นิทานให้แง่คิด : เรื่องต้นแอปเปิ้ลกับเด็กน้อย
|
ราณีได้รับอีเมล์เป็นนิทานที่มีแง่คิดมากมาย
จากคนในคณะอ่านแล้วมีความรู้สึกว่าอยากให้ทุกคนได้อ่านเรื่องนี้มาก
ๆ เลยนำมาฝากทุกคน คิดเห็นอย่างไรบอกด้วยนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
นานมาแล้วมีต้น
และก็มีเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ เวลาผ่านไป เด็กน้อยโตขึ้น และเขาไม่มาวิ่งเล่นรอบๆ ต้นไม้ทุกวันอีกแล้ว วันหนึ่ง
เด็กน้อย กลับมาหาต้นไม้ เด็กน้อยดูเศร้า "
ฉันไม่ใช่เด็กเล็กๆแล้วนะ
ฉันไม่อยากเล่นรอบๆต้นไม้อีกแล้ว หลังจากเขาเก็บแอปเปิ้ลไปหมดแล้ว
เขาไม่กลับมาหาต้นไม้อีกเลย
|
" 
ความเห็น (77)
ว้าว..คุณราณี
- ครูอ้อยต้องโทรศัพท์ไปหาคุณพ่อแล้วล่ะค่ะ
- เดี๋ยวมาคุยด้วยใหม่นะคะ
ขอบคุณค่ะที่เตือนครูอ้อย...
ช่างเป็นนิทานที่อ่านแล้วเหมือนกับชีวิตจริงของหลาย ๆ คน และนกก็คงจะเป็นหนึ่งในนั้น ตอนนี้มีเวลาน้อยมากที่จะเจอพ่อแม่นะ แม่นกอยู่เพชรบูรณ์ส่วนพ่อของนกก็อยู่สุโขทัย ครอบครัวของตัวเองอยู่พิษณุโลก ส่วนตัวเองอยู่กทม.ถึงเทศกาลหยุดทีไรนะราณีนกนะเป็นเหมือนชีพจรลงเท้าต้องบริหารเวลาให้ครบแต่มันอาจจะขาดไปบ้างแต่ก็ถือว่าเราได้ท่องเที่ยว นะ เมื่อวานนะนกกลับจากอบรมมาฝนตก net ที่หอพักใช้ไม่ได้เลยไม่ได้คุยอ.ราณีและอ.ลูกหว้าเลย อ.ลูกหว้าเป็นงัยบ้านพิษณุโลก ฝนตกหรือเปล่าคะ วันนี้นกพึ่งกลับมาเลยอ่านเจอนิทานของราณีนะคะ ดีจัง เพลงก็ดีนะ
เคยอ่านครับ...
อ่านแล้วคิดถึงพ่อกับแม่ครับ...
ขอบคุณครับ...
ช่างเป็นเพลงที่ดีและได้ความหมายมากเลยฟังหลายรอบแล้วนะหนิซักผ้าด้วยฟังเพลงไปด้วยดีจังถ้านกกลับพล.จะให้ราณีสอนนะตากผ้าก่อนนะ
 |
สวัสดีค่ะครูอ้อย ราณีเห็นครูอ้อยอยากอ่านตั้งแต่เป็นไฟล์รูปเลยค่ะ โทรศัพท์เสร็จแล้วเข้ามาบอกด้วยนะค่ะจะคอยค่ะ อิ อิ
แวะมาเยี่ยมคุณราณีทุกวันเลย รออ่านบันทึก แต่ได้มาอ่านบันทึกวันนี้....ยอดเยี่ยมไปเลยครับ
สวัสดีค่ะคุณนก
เป็นสิ่งที่เจอมากที่สุดในปัจจุบัน ราณีอ่านแล้วก็ซึมเหมือนกัน เพราะตอนนี้อยู่กรุงเทพค่ะ และเพิ่งโทรคุยกับแม่เมื่อตอนบ่ายค่ะ ไว้เจอกันนะค่ะ ถึงแล้วอย่าลืมไปหานะค่ะ
 |
