สสจ.สระบุรี  ร่วมกับชมรมจริยธรรม จัดบรรยายธรรมเรื่อง \"การเจริญสติในชีวิตประจำวัน\"โดยหลวงพ่อปราโมทย์ ปราโมชโช แห่งศูนย์สันติธรรม จ.ชลบุรี  ในวันที่ 14 ธค.52เวลา 13.30-15.30  น.  ณ.ห้องประชุมศิริพานิช รพ.สระบุรี 

ขอเชิญเข้าร่วมฟังบรรยายธรรมและฝึกปฎิบัติ  ที่นี่ ด้วยชมรมจริยธรรม โรงพยาบาลพระพุทธบาท ได้จัดการบรรยายธรรมและฝึกปฎิบัติกับพระอาจารย์ประสงค์ ปริปุณฺโณ (อดีตเจ้าอาวาสวัดป่าชิคาโก สหรัฐอเมริกา) ในวันพฤหัสบดีที่ 17 ธันวาคม 2552 เวลา 08.30-16.00 น. ณ ห้องประชุมพิบูลสงคราม ชั้น 4 อาคารเฉลิมพระเกียรติ ๘๐ พรรษา

ไปด้วยคนค่ะ

คิดถึงพ่อ..พ่ออยู่ในใจของลูกเสมอ บางวันก็มีเผลอบ้างที่ไม่ได้คิดถึงพ่อ..ไม่มีพ่อ ก็ไม่มีลูก ใกล้วันพ่อก็ยิ่งคิดถึงพ่อมากขึ้น  แม้เราจะจากกันนาน แต่ลูกก็ยังไม่ลืมพ่อ  พ่อทั้งคนใครจะลืมได้เน๊อะเดี๋ยวพ่อเสียใจแย่  พ่อจ๋าทุกคนที่บ้านเราพูดถึงพ่อกันทุกคน  ยิ่งได้เห็นของที่พ่อชอบกิน  ที่ที่ตรงพ่อเคยนั่ง  เวลาที่พวกเราล้อมวงกินข้าวกัน  เวลาที่พวกเรารอของฝากจากพ่อยามเด็กๆ..คิดถึงพ่อจังเลยค่ะ  คิดถึงพ่อมาก  เจ้าตัวเล็กหลานพ่อที่พ่อไม่เคยเห็นหน้า เค้าถามลูกว่าคุณตาคือใคร  ลูกได้เอารูปพ่อให้เค้าดู  เค้าถามว่าทำไม่คุณตาไม่มาบ้านเรา  ลูกตอบว่าคุณตาอยู่บนสวรรค์บนฟ้า  เค้าเลยรู้ว่าคนตายแล้วต้องอยู่บนฟ้า  คุณตาตายแล้วใช่มั้ยถึงอยู่บนฟ้า..บุญกุศลใดๆที่ลูกได้ทำมาทั้งหมดขอยกและอุทิศให้พ่อ  ให้พ่อมีความสุขมากๆนะคะ..รักและคิดถึงพ่อเสมอเลย  คิดถึงจริงๆ

ปล.คนสวยของพ่อเค้าก็สบายดีนะ  ไม่ต้องเป็นห่วงนะพวกเราดูแลอย่างดี   รัก รัก รัก  พ่อค่ะ

กำลังดูรายการ "ตีสิบ" ตอน ดันดารา  อาต้อย "เศรษฐา  ศิระฉายา"  ร้องเพลงเพราะมากค่ะ  ร้องเพลงลูกทุ่งด้วย  เพราะมากกกกกกกก  จังเลย  ว้าว! วัวหาย

