เด็กที่เลือกเกิดไม่ได้ย่อมมีอะไรที่อยากได้......อย่างฉัน ครอบครัวส่งให้เรียนในสถานศึกษาที่ดีตั้งแต่เล็กๆ ต้องผกผันมาใช้ชีวิตในต่างจังหวัด
ได้รับการดูแลที่ดีจากยายที่ฉันรักมาก การเรียนที่ดีเพราะมีป้าที่ดีคอยสอน ทำให้ฉันได้รับสิ่งใหม่ ๆ เข้ามา
การเดินทางของชีวิตทุกคนย่อมแตกต่างกันออกไปอยู่แล้ว ชีวิตที่ทุกวันนี้มีทุกอย่างที่ต้องการ แต่เบื้องหลังที่มีความทรงจำอันหลากหลาย คอยผลักดันให้ฉันมีชีวิตอย่างไม่ท้อต่อสิ่งที่คอยกดดันรอบข้าง
ฉันจบมัธยมศึกษาจากอำเภอที่ฉันอยู่ และมาใช้ชีวิตเป็นเด็กหอในของ "โครงการผลิตและพัฒนาครูสู่ความเป็นเลิศ" ที่มีโอกาสเข้ามาสัมผัสความเป็นสังคมกลุ่มเล็ก ๆ
จากเด็กที่เคยไม่ค่อยใส่ใจกับสิ่งอะไร ปล่อยอะไรต่าง ๆ ในชีวิตให้ผ่านไป กลายเป็นเด็กที่ต้องมีความพยายามสูง และต้องคิดเพื่อมีชีวิตตามที่ฝันไว้ มันไม่ใช่แค่ความฝันของฉัน แต่มันคือหยาดเหงือของแม่ที่เสียไปเพื่ออนาคตของฉันเอง
เล็กน้อย...
เด็กย่อมมาพร้อมกับความซน ฉันเป็นหนึ่งในเด็กที่ถือว่าซนเกินปกติ ด้วยความห้าวเกินนี้ทำให้จนชาวบ้านรอบข้างระอากันหมด
จำความได้ตอนนั้นแค่เด็ก ป 1 แอบหนียายไปเล่นน้ำกับเพื่อน สงสัยฉันคงจะเล่นนานไปหน่อยละมั่ง ยายถึงได้ออกตามหา มาพร้อมกับไม้เรียวอันยาว
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันโดนตีร้องไห้แทบขาดใจด้วยความเจ็บ และครั้งนี้แหละก็เป็นครั้งสดกท้ายที่ฉันโดนไม้เรียว ด้วยความเจ็บที่จำจนวันตาย
kaochewit......