ขอบคุณนะค่ะ ตอนแรกราณีก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะนำขึ้นบล๊อกหรือไม่สองจิตสองใจค่ะ แต่สุดท้ายอยากให้คนอื่นได้อ่านด้วยค่ะ
 |
ขอบคุณนะค่ะที่แวะมาเยี่ยม ราณีจะตามไปอ่านของพี่เหมือนกันค่ะ เดี๋ยวเจอกันค่ะ
gotoknow นี้ก็ดีนะทำให้เรามีเพื่อนขณะที่เราเหงานวันเสาร์ - อาทิตย์นี้นกสอน นะและก็เตรียมงานรับน้องพร้อมกับคงจะเป็นอาทิตย์สิ้นเดือนนะคงได้กลับพล.นะ ราณีกลับเมื่อไหร่คะ
 |
สวัสดีค่ะคุณนก ชอบเพลงหรือค่ะ อิ อิเข้ากับเรื่องได้ด้วยค่ะ เพลงนี้ราณีได้อภินันทนาการจากพี่นู๋ทิมค่ะ เดี๋ยวจะแนะนำให้รู้จักค่ะ เป็นคนพิษณุโลกเหมือนกันค่ะ
สวัสดีค่ะคุณราณี
นิทานเรื่องนี้อ่านเมื่อไหร่ก็คิดถึงพระที่บ้านและน้ำตารื้นทุกที ..ความรักของพ่อแม่นี่ยิ่งใหญ่ไม่มีที่สิ้นสุดเลยนะคะ..ให้ได้ทุกอย่างแม้ว่าตัวเองจะต้องตายก็ตาม..
ขอบคุณมากค่ะสำหรับนิทานดีๆ
สวัสดีค่ะคุณ
ดีใจและภูมิใจที่ยังมีท่านให้ได้ดูแลค่ะ ดีใจที่ยังเป็นเด็กน้อยของท่านได้ตลอดเวลาค่ะ
สวัสดีค่ะคุณเบิร์ด
ดีใจจังเลยค่ะ เห็นด้วยค่ะท่านให้เราได้ทุกอย่างค่ะ พ่อแม่เลี้ยงลูกทุกคนได้ แต่ลูกหลายคนของท่านไม่มีใครดูแลท่านได้เลย อันนี้เห็นในสังคมมากจริง ๆ ค่ะ หดหู่ใจด้วย เวลามีปัญหากลับคิดถึงท่าน แต่เวลามีความสุขกับคิดถึงคนอื่น
 |
- ค่ะ คุณพ่อคุณแม่ ก็มีแต่ให้ ให้ และให้
- เป็นท่านเดียวที่เราไม่ต้องแสดงละคร หรือบทบาทใดๆ
- เพียงแต่เราก็ต้องแสดงบท พ่อ แม่ ต่อนะคะ
- แล้วเราจะทำได้ดีเท่าท่านมั๊ยเนี่ยะ
ราณีไม่ได้ดูหรอกค่ะ แต่เห็นข่าวตอนบ่าย แล้วก็เลยไปรพ.รามาไปเอาผลเอ็กซเรย์ให้น้องและซื้อยาด้วยค่ะ ไปอบรมเป็นยังไงบ้างค่ะ มีอะไรใหม่ ๆมาบอกกันบ้างค่ะ
มาเยี่ยม...คุณ
 |
ต้นไม้ของยูมิแม้ท่านจากไปนานแล้วก็ยังอยู่ในจินตนาการครับ...ยังระลึกถึงท่านอยู่เสมอครับผม...
 |
สวัสดีค่ะ ดีใจจังค่ะที่เห็น ไม่ว่าเราจะโตแค่ไหน เราก็ยังเป็นเด็กน้อยของพ่อแม่ค่ะ พาคุณพ่อคุณแม่ไปเที่ยวมาสนุกไหมค่ะ อย่างนี้มีต้นไม้แล้วเขาเรียกว่ารดน้ำพรวนดินเสร็จสรรพเลย ดีใจแทนด้วยค่ะ
 |
สวัสดีค่ะอาจารย์ ยังอยู่ในจินตนาการครับ...ยังระลึกถึงท่านอยู่เสมอครับผม....
