โง่เป็นถึงจะฉลาด
ความโง่กับความฉลาดนั้นเป็นคุณค่า "เชิงคุณภาพ" ที่ฝรั่งเรียกว่า qualitative เหมือนกับความดีกับความเลวนั่นล่ะ แม้จะมีความพยายามจะวัดความฉลาดด้วยเครื่องมือนานาประเภท สุดท้ายก็ยังไม่สามารถแยกคนโง่กับคนฉลาดออกได้จริงๆ เสียที
คนเรียนเก่งฉลาดล้ำที่ฝรั่งเรียกว่า "book smart" มีค่า IQ (Intelligence Quotient) สูงๆ นั้นส่วนใหญ่ก็จะตกเป็นเหยื่อของคนฉลาดจากประสบการณ์ชีวิตที่ฝรั่งเรียกว่า "street smart" อันนี้จะเห็นตัวอย่างได้ทั่วไปในโลกนี้ ดังนั้นฉลาดให้ดีต้อง "book smart" ให้ได้ก่อน จากนั้นต้องเรียนรู้ที่จะฉลาดแบบ "street smart" ด้วย
ผมสังเกตว่าคนที่ "street smart" นี่เขาจะ "โง่เป็น" คือรู้ว่าเวลาไหนควรโง่เวลาไหนควรฉลาด
ไอ้คุณสมบัติประเภทนี้ในระยะหลังๆ นักวิชาการก็ยังอุตส่าห์พยายามวัดด้วยนะ เขาเรียกว่าค่า EQ (Emotional Quotient) นั่นไง
เรียกง่ายๆ สรุปแบบโง่ๆ ให้สอดคล้องกับสำนวน "เข้าเมืองตาหลิ่วก็ให้หลิ่วตาตาม" ก็พอได้ว่า IQ ใช้วัดความฉลาด EQ ใช้วัดความโง่
(edited: ที่จริงแล้ว IQ ใช้วัดความฉลาด EQ ใช้วัดความเฉลียว ตาม ดร.พจนา ให้ความเห็นด้านล่างนี้ครับ)
อย่างผมนี่ IQ สูงแต่ EQ ต่ำ ฉลาดแต่เรื่องโง่ๆ และชอบโง่ในเรื่องฉลาดๆ
ตอนนี้ผมพยายามปรับตัวอยู่ แต่เชื่อไหมครับ ความพยายามที่จะโง่นี่มันทำยากกว่าความพยายามที่จะฉลาดอีก
ความเห็น (5)
เข้าใจเขียนนะคะ :):)
We all are quite smart in some ways and downright foolish in many other ways. So, I think "honesty is the best policy". Ans I also think collaboration is a way to be much smarter and much less foolish. No. not a union of high-IQ or super smart persons but a 'bunch' of ordinary people doing their best honestly to achieve a common goal without worrying about glory, fame or financial reward.
Is it good to be smart or foolish? Is it good to be trusted and cared or alone?
ครับ ก็ดีนะ...โง่..ไม่เป็น ก็เป็นใหญ่ยาก....โง่..มากๆก็ยากที่จะเป็นใหญ๋..เรื่องนี้น่าติดตามนะ ดร.
...E.Q.” หรือ Emotional Quotient หมายถึง เชาว์อารมณ์ หรือความฉลาดทางอารมณ์ เป็นความสามารถใน การตระหนักรู้ถึง ความรู้สึกของตนเอง และผู้อื่น ...น่าจะเข้าใจง่ายกว่า วัดความโง่นะคะอาจารย์ ...ถ้าIQ เป็นความฉลาด EQ เป็นความเฉลียว ประมาณนั้น
ขอบคุณ ดร.พจนา ครับ ผมเพิ่มเติมข้อความแล้วเผื่อมีคนอ่านมาเจอแล้วเกิดอ้างอิงตามคำไปครับ
(แต่ก็แอบเพิ่มสำนวน "เข้าเมืองตาหลิ่วก็ต้องหลิ่วตาตาม" ในบันทึกไปอีกนิดหนึ่งให้เข้ากับ "สังคมและวัฒนธรรม" ของไทยในวันนี้ครับ)