แอ่วเชียงใหม่แล้วไปลำพูน
ช่วงนี้เหนื่อยแค่ไหนก็ต้องจรลี อาศัยไมตรีรออยู่จึงดูน่าสนใจที่จะตามลายแทงไปกลับเช้า-เย็น จนสังขารแคลนคลอน เช้ามืดออก กลางคืนกลับมานอนอ่อนระโหย วันนี้ดีหน่อยไฟล์ออกสาย8.30 น. ขึ้นที่ดอนเมืองค่อยยังชั่วหน่อย เขียนบล็อกเพลินเลยไม่ได้ใช้บริการอาหารเช้าของโรงแรม ต้องไปบรรจุกระเพาะที่สนามดอนเมือง 9.18 ถึง เชียงใหม่ คิดว่าจะเห็นเมฆหมอกปกคลุมน่านฟ้า แต่ก็สว่างจ้าด้วยแดดร้อนไม่ครึ้มด้วยละอองฝุ่นอย่างที่คิด นักเดินทางจึงมาเชียงใหม่กันให้ควัก เครื่องบินเข้าออกไล่ๆกันติดๆ กลายเป็นสนามบินนานาชาติไปแล้วจริงๆ ทราบว่ามีการเปิดเส้นทางใหม่ ระหว่างเชียงใหม่-ขอนแก่นแล้วนะครับ
น้าอึ่งมารับไปตั้งหลักที่คณะเภสัชศาสตร์.มช. ซึ่งอยู่ใกล้สนามบิน เสียงเครื่องบินสนั่นฟ้าทั้งวัน ระหว่างรออุ้ย-ครูอึ่ง-อารามในห้องทำงานน้าอึ่ง พบว่าชาวคณะเภสัชฯทำตัวเป็นเกลียว น้องๆวิ่งเข้าวิ่งออกเหมือนมีรายการชิงโชคแจกทอง ช่างขยันขันแข็งกันเหลือเกิน ทราบว่ากำลังเตรียมจัดงานทำบุญครบรอบวันสถาปนาคณะพรุ่งนี้ แม่งานก็อุตลุดนะสิครับ ..
12.20น.อุ้ย ครูอึ่ง อาราม มารับ
แต่ละคนดูหน้าตาสดใสกว่าทุกครั้งที่เจอ
เราเฮโลไปร้านอาหารพื้นเมือง
ที่มีเมนูอร่อยจนละลานตา
มาเชียงใหม่ไม่กินข้าวซอยทบทวนความหลังได้จะได๋
อิ่มแล้วเดินทางต่อไปที่โรงแรมอิมพีเรียล
สถานที่สำนักผู้ตรวจการแผ่นดินจัดประชุม
ท่าน ผู้ช่วยเล่าให้ฟังถึงพันธกิจของสำนักผู้ตรวจการแผ่นดิน มีมากมายทั่วแผ่นดินสมชื่อ มาครั้งนี้ได้ตระเวนเก็บเกี่ยวกรณีตัวอย่างของกลุ่มคนที่ทำความดีเพื่อสังคม ได้ไปเยี่ยมชมหลายพื้นที่ หลังจากนั้นได้เชิญผู้แทนหัวใจสาธารณะทั้งหลายมาหารือเพื่อจะออกแบบกระบวน การคลี่คลายปัญหาร้องเรียนต่างๆ ให้สังคมทุกระดับขั้นร่วมเป็นเจ้าภาพ ช่วงเบรกอาหารว่าง ท่านผู้ตรวจได้ออกมาทักมายพวกเรา ท่านยังจำสไตล์ชาวเฮได้ การกอดกันสัมพันธไมตรีจึงเกิดขึ้นอย่างชื่นมื่น
อุ้ย-ครูอึ่งชวนหารือเรื่องโครงการศึกษาดูงานของนิสิตปัจจุบันและนิสิตเก่าวิชา จิตวิทยาการปรึกษา คณะจิตวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยจะยกทีมมาเยี่ยมมหาชีวาลัยอีสาน ระหว่างวันที่ 5-8 พฤษภาคม ศกนี้ ผลของการหารือกัน ได้แนวทางการจัดกิจกรรมดังนี้
