ปล่อยบ้าง วางบ้าง ชีวิตก็สบายดีนะ

ภาระ หน้าที่ ทำให้เต็มที่ เต็มใจ ทำเสร็จแล้ว ก็ปล่อยมันซะ

ไม่ต้องเอาจิตมาเก็บไว้ให้ปวดหมอง

ทำเสร็จแล้ว เต็มที่แล้ว ก็ดีแล้ว

มีหน้าที่หายใจก็หายใจเข้าไป

มีหน้าที่หายใจก็หายใจออกมา

รักษาใจให้ดีไว้ ทำหน้าที่ ไม่แบกหน้าที่ ใจก็จะดี ใจสบาย...

วันนี้เดินทางมาวัดแพร่ฯ

เดินทางก็เหมือนกับไม่เดินทาง

อยู่ที่ไหนก็เหมือนกัน ถ้าเราไม่คิดไม่สมมติให้แตกต่างกัน ทุกที่ก็สบาย

ทุกที่ก็มีอากาศให้เราหายใจ

หายใจเข้าสบาย หายใจออกสบาย ชีวิตก็สบาย อยู่ที่ไหนก็สบาย

คุณหมอบอกว่า อาการความดันต่ำของเรา เกิดจากการพักผ่อนน้อย แล้วขอให้เรานอนวันละ ๘ ชั่วโมง อาการจะได้ดีขึ้น

แล้วเราจะไปนอนเยอะอย่างนั้นได้อย่างไร

ขณะนี้เรากำลังมาทำความเพียร มาฝึกจิตฝึกใจ

ถ้าทำความเพียรแล้วตาย ก็ให้มันตายไป...

วันนี้ก็ยังมึนหัวเหมือนเดิม

ดีนะที่มีคุณหมอใจบุญมานวดให้เราก่อนเดินทาง

นวดแล้วความดันขึ้นมาหน่อย ตอนแรกตัวบนเก้าสิบ หลังนวดแล้วตัวบนขึ้นมาร้อยกว่า ๆ แต่ตัวล่างยังหกสิบกว่า ๆ เหมือนเดิม

เราก็ไม่รู้นะว่ามันหมายความว่าอะไร แต่รู้ว่า ร่างกายนี้ ต้องดูแล ต้องรักษา รักษาไว้เพื่อทำ "ความดี"

บุคคลใดใช้ IQ นำชีวิต ชีวิตมีสิทธิ "วิบัติ"

IQ เหมาะสำหรับทำมาหากิน

คนมี IQ สูง อัตตาสูง ตัวตนมาก เมตตาและน้ำใจต่ำ

ชีวิตจะเดินได้ต้องอาศัยความอ่อนน้อม ถ่อมตน

คนมี IQ มาก อ่อนน้อม ถ่อมตัวไม่ไหว "ความรู้ค้ำคอ"

พ่อ... คำสั้น ๆ แต่มีความหมาย
พ่อ... แข็งแกร่ง แต่ไม่แข็งกร้าว
พ่อ... นำความแข็งแกร่ง เสริมสร้างความแข็งแรงแด่ลูกและครอบครัว
พ่อ... ผู้เสียสละ สละได้แม้กระทั่งชีวิตให้แม่และลูก "ปลอดภัย"
พ่อ... ผู้ชายที่ประเสริฐเกินใคร
พ่อ... ผู้ชายในอุดมคติที่ "ลูกชาย" ควรยึดถือเป็นเยี่ยงและเอาย่าง...

สาธุ สาธุ สาธุ

แม่นี้เป็นผู้ถนอมเฝ้าครองรัก

ผูกสมัครรักใคร่ "ลูก" ไม่หน่ายหนี

แม้ยามนอน แม่คอยเฝ้า ด้วยชีวี

ไม่คิดหนี หายหน้าจาก ลูกยาใจ

แม่รักลูก ลูกก็รู้ อยู่แม่รัก

ลูกรู้จัก ทดแทนคุณ คุณแม่นั่น

คุณแม่จ๋า ลูกจักตอบ ทดแทนพลัน

ทุกเช้าค่ำ จะรักแม่ ทดแทนเอย...

บุคคลใดที่รักแม่ จักไม่ทำชั่ว เพราะกลัวบาป

ละอายใจต่อความรักของแม่ท่านได้ทำไว้ให้กับเรา...

