แม่สายบัวเชิญทางนี้

ตื่นมากลางดึก ทำไมมันเงียบเชียบอย่างนี้นะ

นอนอ่านหนังสือต่อ เจอเรื่องดีๆอีกแล้ว

เขาเขียนว่าโลกต้องการความช้า

..ตื่น มางัวเงีย รีบอาบน้ำ แต่งตัว กินข้าวคงไม่ทัน คว้าขนมปังสักแผ่น นมอีกกล่องติดมือวิ่งขึ้นรถ ขับฝ่าการจราจรอันคับคั่ง อาศัยจังหวะรถติดคว้าอาหารมากิน ถึงที่ทำงาน รีบจอดรถ กระหืดกระหอบไปตอกบัตรให้ทันเวลาเข้าทำงาน ประชุมงานอย่างคร่ำเคร่ง พร้อมกับกินอาหารกลางวันกลางที่ประชุม ตกบ่ายรีบเคลียงานสารพัดบนโต๊ะ ถ้าไม่ทันต้องอยู่ต่ออีกสักสองชั่วโมง ก่อนจะออกไปเผชิญรถติดบนท้องถนน กว่าจะถึงบ้านได้เข้านอนก็เที่ยงคืน นาฬิกาชีวิตของคนเมืองแทบทุกแห่งบนโลกดูจะไม่แตกต่างกันเท่าใด เพราะต่างตนต่าง"รีบ" จนดูเหมือน24 ชั่วโมงต่อวัน ไม่เคยเพียงพอ

อ่านเรื่องนี้แล้วเห็นใบหน้าพวกเราหลายคนลอยมา

ขณะเดียวกันก็นึกถึงคนโชคดีที่เกิดมามีเวลาให้กับตนเอง

ผมชอบที่Logosตัดสินใจผ่าตัดเวลาได้

เคยยุหลายท่านให้เออรี่รีไทน์

พอท่านบ้ายุ ทำสำเร็จก็แทบจะไชโย

คนเราจะทำอะไรกันนักหนาก็ไม่รู้นะ

ใช้เวลาหมดไปกับเรื่องอื่นๆมากกว่าเรื่องงาน

บางทีสิ่งที่เรียกว่างานมันก็ไอ้แค่นั้นแหละ

สามารถที่จะจัดการให้สะดวกได้ง่ายแต่ก็ทำให้มันยุ่งและยากเข้าไว้

ไม่มีใครเสียดายเวลาอย่างจริงจัง

โดยลืมคิดว่าเงินแสนล้านก็ซื้อลมหายใจห้วงสุดท้ายไม่ได้

..คลื่น แห่งการพัฒนาถาโถมเข้าสู่ประเทศไทยอย่างต่อเนื่องตลอดระยะที่ผ่านมา และการพยายามปรับตัวให้ให้ทันต่อความเจริญของสังคมโลก ได้ก่อให้เกิดความเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวงขึ้นในสังคมไทย แม้จะเห็นได้ชัดเจนถึงความเจริญก้าวหน้าในมิติต่างๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งทางด้านเศรษฐกิจ เทคโนโลยี ที่นำมาซึ่งความสะดวกสบายในการใช้ชีวิต แต่เราคงปฎิเสธไม่ได้ว่า ทั้งหมดนี้ต้องแลกด้วยทรัพยากรธรรมชาติอย่างมหาศาล ทั้งๆที่โลกเจริญทางวัตถุมากขึ้น แต่มีผู้คนจำนวนไม่น้อยสัมผัสได้ถึงความเสื่อมถอยของคุณภาพและสุนทรียภาพใน ชีวิต

ผมโชคดี ที่เกิดมาสมัยที่ยังไม่มียานพาหนะพลุกพล่านเหมือนทุกวันนี้ จะไปสวนก็ต้องเดินด้วย2ขาตัวเอง เรียกว่าเดินจนขาขวิด ตั้งนานสองนานถึงจะมีจักรยานมาขี่ไปสวน สมัยนั้นพ่อแม่ขี่ม้าไปทำไร่ บางทีก็ขี่ไปกลับเช้าเย็น ที่บ้านจึงเลี้ยงม้า 2 ตัว เป็นม้าไทยตัวเล็กๆ เวลาวิ่งมาถึงปลายทางจะเห็นเหงื่อชึมไปทั้งตัว ผมเคยโดนม้าพาห้อเป็นพายุครั้งหนึ่ง เด็กๆไม่รู้เรื่อง พอน้าแกอุ้มขึ้นนั่งอานม้า เราจับเชือกบังเหียนไม่ตึง ม้ามันคงรู้ว่าคนที่นั่งบนหลังอ่อนหัด มันจึงพาวิ่งตะบึงสุดฤทธิ์สุดเดชเป็นระทางประมาณ 2 กม. และไม่ได้วิ่งบนถนนทางตรงนะครับ โจนทะยานไปตามทางเดินคดเคี้ยวกลางป่านุ่น ยังดีที่พอมาถึงกระท่อมที่สวนม้าหยุดวิ่ง ผมกระย่องกระแย่งลงจากอานมายืนหน้าซีดอยู่นานสองนาน เข็ดขี้แก่ขี้อ่อนมาจนเท่าทุกวันนี้