อย่างในท่านก็อยู่ในความทรงจำของเราค่ะ เห็นด้วยค่ะอาจารย์ ขอบคุณค่ะ
 |
ตามมาอ่านอีกรอบหรือค่ะอาจารย์ อ่านแล้วได้แง่คิดจริง ๆค่ะ ราณีจะแวะไปเยี่ยมนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
- อยากไปหาซื้อ ปาติหาน ให้ต้นแอปเปิ้ลพี่องุ่นกลับคืนมาค่ะ อาจารย์ แงๆๆๆ
- แต่ขอ ให้ต้นไม้ของท่านอาจารย์ JJ สุขภาพภาพแข็งแรง ปกป้องลมแดด ฟื้นยืนต้นได้ดังเดิมนะค่ะ
 |
อยากให้ปาฏิหารย์มีจริงเหมือนกันค่ะ แต่ทุกอย่างย่อมเป็นวัฏจักร ทำให้ดีที่สุด ณ วันที่ต้นไม้นั้นอยู่กับเรา ใส่ปุ๋ย รดน้ำ พรวนดินให้ดี
ราณีเห็นด้วยค่ะที่พี่องุ่นบอกว่า "ขอให้ต้นไม้ของท่านอาจารย์ JJ สุขภาพภาพแข็งแรง ปกป้องลมแดด ฟื้นยืนต้นได้ดังเดิมนะค่ะ "
- สวัสดีครับ
- ผมเกือบอ่านไม่จบ
- เพราะรู้สึกบาดลึกในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก
- คิดถึงบ้าน
- คิดถึงพ่อ คิดถึงแม่....
- วันอาทิตย์จะกลับบ้าน
- ผมจะทำหน้าที่ลูกในวันนั้นให้ดีที่สุด...
- ....
- ผมรักบันทึกนี้จังเลย
- แต่ก็เศร้าเกินกว่าจะอ่านได้มากกว่า 3 รอบ
- สวัสดีค่ะอาจารย์ราณี
- อ่านแล้วให้ข้อคิดดีมากเลยค่ะ ต้องรีบหันกลับไปมองต้นไม้ของนู๋ทิม คอยรดน้ำพรวนดินให้สดชื่นอย่เสมอๆ ให้อยู่กับเราตราบนานเท่านานแล้วล่ะ
เรียน ท่านอ.ราณีค่ะ
- ฉันอ่านบันทึกด้วยความซาบซึ้งเหลือเกิน....
- ฉันจะบอกกับตัวเอง....ให้ทำตัวเป็นต้นไม้กับทุกๆคนในครอบครัวให้ได้ค่ะ
- ขอบคุณอย่างยิ่งค่ะ....สำหรับบันทึกที่ดีเหลือเกินค่ะ
- สวัสดีค่ะคุณพนัส
- ราณีอ่านรอบแรกน้ำตาไหลเลยค่ะ
- แต่อ่านกี่รอบก็น้ำตาซึมทุกครั้ง
- ท่านคือผู้ให้อย่างแท้จริงค่ะ
- อย่าลืมเก็บเกี่ยวสิ่งดี ๆ มาเล่าสู่กันฟังนะค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
- สวัสดีค่ะพี่
- อย่าเรียกอาจารย์นะค่ะ ราณีไม่ได้เป็นครูสอนในบล๊อกค่ะ นะค่ะขอร้อง ราณีเป็นน้องค่ะ
- ดีใจจังค่ะ รักษาต้นไม้ได้อย่างดี
- และราณีจะไปเยี่ยมที่บันทีกนะค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
 |
- ขอบคุณนะค่ะที่แวะมาอ่าน
- ราณีชอบจังค่ะที่เขียนว่า "ฉันจะบอกกับตัวเอง....ให้ทำตัวเป็นต้นไม้กับทุกๆคนในครอบครัวให้ได้ค่ะ"
ฟังนิทานประกอบเพลง เรื่องนี้ได้ที่บันทึก
ธรรมะประยุกต์ โหลด MP3 มาฟังได้เลยครับ
เรื่องต้นแอปเปิ้ลกับเด็กน้อยนี้เป็น 1 ใน 14 เรื่องครับ
- สวัสดีครับคุณราณี
- ดีมากๆ เลยครับ
- พระอรหันต์ของผมสบายดี สบายใจเสมอที่ได้คุย เธอจะฝ่ายบอกว่า น่านนานแล้วนะ เวลาผมโทรศัพท์ไปหา
- ดูแลต้นแอปเปิ้ลกันตั้งแต่วันนี้ ก่อนที่จะเหลือกันเพียงแต่เขม่าและเถ้ากระดูก ครับ
- ยังมีอีกหลายๆ ต้นแอปเปิ้ลที่รอคนเอาใจใส่อยู่เช่น แม่นางธรณี พระแม่คงคา พระพาย แม่ป่าไม้ แม่สภาพอากาศดินฟ้า และแม่อื่นๆ.....