เมื่อกาย วาจา และใจได้ทำกรรมใดนั้นไม่ว่าดีหรือชั่วย่อมได้รับผลแห่งกรรมนั้น

กรรมไม่ว่ากรรมใด กรรมหนัก กรรมเบา ฉ้อฉล คดโกง ผิดลูกเขา เมียใคร ย่อมได้รับกรรมนั้นอย่างที่จะเลี่ยงเสียมิได้

กรรมที่ทำกับบุพการีชนบุคคลอันเป็นที่รักนั้นเป็นกรรมหนัก
ทำดีได้ดีมาก ทำชั่วได้ชั่วมาก
เมื่อทำดี ย่อมได้ดีก่อนกรรมอื่น
เมื่อทำชั่ว ย่อมได้ชั่วก่อนกรรมอื่นเช่นเดียวกัน

ท่านขณะที่พ่อและแม่ยังมีชีวิตอยู่ ขอท่านจงประกอบกรรมดีต่อท่านให้สุด ๆ
หากกรรมชั่วใดที่เคยทำกับท่านไว้ ในขณะที่ท่านมีชีวิตอยู่นี้ ขอได้โปรดขวนขวาย กราบขอขมาลาโทษต่อท่าน โปรดให้ท่านอโหสิกรรมให้เสีย เพราะเมื่อท่านล่วงละจากโลกนี้ไปแล้ว โอกาสนั้นจะไม่มีสำหรับเรา...

การพากเพียรในธรรม เป็นสิ่งที่ควรกล่าวยกย่องและสรรเสริญบัณฑิตในการเพียรเพื่อละไปในสังสารวัฏนี้

กาย เวทนา จิต ธรรม เป็นสิ่งที่ควรเจริญ และเพียรพิจารณา กายในกายนี้ เวทนาในเวทนานี้ จิตในจิตนี้ ธรรมในธรรมนี้
พระพุทธองค์ท่านทรงตรัสสอนถึงเหตุให้เกิดทุกข์และวิธีการดับไปซึ่งทุกข์นั้น

เมื่อเราเข้าใจเสียซึ่งเหตุให้เกิดทุกข์และวิธีการดับไปซึ่งทุกขเวทนานั้น เราจึงได้ชื่อว่าบัณฑิตผู้มี "ปัญญา"

การรักษากายหนึ่ง การรักษาใจหนึ่ง และการรักษา "จิต" หนึ่งเป็นสิ่งที่บัณฑิตควรระวังรักษาไว้ในทุกขณะตื่น

ดังนั้น "ธรรมโอสถ" นั้นพึงจะต้องประกอบด้วย ศีลเป็นพื้นฐาน สมาธิเป็นท่ามกลาง และปัญญาเป็นเบื้องปลาย ประดุจท่อนไม้หนึ่งท่อน เมื่อเราจะยก ย่อมจะต้องยกทั้งต้น กลาง และปลาย จะขาดส่วนใดส่วนหนึ่งมิได้

ศีลเป็นพื้นฐานในการนำกายและใจให้บริสุทธิ์ สิ้นสุดแห่งความเห็นแก่ตัว
สมาธิเป็นที่ตั้งแห่งการระลึกรู้ในท่ามกลาง
ปัญญาเป็นหนทางที่ใช้ค้นหาและตัดสินวิธีการใดที่จะรักษา "กายและใจ" นี้ไว้เพื่อกอบคุณงามความดี

ปัญญาในเบื้องปลายเป็นจุดในการตัดสินใจว่าเราจะใช้ธรรมโอสถใดรักษา
สำหรับ "โรคความดันต่ำ" นี้ ธรรมโอสถที่เหมาะสมกับการใช้รักษาคือการ "จงกลม" ที่กอบด้วย การบริหารกายและจิต
ใช้กายปรับสมดุลแห่งลม ผสานและผสมสติและสมาธิที่มั่นคง มอง พิจารณาความเปลี่ยนแปลงในทุก ๆ ย่างก้าวที่สัมผัส ในทุกคืน ทุกวัน ทุกสัปดาห์
ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นมาก้าว ย่าง เหยียบ และหยุด จะต้องฉุดสติหวนระลึกถึงกายในกายนี้ให้รู้พร้อม

เมื่อดำเนินกำลังฝ่ายโลกียะ ถึงขณะแล้ว ขอจงถอนกำลังออกมาพิจารณาสติปัฏฐาน ๔ จึงจะครบด้วย กาย เวทนา จิต และ "ธรรม" เพื่อถอนเสียจากความยึด ความหลง ในสิ่งที่พบที่เจอนั้น เพื่อเข้าถึงโลกุตตระธรรมที่จะนำไปสู่การละสังโยชน์ได้อย่างแท้จริง

พระพุทธองค์ท่านได้ทรงเมตตาตรัสบอกไว้ว่า “คน” เราจะป่วยนั้นมีได้ ๔ ปัจจัยหลัก อันได้แก่ ออกกำลังกายไม่สม่ำเสมอหนึ่ง ทำความเพียรมากเกินไปหนึ่ง อากาศเปลี่ยนหนึ่ง และ กรรมอีกหนึ่ง...

