ความรู้สึกที่ได้รับจากgotoknow

      จากการที่ข้าพเจ้าได้อ่านบทความ หลายๆบทความ จึงได้พบว่าจากหลายๆความรู้ที่หาได้ง่ายทำให้ข้าพเจ้ามีความรู้หลากหลายขึ้นส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งได้เรียนรู้หลายความคิด หลายอารมย์ หลายความรู้สึกของบรรดามวลสมาชิกของโกทูโนว์ ทำให้ข้พเจ้ามีความสุข ความเพลิดเพลิน พร้อมทั้งความรู้ทางวิชาการไปพร้อมกัน ตามที่ผู้นำเสนอนำมาลงไว้ ทั้งข้อความ ภาพ เสียง แต่ก็มีหลายบทความที่มีความเศร้าหมองแอบแฝงมาสกิดให้นึกได้ถึงความน้อยใจ เสียใจ ผิดหวัง ประชด สื่อให้รู้ว่าเกรียด โกรธ และก็อภัยให้กัน โดยที่ข้าพเจ้าไม่รู้ต้นสายปลายเหตของแต่ละท่าน ก็พอจะจับใจความได้อยู่ ข้าพเจ้าจึงว่านี่คือความหลากหลายทางอารมย์ หลากหลายทางความรู้สึก

      บางท่านให้ความรู้ทางวิชาการ บางท่านนำเสนอความบันเทิง บางท่านแนะนำสถานทีท่องเที่ยว บางท่านนำเสนอบทประพันธ์ทั้งร้อยแก้วร้อยกรอง บทเพลง ซึ่งจุดประสงค์เพื่อแบ่งปันความสุขแก่กัน ข้าพเจ้าชอบความหลากหลาย ถ้ามีเวลาพอจะเข้าอ่านเข้าเยี่ยมชมทุกประเภท อยากรู้ความคิดที่มาจากหลายๆท่าน ทั้งด้านบวกและด้านลบ

       แต่ยังมีบางท่านที่น่าเป็นห่วง ซึ่งอยู่ในอารมย์ที่เศร้าหมอง แสดงออกถึงความเศร้าหมอง และพยายามเข้าหาธรรมะ เข้าหาสัจธรรม ธรรมะคือธรรมชาติ ซึ่งมีอยู่ในตัวคนทุกคนอยู่แล้ว แล้วแต่ใครจะนำมาประยุกต์ใช้ ให้เหมาะแก่จริตของตนเองเท่านั้น(จริต คืออุปนิสสัย,ความประพฤติปฏิบัติ,ความเป็นมา) การเข้าหาธรรม การทำบุญสุนทาน การบำเพ็ญประโยชน์สาธารณะเป็นสิ่งที่ประเสริฐทั้งนั้นแต่ต้องทำให้ตัวเองมีความสุขด้วย ให้ตังเองปราศจากความเศร้าหมอง ต้องปล่อยวางอย่ายึดติดอยู่กับสิ่งใดมากเกินควร อย่ายึดมั่นถือมั่นวิธีการใดของใครแต่อย่างเดียว ให้เปิดกว้างทางปัญญา โดยเรียนรู้รับฟังจากหลายๆแบบหลายครูอาจารย์ หรือหลายๆผู้รู้ ยอมรับฟังความคิดเห็นที่หลากหลาย โดยเชื่อมั่นตัวเอง่ว่าเรามีปัญญาพอที่จแยกแยะ คำแนะนำ คำเตือนสติ คำสอนหรือคำบอกเล่าเหล่านั้น ความรู้บางอย่างบางสิ่งไม่มีในหลักสูตรของโรงเรียน ของมหาลัยแม้การศึกษาธรรมะ ไม่ต้องศึกษามากมายนัก เพียงแค่พิจารณาเหตและผลแห่งเหตนั้นก็จะเข้าใจได้ และสรุปการดำเนิ นชีวิตของตนเองว่าควรจะไปในแนวทางใหน

