ซน มาก

เจ้าเหมียวน้อยของดวงใจ

การเขียนหนังสือเชิงประวัติศาสตร์เนี่ย...

คิดดูแล้วไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

ต้องสอบถามสิ่งที่เห็นจากผู้สร้าง ข้อมูลที่ได้นี้จึงมีทั้งความเชื่อ ประเพณ๊ และวัฒนธรรมของพวกเค้า

เขียนไป ก็ชวนอยากรู้ไปตลอด 

..

อีกหน่อย หนังสือเชิงประวัติศาสตร์เล่มนี้  "มหาวิทยะเจดีย์" เจดีย์ไทย-พม่า  จะถูกแปลเป็นภาษาพม่าด้วย 

ตั้งใจไว้ว่า ...เมื่อเขียนเสร็จ จะจัดทำรูปเล่่ม ขอ เลข ISBN และส่งมอบให้หอสมุดแห่งชาติ ไว้เป็นเอกสารอ้างอิงการสร้างเจดีย์พม่าในประเทศไทยต่อไป

  วันนี้ gotoknow  เติบโตขึ้นมากจริง ๆ

..

มีสมาชิกใหม่แวะมาเขียนบันทึกทิ้งไว้ให้อ่านมากมาย...

สมากชิกท่านเก่า หลาย ๆ ท่าน....ก็ยังคงแวะเวียนมาเขียนองค์ความรู้ และประสบการณ์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตทิ้งไว้ให้ชุมชนแห่งนี้เหมือนเดิม.......

ดีจังเลยนะครับ

ความคิด ความอ่านที่หลากหลาย  ทำให้เราเห็น...มุมมอง องค์ความรู้ และความคิด ที่อยู่ในตัวของผู้คน มากขึ้นเรื่อย ๆ

..

และยินดีด้วยเป็นอย่างยิ่งครับ ที่ gotoknow   สามารถทลายภูเขาน้ำแข็ง ที่ขวางกั้น จากตัวบุคคล และถือเป็นช่องทางที่เปรียบดั่งสายธารแห่งความรู้..... ที่เย็นฉ่ำ ชื่นใจ..........ได้อย่างไม่น่าเชื่อ

..

พิธีบรรจุพระพุทธรูปไทย-พม่า บนยอดมหาวิทยะเจดีย์ วัดโมกขธรรมาราม ตำบลขุนทะเล อำเภอเมือง จังหวัดสุราษฎร์ธานี วันที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 9.09 น โดยพระราชไพศาลมุนี เจ้าคณะจังหวัดสุราษฎร์ธานี(ธ)

..

ข้าพเจ้าได้เห็นความศรัทธาระหว่างคนไทยและคนพม่า ที่มีต่อพระพุทธศาสนา

และได้เห็น......หัวใจของพระพุทธศาสนาที่กล่อมเกลาจิตใจคน

...

เหตุการณ์ต่าง ๆ เหล่านี้ จะถูกข้าพเจ้าถ่ายทอดเก็บไว้ที่นี่ ก่อนที่จะจัดพิมพ์เป็นหนังสือเชิงประวัติศาสตร์การสร้างเจดีย์ไทย-พม่า  ณ วัดโมกขธรรมาราม แห่งนี้

..

มีเรื่องเล่าของหลานชาย  1  คน และหลานสาว  2 คน  

หนุ่มสาว...สามมุม ที่ีอยากเขียนเก็บไว้ในไดอารี่ชีวิตนั้น

หนึ่งหนุ่ม...เป็นนักสร้างยานยนต์  จากคณะวิศวะฯ จุฬา

สองสาว  นั้น  หนึ่งในนั้นจบดนตรี จาก สวนสุนันทา และอีก หนึ่งสาว เป็นนิสิตคณะอักษรศาสตร์ จุฬาฯ ที่ได้ทุนเรียนฟรี เป็นปีที่ 2 ...

..

แอบชื่นใจแทนพี่สาว น้องสาว และพี่ชาย-ของตัวเองไม่ได้...

..

และอยากเขียนความผูกพันที่มีต่อหลานทั้งสามเก็บไว้ที่นี่ ... ด้วยเช่นกัน

ขอประฌามความเลวร้ายในใจคน ที่ทำกับเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง ด้วยความอำมหิต ซึ่งไม่อยากจะเชื่อเลยว่า...นี่หรือ?..ที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์

..

