ไม่ใช่ผู้หญิงสวยๆ...ที่อยู่ใกล้แล้วสบายตา
แต่เป็นผู้หญิงฮาๆ...ที่อยู่ใกล้แล้วสบายใจ
ฉันเติบโตขึ้นมาพร้อมกับความ "เมือง" (เหนือ)
เพลง "ข้าเจ้าเป็นสาวเจียงใหม่" จึงแสดงออกถึงตัวตนของสาวเหนืออย่างเราได้ดีที่สุด
ชีวิตในวัยเรียนตั้งแต่จำความได้ ฉันก็เติบโตมาในรั่้วแดง-ขาว (สาวกระโปรงแดง) ตั้งแต่ชั้นอนุบาล จนถึงมัธยมปลาย
โรงเรียนแห่งนี้ได้หล่อหลอมให้ฉันเป็นคนดีที่มีความสามารถ
ฉันจึงรักและเทิดทูนสถาบันการศึกษา "ดาราวิทยาลัย" แห่งนี้มาก
ความใฝ่ฝันในวัยเด็ก ฉันมีความใฝ่ฝันอยากเป็นแอร์โฮสเตสมาก อยากแต่งตัวสวยๆ และได้ไปเที่ยวรอบโลก แต่เมื่อโตขึ้นความคิดที่ได้สั่งสมจากประสบการณ์ก็เปลี่ยนไป
เมื่อต้องเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย เกิดความสับสนในตนเอง ไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วตนเองชอบอะไรกันแน่
จึงได้จับพลัดจับผลูมาเรียนในคณะสังคมศาสตร์ แต่แท้ที่จริงแล้ว ไม่ได้ชอบและรักในการเรียนคณะนี้เลย ความใฝ่ฝันเมื่อโตขึ้น อยากเป็นนักข่าว DJ หรือนักประชาสัมพันะ์ แต่ด้วยรูปร่างที่อวบอัด
ทำให้คิดว่าคงเป็นอุปสรรคในการทำงาน หากได้เรียนในสายการเรียนนี้ จึงตัดสินใจเรียนในคณะนี้
เมื่อเรียนจบจึงรู้ว่าตนเองชอบและรักในการเป็น "นักสังคมสงเคราะห์" และคาดหวังว่าเมื่อเรียนจบอยากเข้าไปทำงานเป็นนักสังคมสงเคราะห์ในสถานพินิจ หรือเรือนจำ
เพราะคิดว่าอยากแก้ไขปัญหาที่เป็นปัญหาเบื้องต้นของสังคม และอยากเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยทำให้สังคมดีขึ้น โดยเริ่มต้นจากการแก้ไข "เด็ก" ซึ่งเป็นผ้าขาวที่บริสุทธ์ สามารถแก้ไขและพัฒนาให้ดีขึ้นได้
ดังคำกล่าวที่ว่า "ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก้ดัดยาก" ตอนนั้นจึงรู้ว่าตนเองมีความชอบและรักในการทำงานกับ "เด็ก"
"การทำงานด้านสังคมสงเคราะห์" เป็นการทำงานที่หลากหลายในหน้าที่
จึงถือได้ว่า "นักสังคมสงเคราะห์" จึงเป็นเสมือน "ครูผู้ช่วยเปลี่ยนแปลงสังคม"
ปัจจุบันได้ทำงานด้านการศึกษา "ครู" ในโรงเรียนที่หล่อหลอมให้ตนเองเป็นคนมาได้จนถึงทุกวันนี้ และสอนในรายวิชาที่ตนเองได้เล่าเรียนมา
ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เรียนจบครูมาโดยตรง แต่ก็พัฒนาตนเองด้วยการหาความรู้เพิ่มเติมอยู่เสมอ และจะทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุดเท่าที่คนๆ หนึ่งจะสามารถทำได้