วานนี้  ได้ฟังข่าวจากคนใกล้ตัวใกล้ใจ  แล้วใจคอไม่ดีเลย

วันนี้ขอลางาน 1 วัน เป็นไข้หวัดเพลียมาก

ชอบภาพนี้มากจึงขออนุญาตเก็บไว้นะคะ  จากแรงบันดาลใจของ คุณโรจน์

  บทสวดถวายพระพรในหลวง   ภาพเคลื่อนไหวน่ารัก

  การจดรายงานการประชุม      การพับจดหมายใส่ซอง

  หนังสือประทับตราแทนการลงนาม  จดหมายเวียน

งานบริการเชิงรุก

24-27 พย 52 : ตรวจสุขภาพพนักงานสหภาพรถไฟแก่งคอย  กลุ่มนี้ตรวจกันทุกปี  ไม่น่าเชื่อว่ามีพนักงานถึง 600 คน  วันนี้วันแรกยังมาน้อยสงสัยวันสุดท้ายจะเก็บตกเพียบ

งานบริการเชิงรุก

17-18 พย 52 : ตรวจสุขภาพตำรวจไทย ที่ใครก็ว่าไม่เอาไหน  (เพียงบางคนบางกลุ่มเท่านั้น  ตำรวจดีๆ ก็มีเน๊อะ)

20,23 พย 52 : ตรวจสุขภาพประชาชนผู้อาจได้รับผลกระทบทางสิ่งแวดล้อมจากการมีโรงไฟฟ้า 2 ในอำเภอแก่งคอย  เฮ้อ! ต่างก็มองแต่ประโยชน์ส่วนตน  ประชาชนที่มาตรวจส่วนมากอยู่ไกลโพ้นจากโรงไฟฟ้า  ประชาชนตาดำๆที่มาตรวจต่างไม่รู้เลยว่าเขาส่งตรวจอะไรให้บ้าง  ต่างคาดหวังว่าได้รับการตรวจสุขภาพ 5% ของประชาชนในพื้นที่  แต่ที่มีเพียง U/A และ CBC ถ้าตรวจแบบนี้กี่ปีกี่ชาติผลการตรวจสุขภาพก็ออกมา "ปกติ" แล้วจะมีประโยชน์อะไรหนอ อ๋อ..เพื่อประกอบการรายงานทางสิ่งแวดล้อมว่า ตรวจสุขภาพให้แล้วผลก็ ปกติ ดีทุกคน  เศร้าใจจัง

วันนี้อากาศหนาวเย็น  รู้สึกดี  รู้สึกเย็น

ฤดูกาลเริ่มผลัดเปลี่ยน  ชีวิตเริ่มหมุนเวียนเปลี่ยนไปตามกาลเวลา

ขณะที่ฉันกำลังนั่งฟังการนำเสนอการพัฒนาคุณภาพของโรงพยาบาลที่ทีม รพ.แก่งคอยไปเป็นกัลยาณมิตรด้วยนั้น  เจ้านายฉันก็โผล่เข้าไปในห้องและนั่งอย่างกลมกลืน โดยไม่ขัดจังหวะการนำเสนอ  เมื่อจบการนำเสนอฉันคิดไว้ว่าจะทักทายเจ้านายก่อน  เพราะเรื่องเมื่อวานมันจบไปแล้ว  วันนี้ความสัมพันธ์ในใจฉันกลับมาเหมือนเดิมทุกประการ...เมื่อจบการนำเสนอได้เวลารับประทานอาหารกลางวันพอดี  ทุกคนต่างบอกให้ฉันกินข้าวกลางวันก่อนเดินทางไปเผาศพญาติฉัน..."กินข้าวก่อนซิ...แล้วค่อยให้เป้ไปส่ง"เจ้านายเดินมาทักทายฉันก่อน "กองทัพต้องเดินด้วยท้องค่ะ  ต้องกินก่อน" ฉันตอบทักทายตามสไตน์ฉัน  ว้าว!ฉันรู้สึกดีจังวันนี้...ฉันล่ำลาทุกคนไปขึ้นรถ  และได้กล่าวในใจอย่างเงียบๆว่า  ขอโทษนะคะเจ้านายที่เมื่อวานนี้เสียมารยาทไป และพูดไปแบบไม่ยั้งคิด  ปล่อยให้อวิชชาเข้ามามีอำนาจเหนือการควบคุมจิตใจฉัน  จิตตกไปมาก  ได้กลับมาทบทวนว่าคราวหน้าคราวหลังให้พูดช้าคิดให้นานก่อนพูด  "ขอโทษค่ะ  ขอโทษจริงๆ"เจ้านาย

