เจ้าตัวดี-ช่างแสนรู้... มีเรื่องให้หัวเราะทุกวันสินะ!
ในที่สุด ก็อดรนทนไม่ไหว ต้องมาเขียนเรื่องเจ้าตัวดี ตอนนี้จะเป็นที่โปรดปรานของทุกคนในบ้าน ยังไงก็มีเรื่องตลกให้หัวเราะกันสนุกสนานทุกวัน ทำให้เป็นวันอีกวันที่ดีี่มาก มาช่วยเพิ่มเติมความสุขให้เรา จริงๆ เราต้องขอบคุณเจ้านี่ถึงจะถูก...
แถมยังมีความสามารถเป็นหมอนวดฝีเท้าดี ทุกครั้งเวลาพาไปนั่งรถเที่ยวจะชอบยืนสองขา ชะโงกหน้าไปนอกหน้าต่างออกไปรับลมที่มาปะทะหน้า สองขาหลังก็ย่ำไปเลยเรื่อยๆ บนที่ตักตรงต้นขา แหม..กดจุดได้แม่นจริงๆ ยิ่งย่ำ ก็ยิ่งถูกเส้น ถูกจุดที่เมื่อย เหลือเชื่อจริงๆ...
ทุกๆคืน ..จะต้องมีใครสักคนที่อยู่ดึกสุด รับหน้าที่อุ้มเจ้าฟอสเตอร์ไปนอน...งอแงไม่ยอมไปนอน ทุกคืนฟอสเตอร์จะอยู่เป็นเพื่อนคุณปู่ที่นั่งดูทีวี กีฬา เธอดูทีวีไปฉัน...ก็นอนของฉันไป... เวลามีเสียงกระดิ่งประตูบ้านจากในทีวี ก็ลุกขึ้นมาเห่าที..แล้วนอนต่อ เวลาได้ยินเสียงใครคุยเสียงดังอยู่ข้างนอก เธอก็จะขู่....ฮืม...ในลำคอขณะที่นอนไปด้วย แหมน่ากลัวเหลือเกิน เวลาได้ยินเสียงเครื่องบินบินผ่าน จะตกใจตื่น ลุกขึ้นมาวิ่งวนไปเรื่อยๆ แล้วครางหงิง ๆ ....น่าจะกลัว พอๆกับเสียงประทัด หรือ เสียงฟ้าผ่า...แต่ถ้านอนอยู่ดีๆ พอคุณปู่ปิดทีวีปุ๊บ.... เจ้าฟอสเตอร์ก็กระโดดโหยงลุกขึ้นวิ่งทันที เหมือนทีวีเป็นยากล่อมให้นอน ถ้าเงียบปั๊บเหมือนนาฬิกาปลุกตื่นทันที คือฉันไม่อยากไปนอน ฉันจะอยู่ใกล้ๆเธอ เวลาบอกเธอว่า ไปนอนได้แล้ว เธอจะวิ่งหนีไปห้องคอมพิวเตอร์ ห้องอื่นๆ เพื่อไม่ต้องไปนอน เอาให้ห่างที่นอนที่สุด พอหนักเข้าเข้าไปใกล้ๆจะอุ้ม ก็ค่อยๆล้มตัวลงเหมือนพับเพียบแล้วนอน ทำท่ายอมแพ้...ยอมจำนน เกเรจริงๆทำตัวเหมือนเบบี๋ อายุตั้ง4ขวบแล้วนะ
นี่คือเริ่มด้วยหยุดยืนรอดูเชิง เสร็จวิ่งหนีไป ทำท่ายอมจำนน ไม่อยากไปนอน...
