อยู่ ดี ดี

ก็นึกถึงคำนี้ขึ้นมา

ไม่ได้รังเกียจความรัก
แค่ผลักไสการครอบครอง

วันนี้ไปเจอความหมายของคำว่า บัณฑิต
ที่นิยามโดย หลักสูตร จิตปัญญาเวชศึกษา ได้อย่างซึ้งใจว่า



บัณฑิต คือ


 ๑ ผู้ถึงพร้อมซึ่งความรู้ ความสามารถ

    ความเชี่ยวชาญในวิชาชีพสาขานั้นๆ

 ๑ ผู้ถึงพร้อมซึ่งความงาม

    ทั้งกาย วาจา ใจ

 ๑ ผู้ที่มีความรับผิดชอบต่อตนเอง

    ครอบครัว และสังคม

การทำงานด้วยหัวใจ

ไม่สำคัญว่าใครจะมองอย่างไร กับสิ่งที่ตั้งใจทำ

ความงดงามของงานที่ทำไม่ได้หมายถึงเพียงผลสัมฤทธิ์ภายนอก

แต่เป้าหมายมันคือภายใน ยิ่งทำงาน ก็ยิ่งเห็นความชั่วร้าย

ค่อย ๆ ปัด กวาด เช็ด ถู สิ่งชั่วร้ายภายใน

หอบไป ทิ้ง ทุก ๆ วัน กำจัด ทิ้ง ทุกวัน ๆ

ไม่สำคัญว่า วันไหน ขยะ ในชีวิตจะหมดไป

แต่สิ่งที่มั่นใจคือ ภายในต้องสะอาดสักวัน

เอาไว้เตือนตน

คุณต้องยอมรับโรคร้ายนะ

มันก็เป็นเสมือนของขวัญที่ชี้ทางสว่างให้คุณปรับปรุงชีวิตใหม่

เฮ้อ หมดแรง

ดูเหมือนวันนี้เฉื่อย ๆ

งานมากมาย แต่ดูเหมือน สมาธิกระจาย

แต่ก็ต้องทำ ทำเท่าที่ทำได้
และก็ต้องทำต่อไป

วิ่งตามความคิด

   จากการเฝ้าสังเกตทำให้เห็นว่า ตนเองคอยวิ่งตามความคิดตลอดเวลา

เผลอไปคิดทีไร กายวิ่งตามไปทำทุกที

เหมือน ๆ กับนั่ง ทำงานอยู่ เผลอ แว๊บไปนึกเรื่องซักผ้า

กายเริ่มขยับ สติระลึกได้ อ้าว ยังเขียนงานอยู่ เป็นเช่นนี้บ่อยครั้ง

ทำให้เห็นว่า ช่วงเวลาที่ เผลอ กลายเป็น คนที่คอยวิ่งตามความคิดตลอดเวลา ไม่รู้จักจบสิ้น