   "ไปพรุ่งนี้รถออกเจ็ดโมงครึ่ง เดี๋ยวให้รถไปส่งตอนบ่ายโมง"  ฉันไม่พูดอะไรเดินออกมาอย่างเงียบสงบ

   กว่าฉันจะคิดว่ามันเสียมารยาทมาก  ฉันไม่ควรพูดหรือควรทำอย่างนั้นเลย  เหมือนว่าเค้าก็เห็นคุณค่าในตัวฉันอยู่นี่  มันไม่มีคำว่าขอโทษจากฉันเลย  เพราะฉันกลับมาถึงบ้านเสียแล้ว  พรุ่งนี้พบกัน  คงต้องปล่อยไปตามธรรมชาติ 

  What  ever  will  be  will be.

  "แทงกั๊ก" ด่ากรูนี่หว่า  ฉันได้แต่คิดในใจอีก  ปล่อยให้ความเงียบมันปิดปากฉัน  เพราะพ่อฉันเคยสอนไว้ว่า ทะเลาะกับเจ้านายไปกัดกับหมาดีกว่า เพราะยังไงก็ไม่มีวันชนะ  ฉันทำทุกอย่างด้วยความตั้งใจจริงและจริงใจกับงานที่ทำ ฉันมีความสุขกับงานที่ทำเสมอ แล้วฉันไปแทงกั๊กอะไร  ฉันคิดในใจและหันไปสบตาแบบจ้องหน้าหาคำตอบ  ต้องเคลียร์เดี๋ยวนี้  

     "เอ็งไม่ไป ทำไมเอ็งไม่บอกผม" อ๋อเรื่องนี้เองเหรอ  

     "ก็พึ่งรู้นี่หมอ" ความจริงฉันอยากตะโกนบอกว่า  ฉันกำหนดวันตายให้ญาติฉันได้ด้วยเหรอ  ก็เขาตายและฉันจะไปงานเผาศพญาติฉันที่ใกล้ชิดในวันที่ เจ้านายฉันรับปากไว้จะไปช่วยเป็นพี่เลี้ยงให้กับโรงพยาบาลเพื่อนๆ  ก็ฉันคุยกับทีมแล้วว่าคนอื่นก็ทำหน้าที่ได้เหมือนกัน  ฉันร้องไห้อย่างเสียใจสุดซึ้ง  เปล่า ฉันไม่ได้ร้องไห้เพราะฉันสำนึกความผิด แต่ฉันร้องอย่างเก็บกดมากกว่าแล้วเจ้านายก็พูดอะไรอีกมากมาย หูอื้อแล้วตอนนั้น น้ำตาเอ๋ยจะไหลทำไมเก็บไว้เมื่อจำเป็นซิ

วันนี้ฉันยอมรับว่า "เสียมารยาท" แต่กว่าฉันจะคิดได้มันก็สายเสียแล้ว

ฉันพูดกับผู้นำองค์กรว่า "โรงพยาบาลไม่ใช่ของฉันคนเดียว ทำไมฉันจะต้องทุ่มเทกายใจมากมายขนาดนี้"  แล้วท่านก็ตอบกลับมาว่า

  "ถ้าเอ็งไม่ทำแล้วใครจะทำ"  นี่มันคงเป็นคำป้อยอที่จะหลอกใช้ฉัน  ฉันเถียงในใจทันที

  "แล้วถ้าองค์กรพังล่ะ  ผมก็พังไปด้วย  ผมให้เอ็งคิดและตัดสินในการเลือกทำ  อันไหนที่ทำไม่ได้หรือไม่ไหวก็บอกผม  เอ็งเล่นแทงกั๊ก"  ฉันยิ่งโกรธหนัก มันแรงมากสำหรับฉันคำว่าแทงกั๊ก 

สุนทรียสนทนา

สุนทรียสนทนา2  แบบไทย สไตล์พุทธ

Mental Model (Dialogue 4 ระดับ)

ขอเวลาแป๊บนะ  SHA เย็นๆ 

ได้รับคำตอบของอาจารย์...ทำให้ฉุกคิดได้มาก...ขอบพระคุณค่ะอาจารย์

 สวัสดีครับ คุณน้ำชา

ยินดีต้อนรับครับ ขอบพระคุณที่มาเยี่ยมเยียน จะว่าไปงานของแพทย์ใช้ทุนปีหนึ่ง (คือ intern) จะค่อนข้างหนักจริงๆ ทั้งทำงานและทั้งเรียนไปพร้อมๆกัน ในที่สุดคนเราก็ต้อง survive ก่อนที่จะหันไปหาอะไรที่สูงกว่านั้นได้ แต่การลงมือกระทำ และทำงานหนัก ก็จะเป็นต้นทุนชีวิตที่สำคัญ รองรับจิตใหญ่ที่เติบโตตามมาทีหลังเมื่อมีเวลามากขึ้น ได้ใคร่ครวญอะไรต่อมิอะไรมากขึ้น

ทุกครั้งที่ผมจะ introduce อะไรเพิ่มเติมเข้าไป ก็ต้องพยายามเห็นใจว่าตอนนั้นเขารับมาอยู่ในตัวขนาดไหนแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับบางคน ณ ขณะนั้นๆอาจจะเป็นการได้นอนสักงีบ ได้กินข้าวสักสองสามคำ และตั้งความหวังไว้ว่า อีกไม่นาน เมื่อเขาอยู่ตัวในงานฐานกายแล้ว ฐานใจ และฐานความคิด จะค่อยๆเติบโตขึ้นในเวลาอันควรเอง ตราบใดที่เขายังทำงานอยู่กับการให้ การบริการ และการเกิด แก่ เจ็บ ตาย อยู่ทุกวันแบบนี้ครับ

  เมื่อวานได้มีโอกาสไปใช้บริการที่ รพ.รามาฯ เนื่องจากต้องดัดก้อนเนื้อที่เปลือกตาล่างซ้ายออก  ยอมรับว่าตื่นเต้นมาก รักษาด้วยการทำ Laser ต้องฉีดยาชาก่อน เมื่อเข็มแทงถูกเนื้อที่เปลือกตาต้องบอกว่าเจ็บจี๊ด…หลังออกจาก รพ.แวะที่ IT สแควร์ เพื่อหาซื้ออุปกรณ์คอมพิวเตอร์  ตอนจะกลับได้ยินเสียงดังลั่นเหมือนเสียงเครื่องบิน  มองดูที่ผนังกระจกของห้าง  มองเห็นคนจำนวนมากก็มีอาการเช่นเดียวกับเรา นึกได้ว้าวันนี้เป็นการซ้อมบินโชว์ของฝูงบินเจทอขง USA หยิบได้โทรศัพท์มือถือหวังจะเก็บภาพสวยๆ ไม่ค่อยทัน ทำให้นึกถึงวัยเด็กทุกครั้งที่เห็นเครื่องบินบนท้องฟ้าก็จะรีบวิ่งออกมาดู ครั้งนี้ก็เช่นกัน  ต้องบอกว่ามีอาการตื่นเต้นไม่แพ้วัยเยาว์  การบินเดี่ยว  บินกลุ่ม การออกตัวคล้ายพลุแตกกระจายแยกกัน  ขึ้นทางด่วนรถจำนวนมากพร้อมกันชิดซ้ายข้างทางหยุด  บนยอดตึกเกือบทุกตึกมีนั่งชมการบิน  บางคนถือกล้องมาบันทึกภาพ เราและเพื่อนร่วมทางหลายคันรถถูกตำรวจขอร้องไม่ให้หยุดบนทางด่วน  บางคนเชื่อ  บางคนไม่สนใจ เราเลยรีบกลับ