ประวัติย่อ

เกิด

ที่ภาคอีสาน วันนั้น 5 ธันวาคม 30 กว่าปีก่อน ( ยังไม่แก่)

คนบ้านนอกเรา วันพ่อแห่งชาติ เขาทำกิจกรรมพัฒนาหมู่บ้านนะ

กลบหลุมกลบบ่อตามถนนหนทาง ตัดกิ่งไม้ใบหญ้าตามท้องร่อง

ประกอบกิจ ทำการงานที่สร้างคุณแก่บ้านเมือง

เค้าเดินมาถึงหน้าบ้าน 11 โมงตรง ไม่มีนาฬิกาหรอกนะ แต่พระตีกลองเพลพอดี

แม่ก็ได้จังหวะจัดการเบ่งออกมา ตกลงบนไม้กระดานแผ่นเดียวที่เตรียมไว้

ก็เลยพอดี มีคนมาดูเต็มบ้าน (อบอุ่นจัง)

คลอดหมอตำแย ตัดสายสะดือด้วยไม้ไผ่ ผ่าซีก เจ็บหรือเปล่า จำไม่ได้

แต่ที่จำได้ กินนมแม่ (อิ่มและอุ่น) ไม่มีซีรีแล็ค ให้กินหรอก นมผง นมชง อาหารเสริมอะไรทั้งหลายแหล่ก็ไม่มีนะ

กินแต่น้ำข้าวกะเกลือ ก็เค็มๆ มันๆ ดี อร่อยด้วย มีประโยชน์เยอะด้วย

ที่บ้านมันแล้ง ข้าวปลาไม่ค่อยจะพอแบ่งปันกันกิน แต่เรายังเป็นเด็กน้อย

พ่อแม่พี่น้อง ก็หามาเลี้ยงดูตามอัตภาพ อดมั่ง อิ่มมั่ง

แต่ตอนนั้น มันก็ยังไม่มีรายการวงเวียนชีวิต ให้ออก ไม่งั้นก็คงดังนานแล้ว ฮา

 ขุดมันมาหุงปนกะข้าว จะได้แลดูเยอะๆ หน่อย ตำน้ำพริกกะปลาร้า เผ็ดๆ เค็มๆ จะได้ไม่เปลืองกับข้าว

ข้าวก็กินแต่พออิ่ม กับก็กินแต่น้อย แล้วมันจะโตได้อย่างไร

ถ้าจะให้ดี ถ้าจะกินให้อิ่ม ถ้าจะนอนให้หลับสบาย มันต้องดิ้นรนนะ

 บ้านเราแห้งแล้งสิ้นดี ไปหาที่ใหม่ที่ดีกว่านี้กันไหม

โน้นข้างหน้าไกลๆ เขาเรียกว่า "บางกอก" กรุงเทพฯ เมืองฟ้าอมร

มาจากภาคอีสาน

ออกเดินทางว้นที่ 16 เมษายน พ.ศ.2532 หลับๆ ตื่นๆ มากะรถ

ตื่นอีกที เชิงสะพานบางปะกง

กรุงเทพฯ วันนั้น (ที่จริงเป็น จ.ชลบุรี) ไม่ต่างจากบ้านเรา

คนมันก็ดิ้นรน แสวงหาอาหารใส่ปากท้องเหมือนๆ กัน

ที่มันต่างคือ มันต้องรับจ้างเขา หาเงินไปแลกข้าว

ทำงานหลายอย่าง รับจ้างเขากินมายี่สิบกว่าปี นอกจากหนี้ที่เยอะแยะแล้ว ยังไม่มีอะไรเลย

เดินทางไกลหลายจังหวัด ครบทุกภาคแล้วหล่ะ

ที่ต้องเดินทางก็เพราะไปรับจ้างเขากิน เขาให้ไปที่ไหนก็ไป

ไปภาคเหนือ ไปภาคใต้

ไปภาคตะวันออก ไปภาคตะวันตก

ไปภาคอีสาน เดินทางพเนจรอยู่หลายที่ในภาคกลาง

ไปหลายๆ ที่ หลายๆ จังหวัด วันละหลายจังหวัดก็เคยไป ไปเพราะเขามีงานที่นั่นให้ไปทำ

ให้ไปแนะนำคน ให้สอนงานคน ให้หารูปแบบหนทาง ทำให้คนเรียนรู้ ทำให้คนสนใจ

ทำให้คนทำงานตามรูปแบบที่บริษัทฯ ต้องการ นั่นแหละคืองานของผม

ซึ่งก็คือวัตถุประสงค์เป้าหมายหลักขององค์กร ซึ่งก็คือนายจ้างผู้จ่ายเงินเรา

แล้วไปไหมล่ะ?

ไปซิ เพราะเขาจ้างให้ทำแบบนั้น

ไม่เห็นต้องคิดมากเลย

เป็นราษฎร

เป็นลูกจ้าง

ปัจจุบันไม่ได้ทำแบบนั้น แต่ก็ทำคล้ายๆ กัน คือ ทำตามที่เขาบอก

ทำตามวิสัยทัศน์ พันธกิจ เป้าหมาย วัตถุประสงค์ กลยุทธ์ ยุทธศาสตร์ ยุทธวิธี

เอาแต่จะเรียกน่า ที่แน่ๆ ก็คือ ขอให้นายสั่งมา ข้าไม่ขัด ว่ายังงั้นดีกว่า

ปักหลักแล้วมั้ง อยู่กรุงเทพฯ เขตน้ำท่วม และรถติดครับพี่น้อง

วันนี้ทำทุกอย่าง เพื่อให้ได้ข้าวมากินเอง และเลี้ยงลูก+เมีย รวม 4 ชีวิต

หนีจากเมืองยังไม่ได้หรอก เหนื่อยจังนะ อยากไปให้พ้นๆ จนแล้วจนรอด

แต่ก็ไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหนดี โชคดีประเทศไทย ไชโย ไชโย

ฟังท่อนนึงของเพลงนี้สิครับ เหมือนชีวิตเราเลย

"หมดแรงอ่อนล้า นี่แหละหนาคนจน สู้และดิ้นรน บางครั้งก็โดนผู้คนลวงล่อ ตกงานบ่อยครั้ง เงินซื้อข้าวยังไม่พอ มันท้อมันจน เพียงใด ท้อใจ อ่อนล้า"

"กลับแดนอิสานบ้านเกิดเมืองนอน ลาแล้วละคร บทชีวิตหนัก

ทุ่มเทเท่าไร ได้มาแค่ความว่างเปล่า

กลับคืนบ้านเรา ยังมีพ่อแม่......เฝ้ารอ"

รอก่อนนะครับ อีกไม่นาน...