ที่ขำสุดๆ ก็ตอนกินข้าวเย็นพร้อมหน้าพร้อมตากัน เธอจะกินของเธอเพียงเล็กน้อยแต่จะต้องมาร่วมแจมขอส่วนแบ่งจากโต๊ะอาหารเสมอ คุณปู่ใจดี จะต้องคีบให้ทุกครั้งด้วยตะเกียบ ทีแรกก็กลัว ทำไมมือมันแหลมๆล่ะ แต่เธอก็เรียนรู้ได้เร็วมาก ค่อยๆงับเบาไปจากตะเกียบได้ ก็ฉันอยากกินอย่างสุภาพนี่นา ถ้าไม่สนใจเธอก็จะเรียกโดย ยืนสองขา แล้วเอาเท้ามาสะกิดที่ศอก...หนึ่งที...สะกิดสองที...ไม่หัน...เอาไปเลยสะกิดสองขาสลับไปมา.. ซ้าย... ขวา... ทำให้ต้องนั่งหัวเราะกัน ขำก็ขำ สุดท้่่ายต้องหัน และต้องหาอะไรให้จนได้... ขอเสร็จมีเลือกด้วยนะ ถ้าไม่แน่ใจจะเลียๆดูก่อน อืม...รสชาดใช้ได้ ค่อยจัดการงับไป
วันก่อน มาสเตอร์(ที่ได้เป็นมาสเตอร์เพราะฟอสเตอร์จะตามติดเป็นเงา ไปไหนไปด้วย ไปเข้าห้องน้ำ ปลดทุกข์ยังยอมดมกลิ่นนั่งรอได้...ยกตำแหน่งให้) ของฟอสเตอร์ได้เอากระดูกทำจากหนังควายอันเบ้อเริ่ม ให้เป็นของขวัญให้ไปเคี้ยวเล่น เธอตื่นเต้นดีใจมาก ก็กระโดดๆ วิ่งวนๆ ขอนะ ขอนะ กว่าจะให้ต้องทำตามคำสั่งหลายอย่าง สุดท้ายก็ได้มา.. อุ๊บส์ รู้สึกว่าจะใหญ่ไปหน่อยนะ แต่ก็เอาเถอะ ของโปรด ทำไงดี...ทำไงดี..ต้องหาที่ซ่อน ๆ วิ่งไปคาบไปหาซอกหลืบในบ้านไม่ได้ซะที เมื่อยปากละ ทิ้งดีกว่า เสียงดังปั่ก...สุดท้ายไปซ่อนใต้เตียงห้องคุณปู่ดีกว่า สงบดี....
วันดีืคืนดีเธออยากเล่น เธอก็วิ่งไปคาบกระดูกยักษ์มา ฉันอยากเล่นๆ มาสเตอร์นอนอยู่ตรงพื้นพอดี ได้การละ.. ก็เลยไปคาบเจ้ากระดูกยักษ์และทิ้งลงบนหัวมาสเตอร์ดัง"ปั่ก" แถมสะกิดให้ดูกระดูก...สะกิดหัว... สะกิดกระดูกสลับไปมาว่า.... มาเล่นกันนะ... ทุกคนก็พากันขำวิธีการชวนของมัน แถมทำแบบนี้ 2-3 ที โอ๊ย เจ็บนะ กระดูกก็แข็งไม่ใช่เล็กๆ เบาๆ..เฮ้อ.. เป็นความสะเพร่าที่ตอนซื้อลืมคิดไปว่าตัวมันเล็ก ปากก็ต้องเล็ำกไปด้วย นั่นสำหรับหมาตัวโตมากกว่า..
นี่เป็นส่วนหนึ่งของวีรกรรมที่เจ้าตัวดีแสนรู้ชอบทำ..ให้หัวเราะอยู่เรื่อยเลย
ความเห็น (18)
- มาหัวเราะ ขำขำ ตามไปด้วยค่ะ
- ที่บ้านคุณพ่อคุณแม่ ก็เลี้ยงเจ้าหมา เพราะลูกหลานโตกันหมดแล้ว
- ก็ได้ คุยกับหมานี่ล่ะค่ะ
- เธอแก้เหงาได้ค่ะ
มาเยี่ยมอ่านบันทึกคลายเครียด...
