วันนี้วันจันทร์...ครูแป๋มมาทำงาน(ทำคะแนนที่โรงเรียน)อย่างโดดเดี่ยว แหม..ดูน่าสงสารใช่ไหม..อิอิ..ที่จริงนึกถึงบั๊ดดี้กันน่ะ ก็ครูตั้ง เป็นหนึ่งลา 1 วัน..แง..แง (เฉาปากง่ะ)  ยังดีนะมีนักเรียนที่น่ารักมาร่วมเม๊าท์เรื่องราวในวันที่ไปทัศนศึกษาสนุกดีค่ะ  ....

สองสามวันมานี้มีเรื่องราวประทับใจตั้งหลายเรื่องค่ะ ทั้งเรื่องใสใสที่ไปทานไอศครีมบุฟเฟ่กับเด็กๆ 6/6 หนูแป้ง หนูอั๋น หนูแอน แถมด้วยครูตั้มค่ะ อยากเห็นรอยยิ้มของครูตั้งบวกกับตัวเองก็อยากทาน  ประสานกับนักเรียนอาสาพาไปชิม ลงตัวสิคะทีนี้  ยังค่ะยังไม่พอ ไปเดินย่อยก่อนที่ไนท์กาบทอง ได้เสื้อผ้า เครื่องประดับตามสมควร ยังไม่พอนะคะ ไปที่ไนท์จอมสุรางค์อีก  คราวนี้ก็ได้ค่ะ  ได้ทานส้มตำที่อร่อยมาก(ที่สุดในโลก..ว่าไปโน่น) ต้องยืนรอคิวกันนานมาก  แต่ก็บ่ยั่นค่ะ จนกระทั่งได้โต๊ะ  แม่แป้งก็จัดการสั่งโดยจดบนกระดาษ อิอิ..แซบค่ะแซบ...อิ่มแล้วมองหาห้องน้ำ อ้าวไปที่ไนท์ห้องแอร์  ยัยอั๋นอุทานออกมาเสียดังเชียว "อาจารย์หนูก็คนโคราชนะคะ แต่ทำไมไม่ยักรู้ว่าไนท์มีแบบนี้ด้วย"..ฮ่วย..ตอนแรกนึกว่ามุข  ที่ไหนได้เรื่องจริงค่ะ ก็ชีวิตเธอบ้าน โรงเรียน ที่เรียนพิเศษ...เฮ้อ..นี่ต้องขอบคุณครูแป๋มนะที่พาลูกเขามาซิ่งแบบนี้...อุ๊ๆๆๆๆไม่ใช่สิ ต้องครูตั้ม เป็นหนึ่งที่หน้าบูดจนเราต้องสละเวลา...ฮา..และแล้วก็มีอันต้องร่ำลาจากกันในสภาพอืดเต็มที่อิ๊มอิ่มค่ะ...

วันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้ายของนักเรียนม.ต้น  ครูแป๋มคุมสอบม.2/7 กับคุณครูรวิสุทธิ์จ๊ะ  บรรยากาศทั่วไปเป็นปกติ นักเรียนตั้งใจทำข้อสอบ วันนี้สอบแค่ครึ่งวัน แต่ช่วงบ่ายครูแป๋มก็พินิจดูงานที่พวกพี่ม.6 ทำมาส่งตามแต่ไอเดียของใครของท่าน เพลินค่ะ ลงคะแนนด้วยความสุขจริงๆ..

วันนี้ฝนตกทั้งวันเลยค่ะ  อากาศเปลี่ยนแปลงกระทันหันแบบนี้  ครูแป๋มต้องใส่ใจตัวเองให้มากกว่าเดิม  ไม่อยากป่วยไม่อยากหอบเลยค่ะ และประเมินตัวเองแล้วว่าสามารถดูแลตัวเองได้เป็นที่น่าพอใจค่ะ.  วันนี้เป็นวันสอบวันที่สองของนักเรียนชั้นม.ปลายของชาวสุรธรรมพิทักษ์  ซึ่งสอบสลับกับชั้นม.ต้น  วันนี้เป็นวันที่นักเรียนชั้นม.6 ได้ทราบผลคะแนนสอบชีววิทยาของพวกเขา  โดยมากครูแป๋มว่าส่วนใหญ่ดีใจนะ (ถ้าตาไม่ฝาด) ส่วนผู้ที่ต้องพัฒนาก็ขอให้รีบมาพบครูนะคะ  อย่าเพิ่งท้อแท้...มาดูคะแนนเก็กบวกคะแนนสอบ พร้อมผลงานจากแนวคิดของพวกเรา และหากลูกทำมาครบถ้วน ก็ไม่น่าจะมีอะไรให้หนักใจ...มาหาครูนะคะ 

