ายมาที่ ร.ร.โคกสะอาดวิทยา เมื่อปี 40 เรียนต่อ ปริญญาโท ที่ มหาวิทยาลัยนเรศวร  จ.พิษณุโลก เรียนอยู่หลายปี จนมาจบเอาเมื่อปี 48 ได้วุฒิ กศ.ม.(เทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา)  โก้ที่สุดในสมัยนั้น (เพราะมีเพียงเรา)ย้ายมา ที่ ร.ร.หนองขามวิทยาคาร( สพท.ขอนแก่น เขต 5) เมื่อปี 52  สอบแข่งขันเป็นศึกษานิเทศก์  ได้ลำดับที่สุดท้าย (ที่ 11 จากจำนวนผู้เข้าสอบ 19 คน)  เมื่อผ่านการอบรมฯเป็นเวลา 1 เดือนกว่าๆ ได้บรรจุเป็นศึกษานิเทศก์ เมื่อ 23 สิงหาคม 53 จากวันนั้นเป็นต้นมาจึงได้ปฏิบัติหน้าที่เป็นศึกษานิเทศก์ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต5 คำย่อ...สพป.ขอนแก่นเขต 5 (เปลี่ยนชื่ออีกแล้ว)

           โดยส่วนตัว เป็นผู้มีอุดมการณ์พอสมควร คือ ทำงานเพื่องาน ผลตอบแทนเป็นอย่างไร ไม่ค่อยสนใจมากนัก  เพราะถือว่า มีชีวิตอยู่รอดและเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ก็เป็นบุญแล้วที่ได้ช่วยเหลือเพื่อนครูในการจัดการศึกษาเพื่อเด็กไทยของเรา  โดยนำประสบการณ์ที่เป็นครูมายาวนานมาปรับใช้ เพื่อพัฒนาการศึกษา โดยเฉพาะในโรงเรียนที่ด้อยโอกาส โรงเรียนขนาดเล็ก วันนี้ยังมีสิ่งที่ต้องทำอีกมากมายสำหรับการศึกษาของไทยเรา.