มีความสุขดีครับ:)
มาขำกับหมาแสนรู้ พอเลี้ยงแล้ว รู้สึกเขาเป็นสมาชิกในครอบครัวจริงๆนะคะ
สวัสดีค่ะคุณครูอ้อย
หมาเป็นเพื่อนที่ดีของคนสูงวัยที่เกษียณได้ดีค่ะ เพราะเค๊าจะน่ารัก ทำให้ไม่เหงาอย่างที่ครูอ้อยบอกค่ะ ใช่เลยค่ะ คุยกัันกับหมารู้เรื่องด้วยนะคะ ที่นี่คนที่ลูกๆโตๆกันหมด ก็หาหมามาเลี้ยงกันเยอะเลยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณเอก ดีใจมากค่ะที่บันทึกนี้ช่วยคุณเอกคลายเครียดได้ ถือว่ามาอ่านผ่อนคลายนะคะ
สวัสดีค่ะคุณพี่ศศินันท์
ใช่เลยค่ะ เค๊ากลายเป็นสมาชิกในครอบครัวไปแล้ว ทำอะไรก็ต้องนึกถึง มีส่วนร่วมตลอด เค๊าทำให้เราได้ผ่อนคลายยิ้มได้ แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว
สวัสดีค่ะ ไม่เหงาดี แต่ป้าแดง เลี้ยงไม่เป็นอ่าค่ะ
น่ารัก น่าขำนะคะกับความแสนรู้ ช่างคิดแบบน้องหมา
ฟอสเตอร์สวยมาก ขนเป็นมันเลื่อม และสุขภาพจิตดีด้วยนะคะนี่ ชอบเล่น ชอบสนุก
อ่านไปยิ้มไปครับ...
น่ารักจริง ๆ เจ้าฟอสเตอร์...
ความสุขหาได้ไม่ยากเลยนะครับ อยู่รอบ ๆ ตัวเราจริง ๆ ...
ขอบคุณครับสำหรับเรื่องราวน่ารัก ๆ เรื่องนี้ครับ...
มาสเตอร์อลันใช่มั้ยที่เจ้าฟอสเตอร์ไปนั่งเฝ้าอ่ะ ^ ^ ขำดีเนอะ ติดแจเชียวนะนั่น วันก่อนดูทีวีเขามีของเล่นสำหรับหมาแบบใหม่อ่ะ เป็นลูกบอล แนวคิดมันมาจากคนที่เลี้ยงหมา ต้องขว้างบอลเล่นด้วยบ่อยๆ แล้วก็เบื่อ เลยคิดว่าถ้าหมาคาบบอลแล้วมีลิ้นห้อยยื่นๆ ออกมาคงตลกดี เลยลองทำดู ขำดีอ่ะ แต่ตอนนี้ขายดีทีเดียว มีไซส์ลิ้นตามขนาดด้วยนะ เอาตัวอย่างมาให้ดู เขาเรียกว่า Humunga Tongue
สวัสดีค่ะ pa_daeng
ป้าแดงคะ ไม่เห็นต้องทำอะไรมากเลยค่ะ ก็แค่สนใจมันบ้างเท่านั้นเอง ให้อาหารตามเวลา ป้าแดงเลีัยงได้สบายมาก แต่ก่อนก็คิดเหมือนกัน แต่ก็ไม่ยากอย่างที่คิดค่ะ
สวัสดีค่ะพี่นุช
ขอบคุณค่ะ ฟอสเตอร์เค๊าชอบอาโวคาโด เลยทำให้ขนเงางามด้วยค่ะ น่าจะเกี่ยวนะคะ น่ารักแต่ก็เกเรด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ
Mr.Direct
ขอบคุณเช่นกันค่ะ ที่เห็นในสิ่งเดียวกัน ชอบมากค่ะ ความสุขไม่ต้องไปหาไกลและไม่ยาก อยู่ใกล้ๆ เราแค่นี้เอง ดีใจค่ะที่ทำให้อ่านแล้วได้ยิ้มและมีความสุขไปด้วยกัน