รูปแบบการศึกษาดูงาน
1. การบรรยายเรื่อง “วิถีแห่งความพอเพียง: การศึกษาที่มีชีวิตชีวา”
2. การบรรยายเรื่อง “วืถีธรรมชาติ:วิถีแห่งความสุขศานติที่ยั่งยืน”
3. เรียนรู้ในสภาพจริงจากงานต่างๆในมหาชีวาลัยอีสาน
4. สนทนาแลกเปลี่ยนประสบการณ์ภายใต้การเอื้ออำนวยวิทยากรประจำกลุ่ม
5. การฝึกทักษะสังเกต และสังเคราะห์ความรู้แบบบูรณาการ
โครงการนี้เป็นการผนวกน้ำใจไมตรีระหว่างคณะของนักศึกษาจุฬาลงกรณ์ กับคณะของชาวเฮฮาศาสตร์เป็นวิทยากรร่วม เช่น รองศาสตราจารย์ ดร.โสรีช์ โพฺธิแก้ว นายแพทย์สุธี ฮั่นตระกูล นายไพศาล ช่วงฉ่ำ ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.จัน ทรัตน์ เจริญสันติ นางสาวสมพร พวงประทุม ยังมีจอมยุทธที่ไม่ประสงค์ออกนามให้คันในหัวใจอีกหลายท่าน ที่ล้วนแต่จะทำให้การพบปะอึ้งกิมกี่ได้ทุกชั่วโมง
วัตถุประสงค์
1. เพื่อการเรียนรู้และขยายโลกทัศน์ของนิสิตจิตวิทยาการปรึกษา
2. เพื่อสัมผัสกับผู้ที่ได้รับการยกย่องเป็นผู้รู้ในชุมชน
3. เพื่อศึกษาฐานความคิดเรื่องการใช้ชีวิตสอดคล้องกับธรรมชาติ
4. เพื่อสัมผัสกับวิถีชีวิตแห่งสันติสุข
5. เพื่อการสังเคราะห์ประสานวิถีของการปรึกษาเชิงจิตวิทยากับวิถีชีวิต
เนื้อหาข้างบนเป็นธรรมเนียมของการเขียนโครงการ ในทางปฏิบัติแล้วทุกท่านที่มาจะได้พบกับ-ความสุข-ความดีงาม-ความอบอุ่นของ วิถีไท ไปๆมาๆรายการนี้จะบานปลายออกไปเป็นการสังสรรค์ของพี่น้องชาวเฮอีกงานหนึ่ง ผมได้รับการกระซิบกระซาบถึงกิจกรรมสนุกๆเด็ดๆที่ชาวเฮจะเอามาสมทบแบบเทหมดหน้าตัก สวนป่าจะแตกก็คราวนี้ละครับท่านผู้ชม
ครูอารามเล่าให้ฟังนานแล้วเรื่องต้นจันทน์ยักษ์จังหวัดลำพูน ผมรู้แล้วก็ตงิดในใจเรื่อยมา จนมาถึงคราวนี้ละครับที่มีโอกาสได้ไปดูสมใจนึก ก่อนออกจากลำพูน เราแวะชมโรงเรียนมงคลวิทยากันดีไหมครับ จะพาไปดูความมหัศจรรย์การจัดการศึกษาแบบพบกันครึ่งทาง ครูผู้สอนจะก่อหวอดความคิดให้ลูกศิษย์ได้สร้างกระบวนการเรียนรู้สนุกๆด้วย กัน เป็นการกระตุ้นพลังสติปัญญาของเด็กให้แสดงออกเชิงสร้างสรรค์ อธิบายได้ว่าการเรียนแล้วได้ความสุข ความรัก ความสามัคคีเป็นเช่นนี้เอง จินตนาการเล็กๆเหล่านี้จะปักหมุดลงในหัวใจเด็ก บางทีการที่จะเป็นผู้มีอาชีพก้าวหน้าเมื่อโตขึ้น เป็นนักก่อสร้าง นักเขียน นักศิลปะ นักวิทยาศาสตร์ นักธรรมชาติวิทยา ฯลฯ แรงบันดาลใจอาจจะเริ่มขึ้นในวัยเยาว์นี่เอง