ถึงเวลาทีเสียที่สังคมไทยจะลงมือทำอะไรอย่างจริงจังมากกว่าที่จะพูดว่า.... ขอเวลา... จะดำเนินการ... หรืออย่างไรก็ตาม....ที่เหนี่ยวรั้งความเลวร้าย  และเหลวแหลก....เช่นนี้

..

ขอให้ดวงปฏิสนธิวิญญาณของน้องแก้ม....ไปสุู่สุคติ ยังสัมปรายภพ 

อ้างอิงข้อมูลจากแหล่งที่มาของข้อมูลไว้หลาย บันทึก 

บางบันทึกลืมใส่ที่มา...

ต้องเช็คด่วนแล้ว...เพราะทุกบันทึกที่เขียน  เขียนด้วยความตั้งใจ อยากเก็บไว้ บนโลกออน์ไลน์นี้ 

..

เป็นอะไรที่ภูมิใจในชีวิต... บันทึกของเรานั้นมีค่าควรแก่การอ่านและจดจำ.... สำหรับใครบางคน

ร่วมยินดีกับหลานชาย ที่สำเร็จการศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

..

ภาพนี้... แทนความรักของแม่ที่มีต่อลูก ได้อบอุ่นอย่างสุดหัวใจทีเดียว

..

พี่ดีใจและภูมิใจแทนน้องของพี่ด้วยนะ

ภาพแห่งวันวาน ภาพนี้ ธารน้ำแข็งเบื้องหลังคือ...... คือบททดสอบหัวใจแกร่ง

ที่พี่เคยพูดกับน้องว่า "ที่ไหนอยู่แล้วมีความสุข ....ให้อยู่ที่นั่น อยู่กับคนที่เห็นคุณค่าของเรา" แล้วภาพแห่งความสุขก็จะอยู่กับเราเสมอ  และวันนี้น้องของพี่ก็ค้นหาคนที่เห็นคุณค่าของน้องเจอแล้ว ...

พี่ดีใจจริง ๆ  

มหาวิทยะเจดีย์  วัดโมกขธรรมาราม ที่ข้าพเจ้ามีส่วนร่วม 

บัดนี้...ก่อสร้างได้ กว่า  60 เปอร์เซ็นต์แล้ว 

ท่านเจ้าคุณ,,พระราชไพศาลมุนี ท่านมีเมตตาต่อพระพม่าและกลุ่มคนพม่าที่มีจิตใจเป็นกุศล ในการก่อสร้างมหาวิทยะเจดีย์แห่งนี้ เป็นอย่างมาก 

ทุกครั้งที่ข้าพเจ้าพร้อมคณะทำงาน เข้าขอคำชี้แนะและปรึกษา ท่านจะคอยให้กำลังใจเสมอมา

..

ข้าพเจ้าและคณะทำงานพูดคุยกันเสมอว่า...เจดีย์ไทย-พม่า แห่งนี้  เกิดขึ้นได้ เพราะบารมีของท่านโดยแท้

..

รู้สึกภูมิใจ...ที่ครั้งหนึ่งในชีวิตได้ร่วมสร้างเจดีย์กับท่าน พร้อมมิตรภาพจากคนต่างแดน...ที่มาอยู่ที่นี่

รวมรวมข้อมูลได้มากขึ้น เรียบเรียงถ้อยคำ ความรู้สึก จากภาพเหตุการณ์ต่าง ๆ กว่าจะมี "มหาวิทยะเจดีย์" .วันนี้

พร้อมที่จะถ่ายทอดเป็นตัวอักษรสู่สาธารณะชน 

เมื่อเขียนถ่ายทอดไว้ที่นี่แล้ว จะจัดพิมพ์เป็นหนังสือไว้เ้ป็นอนุสรณ์

หนังสือเล่มนี้ จะบอกเล่าความเป็นมา และเป็นไปของเจดีย์แห่งนี้

แม้ชีวิตจะดับสูญไปแล้ว ...หนังสือเล่มนี้ จะเล่าขานให้อนุชนคนรุ่นหลังได้รับรู้เรื่องราวนี้ต่อไป...ตราบนานเท่านาน

เขียนบันทึกเชิงประวัติศาสตร์

"โรงธรรมเก่ากลางเมืองชลบุรี"

และต้นตระกลูของโหลนดวงใจ

เป็นเรื่องเล่าที่ยายของหลานเล่าให้ฟังจากประสบการณ์จริงในชีวิต

..

ภูมิใจที่ได้เก็บเรื่องราวดี ๆ ไว้ที่นี่

มาทำบุญวันครบรอบปีที่พ่อ(ตา)จากไปที่บ้านของแม่ลูก

..