การยุติความรุนแรง คือ การรักษาใจไม่ให้ขุ่นมัว

++++++++++

แม่ชีศันสนีย์  เสถียรสุต

แบ่งปันรอยยิ้ม

การทำงานในแต่ละวัน

ดูเหมือนจะหลีกเลี่ยง สภาวะตึงเครียดไม่ได้

การรับมือ ที่ดีที่สุด ก็คือ นิ่ง รับฟังเสียงภายนอก

รับฟังเสียงภายใน น้อมใจลง

เคารพการอิงอาศัยกันและกัน

แล้วแบ่งปันรอยยิ้ม ความเบิกบาน

แบบใจเบา ๆ ความขุ่นมัวก็ พอจะเบาบาง

อยู่ในถิ่นที่เหมาะสม

จากเหตุจำเป็นที่ต้องเคลื่อนย้ายตัวเอง

ออกจากห้องที่ทำงานอยู่เป็นประจำมาหนึ่งอาทิตย์

ด้วยเหตุขัดข้องทางเทคโนโลยี

เป็นบทเรียนที่ทำให้เข้าใจถึง

การทำงาน/ การดำเนินชีวิต / การปฏิบัติ

ในถิ่นที่เหมาะสมนั้นเป็นปัจจัยสำคัญ

ที่เอื้อให้เกิดความเจริญได้ดี

ภายนอกสงบ น้อมนำให้ภายในสงบ

แต่เมื่อใดที่ภายนอกวุ่นวาย

เหตุปัจจัยที่มากระทบ รู้ไม่ทัน

ใจ เกิดการสั่นสะเทือน ความขุ่นมัวเกิดขึ้นได้ง่าย ๆ

ณ สภาวะ สมาธิไม่เต็มพร้อม สติไม่ต่อเนื่อง

การเริ่มเพียรในถิ่นที่เหมาะสมเป็นสิ่งจำเป็น

หากเมื่อใด สติ เต็มพร้อม ต่อเนื่อง

ไม่ว่าภายนอกจะเป็นเช่นใด คงมิ อาจกระเทือนเข้าไปในใจ

+++++++++++++++

ขอบคุณความเปลี่ยนแปลง

และผู้คนที่เข้ามาสัมพันธ์

ขอน้อมรับทุกสิ่งด้วยใจเบา ๆ

รับฟัง อย่างตั้งใจ

ฟังเสียงภายนอก

ฟังเสียงภายใน

รู้ไป อย่างที่เป็น

กลับจากการทานอาหาร

ที่อร่อยด้วยน้ำใจของผู้ดูแล

บรรยากาศแห่งความคุ้นเคย และเป็นกันเอง

ทำให้เกิดความสุขใจ เสมอ

หลังการทานอาหารเที่ยงเสร็จสิ้นลง

ท่านมีเมตตาพาทัวร์ รอด ๆ บริเวณใกล้ ๆ กระทรวง

และสถานที่ออกกำลังกาย จุดสำคัญ ๆ ต่าง ๆ

ขอบคุณนะคะที่มาเจอกัน

ท่านเมตตากับหนูจริง ๆ

อืมการเป็นมนุษย์ปฏิเสธสังคมได้ยากจริง ๆ

วันนี้ว่าจะอ่านหนังสือ และทบทวนสิ่งต่าง ๆ ในห้องพัก

แต่ว่า ท่านอดีตผู้อำนวยการ มีเมตตา

โทรมาบอกว่าจะมารับไปทานอาหารเที่ยง

ขอบคุณความเมตตาท่านมาก ๆค่ะ

ข้าน้อยขอน้อมรับแบบใจเบา ๆ

รุ่งเช้าแห่งการเรียนรู้

ทวบทวนเรื่อง ภาระ และหน้าที่

ทดลองโดยการนำขวดน้ำเปล่าหนึ่งขวดติดตัวไป

ขณะวิ่งออกกำลังกาย แรก ๆ ก็สบาย ๆ แต่พอนาน ๆ ไปเวทนาทางกายเริ่มเกิดรุ่นแรง

กล้ามเนื้อขาตึงเป็นจุด ๆ มือที่จับขวด เกร็งเป็นระยะ ๆ

เวทนาทางใจ อยากจะหยุดวิ่งแล้ววางขวดน้ำเปล่านั้นทิ้งเสียง

น้อมฟังเสียงภายใน การตามรู้ ฟังเสียงเหล่านี้ชัดเจนนัก ขณะกายเหนื่อยล้า

หากใจรู้สึกว่าขวดน้ำเป็นภาระ มันก็อยากให้โยนทิ้ง

แต่หากสำนึกว่า เป็นหน้าที่ ที่พึ่งกระทำ ก็น้อมใจทำต่อไป

มองอีกมุม

  หากเปรียบขวดน้ำเป็นการยึดมั่นถือมั่น

ก็จะเป็นภาระอันหนักหน่วง การมีของ ๆ เราขึ้นมาหนึ่งอย่างเกิดภาระที่เป็นความหนักขึ้นมาในใจ

แต่เมื่อใดที่เห็นว่า สิ่ง ๆ นั้นเป็นหน้าที่ รู้ทันความยึดมั่น

ขวดน้ำมันก็เป็นขวดน้ำนั่นเอง

สมควรแก่การทำสิ่งใดก็ทำตามนั้น

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

ทบทวนในตน กับรุ่งอรุณแห่งการเรียนรู้

ตั้งใจใช้ชีวิต น้อมรับผลที่เกิดแต่เหตุ

การสอบ เป็นการประมวลผล

ประหนึ่งมีกระบวนการจัดการบางอย่าง

เพียงแค่ รู้สึก แต่อธิบายไม่ได้

การรอคอยที่ทรงคุณค่า

ณ เที่ยงวันนี้ ตอนเดินขึ้นมาบนห้อง

พบว่าไม่ได้นำกุญแจออกไปด้วย

จึงเลือกเก้า อี้หน้าห้อง นั่งดูลมหายใจ

อย่างที่ ครู เคยสอนสั่ง

ปรากฏเป็น หนทางในการแก้ไขงาน

ที่นั่ง ครุ่นคิดมาตลอดเช้า

ขอบคุณโอกาสในการทบทวน

ที่นำมาซึ่งหนทางแห่งการจัดการ

ขอบคุณโอกาสในการ

พ่อ แม่ ครู อาจารย์สอนให้รู้ทุกข์
จึ่งถึงสุขที่จริงแท้ หาเทียบไหน
ไม่รู้ทุกข์ จักถึงสุขได้เช่นใด
สุขแท้ไซร้ เพียงอยู่ในจิตใจตน