       เพราะฉนั้น สิ่งทีควรทำ คือการปล่อยวาง ไม่ยึดติดอดีต ไม่แบกภาระอันหนักอึ้งอยู่ในใจ ในสมอง ในความรู้สึกนึกคิด ให้ถือว่าอดีดคือชาติก่อน ชาตินี้คือปัจจุบันขณะนี้ คือตัวเรา ที่จะดำเนินต่อไปสู่อนาคตที่สมบูรณ์ ด้วยบุญ ด้วยความดี ด่วยความสุข ความสำเร็จทั้งหน้าที่การงานและการดำรงชีวิตของเรา และความปลื้มปิติสุขของคนรอบข้าง โดยเฉพาะ พ่อแม่พี่น้อง ความสำเร็จของเราคือความสุขของคนรอบข้าง ถ้าเราทำให้คนรอบข้างไม่มีความสุข แล้วตัวเราจะมีความสุขได้อย่างไร

       อย่าเข้าใจผิดว่า การที่คนอื่น(คนรอบข้าง)เอสอกเอาใจต่อเรา ชื่นชม ปลอบใจเราอยู่เสมอ เพื่อให้เรามีความสุข สบายใจนั้นจะเป็นความสุขของเขาด้วย ไม่ไช่หรอก

      แท้จริงแล้วพวกเขาซ่อนความทุกข์ของพวกเขาอยู่ พวกเขากำลังแบ่งเบาความทุกข์ของเราต่างหาก เขากำลังเยี่ยวยาเราอยู่

       เราต้องรักษาตัวเอง เยี่ยวยาตัวเองด้วยธรรมะชำระจิตใจตนเอง ไม่ให้ป่วย เมื่อเราไม่ป่วย เราสุขสบาย เราร่าเริงแจ่มใสบำรุงสุขภาพกายให้มีพลังที่สมบูรณ์ พร้อมทั้งพลังใจที่แข็งแกร่งสมบูรณ์ ทำให้คนรอบข้างของเรามีความสุข เขาก็จะชื่นชมเราด้วยความสุจริตใจไม่มีความเศร้าหมองซ่อนอยู่ภายใน

        นี่แหละคือความสุขที่แท้จริงของเรา

        ขอให้มีความสุขความเจริญที่แท้จริงกันทุกๆท่าน

        วันนี้อยากจะเขียนบันทึกแต่ก็รู้สึกอึดอัดใจ เพราะโทรศัพท์เสีย เลยขับรถเข้าเมืองไปโลตัส ซื้อโทรศัพท์ใหม่ แล้วเดินชมสินค้าในห้าง นึกขึ้นได้ว่าลำโพงคอมพิวเตอร์ที่บ้านเสียงเบามาก บางรายการฟังไม่ค่อยได้ยิน ก็ซื้อลำโพงมาชุดหนึ่ง กลับมาบ้านเอาต่อเข้าเครื่องคอมฯใช้ได้ดีมากขึ้นกว่าเดิมเยอะ ก็มีควงามพอใจสบายใจสักครู่หนึ่ง พอตอนนี้เกิดไม่สบายใจขึ้นมาอีก เพราะคิดถึงการจ่ายเงินที่ไม่จำเป็นสักเท่าไหร ความจริงแล้วความจำเป็นที่ต้องจ่ายต้องซื้อคือโทรศัพท์เท่านั้น ถ้าซื้อที่ไกล้ๆบ้านก็ไม่ต้องจ่ายค่านํ้ามันรถ ถึงจะแพงกว่านิดหน่อย นี่ดันไปในเมือง ไปห้าง ไปเห็นลำโพงเข้าทำให้เกิดกิเลสอยากได้ขึ้นมา ทำให้ต้องจ่ายเงินเพิ่มขึ้นอีกเยอะ ไปเดินจับจ่ายซื้อของสบายใจดี เพลินดี กลับมาบ้านคิดเสียดายเงินขึ้นมา ก็นึกตำหนิตัวเองอยู่ขณะนี้ ก็ไม่หนักหนาอะไรได้เขียนระบายให้คลายความขุ่นมัวลงเท่านั้นเอง

