สำหรับคนบางคน... ความรัก...คือทุกสิ่งทุกอย่างของชีวิต 

ถ้าขาดความรัก เขาจะอยู่ไม่ได้   แม้เขาจะรู้ดีว่า ความรักที่เขากำลังครอบครองอยู่

คือความรักจอมปลอม  หลอกลวง  เสแสร้ง  

และจะไม่มีวันทำให้เขามีความสุขได้อย่างที่หวัง

แต่เขาก็พยายามทำทุกวิถีทาง

เพื่อจะรักษาความรักนั้นไว้กับตัวให้นานที่สุด

เพราะเขากลัวว่า...   ถ้าสูญเสียมันไปแล้ว

เขาจะอยู่ไม่ได้  หายใจต่อไปไม่ได้

*แม้เขาจะทุกข์... แต่เขาก็ทน  แม้เขาจะเจ็บ... แต่เขาก็ฝืน

ด้วยความหวังว่า... สักวันรักครั้งนี้จะกลายเป็นรักแท้

แม้เขาจะเหนื่อย... แต่เขาก็ยังคงทุ่มเทอย่างไม่ยอมแพ้

แม้เขาจะหมดสิ้นแล้วทุกอย่าง..

แต่เขาก็ยังคงให้...  ให้ในสิ่งที่ใครคนนั้นต้องการได้เสมอ

ถ้าเขาคนนี้...คือ คุณ ...

สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตเรา คือชีวิตเรา...
สิ่งที่มีค่าที่สุดในใจเรา คือหัวใจเรา...

อย่าเอาชีวิตทั้งชีวิตไปยกให้ใคร
อย่าเอาใจทั้งใจไปให้ใครคนเดียว
อย่ายกสิ่งที่มีค่าที่สุด และดีที่สุดของเราไปให้ใครดูแล
เพราะไม่มีใคร...ที่จะดูแลมันได้ดีไปกว่าตัวเราเอง

ความสุข มัก อยู่กับเราไม่นาน เวลาที่คนมีความรักนี่ก็มักจะมองข้ามความทุกข์ไปหมดทุกเรื่องเลย ...

ความสุขที่แท้จริงหาได้ไม่ยาก อยู่ใกล้ ๆ แค่นี้เอง มันคือความสุขในครอบครัว รักแท้ ที่ไม่เคยจางหาย.... ความห่วงใย... ที่มีอยู่เสมอมา.... ไม่ว่าเราจะทำผิดแค่ไหน ...

  ความทุกข์อยู่กับเราไม่นาน ความคิดว่าทุกข์ อยู่กับเรานานกว่า 
ให้รับรู้ว่าทุกข์ ผิดหวัง ล้มเหลว แต่อย่ายึดติด  เพียงแค่รับรู้...
หาทางแก้ไข ไม่ยึดติดกับความทุกข์ ด้วยความคิดของตนเอง

ตราบใดที่ความรักเคลื่อนไหวอยู่ในหัวใจของคนสองคน 
ก็ไม่ต้องกังวลหรอกว่ามันจะ "มาก" หรือ "น้อย" 

แต่เราควรดีใจที่ได้รู้ว่า ในหัวใจของเรายังมี "ความรัก" ให้กันและกันอยู่

เท่านี้ก็น่าจะเพียงพอ  

เป็นความจริงที่เราไม่สามารถรู้เลยว่าเรามีอะไรอยู่จนกว่าเราจะสูญเสียมันไป
แต่ก็จริงอีกเช่นกันที่เราไม่รู้ว่าเราพลาดอะไรไปบ้างจนกระทั่งผลของสิ่งนั้น
เข้ามาหาเรา

ขอบคุณค่ะคุณสิทธา @2172320 มีความสุขในการทำงานเช่นกันค่ะ

วันนี้มีอะไรหลาย ๆ อย่างที่จะต้องคิด ที่จะต้องทำ  เคลียร์ความรู้สึกตัวเอง  ปลอดปล่อยความทุกข์ที่มีอยู่ในใจ 