พ่อ...
ความรักของพ่อนั้น ถึงจะไม่อ่อนโยนละมุนละไหม แต่ความรักของพ่อนั้นซาบซึ้งและจริงใจ ลูก ๆ ทุกคนสัมผัสได้ด้วยใจจริง

พ่อ... ที่ดูแข็ง และกร้าวนั้น ก็เพื่อปกปักษ์ รักษา ความปลอดภัย มิให้อันตรายใด ๆ มาเบียดเบียน แม่และลูก

พ่อ... เป็นผู้ชายที่อดทน เฝ้ารอ เพื่อให้ "ลูก" นี้หนอ ทดแทนคุณ

ครูนั้นหนอเป็นผู้ที่มอบแสงสว่าง   ก็แลแสงสว่างใดจะเหนือความสว่างแห่งปัญญานั้นไม่มี...

ครูนั้นเปรียบเสมือนเทียนเล่มน้อยที่เฝ้าคอยให้ “ศิษย์” นำเทียนของตนมาติดต่อให้ลูกโชนสว่างไสวในถิ่นที่ต่างไป
เทียนเล่มน้อยนั้น ถ้าจุดส่งต่อได้อย่างถูกที่ ถูกเวลา เทียนเล่มนั้นจะทรงคุณค่าอย่างมากล้น

ไม้ขีดก้านเดียวสามารถเผาป่าได้ฉันใด
เทียนเล่มน้อยจากครูนี้ ก็สามารถส่องสว่างนำทางดับไฟป่านั้น พร้อมป้องกันมิให้เกิดร้ายต่าง ๆ นั้นได้ไปด้วยกัน

สิ่งสำคัญต้องหมั่นจุด...
แรงไฟถึงแม้ว่าจะเป็นแค่แรงเทียน เทียนเล่มหนึ่งอาจไม่สามารถทำให้เมืองทั้งเมืองสว่างไสวได้ แต่จากหนึ่งเพิ่มเป็นสอง จากสองเพิ่มเป็นสี่ จากสี่เพิ่มเป็นแปด เพิ่มให้มากขึ้นเป็นทวีคูณ เมืองทั้งเมืองย่อมสว่างไสวได้จากจุดเริ่มต้นคือเทียนเล่มเดียว

ณ ปัจจุบันท่านสร้างกรรมดีอยู่เป็นนิจแล้ว
ความหวังของท่านมิสูญเปล่า เพราะการสร้างกรรมดีของท่านจะเปลี่ยนความหวังเป็นคำ "อธิษฐาน"
คำอธิษฐานผนวกด้วยการสร้างเหตุให้ตรง "ความสงบ" นั้นจะเกิดและมีจริง

เมื่อมีเหตุขัดข้องประการใด "กัลยาณมิตร" มีปกติบอก กล่าว แจ้ง แถลงไข

บอกกันเพื่อ "ช่วยกัน" "ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน" ปกติของกัลยาณมิตรเป็นเช่นนี้

สิ่งเหล่านี้ "หาได้จริง" ใน G2K มิใช่เป็นเพียงคำนิยามดั่งที่เขียนไว้ในหนังสือ

G2K ทำความจริงให้เกิด เผยความจริงให้ประจักษ์

นี่คือของดีของสังคมแห่งนี้

ผู้ควบคุมดูแลระบบเป็นผู้มี "ใจดี"

ใจกว้าง พร้อมรับข้อเสนอ พร้อมรับการแจ้งข่าวสาร พร้อมปรับเพื่อพัฒนา เป็นอุปนิสัยที่ดียิ่งของบัณฑิตที่แท้ และผู้ดูแลระบบของ G2K เป็นเช่นนี้