- ขอบคุณมากนะครับ
สวัสดีค่ะคุณDayvil
 |
ขอบคุณมากค่ะ จะไปโหลดค่ะ อันนี้เขาส่งมาให้และนำมาเผยแพร่ค่ะ แบบว่าโดน นะค่ะ อิ อิ
 |
- สวัสดีค่ะคุณเม้ง
- มาโฉมใหม่ ไฉไลกว่าเดิมจริง ๆ ค่ะ
- อ่านแล้วซึ้งค่ะ เป็นสิ่งที่หลาย ๆคนปฏิบัติ และหลาย ๆ คนก็ลืมไปค่ะ
- มากระตุกต่อมคิดค่ะ
- ขอบคุณที่แวะเข้ามาเยี่ยมชมค่ะ
- นี่เป็นเรื่องสำหรับทุกๆคน ต้นไม้ในเรื่องคือพ่อแม่
เมื่อเราเป็นเด็กตัวเล็กๆ เรารักที่จะเล่นกับพ่อกับแม่...
เมื่อเราโตขึ้น เราทอดทิ้งพ่อ และแม่ และกลับมาหาท่าน
เมื่อเราต้องการบางสิ่งบางอย่าง หรือเมื่อเรามีปัญหา
ไม่ว่าอย่างไร...พ่อ และแม่ของเราก็จะอยู่และให้ทุกสิ่งอย่างที่ท่านทำได้
หวังเพียงเรามีความสุข - ข้อความข้างต้นชอบมากๆ
- ขอบคุณครับ
|
เข้ามาเยี่ยม....
เลือกอ่านนิทานก่อนเป็นอันดับแรก...
เพิ่งนึกขึ้นได้ว่า ไม่ค่อยได้เข้ามาเยี่ยมบล็อกของอาจารย์....
โดยมากก็เห็นแต่เพียงอาจารย์ไปเที่ยวตามบล็อกต่างๆ....
ยังไม่ได้สำรวจเลยว่า อาจารย์เขียนเรื่องทำนองไหนบ้าง...
เจริญพร
เผยแพร่ได้เลยครับ เป็นธรรมทาน
เป็นหนึ่งในโครงการที่ต้องพักไว้ก่อนครับ
concept idear การเผยแพร่ธรรมะในเชิงรุก1 ยังไงก็เรียญเชิญอาจารย์และเพื่อนๆพี่ๆชาวG2K ช่วยกันระดมความคิดครับ
 |
- ดีใจที่คุณชอบนะค่ะ เพราะเป็นเรื่องจริงที่ปฏิเสธไม่ได้เลยค่ะ
- ขอบคุณนะค่ะที่แวะมาอ่านค่ะ
 |
- ดีใจที่พระคุณเจ้ามาเยี่ยมถึงบล๊อกค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
|
เข้ามาฟังได้บ่อย ๆ ค่ะคุณนก ลืมบอกในบล๊อกนี้มี สองเพลงค่ะ อีกเพลงคือเพลงพรหมลิขิตค่ะ พี่นู๋ทิมนี่เจ้าแม่เทคโนโลยีค่ะ เก่งที่ซู้ด อิ อิ
|
สวัสดีอีกรอบค่ะ ราณีเข้าไปดูแล้วเปิดไม่ได้ตอนแรก เดี๋ยวจะเข้าไปตามที่คุณบอกค่ะ ขอบคุณอีกรอบค่ะ
- ราณี..เราเคยอ่านเรื่องนี้ครั้งนึงจ้ะ
- อึ้งไปเลย...