ซูซาน..เข้าใจเอามาให้ดู ดูตลกและน่ารักจริงๆด้วย เหมือนการ์ตูนเลย เข้าใจทำเวลาคาบมาก็เหมือนลิ้นห้อยมาแต่ไกล ดี ๆ น่าไปหามาให้เจ้าฟอสเตอร์เล่น ตอนนี้ของเล่นที่ได้มากัดจนขาดหมดแล้ว แต่ไม่รู้จะชอบหรือเปล่า... น่าลองดู คงตลกดี
- ฟอสเตอร์น่ารักเหมือนตุ๊กตาหมา
- มากกว่าหมาตัวจริง
- สร้างวีระกรรมทำให้ครื้นเครงกันทั้งครอบครัว
- ช่างน่ารักเหลือเกิน
- เจ้าเหมียวของพี่มีนิสัยเหมือนฟอสเตอร์
- ชอบจะตามติดๆเข้าห้องน้ำรีบตามเข้าไปด้วย
- เวลาอาบน้ำจะนอนคอยบนพรมเช็ดเท้าเธอกลัวเปียก
- เวลาทำธุระหนักเบาเธอเล่นกระโดดนั่งตักเฉย
- ตอนหลังเวลาจะเข้าห้องน้ำต้องมองซ้ายมองขวาให้แน่ใจ
- ว่าเจ้าเหมียวไม่เห็นรีบชะแว็ปเข้าทันที่
- ที่บ้านหมากับแมวมีพฤติกรรมตรงกันข้ามเจ้าเหมียวชอบเลีย
- เจ้าปลาทองชอบคลอเคลียเอาตัวมาพันแข้งขา
- แต่ที่สนุกมากคือการเล่นซ่อนหากันระหว่างแมวกับคน
- แผนแตกทุกที่เพราะปลาทองเห็นตามมาเห่าบอกที่ซ่อน
สวัสดีค่ะอาจารย์
Lin Hui
ขอบคุณมากค่ะที่อาจารย์นำเรื่องน่ารักๆ ของเจ้าปลาทองกับเจ้าเหมียว จริงๆด้วยค่ะ สองตัวนี้นิสัยกลับกัน จริงๆแล้วแมวน่าจะชอบขี้ ประจบเอาใจเจ้าของมาคลอเคลีย นี่กลายเป็นปลาทองซะเนี่ย ตลกมากที่ปลาทอง วิ่งมาเห่าบอกที่ซ่อน... อ่านไปขำไปค่ะ ที่หนักสุดตอนโดดนั่งตัก ตอนเข้าห้องน้ำ แสดงว่าเจ้าเหมียวรักมาสเตอร์มาก กลัวหาย...น่ารักมากๆค่ะ
เอารูปมาฝาก จำได้มั้ย นี่พอดีจัดเครื่องไปเจอ เลยรวบรวมมาให้ดู ไม่รู้ว่าเคยก๊อปให้พี่หรือเปล่า มีรูปเยอะทีเดียวจ้า เป็นความทรงจำดีๆ ที่หาไม่ได้อีกแล้วล่ะ
ซูซาน..จำได้แน่นอน เพราะน่าจะอยู่ในกล้องพี่ด้วยนะ ขอบคุณมากรู้สึกบางรูปไม่มีเช่นรูปที่ถือแก้วไวน์กะซูซาน ดูอาจารย์พงษ์สันต์...ทำหน้าหล่อเชียว
- ว้าวขนสวยเชียวค่ะ
- น่ารักน่ากอดจัง อิอิ
- ขอยืมไปนอนกอดสักวันสิคะ
สวัสดีค่ะ พี่นารี
ได้เลยค่ะ เจ้านี่ขี้ประจบนะคะ ตอนนี้ได้เลื่อนขั้นไปนอนบนเตียงเดียวกับคุณปู่แล้วค่ะ แถมต้องอุ้มขึ้นเตียงด้วยนะ สงสัยกลางคืนจะงัวเงีย กระโดดไม่ขึ้น เตียงก็สูงอีกต่างหาก ตอนนี้เลยมีความสุขมากๆค่ะ คุณปู่โปรดปราน..