มาคราวนี้ได้..ชมไดโนเสาร์ที่เด็กๆช่วยกันสร้างเป็นที่แสดงงานศิลปะ
ชมเฮือนน้อย บ้านในฝันของเด็กที่แสนสุข
ชมมุมวิถีชีวิตชาวเหนือ
ชมสวนเศรษฐกิจพอเพียงฝีมือเด็กระดับประถมต้น
ชมคุณครูเตรียมงานอย่างทุ่มเทใจ
ชมต้นไม้อนุสรณ์ที่ครูเซี๊ยงปลูกไว้ ออกดอกสะพรั่ง
ชมต้นทุเรียนออกลูกของครูอาราม
คณะเราไปจอดรถหน้าศาลเจ้าแม่จามเทวี ซึ่งตั้งอยู่ในบริเวณรั้วศาลากลางจังหวัดลำพูน ไปเห็นแล้วแสนเสียดายที่ต้นไม้ที่มีอายุยืนนานมาเป็นร้อยๆปี ในโลกนี้จะมีต้นจันทร์ใหญ่ขนาด3-4คนโอบอยู่กี่ต้น บางทีอาจจะมีมาตั้งแต่สมัยพระนางจามเทวีก็ได้ ถูกทอดทิ้งให้อยู่อย่างไร้ความหมาย ทำยังไงหนอชาวลำพูนจะตระหนักถึงคุณค่าของไม้มหัศจรรย์ต้นนี้
ไหนๆก็ไปเยี่ยมศาลากลางจังหวัดลำพูนแล้ว เราถือโอกาสเดินเข้าไปดูอาคารสถานที่เสียหน่อย มองเห็นรังผึ้งหลวงไปเกาะอยู่ที่ป้ายตรงจั่ว2รัง ผมสังเกตเห็นตราครุฑสมัยเก่าที่สวยงามมาก เดินไปถ่ายรูปใกล้ๆ ไปเจอแท่งคอนกรีต รั้วลวดเหล็ก หมวกและอุปกรณ์ป้องกันม็อบเตรียมไว้ เห็นแล้วสะท้อนใจ มันเกิดอะไรขึ้นกับบ้านเมืองนี้ สถานที่สำคัญสูงสุดของจังหวัดยังถูกคุกคาม เมื่อเป็นเช่นนี้จะไปบำบัดทุกข์บำรุงสุขอะไรได้
เราเดินทางกลับจังหวัดเชียงใหม่
รถผ่านหน้าบ้านอุ้ยตรงอำเภอสารภี
เห็นคุณแม่อุ้ยยืนอยู่หน้าบ้าน
เสียดายไม่มีเวลาเหลือพอที่จะลงไปไหว้ผู้ใหญ่
อารามหันพวงมาลัยตรงไปสนามบิน
น้าอึ่งจัดการเรื่องตั๋วล่วงหน้า
แล้วเลยไปรับหมอเป๋ามาทานข้าวด้วย
ผม-อุ้ย-ครูอึ่ง สั่งอาหารอร่อยๆรอ
ทุกอย่างลงตัวเป๊ะๆ
อิ่มแล้วขึ้นเครื่องมานอนพึ่งพุงอยู่กทม.
ขอให้เจ้าภาพจงเจริญ จงเจริญ จงเจริญ
ความเห็น (3)
สวัสดีคะพ่อครู
มารับความรู้จากพ่อก่อนไปทำงาน
อรุณสวัสดิ์ค่ะพ่อครูขา ... อ้ะ แว้บๆ บินไปเมืองเหนือแล้วรึคะเนี่ย
เมื่อเช้าตื่นมา อ้ะปูก็ฝัน ฝันว่าได้ไปรำลึกอดีตที่เวียงเจียงใหม่เจ้า
มาเชียงใหม่ไม่กินข้าวซอยทบทวนความหลังได้จะได๋
พ่อครูกินข้าวซอย ปูเลยคิดถึง น้ำมะเกี๋ยง ที่รสชาติอร่อยดีเลยค่ะ
เดินทางปลอดภัยนะคะพ่อครู
พ่อขา
พ่ออยู่กับพี่อึ่งที่เชียงใหม่ พี่อึ่งดูแลพ่อเป็นอย่างดีแน่เลย อุ่นใจๆๆ
พ่อดูแลสุขภาพนะคะพ่อ
เคารพเสมอ....ลูกสาวแดนใต้