เมื่อวานได้ไปร่วมงานมุทิตาจิตเหล่าคณาจารย์ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา มีทั้งสิ้น 21 ท่าน ไม่ใช่น้อยเลยนะคะ เห็นที่จอแสดงถึงประวัติ หน้าที่ การงานแล้วก็หวนนึกถึงตัวเอง ว่านี่เราจะมีโอกาสได้อยู่ถึงวัยเกษียณอายุราชการแบบคณาจารย์เหล่านี้หรือไม่หนอ เห็นลูกศิษย์ลูกหามาร่วมแสดงความกตัญญูแล้วก็ปลื้มใจแทนท่านเหล่านั้นจริงๆค่ะ 

เรื่องที่สองได้รับแจ้งจากท่านวิมาน วรรณคำ ผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษานครราชสีมา เขต3 ประธานรุ่นป.เอกของเรา เป็นคณะกรรมการอุปถัมภ์จัดตั้งกองทุนเพื่อการศึกษาเด็กไทย "ปันน้ำใจให้ศิษย์ สร้างชีวิตทางการศึกษา" ซึ่งจะจัดขึ้น ณ สพท.นม.3 ในวันที่ 25 กันยายน นี้นะคะ ก็ขอประชาสัมพันธ์ช่วยอีกแรงค่ะ..

วันนี้ตื่นเช้ามากค่ะ รู้สึกอากาสค่อนข้างเย็นผิดปกติ ฝนคงตกไกลที่ไหนสักแห่ง..ใจนึกไปถึงนักเรียนม.6/7 ที่จะสอนคาบ 2-3 ที่นึกถึงเพราะพลังของสมาชิกห้องนี้เขามีหลากหลายแนวคิดสร้างสรรค์ ทำให้ลำบากในการเลือกว่างานห้องจะทำอะไรดี...และต้องขอบใจนักเรียนตัวแทนห้อง ม.6/8 ที่มาเติมเต็มในการบอกเล่าประสบการณ์การทำโครงการระดับห้องเรียนได้สำเร็จ..ดีจังค่ะ เพื่อนต่างห้องมีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันค่ะ..แต่ว่าตอนเย็นๆ  ฝนก็เทลงมาอีกแล้ว  เฮ้อ..โดนละอองฝนนิดหน่อยค่ะ...นี่ก็รู้สึกหนาวๆ ห่มผ้าอยู่นะคะ..ทานข้าวทานยาอาการคงดีขึ้น..

วันนี้มีโอกาสไปรับประทานอาหารที่โรงอาหารของโรงเรียนพร้อมกับหนุ่มๆ ม.6/7 ดีค่ะ ได้ทักทายและเห็นบรรยากาศการรับประทานอาหารของนักเรียนม.ปลาย ดูสดใสน่ารักดีค่ะ..มาสอนม.6/6 ก็แช่มชื่นไปอีกแบบ (ก็ทานข้าวอิ่มใหม่ๆกันนี่คะ)...จากนั้นก็เป็นการสอนม.6/5 ที่ดูจะครึกครื้นเป็นพิเศษที่ได้ชมภาพการทำงานของเพื่อนๆม.6/8 แถมด้วยได้ชมรายการ"จากผู้ญิ๊งผู้หญิง...ถึงผู้ญิ๊งผู้หญิง" วันนี้สาวๆพูดคุยกันเรื่องของวิวัฒนาการค่ะ..ดำเนินรายการโดย น้องหนึ่ง หนูเรด้า..และคุณป้าอั๋น ถ่ายทำโดยเจ๊มายด์ค่ะ..ชอบจังค่ะ..มั่นดีจริงๆ  โดยฉพาะหนูเรด้าน่ะ..อิอิ..นี่คือผลผลิตของชาวม. 6/6 เจ้าค่ะ..วันนี้ครูแป๋มยิ้มแฉ่งทั้งวันเลยค่ะ. 

วันหยุดสัปดาห์นี้ไม่ค่อยสนุกเท่าไรเลยค่ะ  เพราะสิ่งที่คาดหวังว่าจะทำให้สำเร็จไม่เป็นตามนั้น  รู้สึกถึงความอืดอาดยืดยาดของตัวเอง เพียงเพราะความอ่อนล้าที่เกิดจากพิษไข้ ที่ตัวเองพยายามดูแลสุขภาพอย่างดี (ที่สุด)แล้สก็ไม่วายค่ะ  นี่ฝนก็มาตกอีก เพียงเพราะกลิ่นอายของฝนมากระทบกับร่าง (ว่าไปนั่น) ทำเอาหนาวค่ะ หนาวแบบสั่นสะท้าน ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้มาก พยายามจะพัฒนางานวิจัยให้เป็นไปตามตาราง แต่ก็ไม่สำเร็จ..เข้ามา G2K ก่อนสักนิด ก่อนจะเริ่มกิจกรรมใหม่  การเดินออกกำลังกาย (ในบ้าน) ด้วยเครื่องวิ่งจับเวลาของพ่อค่ะ ไม่ค่อยถนัดแต่ก็ต้องมีวินัยให้กับตัวเองค่ะ (เดี๋ยวจะเหลิง) คนเรามักเข้าข้างตัวเองด้วย  อยากไปโรงเรียนในสภาพที่สวย...ดูดี..อิอิ..อย่างน้อยก็ไม่อยากให้เด็กๆมาเป็นห่วงนัก..(คิดว่านะคะ)..สักครู่จะลงไปวิ่งแล้วค่ะ..

ขณะที่เขียนอนุทินรู้สึกว่าตัวรุมๆ  ครั่นเนื้อครั่นตัว  รู้สึกหนาว ทั้งที่แดดจ้าออกปานนี้..นี่ก็ทานข้าวกลางวันและทานยาไปแล้วนี่นา..ทำไมไม่รู้สึกดีขึ้น...ไม่อยากป่วยแล้วค่ะ  ช่วงนี้ป่วยไม่ได้...งานยุ่งมากค่ะ อาศัยความบันเทิงโดยการแวะมา G2K ช่วงรีแลกซ์..สักพักก็ต้องจัดการเรื่องพิมพ์งานวิจัยต่อแล้ว...ตั้งใจว่าเย็นๆจะเร่งจัดการกับคะแนนของเด็กๆต่อ..ก่อนถึงภาคบังคับคือการไปออกกำลังกาย...วันนี้คงว่ายย้ำไม่ไหว..ขอเดินเร็วหรือจ๊อกกิ้งน่าจะดีกว่า...นอนพักสักครู่คงดีขึ้นค่ะ

เช้าวันนี้รู้สึกเหนื่อยมากค่ะ  เพราะว่าเมื่อวานตากฝนนิดหน่อย (ตากนิดหน่อยนี่แหละมักมีอาการ  เจอหนักๆไม่เป็นไรแค่อาบน้ำสระผมก็เรียบร้อยแล้ว) นอนไม่หลับเลยทั้งคืน มีกังวลนิดหน่อยกับการทำคะแนนให้กับเด็กๆ รวมทั้งเรื่องที่เรียนที่ช่วงเวลานี้เป็นอะไรที่บีบคั้นสุดๆค่ะ แต่ยังไงก็จะต้องสู้ค่ะ ไม่ยอมแพ้อยู่แล้ว แค่บ่นๆนิดนึงค่ะ...

วันนี้เป็นวันที่ครูแป๋มต้องเสียน้ำตาให้กับนักเรียนห้องม.6/8  อ๊ะๆๆๆอย่าเพิ่งเข้าใจผิดค่ะ คือว่าวันนี้เป็นวันที่ห้องม.6/8 เขาจะรวมพลังสร้างสรรค์กัน  ในการนำเสนอโครงการแก้ปัญหาคุณลักษณะที่ไม่พึงประสงค์ของพวกเขาเอง  โดยน้อมนำแนวพระราชดำริ "เศรษฐกิจพอเพียง" มาเป็นหลักการทฤษฎีในการใช้แก้ไขปัญหา  ซึ่งดำเนินการมาเป็นเวลาที่นานพอสมควร  อุปสรรคต่างๆก็สามารถผ่านพ้นไปได้อย่างฉลุย  ครูแป๋มเองก็ลุ้นค่ะ  ว่าพวกเขาจะแบ่งหน้าที่  จัดวางคนให้ถูกกับงานไหม  เพียงใด...ยอมรับว่าลุ้นเหมือนกัน การเป็นเด็กห้องท้ายที่คิดการใหญ่ก็เป็นเช่นนี้ พวกเขาบอกครูแป๋มนะคะว่านี่จะเป็นการพิสูจน์ว่าพวกเขาก็ทำได้ไม่แพ้เพื่อนห้องอื่นเหมือนกัน  ซึ่งข้อนี้ครูแป๋มขอยืนยันและยินดีกับพวกเราด้วยนะคะที่ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี  รายละเอียดเดี๋ยวครูแป๋มจะนำไปเขียนลงในบันทึกนะคะ...สุดท้ายขอบอกว่าพวกนาย...แน่มากค่ะ...(ปล.น้ำตาแห้งกันรึยังเอ่ย...)