ขอสรรเสริญในคุณและความดี

ผู้ใช้ระบบ บอกกล่าวข่าวคราวถึงกัน บอกกันตรงไปและตรงมา มีดีก็ชม มีเสียก็บอกเพื่อแก้ไข ผู้ใช้ผู้อยู่ในสังคม G2K แห่งนี้จึงเป็น "บัณฑิต" ที่แท้ ด้วยเช่นกัน

ในโลกที่คนนั้นสมมติเรียกว่า "โลกไซเบอร์" นี้ มีสถานที่ให้เข้าไปอยู่ เข้าไปดูอย่างหลากหลาย
แต่ "กรรม" นั้นไซร้ นำเราทั้งหลายมาพบกัน

กรรมดีย่อมพาเราพบ และคบหาคนดีที่เขาเรียกว่า "บัณฑิต" ซึ่งเป็น "กัลยาณมิตร" ที่ควรคบหา
กรรมชั่วย่อมพาเราพบ และคบหากับคนชั่วที่เขาเรียกกันว่า "คนพาล" สันดานหยาบ มิตรปลอกลอกที่พาเราพังพินาศ "ฉิบหาย" ในคืนวัน

ใน G2K นี้ มี "บัณฑิต" เราทั้งหลายประกอบกรรมดีไว้ก่อนเราจึงได้มาร่วมสานสร้าง "กรรมดี" ให้มีต่อ

ขอจงสรรค์สร้างเครือข่าย (Net) แห่งความดีนี้ให้มีและคงอยู่คู่กับสังคมแห่ง "บัณฑิตไทย" ตลอดไป

หากแม้นวันนี้ท่านทำดีแล้วไม่เห็นผล "ทำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่วได้ดีมีถมไป" ขอจงตั้งมั่น มิสั่นคลอนด้วยการหมดศรัทธา
กรรมดีที่ท่านทำแล้วจักมิหายไปไหน กรรมดีถูกบันทึกเข้าสู่จิตสู่ใจรอวันให้ผลอย่างแน่นอน

หากแม้นวันนี้ท่านประกอบกรรมชั่วอยู่ ก็ขอจงอย่าคะนองว่า นรกสวรรค์อะไรไม่เห็นมี ขนาดฉันทำชั่วขนาดนี้ฉันยังได้ดิบได้ดีอยู่ทุกวัน

ท่านทั้งหลายจงอยู่ด้วยความไม่ประมาทเถิด
วันนี้กรรมดีที่ท่านเคยก่อร่างสร้างไว้แต่หนก่อนยังมีแรงให้ผลอยู่
หากวันใดกรรมดีนั้นอ่อนแรง ถึงคราวกรรมชั่วให้ผล ท่านอาจจะไม่มีหน้า มีชีวิตอยู่เป็นผู้เป็นคนเลยก็ย่อมได้

สัตว์โลกนั้นล้วนแล้วแต่เป็นไปตามกรรมดังที่ปราชญ์อย่างท่าน "ทนัน" ว่าไว้
"ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว" นี่คือสัจธรรมของ "พุทธะ"
พุทธมามกะ และพุทธศาสนา
ท่านจงประกอบกรรมดีให้กับตนเองและผู้อื่นให้ถึงพร้อมเถิด...

การทำดีนั้นไม่ยาก แต่คนส่วนใหญ่นั้นติดอยู่ตรงที่ความ "อยาก" จะทำความดี

ความอยาก อยากเฉย ๆ แต่ไม่ได้ลงมือทำ

หรือไม่ก็ติดอยู่ตรงที่ความคิด โดยเฉพาะสังคมแบบประชาธิปไตยในทุกวันนี้

เมื่อคนส่วนใหญ่ในสังคมทำชั่ว ทำชั่วกันจนเป็นประชาธิปไตย ไหนเลยเราจะแหกมติสังคมไปทำความดีนั้น ถ้าตบะเราไม่แข็งพอ เราก็จะทำชั่ว "ตามน้ำ" ไปกับเขา

ขึ้นชื่อว่าบัณฑิตแล้วย่อมไม่ทำกรรมชั่วทั้งในที่ลับและในที่แจ้ง

ทำดี ถึงไม่มีใครเห็น แต่ใจเราเห็น ฉันใด การทำกรรมชั่วนั้น ถึงไม่มีใครเห็น แต่ใจเราก็เห็น ฉันใดก็ฉันนั้น

เราจึงควรสร้างและประกอบ "กรรมดี" เพื่อให้มีและสั่งสมไว้ในใจของเราตลอดทุกลมหายใจ