       วันนี้ฝนตกหนักมาก ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ช่วงเที่ยงก็ไปงานศพญาติ กลับมาก็เปิดอ่านบทความของสมาชิกgotoknow   เพื่อดูความคิดเห็นของสมาชิกบ้าง ดูผลงานของหลายๆท่าน ได้ความรู้ด้วย ได้ความบันเทิงด้วย ก็ได้ประโยชน์มากอยู่ ถ้าเป็นบทกวีก็อ่านสบายๆเพราะชอบบทกวีอยู่แล้ว ถ้าเป็นข้อคิดแบบปรัชญาก็อ่านไปพิจารณาวิเคราะห์ไปด้วย บางบทความก็ถูกกับจริตตัวเอง บางบทความ ความเห็นไม่ตรงกันก็ยอมรับในความเห็นที่แตกต่าง ก็ต้องให้เกียรติเขา เพราะถ้าคนเรามีความเห็นเหมือนกันหมด ก็ไม่ต้องศึกษาหาความรู้  ก็ต้องแบ่งปันกันไป บางทีเรามีความเห็นอย่างนี้ แต่เมื่อไปเจอความคิดเห็นของคนอื่น บางครั้งเราก็ยอมรับว่าความคิดเห็นของเขาดีกว่า ถ้าเราไม่ยอมรับความคิดเห็นของคนอื่นบ้าง ก็เรียกว่าโง่ก็ได้ เพราะฉนั้นเราจึงควรลดทิฐิลงเสียบ้าง แล้วจะเกิดปัญญา

         เมื่อวานตั้งใจจะเขียนนิยายหนังตะลุงลงบล็อก ไฟเกิดดับขึ้นมาก็เลยเลิกไปโดยปริยาย วันนี้ก็เลยจัดการบันทึกลงไปสองตอนนิยายหนังตะลุงของผมนี้ มีความยาว 50หน้า(ต้นฉบับ50หน้าตัวพิมพ์กระดาษ เอ4)แต่งไว้ 3ปีได้แล้ว จะเอามาลงครั้งละมากๆก็ไม่ไหว เพราะผมพิมพ์หนังสือช้า สายตาก็ล้าทำติดต่อกันนานๆไม่ได้  ส่วนประวัติพระนางเลือดขาวนั้นสั้น อีกสองตอนก็จะจบแล้วอีกสองวันคงจะบันทึกลงหมด    ผมเป็นคนชอบอ่านบทประพันธืที่เป็นร้อยกรองและชอบเขียนบทร้อยกรองด้วย  ชอบฝึกหัดเขียนทั้งโคลง,ฉันท์,กาพย์,กลอน บางประเภทก็ไปไม่รอด อย่างประวัติพระนางเลือดขาวแต่งเป็นกาพย์ยานี ก็อยากได้รับคำติชมบ้าง เพื่อเป็นกำลังใจและจะได้แก้ไขจะได้พัฒนาขึ้นบ้าง

      วันนี้จะเขียนเรื่องหนังตะลุงต่อจากที่เขียนลงในบล็อกแล้วสองตอนโดยเริ่มจากปรายหน้าบทหรือเรียกอีกอย่างว่าออกรูปกาศเป็นบทไหว้ครู   เป็นการตัดตอนข้ามไปเสียสองขั้นตอนแล้ว จึงชี้แจงว่า การเล่นหนังตะลุงนั้นจะเริ่มจากเล่นดนตรีโหมโรงภาษาถิ่นเรียกว่า"ลงโรง"(เริ่มลงมือเล่น)มีเพลงที่เล่นเช่น เพลงพัดชา เพลงสาวดวงเดือนฯ  ถัดมาก็ออกฤาษี   ถัดมาอีกออกโค(พระอิศวรทรงโค)  ต่อจากนั้นก็ออกปรายหน้าบทตามที่เขียนลงไว้ในบล็อกเป็นลำดับไป

วันนี้อากาศสดใสดี หลังจากดื่มกาแฟแล้ว คิดว่าจะเขียนบันทึกประวัติพระนางเลือดขาวต่อพระนางเลือดเป็นคนพัทลุง  ผู้ไปอัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุจากประเทศลังกา มาบรรจุไว้ในพระเจดีย์ ที่วัดเขียนบางแก้ว ซึ่งตอนนั้นเป็นที่ตั้งเมืองพัทลุง วัดเขียนบางแก้วอยู่ที่ตำบลจองถนน อำเภอเขาชัยสน จังหวัดพัทลุง ซึ่งผมแต่งประวัติเป็นกาพย์ยานี11ไว้เมื่อ 2ปีที่แล้ว เอามาบันทึกให้อ่านกัน

                 ขออวยพรให้ทุกท่านจงประสพโชคดีตลอดปีใหม่นี้และปีต่อๆไป   เทอญ