ไปดูหนังเรื่อง 5 แพร่งมาแล้วค่ะ.เรื่องแรกเป็นกรรมที่ปาหิน  ด่าพ่อต่อว่าแม่กรรมเห็นๆชาตินี้.  แพร่งที่2 เกิดในโรงพยาบาล สยองขวัญพอควรกับการถูกผีอำ..แพร่ง3 กระบวนการยาเสพติดมาอีกแถมด้วยการนำคนต่างด้าวเข้าเมืองมา แนวผีดิบค่ะ..สยองดี..แพร่ง4 รถมือสอง  อันนี้ยกนิ้วให้นิโคลที่แสดงดีมากค่ะ แววตาหวาดกลัวรู้สึกอิน..จบแบบสะเทือนใจ..แพร่งที่ 5 กลัวก็กลัวฮาก็ฮา สุดท้ายจบแบบไม่น่าเชื่อค่ะ..วันนี้สนุกมากเลยค่ะ 

วันเสาร์เป็นวันแห่งการพักผ่อนที่ทุกคนฝันอยากให้มาถึงเร็วๆ  แต่วันนี้เด็กๆม.5-6 โรงเรียนสุรธรรมพิทักษ์ต้องไปเข้าค่ายคุณธรรมกัน  ยังไงครูแป๋มก็ขอให้ทุกคนตั้งใจ  เก็บเกี่ยวความรู้และประสบการณ์ให้กับตนเอง  หรืออยากจะนำมาเล่าให้ครูแป๋มฟังบ้างก็จะดีมากเลยนะคะ  ขอให้โชคดีกับอีกประสบการณ์นอกชั้นเรียนค่ะ

วันนี้ได้สอบจุดประสงค์ เรื่อง "ความหลากหลายทางชีวภาพ"ไปแล้ว  นักเรียนดูมีพัฒนาการในการเตรียมพร้อมสำหรัการสอบดีขึ้นมาก  ดังนั้นการสอบจึงเป็นไปอย่างมีความสุข  ได้ทั้งรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ  วันนี้มีความสุขมากค่ะ....ที่สำคัญเด็กๆสนใจหนังสือ "เรียนนอกฤดู" ของพี่พนัส (แผ่นดิน) มากค่ะ แป๋มนำไปบริจาคที่ห้องสมุดไว้ให้นักรียนและคุณครูได้อ่านแล้ว 1 เล่มนะคะ ..ขอบคุณปราชญ์ติดดินคนนี้มากเลยค่ะ 

วันนี้ได้รับข่าวว่าร.ด.ที่ไปฝึกภาคสนามไม่สบายหลายคน ศูนย์ฝึกจึงอนุญาตให้รด.ทั้งหมดมาพักที่บ้าน  แล้วให้กลับไปศูนย์ฝึกอีกครั้ง 9 กย. 52 อย่าลืมนะจ๊ะ/วันนี้เช่นกันพา6/5,6/6ท่องg2kอะไรไม่รู้ก็ได้เห็นนี่แหละ..จริงไหม..อิอิ../สุดท้าย เห็นแฟนคลับบอกกล่าวเจอคนหน้าเหมือนที่นี่ ก็เลยลองหาตามที่พี่เขาบอก..อุแม่เจ้า..เจอแล้วค่ะ..จริงด้วย..หาใช่ใครไม่..น้องสาวข้าพเจ้าเองค่ะ ชีวิตเธอจะอยู่บนเครื่องบินมากกว่าอยู่บนพื้นดิน  สงสัยต้องคุยกันยาว ขอตัวก่อนนะคะ

