ความภูมิใจใช้แทนคาเฟอีนได้
ช่วงนี้เศรษฐกิจไทยตั้งท่าว่าจะเข้าสู่ช่วงถดถอย บริษัทห้างร้านต่างๆ เลยลดแลกแจกแถมด้วยความพยายามที่จะระบายสินค้าอย่างเต็มที่ คนที่มีหนี้สินกำลังจะเข้าสู่ช่วงลำบากเพราะมูลค่าของเงินมันจะมากขึ้นหนี้สินที่มีก็จะแพงขึ้นด้วย ส่วนคนที่กินอยู่แต่พอตัวก็จะเจอความท้าทายใหม่ที่สินค้าต่างๆ ที่ไม่คิดจะซื้อกลับมีราคาถูกลงอย่างมากจนมายั่วยวนกิเลสที่เคยกำหราบไว้ได้ดีให้ลุกกระพือได้
ผมเจอกิเลสเล่นงานจนอดซื้อเครื่องบดเมล็ดกาแฟมาใช้ที่บ้านหนึ่งเครื่องจนได้ ทั้งๆ ที่มันเป็นสิ่งไม่จำเป็นต่อชีวิตประจำวันเอาเสียเลยเพราะเพียงผมซื้อกาแฟที่บดแล้วผมก็ไม่มีความจำเป็นที่ต้องใช้เครื่องนี้ แต่พอราคามันลงมาจากหลักหลายพันมาอยู่ที่หลักร้อยแถมยังลดอีกสิบเปอร์เซนต์ กิเลสมันก็อดควักเงินซื้อไม่ได้
เอาเถอะซื้อมันมาแล้วพร้อมกับซื้อเมล็ดกาแฟคั่วแล้วที่ยังไม่ได้บด (ที่น่าแปลกใจว่าทำไมแพงกว่ากาแฟบดแล้ว) มาบดเองแล้วต้มกับ Moka pot คู่บ้านตัวเก่งจนได้กลิ่นหอมฉุนจรุงใจก็รู้สึกคุ้มค่ากับเงินห้าร้อยกว่าบาทที่จ่ายไปกับเครื่องบด
แต่เมื่อเช้าด้วยการคำนวนปริมาณกาแฟที่ยังไม่ลงตัว ทำให้ผมกินกาแฟน้อยไปจนเกิดอาการ "แฮงค์" ขาดคาเฟอีนในปริมาณที่พึงมีตามปกติ
อาการแฮงค์จากคาเฟอีนไม่พอนี่ที่จริงแล้วเป็นการปวดหัวที่ไม่ทรมาณนัก เพียงแค่ทำให้ไม่สามารถทำงานทำการหรือทำอะไรอย่างที่จะทำได้เท่านั้นเอง
ต่างกับอาการแฮงค์เพราะขาดคาเฟอีนแบบขาดแล้วไม่มีเลยนะครับ อันนั้นปวดหัวตุบๆ เหมือนโลกแตก เชื่อว่าคอชาและกาแฟคงจะรู้กันดีว่าเป็นเช่นไร
ด้วยอาการแฮงค์หน่อยๆ ผมก็ยังนั่งทำงานเพราะ ClassStart มีปัญหาที่เครื่องแม่ข่ายทำงานไม่ค่อยสมบูรณ์
ระหว่างตรวจดู ClassStart อยู่นั้นก็เห็นว่ามีคุณครูจากโรงเรียนนิรมลชุมพรมาเปิดชั้นเรียนใน ClassStart ครับ
เห็นแล้วรู้สึกหัวใจพองโต ดีใจที่สิ่งที่ทำมีประโยชน์ไปถึงถิ่นที่เกิด
ผมไม่ได้จบโรงเรียนนิรมลครับ ผมเรียนประถมที่โรงเรียนอนุบาลชุมพรและจบมัธยมจากโรงเรียนศรียาภัย ซึ่งโรงเรียนเหล่านี้ก็เคยเห็นว่ามีการมาใช้งาน ClassStart แล้วเช่นกัน
โรงเรียนนิรมลนี่ผมแทบจะไม่รู้จักเลยด้วยซ้ำ ทำให้ผมลองเข้าไปหาข้อมูลปรากฎว่าเป็นโรงเรียนเอกชนที่อยู่ภายใต้การดำเนินงานขององค์กรของศาสนาคริสต์ เลยยิ่งภูมิใจเข้าไปอีกที่ได้มีโอกาสช่วยเหลืองานด้านการศึกษาขององค์กรเหล่านี้ครับ