กายอ่อนล้า

ใจอ่อนแรง

แต่ยังไงก็ต้องทำตามหน้าที่

สู้ต่อไป

(^__*)

วันนี้ต้องตื่นเช้าหน่อย

ต้องรีบมาดู เครื่องที่ Run ทิ้งไว้

เวลาตีสามครึ่งไม่ใช่เวลาปกตินัก

ของการที่ต้อง ออกจากบ้านมาทำงาน

แต่พอเงยหน้าขึ้นมองพระจันทร์

ทรงกลด สวยงาม ยิ้มรับเช้าวันใหม่

มาถึงที่ทำงาน เครื่อง Run ถึงโหมดสุดท้ายที่ตั้งค่าไว้พอดี

มีเวลาเตรียมการเป็นชั่วโมง

มาทำงานเช้า ๆ อย่างนี้ ช่างดีจัง

(^__^)

ขอบคุณความอดทน

ที่ทำให้เห็นข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้น อย่างแจ่มแจ้ง

และเข้าใจจนสามารถแก้ไขได้อย่างทันท่วงที

การผ่านปัญหา เป็นการเรียนรู้ที่ทรงคุณค่า

เป็นเช่นนี้เอง ท่านจึงกล่าวว่า

อุปสรรค คือ ยาชูกำลัง

ขอบคุณพี่ ๆ อ้อ พี่ จั่น ที่ให้โอกาส

****************************

คืนนี้คงต้อง Run เครื่องทิ้งไว้ทั้งคืน

เดี๋ยว ตี สี่ มาเจอกันใหม่

ขอบคุณนะคะสำหรับอีกวันที่เป็น วัน ดี ดี

(^__^)

วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่เป็นวันดี ดี

บริบูรณ์ด้วยความตั้งใจ

ชีวิตและงานผ่านได้ด้วยความตั้งใจและอดทน

จนผ่านพ้นอุปสรรค

แม้ความหนักจะเป็นสภาวะกดดัน

แต่พอผ่านพ้นสิ่ง ๆ หนึ่ง

ก็มีแรงผลักให้ ผ่านพ้นสิ่งอื่น ๆ ไปพร้อม ๆ กัน

จึงได้เรียนรู้และเข้าใจ

ขอบคุณทุกท่านที่ผ่านมาสอนบทเรียนแห่งชีวิต

และทำให้วันนี้เป็นวัน ดี ดี

(^__^)

เฮ้อทำไมหนา  คนหนอคน 
ช่างดิ้นรนไม่รู้จักจบสิ้น
มีแต่อยาก แต่เอา เมาแต่กิน
แทบไร้สิ้นซึ่งเมตตาเข้าหากัน

ที่ใดหนอไร้ทุกข์ไร้เศร้าหมอง
ดองจิตปองใฝ่หาดั่งพาฝัน
ที่ใดหนามีสงบมีสุขกัน
โปรดนำทางแห่งฉันไปทีเทอญ

ก่อนลุกจากที่นอนพี่อ้อ ก็มาเรียกที่หน้าบ้าน

เปิดประตูออกมาโอ้ มีกล้วยน้ำหว้าลูกเต็ม ๆมาฝาก

ช่างมีน้ำใจจริง ๆ

จากนั้นเราได้พูดคุยกันเรื่อง Lab ที่ต้องช่วยกันแก้ไข

มีนัดหมายต้องต้อนรับคน มากำจัดปลวกตามหน้าที่

เสร็จจากภารกิจนี้ ก็ไป ลองLab

ศึกษาปัญหาร่วมกับพื้นที่

โดยการให้ข้อมูลดี ดี จากทีมมุกดาหาร

ปรับมุมมองในการดำเนินงาน

ผ่านความเข้าใจ

**********

ขอบคุณนะคะที่ทำให้เข้าใจว่า

การขับเคลื่อนสิ่งเล็ก ๆ มันมีความสุขอย่างนี้นี่เอง

แท้ที่จริงคนเราหาได้ปรารถนาสิ่งใหญ่ ๆ ไม่

ทุกคนเพียงต้องการความสุข กำลังใจและความเข้าใจ (^___^)