วันนี้ได้รับข่าวว่าร.ด.ที่ไปฝึกภาคสนามไม่สบายหลายคน ศูนย์ฝึกจึงอนุญาตให้รด.ทั้งหมดมาพักที่บ้าน  แล้วให้กลับไปศูนย์ฝึกอีกครั้ง 9 กย. 52 อย่าลืมนะจ๊ะ/วันนี้เช่นกันพา6/5,6/6ท่องg2kอะไรไม่รู้ก็ได้เห็นนี่แหละ..จริงไหม..อิอิ../สุดท้าย เห็นแฟนคลับบอกกล่าวเจอคนหน้าเหมือนที่นี่ ก็เลยลองหาตามที่พี่เขาบอก..อุแม่เจ้า..เจอแล้วค่ะ..จริงด้วย..หาใช่ใครไม่..น้องสาวข้าพเจ้าเองค่ะ สงสัยต้องคุยกันยาว ขอตัวก่อนนะคะ ต้องสะสางนิดนึง...

ในที่สุดความเข้าใจผิดก็ทำให้สายสัมพันธ์ขาดสะบั้นลง  พี่ชายที่ครูแป๋มรักและเคารพเข้าใจผิดครูแป๋มขนานใหญ่  เพียงเพราะเรื่องราวของโทรศัพท์เจ้ากรรม  ที่ครูแป๋มคุยกับ "อ่าวอ๊าว" นักเรียนม.6/8 ที่โทรปรึกษาปัญหาในการปรับตัวในสังคม  พี่ชายไม่เข้าใจครูแป๋ม...ทั้งที่ครูแป๋มไม่รู้เรื่อง...โทรศัพท์อีกเครื่องก็เสียในขณะนั้น...เฮ้อ..เป็นการตัดสินคนโดยใช้ความรู้สึกส่วนตัว  แต่สำหรับครูแป๋มบริสุทธิ์ใจ  และยอมรับผิดหากพี่จะเห็นเช่นนั้น  ถึงกับตัดพี่ตัดน้อง..ครูแป๋มก็ยินดีตามนั้นค่ะ...ขอให้พี่โชคดีนะคะกับการตัดสินใจของพี่..แต่ความดีที่พี่ได้เมตตาน้อง  จะไม่มีวันลืมค่ะ..รักและเคารพพี่ชายเสมอนะคะ....

บ่ายนี้สอนนักเรียนชั้นม.2/9 เป็นการสอนให้นักเรียนรู้จักแบ่งเวลาอันจำกัดให้มีคุณค่ามากที่สุด  ยืดหยุ่นได้ โดยให้นักเรียนวางแผนการทำงานด้วยตนเอง  บางคนก็ทำได้ดีเสร็จก่อนเวลา แต่บางคนงานไม่เสร็จ  ยังรอที่จะดูแบบอย่างเพื่อน  อันนี้เข้าใจค่ะ ศักยภาพไม่เท่ากัน ก็คงต้องทำใจ เพราะอย่างน้อย เด็กๆก็มีสำนึกที่อยากจะส่งงาน  ค่อยๆพัฒนากันไปค่ะ.

พรุ่งนี้ก็ขอให้ชาว รด.ทุกคนไปรับการฝึกอย่างมีความสุขนะคะ  ไม่ต้องเป็นกังวลอะไรให้มากมาย  จะทำการสิ่งใดขอให้ตั้งใจเต็มที่กับสิ่งนั้นๆ  ครูแป๋มฝากความรักความห่วงใยไปถึงทุกคนนะคะ รด.แห่ง ส.ธ.พ.

วันนี้ยังเพลียอยู่ค่ะ  แต่ก็มีเรื่องประทับใจให้นึกถึงพอคลายทุกข์ใจอยู่บ้าง  เป็นเรื่องเดิมซึ่งสถานการณ์แบบนี้  จะเป็นแบบเรียนสู่บททดสอบจิตใจให้กับนักเรียนที่ครูแป๋มรักนะคะ  ทำความดี ปกป้องคนดี  แยกแยะความถูกต้องออกจากความชั่วร้าย  "ความดีจะปกป้องเราค่ะ" ขอบใจนักเรียนทุกคนค่ะ