สิ่งหนึ่งที่ผมชื่นชมศาสนาคริสต์มากก็คือเขาจะให้ความสำคัญกับการพัฒนาการด้านการศึกษาและสาธารณสุขแก่พื้นที่ที่เขาไปเผยแพร่ศาสนาไปถึงโดยทำกันอย่างเต็มที่อย่างมากเพื่อพัฒนาพื้นที่เหล่านั้นในสองด้านนี้ ไม่ใช่สักแต่ทำแค่เพื่อเผยแพร่ศาสนาเท่านั้น แต่ทำสุดตัวเหมือนเป็นภารกิจที่ได้รับมอบหมายจากพระเจ้าโดยตรงกันขนาดนั้นเลยทีเดียว
เห็นแล้วก็ทำให้นึกถึงโรงเรียนวัดหลายๆ แห่งที่จัดการเรียนการสอนอย่างน่าสงสารทั้งๆ ที่อยู่ใกล้และใช้ชื่อวัดที่ใหญ่โตมีคนบริจาคเงินมากมาย ยิ่งกว่านั้นหากนึกถึงเรื่องประเด็นของศาสนาพุทธในช่วงปีสองปีที่ผ่านมายิ่งน่าเศร้าจนถึงน่ากลัว
ระหว่างที่ผมกำลังนั่งปลื้มใจกับสิ่งที่คนอื่นทำและสิ่งที่ตัวเองได้ทำไปเสริมนั้นก็เกิดสังเกตว่าอาการแฮงค์หายไปแทบไม่เหลือเลย
เดาว่าพอเรารู้สึกดีใจ หัวใจเราก็เต้นแรงขึ้นและเราหายใจแรงขึ้นเอาออกซิเจนเข้าไปมากเข้าก็ทำให้เลือดลมหมุนเวียนดี อาการปวดหัวจากการขาดคาเฟอีนก็ทุเลาลง
แต่คำอธิบายอย่างนี้ผมไม่ชอบใจ
ผมขออธิบายว่าเวลาเราได้ทำสิ่งที่เราภาคภูมิใจ ความสุขของการได้ทำนั้นมันช่วยชะล้างความทุกข์ไม่ว่าจะเป็นทางกายหรือทางใจให้หมดลงได้
อย่างนี้ใช่ไหมที่เขาเรียกว่า "บุญ"?
ความเห็น (5)
มาแวะให้กำลังใจอาจารย์คะ
ตอนนี้เป็นสมาชิก gotoknow ที่ไม่ค่อยดีนัก (ตอบช้า ไม่ค่อยได้เข้ามา ลปรร.) แต่ก็จะพยายามไม่ให้ขาดไปเลยคะ
ขอบคุณอาจารย์ที่ถ่ายทอด wisdom การทำด้วยความภูมิใจค่ะ
ณ ตอนนี้ที่ต้องกลับมาอยู่เวร ER อีกครั้ง
ได้รับเรียกมาดูคนไข้ตอนตีสองถึงหกโมงเช้า แล้วเราใช้ความรู้หาสาเหตุช่วยบรรเทาทุกข์ให้คนไข้ได้
ก็ไม่ง่วง ไม่ใช่เพราะกาแฟ แต่เพราะ 'ความภุมิใจ' อย่างที่อาจารย์ว่าจริงๆ ค่ะ
ยามหนึ่ง อยู่ได้ ยังไม่ง่วง
ยามสองล่วง เข้ามา เริ่มตาหวาน
ยามสามเข้า เริ่มนั่ง ได้ไม่นาน
ยามสี่ผ่าน พร้อมจะซบ หยบนอนด้วย
ยามนี้ต้อง ใช้กาแฟ เข้ามาช่วย
ต้องใช้ ถ้วยใหญๆ ขมเข้าไว้
ถึงยามห้า ตาสว่าง ได้เวลา
เริ่มทำหน้าที่ บริการ งานสาสุข....
ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นครับ ผมอยากให้ GotoKnow เป็น "knowledge cafe" ครับ เราแวะมาเมื่ออยากดื่มด่ำความรู้หอมกรุ่นแล้วอยากอยู่นานๆ ตามเวลาที่มีเพื่อค่อยๆ จิบกาแฟครับ จะต่างกับร้านสะดวกซื้อที่ "หิวก็แวะมา" ซื้อแล้วก็รีบไปครับ
แวะมาชื่นชม เป็นกำลังใจให้คนคอคาเฟอีน... เหมือนกันค่ะ
...
ไม่ติดกาแฟค่ะ แค่ต้องดื่มทุกวัน จริงๆ... อิอิ
ขอบคุณทีมงาน GotoKnow ทุกท่านที่ช่วยให้เราได้ดื่มด่ำความรู้หอมกรุ่นแล้วอยากอยู่นานๆ ตามเวลาที่มีครับ