ลูกเติบโต ได้สมวัย 

แต่เป็นที่ผิดแปลกตาไปจากเดิมคือ.... ลูกอกผายไหล่ผึ่งมากขึ้น

พอมานั่งใกล้พ่อ...ก็จะเอาแขนมาเทียบเคียงกับพ่อ... บีบแขนพ่อ 

และบอกกับพ่อว่า ...."พ่อดูแขนเพชรสิ....  ใหญ่ไหม? แต่ที่รู้ ๆ พ่อแพ้เพชรแล้ว"

..

นึกในใจ ว่า...ดีนะที่ลูกใส่ใจสุขภาพ  รักษารูปร่าง  มองดูโดยรวมแล้ว ลูกดูดี  และที่สำคัญ พ่อชื่นชมลูกตรงที่...ลูกโตขึ้นมาจนกระทั่งวันนี้  พ่อไม่เคยได้กลิ่นบุหรี่จากตัวลูก  และพ่อเชื่อว่า...ลูกของพ่อไม่ข้องแวะกับสิ่งนี้เสมอมา

ลูกหันมาใส่ใจสุขภาพ...ขอเงินพ่อเพิ่มเติมเล็กน้อยเพื่อเข้าสถานที่ออกกำลังกาย ครั้งละ 20 บาท

..

สิ่งที่ลูกขอนั้น ...พ่อไม่เคยปฏิเสธลูกเลย  ...

เพราะลูกใช้เวลาว่างหลังเรียนไปหาสิ่งส่งเสริมสุขภาพ และละเลยความเสื่อมโทรมทางกายจากสิ่งเสพติดที่บั่นทอนสุขภาพของลูก

ลูกเลือกเอง..... เพราะอาจเห็นว่าในชีวิตของพ่อ  พ่อไม่เคยข้องแวะกับสิ่งเสพติดเหล่านั้น

..

แอบเห็นลูกยกดับเบลล์ ที่พ่อแบ่งมาให้ลูกได้ใช้ที่นี่ด้วย

..

ยิ้มเล็ก ๆ.... กับสิ่งเล็ก ๆ ที่ลูกทำ

นานแล้ว  พอแค่นี้ก่อน

..

ตาลาย

..

หลับฝันดีครับ

วันนี้เปิดตู้เย็นในร้านค้า

พบไอติม...ที่ดวงใจซื้อซุกไว้หลายแท่ง

..

ทำให้อดนึกถึงภาพวันวาน ที่พ่อต้องอุ้มหนูเข้าร้านไอติมบ่อย ๆ 

มาวันนี้...ลูกยังคงชอบไอติมเหมือนเดิม

..

ไอติม มีดีอะไรนะ

ภาพนี้ถ่ายที่หาดทราย ฝั่งอันดามัน

..

เป็นภาพเงาตัวเอง

ความหล่อของเงา.อาจคล้ายกับเงาต้นฉบับมาก

 ..

แอบขอโทษอาจารย์ was ก่อนนะครับ

ดวงใจหลับแล้ว

หลังจากรีดชุดนักเรียนด้วยตัวเอง

..

บอกกับพ่อว่า "พ่อจ๋า ...พรุ่งนี้หนูจะตื่นแต่เช้า แต่งชุดที่หนูรีดไว้ ไปโรงเรียน"

พ่อเห็นรอยยิ้ม เรื่อๆ บนมุมปากของหนูด้วยนะ...ลูก

..

ตั้งแต่แม่ไม่สบายเนี่ย!! 

พ่อรับรู้ได้ว่า...ลูกของพ่อโตขึ้นมากทีเดียว

..

หลับฝันดีนะลูกรักของพ่อ

คืนนี้ตั้งใจค้นหาบันทึกเกี่ยวกับการสวดมนต์

และพบบันทึกนี้ ของอาจารย์แพรภัทร ที่เขียนทิ้งไว้เมื่อ 4 ปีที่แล้ว

..

ความตอนหนึ่งในบันทึก...

"บทสวดทุกบทเป็นอักขระ มีพลังพุทธานุภาพสูง ใครได้ยินได้ฟังได้ซึมซับก็จะเกิดความสว่างไสว เกิดพลังบารมี

มนุษย์ที่สวดมนต์ไหว้พระประจำเทวดา จึงเป็นที่โปรดปรานของเทวดา ไปที่ไหนมีเทวดาปกป้องคุ้มครอง

ให้โชคให้ลาภ ให้ความมั่งมีสีสุขคนโบราณจึงย้ำหนักหนาให้ลูกหลานสวดมนต์ก่อนนอน นี่คือความหมายที่แท้จริงของการสวดมนต์ก่อนนอน......."