วันนี้เช่นกันค่ะ  กลับมาถึงบ้านประมาณ 6 โมงเย็น เปิดทีวีได้ดูรายการชิงช้าสวรรค์  เป็นการแข่งขันการร้องเพลงประชันกันระหว่างโรงเรียนกาวิละ กับโรงเรียนบุญวัฒนา  ครูแป๋มรู้สึกดีใจที่ได้เห็นฝีมือของเด็กๆโรงเรียนบุญวัฒนา อ.เมือง จ.นครราชสีมา  โรงเรียนเดิมของครูแป๋มเอง เป็นทีมที่ชนะเข้ารอบ 8 โรงสุดท้าย ถือเป็นโรงที่เจ็ดแล้ว  เหลืออีกเพียง 1 โรงเรียนก็จะครบโรงเรียนที่ 8 ในฐานะศิษย์เก่าคนหนึ่ง  ขอแสดงความยินดีกับชาวบุญวัฒนาด้วยนะคะ...

ดีจังค่ะ  เห็นความสามารถของเด็กไทย  วันนี้รู้ไหมคะวิทยากรคือใคร  เด็กนักเรียนโรงเรียนราชสีมาวิทยาลัยค่ะ  น้องเรียนแค่ ม.4 เองค่ะ  เดี๋ยวขอเข้ารับชมความสามารถเด็กไทยก่อนนะคะ  แล้วจะมาเล่าให้ฟังค่ะ

เช้านี้ตื่นขึ้นมากับความเหนื่อยล้าจากหน้าที่การงาน  การอ่อนล้าของภาวะจิตที่เกิดจากการได้ฟังนิทานเรื่องชาวนากับงูเห่า ซึ่งพ.ศ.นี้เล่าว่างูเห่าได้ฉกชาวนา  จนแทบเอาชีวิตไม่รอด  โชคดีที่กลุ่มหญ้าที่อยู่รอบๆชาวนา  ได้ช่วยปกป้องให้ชาวนาปลอดภัย  แต่มิวายรอยแผลที่ถูกกัดก็อักเสบ  จนคิดว่าหากถูกกัดซ้ำอีก ชีวิตชาวนาจะยังคงเหลือไหมหนอ....

เหนื่อยจังเลยค่ะ....เป็นคำแรกที่แป๋มพูดกับพ่อก่อนจะเข้าบ้าน...ทำไมนะหรือคะ.  ก็เพราะวันนี้เป็นวันแข่งขันโครงงานวิทยาศาสตร์ระดับจังหวัด.ของโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสพฐ.ค่ะ.หัวหน้ากลุ่มสาระมอบหมายให้แป๋มดูแลโครงงวิทยาศาสตร์ระดับม.ปลาย  แล้วยังต้องไปเป็นกรรมการตัดสินสิ่งประดิษฐ์ระดับม.ปลายอีกด้วยค่ะ  เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน...ทราบผลไปบ้างแล้วค่ะกับผลการตัดสิน  ก็คละเคล้ากันไป  พอใกล้จะเลิกงาน  อ้าว..ฝนเจ้ากรรมกระหน่ำลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา  ขากลับขับรถแทบมองไม่เห็นถนนค่ะ.  ถึงบ้านก็นี่แหละค่ะจึงได้บอกพ่อด้วยประโยคข้างต้นนั่นเองค่ะ  ขอตัวไปทำปพ.ก่อนนะคะ  ต้องส่งวันจันทร์อีกแล้ว...เหนื่อยจัง..แต่ก็แฝงด้วยความสุขค่ะ 

เขิลจังค่ะ  นานๆได้มาเล่าเรื่องที่อนุทิน  วันนี้นอกจากความสุขใจในกิจกรรมวันวิทยาศาสตร์ของโรงเรียนแล้ว.  ยังมีรายการที่รอชมอยู่รายการหนึ่ง  นั่นคือรายการ "คนค้นคน" เป็นเรื่องราวตอนที่ 2 ที่คุณหมอพรทิพย์  โรจนสุนันท์ ได้ลงไปพื้นที่ภาคใต้เพื่อปฏิบัติภารกิจค้นหาสาเหตุแห่งความวุ่นวาย  ที่น่าทึ่งคือหลักคิดที่คุณหมอกล่าวไว้ในภาคแรกค่ะ  ภูมิใจที่เมืองไทยยังมีคนอย่างคุณหมออยู่  อย่าลืมติดตามชมกันนะคะ