จุดเริ่มต้นของการปฏิวัติความเร็วคือการหวลรำลึกถึงชีวิตที่เรียบง่าย

และมีสมดุลแห่งจังหวะชีวิต และกลมกลืนกับธรรมชาติ

จากคนกลุ่มเล็กๆที่ฝั่งหนึ่งของโลก

ปัจจุบันแนวโน้มของผู้คนที่มีแนวคิดดังกล่าวนี้

ได้ขยายตัวไปทั่วทุกภูมิภาคและมีจำนวนเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

จนกลายเป็นแรงกระเพื่อมทางสังคมที่สำคัญ

สวนกระแสแห่งความเร็วของสังคมผู้บริโภค

กว่าจะ มีรถมอเตอร์ไซด์เข้ามาวิ่งในตัวตลาด ผมก็มีอายุรุ่นกระทงแล้ว พ่อค้าในตลาดจะทยอยซื้อมากันเรื่อยๆ แต่ก็เป็นรถของครอบครัว ไม่ได้มีเกลื่อนถนนเหมือนทุกวันนี้ พวกลูกๆจะต้องแอบทีเผลอเอาไปทดลองขับกัน สมัยนั้นถนนดินบางแห่งมีทรายลอยอยู่ผิวหน้า มือใหม่หัดขับก็ถลาแถกไถหงายเก๋งให้เห็นบ่อยๆ หมออนามัยเรียกว่า "โรคซูซูกิ โรคฮอนด้า" เตี่ยผมคงจะเบื่อเลี้ยงม้า ทดลองฝึกขี่จักรยานก่อน แต่ก็ไม่ชำนาญ สุุดท้ายเตี่ยไม่ได้ขี่มอเตอร์ไซด์จนแล้วจนเล่า มาสบายตอนที่มีรถปิคอัพเข้ามา แต่ถนนยังเป็นถนนดิน ต่อมาลงลูกรัง เพิ่งจะมีถนนลาดยางปีนี้เอง ตอนครูปูกับกามนิตหนุ่มนั่งรถมอเตอไซด์หัวฟูเข้ามาครั้งแรก ยังเจอฝุ่นแดงปะแป้งให้ตลอดทาง

ถ้าเฉลี่ยอายุมนุษย์อยู่ที่ 80ปี มนุษย์จะมีเวลาอยู่บนโลกนี้ 700,800 ชั่วโมง

หากแม้ว่าเรายังไม่สามารถหยุดความเร่งรีบในเวลาทำงานลงได้

อย่างน้อยเราก็ควรคำนึงถึงอีก 584,000 ชั่วโมงที่เหลือ

ว่าจะทำอย่างไรกับชีวิตส่วนนี้

เพื่อให้เป็นการดำรงอยู่บนพื้นฐานของการไม่ทำลายธรรมชาติ พันธุ์พืชพันธุ์สัตว์

ผู้คนร่้วมสังคม และสิ่งแวดล้อม และตระหนักถึงเรื่องการประหยัดพลังงานอย่างแท้จริง

อันหมายถึงการไม่ทำร้ายโลก มาตุภูมิ ที่มีบุญคุณต่อเราทุกคน

หรือคุณยังสมัครใจที่จะเร่งรีับตลอด 700,800 ชั่วโมงของชีวิต?

สมัยทำ สวนแรกๆ ที่สวนจะเลี้ยงควายไว้ไถสวนจำนวนมาก รถไถเดินตาม รถแทรกเตอร์กว่าจะมีมาใช้ก็อีกหลายสิบปี ตอนเด็กๆดูคนงานใช้ควายไถร่องสวนไล่กันที่ละ10ตัว เช้าหนึ่งก็ได้พื้นที่หลายไร่ สมัยนั้นปลูกนุ่นไว้ 400 ไร่ ต้องไถปีละ2ครั้ง กลางฤดูกับปลายฤดูฝน เพื่อกลบวัชพืชและป้องกันไฟป่าหน้าแล้ง สรุปว่าผมดำเนินรอยสภาพสังคมตั้งแต่ ช้าๆได้พร้าเล่มงาม มาจนถึงยุคน้ำขึ้นให้รีบตัก