อ่านบันทึกเต็มที่นี่่  http://www.gotoknow.org/posts/376703

ขอบคุณ อาจารย์ มากนะครับ

นำสิ่งดี ๆ มาฝากครับ

Baidu (ไป่ตู้) PC Faster โปรแกรมดูแล ทำความสะอาด เร่งความเร็ว สแกนไวรัส ให้กับเครื่องคอมพิวเตอร์ที่ใช้ง่ายและฟรีครับ

นั่งทำ

ระบบแพลนเน็ต (Blog aggregator) 

ส่วนตัว...

ได้เห็นร่องรอยความคิดของผู้คนที่เราชื่นชอบ  ได้สัมผัสความคิด และจิตใจของคนเขียน....และเห็นสิ่งดีงามรอบตัวเขา

ทำให้ได้รับสิ่งดี ๆ เข้ามาในชีวิตมากมาย  

คุ้มเหลือเกินนะ ...กับการเป็นสมาชิกของสังคมแห่งนี้

..

ขอบคุณอาจารย์จันทวรรณ อาจารย์ธวัชชัย มากนะครับ ที่เหนื่อยเพื่อให้สิ่งดีงามกับสังคมอย่างแท้จริง...

...

รักษาสุขภาพด้วยนะครับ

เขียนบันทึกจากโทรศัพท์มือถือบันทึกแรกในชีวิต

http://www.gotoknow.org/posts/554725

เปลี่ยนพฤติกรรมการบริโภคinfo จากมือถือ

อีกหน่อยจะพบการแสดงความเห้นด้วยดอกไม้เสียเป้นส่วนใหญ่

บันทึกที่post พึ่งร้านnetแล้วครับ

ขอขอบคุณทุกดอกไม้กำลังใจคับ

คิดถึงเรื่องเดิม ๆ กับความคิดใหม่...โรงเรียนพ่อแม่

ปีนี้ ลูกโตขึ้นมากจริง ๆ 

เราได้ปลูกฝังสิ่งใดไว้ให้ลูกบ้างหนอ

ห่างหายไปนาน..

มีเรื่องเล่ามากมาย...

...

จะหาจังหวะและเวลา 

มาpost เรื่องเล่า...กับสิ่งดีงามที่ผ่านเข้ามาในชีวิต

ด้วยความระลึกถึงเสมอ

เก็บสัมภาระ...เตรียมตัวเดินทางกลับถึงบ้านซะที

...

ทะเลประจวบเช้านี้...ฟ้าร้องไห้มาตั้งแต่เมื่อคืน.... จนถึงเช้า

..

รู้สึกเห็นใจ บุคคลากรสาธารณสุข จาก กาฬสินธิ์ จัง.... ที่มากันเป็นคณะใหญ่ สังเกตจากทัวร์ 2-3 คัน

ฟ้าฝนไม่เป็นใจ  ....ให้เห็นความงามยามเช้าที่นี่

ทะเลที่ประจวบ ยามเช้า...

ภาพนี้ ถ่ายที่นี่เมื่อประมาณ 3 ปี ที่แล้ว

มีความสุขด้วยจริงๆค่ะ

ความสุขอยู่ที่ใจไม่มีใครชิงไปได้ค่ะ

ขอให้ความสุขในใจ........มีไปนานๆ  ตราบที่ชีวิตยังอยู่ในโลกนี้นะคะ

อย่าให้ใครชิงเอาไปจากเรา

เสาวลักษณ์ หนูรอด

ผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านยูงทอง  ต.ขุนทะเล  อ.เมือง  จ.สุราษฎร์ธานี

ทยอยเก็บของ และสัมภาระ กลับบ้านที่ปักษ์ใต้

รู้ว่า...เด็ก ๆ ยังไม่อยากกลับ  แต่ก็บอกเหตุผลให้ลูกฟังว่า...

พ่อต้องกลับไปทำงานในสวนของพ่อ  และแม่ก็ต้องไปทำหน้าที่ของแม่ที่โรงพยาบาล

..

เราต่างมีหน้าที่กันคนละอย่าง

..

ลูกก็เหมือนกัน

..

วันนี้ หรือวันไหน ๆ .....เราทุกคนต่างก็มีหน้าที่

พ่อสัญญา..ว่า

พ่อจะให้รางวัลชีวิตกับครอบครัวของเราอีก