ต่อจากนี้ทุกสิ่งทุกอย่างอาจจะดีกว่าอดีตที่ผ่านมา  บอกกับตัวเองอย่างนั้น 

ขอบคุณกำลังใจดี ๆ ที่มีให้

บางที...เราก็เลือกไม่ได้ ว่าอยากจะจำอะไร หรืออยากจะลืมสิ่งไหน  อยากจำกลับลืม ... อยากลืมกลับจำ โดยเฉพาะเรื่องร้ายๆ เหตุการณ์ที่ทำให้เสียใจ คนที่ทำให้เสียน้ำตา  ยิ่งอยากลืมเท่าไร ก็ยิ่งฝังใจเท่านั้น... แต่ชีวิตคนเราสั้นนัก...ไม่มีใครรู้ว่าเราจะได้อยู่บนโลกใบนี้ไปอีกกี่วัน กี่เดือน หรือกี่ปี  อาจจะอยู่ไปอีก 100 ปี หรือ หยุดอยู่แค่เพียงพรุ่งนี้ ก็เป็นได้...จึงไม่มีเหตุผลใดๆ ที่เราจะเอาเวลาอันมีค่า มาใช้ไปกับการเสียใจ... ในเมื่อเราไม่สามารถลบความทรงจำที่ไม่ต้องการออกไปได้ เราจึงทำได้แค่เลิกเอาหัวใจไปใส่... เลิกรู้สึกรู้สากับสิ่งนั้นแทน... ความทรงจำที่ไม่น่าจำ... ก็ไม่ควรถูกจดจำ... คนที่สมควรถูกลืม...ก็ไม่ควรได้รับการใส่ใจ... บางที...เหตุผล ก็ไม่ได้มีบทบาทไปกว่าความรู้สึกของหัวใจเลยสักนิดเดียว บางจังหวะของช่วงชีวิต.. เราจึงทำได้แค่เพียง "เคารพการตัดสินใจ"

วันนี้อากาศดี ฝนตกทั้งวัน  งานยุ่งจัง

รู้สึกเหงา ๆ

เรื่องราวเก่า - เก่า  ความรู้สึกเหงา - เหงา...ที่ยังตอกย้ำอยู่ทุกวันนี้
หัวใจเบา - เบา...ยังคิดถึงทุกนาที 
ความทรงจำดี - ดี...ยังชัดเจนตรงนี้...ที่ดวงตา

อนาคต… ความรัก ไม่มีใครรู้  ดังนั้นต้อง … รักษาหัวใจที่มีอยู่อย่าให้หาย
แม้บางครั้งอาจเจ็บปวดมากมาย แต่ … อยากให้อดทนรักษาไว้ให้ดีก่อน ก่อนมาจากลา  

อย่าเป็นคนกำหนด อนาคตความรัก ว่าความรักของคุณต้องยืนยาว ต้องมั่นคง ต้องบอกรักกันตลอด... แต่จงรักกันไว้ พยามยามเข้าอกเข้าใจกันให้มากที่สุด ใช้ความอดทน ... และไว้เนื้อเชื่อใจกันให้มาก

 เราอาจจะหาความหมายของทุกสิ่งมาตลอดชีวิต . . . 
 แล้ววันหนึ่งเราก็พบว่า  . . . เพียงแค่มีบางสิ่ง ชีวิตก็มีความหมายแล้ว

แปลกมั๊ย..ใคร ๆ ก็คิดว่าเวลากับนาฬิกาเป็นสิ่งที่คู่กันเสมอจริง ๆ แล้ว มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นซักหน่อย 

เวลา... เดินไปข้างหน้า  นาฬิกา.. เดินอยู่ที่เก่า   เวลา.. เราไม่อาจย้อนกลับ  นาฬิกา.. เราหมุนย้อนมันได้  

เวลา.. เมื่อสูญเสียไปแล้วไม่อาจเรียกร้องคืน
นาฬิกา.. เสียก็ซ่อม หรือซื้อใหม่ไปเลย

เวลา.. ได้มาฟรีๆ ไม่ต้องแลกกะอะไร
นาฬิกา.. ยิ่งสวยยิ่งแพง ใช้เงินซื้อมันมาทั้งนั้น

แล้วอย่างนี้ มันจะคู่กันได้ยังไง ในเมื่อมันแตกต่างกันเหลือเกิน

แต่ถามหน่อย.. ถ้าไม่มีนาฬิกา จะรู้เวลามั๊ย
หรือถ้ามีแต่นาฬิกา แต่ไม่รู้จักเวลา จะมีประโยชน์อะไร

ถึง 2 สิ่งจะแตกต่างกัน แต่ถ้ามันจะคู่กันแล้ว
ย่อมมีจุดร่วมกันเสมอ เพียงแต่จะมองเห็นมันรึป่าว?

ความสุขหาได้จากที่ไหนบ้าง บางคนมีเงินทองมากมาย แต่หัวใจไม่มีความสุข รุ่มร้อน ทุรนทุราย แท้ที่จริงแล้วมีความสุขหาได้จากทุกหนทุกแห่ง  จากดอกไม้เล็ก ๆ ข้างทาง จากสายลมเย็นที่นำมาซึ่งความชุ่มฉ่ำใจ จากรอยยิ้มจริงใจจากคนรอบข้าง ความสุขหาได้ง่าย ๆ เพียงแต่เลิกกำหนดตัวเองว่า อย่างนี้คือสุข อย่างนั้นคือสุข ความสุขเริ่มต้นเมื่อใจเป็นสุข

@66068 คุณสิทธา

ค่อย ๆ คิดน่ะค่ะ  อย่าเครียด

ทำไมความรักที่ไม่สมหวังมักจะถูกจับคู่กับหยดน้ำตากับความเสียใจ  ในเมื่อใครหลายคนมักจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่กล้าแกร่ง และสดใสมากขึ้นกว่าในวันเก่า ถ้าเราไม่ตีความของคำว่า อกหัก ให้มีความหมายอยู่ในแง่ร้ายเสียอย่าง บางทีเราอาจต้องปรบมือแสดงความยินดีให้กับตัวเองเสียด้วยซ้ำ เพราะอกหักในวันนี้นี่แหละที่จะให้บทเรียนสอนให้เรารู้จักคิดรู้จักรักมากขึ้น แล้วต่อให้ต้องอกหักอีกกี่ร้อยครั้งก็ไม่จำเป็นต้องเปลืองน้ำตา  ความรักที่ไม่สมหวัง มันก็คล้ายๆ กับโดนมีดบาด   เมื่อแรกนั้นเจ็บแสบสุดจะทนจนน้ำตาปริ่ม  แต่พอเวลาผ่านนานไป มันก็จะกลายเป็นแผลเป็น ที่เพียงแค่เตือนให้ระลึกถึง แต่ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าเราเคยเจ็บ   ถ้าผิดหวังแล้วมัวแต่ตอกย้ำซ้ำเติมตัวเองมันจะช่วยให้อะไรดีขึ้น ปล่อยให้ความท้อแท้มารุมทำร้ายหัวใจก็ป่วยการ  ควรปลอบโยนตัวเองด้วยถ้อยคำของตัวเอง  โอบกอดตัวเองด้วยสองแขนของตัวเอง  ซับน้ำตาของตัวเองด้วยสองมือของตัวเอง ถ้าหากไม่มีใครรักก็รักตัวเองด้วยหัวใจของตัวเองเช่นกัน

กล้าเผชิญกับสิ่งเลวร้าย...จะทำให้จิตใจกล้าแกร่งกว่าเดิม ทำให้ชีวิตมีภูมิคุ้มกัน... และทนทานต่อปัญหาต่างๆ ยิ่งกว่าเดิม กล้ายอมรับความผิดหวังหรือความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น กล้ายอมรับและเผชิญหน้ากับเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นอย่างเต็มใจ โดยส่วนใหญ่ แล้วมนุษย์มักหลีกเลี่ยงการเผชิญกับปัญหา และเหตุการณ์ร้ายๆ ที่เกิดขึ้น ไม่มีอะไรดีไปกว่าการเผชิญหน้าและ ยอมรับกับเหตุการณ์ที่ทำให้เกิดความผิดหวัง ท้อแท้ เจ็บปวด ความกล้าหาญในการกล้าเผชิญกับสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้น จะทำให้จิตใจกล้าแกร่งกว่าเดิม แน่นอนว่าการกระทำดังกล่าว จะทำให้ชีวิตมีภูมิคุ้มกัน และทนทานต่อปัญหาต่างๆ "ยิ่งกว่าเดิม อย่าลืมว่าคนกล้า ตายเพียงครั้งเดียวแต่คนขี้ขลาด ตายหลายครั้ง กล้ายอมรับความผิดหวังและเจ็บปวด แล้วทำการปรับปรุงแก้ไขก็จะทุกข์เพียงครั้งเดียว แต่หากหลีกหนี หลบเลี่ยง... ก็จะเป็นทุกข์ซ้ำๆ ซากๆ ตลอดไป ..."เราทุกคนมีจุดมุ่งหมายในชีวิตเหมือนกันคือ...ต้องการมีความสุข ดังนั้นชีวิตของพวกเรา มีทั้งความแตกต่าง และคล้ายคลึงกัน..."

เมื่อเวลาเดินผ่านเราไป เมื่ออะไรบางอย่างได้สิ้นสุดลง  เมื่อการเริ่มต้นวันใหม่ เป็นการตื่นมา เพียงลำพัง   เมื่อวันนี้ ไม่เป็นดั่งเมื่อวาน   อดีตความทรงจำ ทำได้เพียง ย้อนกลับไปคิดถึง ซึ่งมันจะไม่มีตอนต่อไป  ให้ได้อ่าน ได้เรียนรู้    ชีวิตเป็นดั่งการเดินทางในโลกที่กว้างใหญ่   ฉันพอใจที่จะอยู่กับสิ่งเหล่านี้เงียบ ๆ  เพียงลำพัง เพื่อฟังเสียงหัวใจ เพื่อรับรู้สิ่งที่ใจ ค้นหา เพื่อพูดคุย และตอบคำถาม ที่อยู่ในใจ  พยายามให้เวลาแก่ตัวเอง  เพื่อ เข้าใจ ตัวเองให้มากขึ้น วันนี้ อาจอ่อนไหว แต่ไม่ได้หมายความว่าจะอ่อนแอ