แนวคิด Slow City เกี่ยวกับ "ความช้า" ในการใช้ชีวิตอีกหลากหลายด้าน อาทิ

Slow Shopping: ลดการชอบปิ้ง เลือกซื้อเฉพาะสิ่งที่ควรซื้อ หรือใช้ของเก่าซ้ำ เลือกซื้อสินค้าในท้องถิ่น หรือสินค้าแฮนด็เมทที่ต้องใช้เวลาในการผลิต ซื้อผักผลไม้ตามฤดูกาล เพื่อช่วยลดปรากฎการณ์เรือนกระจกจากมลพิษที่เกิดขึ้นระหว่างกระบวนการขนส่ง สินค้าทางไกล รวมถึงการใช้บริการร้านค้าใกล้บ้าน

Slow Design: ลดความเป็นวัตถุนิยม หรือการแต่งเติมที่มากเกินไป ใช้วิจารณญาณมากขึ้นในการกิน ดื่ม อยู่อาสัย และการสร้างสัมพันธ์กับคนในชุมชน

Slow Travel: เดินทางท่องเที่ยวแบบพินิจพิเคราะห์ ใส่ใจและพร้อมเรียนรู้ความเป็นมาของสถานที่และวัฒนธรรมชุมชน เพื่อเปิดโลกทัศน์ใหม่ๆตลอดเส้นทาง ไม่ใช่ไปเฉพาะจุดหมายปลายทาง หากท่องเที่ยวด้วยการขับรถ ควรใช้อัตราความเร็วที่เหมาะสม เพื่อเป็นการประหยัดพลังงานเชื้อเพลิง

Slow Living: ใช้ชีวิตอย่างมีสติ ใส่ใจรายละเอียดรอบตัว สร้างสมดุลทั้งใจและกาย นำไปสู่คุณภาพชีวิตที่ดีและสังคมสงบสุข

Slow Working ทำงานแบบไม่เร่งรีบ คิดและทำอย่างรอบครอบ คลื่นสมองที่ทำงานช้าลงจะทำให้เรารู้สึกผ่อนคลาย สามารถคิดสร้างสรรค์งานต่างๆไดดีขึ้น

Slow Morning: สัมผัสกับความสดชื่นของยามเช้า และความอร่อยของอาหารมื้อแรกอย่างไม่รีบร้อน ทำให้เราดึงประสิทธิภาพสมองมาใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ

เล่าฮูมาเดินชมสวนเที่ยวนี้ บอกว่าดิน ที่สวนป่าได้ฟื้นคืนสภาพแล้ว ผมเองก็สังเกตเห็นเช่นนั้น เพราะจะมีลูกไม้ชนิดต่างๆที่สูญหายไปกลับมาเกิดใหม่ๆทุกปี แมลง นกก็เพิ่มมากขึ้น ปีนี้จึงไม่ต้องทำอะไรมาก ไม้ยืนต้นไม้ติดแผ่นดินแน่นแล้ว สางพื้นที่ไว้1ไร่ เพื่อปลูกผผักผลไม้ ไม้ดอกไม้ใบ ทำเรื่องใหญ่ๆให้กระชับลง บางคนใช้คำว่าถอดบทเรียน แต่ผมคิดว่าน่าจะต่อแต้มบทเรียนเก่าๆมาสู่สิ่งที่เรียนรู้ใหม่ๆ จะพบสิ่งดีๆที่เกิดจากการสังเกตมากมาย เห็นประโยชน์และคุณค่าของธรรมชาติชัดเจนขึ้น กำลังออกแบบทำที่นั่งๆนอนๆใต้ชายคาหลังบ้าน ถ้าเสร็จแล้วเอาโต๊ะเก้าอี้ไปวาง ต่อไปก็จะไปนั่งๆนอนอยู่ตรงนี้แหละ มีโอกาสอยู่ท่ามกลางต้นไม้ จะไปบ้านั่งอยู่ในห้องทำไม ออกมาอยู่ท่ามกลางกลิ่นไอของท้องฟ้าและหมู่มวลแมกไม้ ฟังเสียงนกเสียงกา หาสัจจธรรมแห่งชีวิตตามสไล์คนแซ่ฮา ได้หามุมของตัวเองเจอแล้ว มีที่จะนั่งๆนอนๆทอดหุ่ยแล้ว มีกระถางบัวตั้งอยู่รอบตัวด้วยแล้ว ใครไปใครมาก็จะรับแขกตรงนี้แหละ

ให้เป็นที่รู้กันว่า "มุมคนป่า"

ทำเรียบร้อยแล้วจะถ่ายรูปมาอวด

แคว๊กๆ

เขียนใน GotoKnow โดย ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์
ใน KM ในมหาชีวาลัยอีสาน

คำสำคัญ (Tags): #มหาชีวาลัยอีสาน#เครือข่ายการจัดการความรู้ชุมชน#เสริมสร้างสังคมสันติสุข#เฮฮาศาสตร์

หมายเลขบันทึก: 334932เขียนเมื่อ 9 กุมภาพันธ์ 2010 06:30 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 12:28 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน