"ความพอดีของชีวิต"  คนทุกคนมีความทะเยอทะยานเหมือนกันหมด...
หากต่างกันก็คงเพียงแค่...ใครจะมากใครจะน้อยกว่ากันเท่านั้น...
   บางครั้งความทะเยอทะยานที่ว่า ก็กลายเป็นกิเลส ที่ทำให้คนเราอยากได้อยากมี
เมื่อได้แล้ว เมื่อมีแล้ว ก็อยากได้ อยากมีอีก ไม่มีความพอดีในชีวิต
    แทนที่ความทะเยอทะยาน จะช่วยเป็นแรงขับให้ชีวิตเดินทางไปถึงเป้าหมาย..
เป็นยานพาหนะ ที่จะนำพาเราไปสู่ความสำเร็จของชีวิต...แต่กลับกลายเป็นหอกที่คอยทิ่มแทงชีวิตให้ทุกข์ทรมาน ให้เจ็บปวด ให้ชีวิตต้องดิ้นรนอยู่ตลอดเวลา...เพราะความอยากที่คอยจะทะยานอย่างไม่มีที่สิ้นสุด"

  ฉะนั้น "ความพอดีของชีวิต" จึงเป็นสิ่งที่คนเราต้องให้ความสำคัญอย่างยิ่ง...

การให้ครูทำผลงานทางวิชาการ(คศ...)มีผลดีหรือเสียต่อเด็ก?

      ครูทำผลงาน  เห็นบางคนลาไปจ้างเขาทำให้จนได้รับแต่งตั้ง  บางรายไม่ได้ขึ้นเงินเดือนเพราะลาบ่อย นี้หรือคือครูดี แล้วคนที่เขาตั้งใจสอนหละทำไม...ผิดมากใช่ไหมที่ไม่วิ่งตามกระแส...ครูดีทำไมไม่ถามเด็กและชุมชน.....หรือเป็นแผนปล้นชาติ ที่ทำให้ครูหลงตำแหน่ง แข่งลาภยศ .....สงสารครูดีๆที่ตั้งใจทำงาน เขาจะเสียกำลังใจแค่ไหน

  " มองไม่เห็นทาง ว่าวงการศึกษาจะพัฒนาได้ดีขึ้นแค่ไหน หรือผู้มีอำนาจจะให้ความจริงจังกับการแก้ปัญหาต่าง ๆ เหล่านี้เพื่อช่วยกันพัฒนาประเทศให้พัฒนาได้ดีขึ้นได้หรือไม่ อย่างไร"

     ทางหนึ่งที่เราจะเอาชนะตนเองได้คือยอมแพ้ผู้อื่น  เพราะโดยปกติธรรมดา พวกเรามักมีนิสัยชอบเอาชนะผู้อื่นแต่พ่าย   แพ้ตนเองโดยที่เราไม่รู้ตัวว่า เป็นผู้แพ้  แล้วเราโกรธ เราเกลียด  เราริษยาด่าทอผู้อื่น เมื่อเขานิ่งไม่ได้ตอบ เราคิดว่า เราชนะแล้ว แต่ที่จริงเราพ่ายแพ้ตัวเองไปก่อนแล้ว  เขาผู้อดทนและนิ่งได้นั่นแหละเป็นผู้ชนะ  ฝึกตนให้เป็นผู้ยอมแพ้เพื่อชัยชนะ และให้เป็นผู้ชนะในความแพ้อยู่เสมอ ท่านจะเป็นเจ้าแห่งความสุข ไม่มีอะไรจะทำร้ายท่านได้