@65876 คุณสิทธา

สวัสดีค่ะ

โลกใบนี้กว้างใหญ่.... ผู้คนก็มีมากมาย.... ปลดปล่อยคนที่ไม่รักเราไป.... แล้วรักษาหัวใจโดยการรักตัวเอง...ดีที่สุด

จริง ๆ แล้ว วันคืนในอดีต ไม่ได้สร้างประโยชน์อะไรให้กับเราเลย นอกจากมีไว้ให้นึกถึง อาจจะทำให้เรายิ้มได้บ้าง แต่ทำให้เราคาดหวังไม่ได้ เราจะไปหวังว่าวันหนึ่ง คงได้เจอกัน ได้คุย ได้โทรหา ถามไถ่....วันเหล่านั้น จะกลับมา หรือจะไปเฝ้าฝันว่าความสุขเหล่านั้น ยังคงเป็นปัจจุบัน หรือหลอกตัวเองว่าตอนนี้ทุกอย่างยังคงเป็นเหมือนเดิม จะยังไงก็แล้วแต่ คือ การหลอกตัวเองทั้งนั้น ยอมรับว่าทุกอย่างได้ผ่านไปแล้ว และจบไปแล้ว ความทรงจำเป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้น เวลาที่ผ่านมาไม่ว่าจะ 1 ปี 5 ปี หรือกี่สิบปี ก้อไม่ได้มีความหมายมากไปกว่า...หนึ่งวันข้างหน้าที่เราจะต้องมีชีวิตใหม่ที่เราจะต้องเริ่มต้นใหม่ เมื่อคนเราต้องอยู่กับปัจจุบัน เพื่อที่จะสร้างอนาคตให้ตัวเอง ได้อยู่ในอนาคตที่ดี เวลา 10 ปี กับวันคืนที่เคยหวานชื่น ไม่ได้ยิ่งใหญ่ไปกว่า 1 วันแห่งการเริ่มต้น 1 วันแห่งการแปรเปลี่ยนชีวิตของเราทั้งชีวิต ให้ดีกว่าที่เป็น

...ในชีวิตของคนเรา เราอาจเคยเป็นทั้งผู้เลือกและผู้ถูกเลือก จะช้าหรือเร็ว จะมากหรือน้อย สักวันเราก็ต้องเลือก หากมีโอกาสได้เลือก จงเลือกให้รอบคอบและถูกต้องที่สุด อาจไม่ดีที่สุดสำหรับทุกคน แต่อย่างน้อยเราก็ได้เลือกอย่างถูกต้องที่สุดแล้ว...

พรุ่ ง นี้ ยั ง มี แ ส ง ต ะ วัน.... ฉันบอกตัวเองอย่างนั้น ในวันที่ความฝันอ่อนล้า

ถึงแม้กลางคืนจะยาวนานให้ข้ามผ่านร อ ย น้ำ ต า....แต่ฉันก็รู้ว่า แสงสีทองของตะวันจ้า จะทอประกาย

ฉั น จึ ง อ ย า ก บ อ ก เ ธ อ เห มื อน กั น....ว่าสิ่งที่เกิดกับเรานั้น ฉันเห็นมันและเข้าใจในความหมาย

เมื่อโลกไม่อาจหยุดนิ่ง ทุกสิ่งย่อมเปลี่ยนไป....มันเป็นธรรมดาเชื่อไหม เธอกับเขา ฉันหรือใคร ไม่ต่างกัน

ป ล่ อ ย มั น น ะ ใ ห้ มั น ผ่ า น ไ ป....วันนี้ร้องไห้ได้ อีกไม่นานหัวใจจะกลับมายิ้มได้ดังฝัน

คิดเสียว่าเราโชคดี ที่ได้เรียนรู้และเข้าใจมัน....ประสบการณ์ของเธอนั้น อยากบอกว่า ...ต ร ง กั น .. แ ต่ ต่ าง ใ จ

...อาจเป็นความทรงจำที่บอบบาง   จำได้เพียงลาง ๆ กับเส้นทางชั่วคราว

อาจเป็นความทรงจำที่สั้นเหลือเกินไม่ยืดยาว   แต่มีใครรู้ฉันเศร้าทุกคราว...ที่นึกถึงเธอขึ้นมา...