- ต้องรีบกลับมาดูคุณพ่อคุณแม่เลย
- เมื่อก่อนเราไม่ได้อยู่กับท่านหน่ะ ละเลยท่านไปมาก
- ตอนนี้ได้กลับมาอยู่กับท่านแล้ว เราจะไม่ปล่อยให้เวลาที่มีอยู่ต้องสูญเปล่า
- วันนี้เราไปงานศพญาติเรา ลูกสาวเขานั่งร้องไห้ใหญ่เลย แต่ตอนที่แม่มีชีวิตอยู่ลูกกลับละเลยท่าน จนท่านต้องไปอยู่กับลูกชาย...
- มาวันนี้จะมาจัดงานศพให้ท่านยิ่งใหญ่ไปก็เท่านั้นนะจริงมั้ย....
สวัสดีเพื่อน
 |
- คิดถึงจังเลย สบายดีไหมจ้ะ
- เราได้รับ FW mail จากปุ้มจ้ะ
- อ่านแล้วน้ำตาคลอเลย
- เห็นด้วยค่ะจัดงานศพให้ท่านยิ่งใหญ่ไปก็เท่านั้นนะจริงมั้ย....
- ให้ตอนอยู่ท่านได้รับและสุขใจทั้งผู้ให้และผู้รับ
- ยังไม่นอน
|
แวะเข้ามาอ่านนิทานที่ให้แง่คิดแก่ประดาลูกๆทั้งหลาย ให้รำลึกถึงพระคุณของพ่อ แม่ให้จงหนัก
ส่วนผู้ที่เป็นพ่อแม่คนแล้ว ก็อาจนำไปเล่าให้ลูกๆของตนฟัง ดีไม่น้อยทีเดียวเชียวล่ะ
เอาไว้มีเวลาจะตามอ่านบันทึกที่ผ่านมา ครับ
ขอบคุณที่สรรหาสิ่งดีๆมาบอกกล่าว ครับผม
สวัสดีค่ะคุณaugustman
- ขอบคุณนะค่ะที่แวะเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
- ราณีเห็นด้วยค่ะ ส่วนผู้ที่เป็นพ่อแม่คนแล้ว ก็อาจนำไปเล่าให้ลูกๆของตนฟัง ดีไม่น้อยทีเดียวเชียวล่ะ
 |
สงสัยเราจะเหมือนกันค่ะคุณนู๋รัตน์ มีแต่หลาน ๆ อิอิ คลายเหงาได้ตอนนี้เขาติดเรามาก แต่ไม่รู้โตขึ้น จะเป็นอย่างไร เตรียมใจไว้บ้างแล้ว 5555+
วันนี้แยกกันแล้วไปไหนกันต่อครับ...
แล้วแยกย้ายกันกลับกี่โมงครับ...
ไปดูนิทรรศการเทิดพระเกียรติสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยานิวัฒนา กรมหลวงนรานิวาสราชนครินทร์ ในโอกาสเจริญพระชนมายุ ๘๔ พรรษา และไปกินไอศครีมซเวนเซ่น (สำคัญตาหยูเลี้ยงค่ะ อิ อิ) แล้วแยกย้ายกันกลับค่ะ เลิกงานแล้วหรือค่ะเนี่ย
 |
อยากรู้ต้องช่วยแต่งค่ะ หุ หุ ขอบคุณนะค่ะที่แวะเข้ามาเยี่ยมชมค่ะ
สวัสดีค่ะ...คุณราณี
ไม่ผิดหวังเลยค่ะ...ที่แวะมา และได้อ่านอะไรๆ ดีๆ เสมอ...ขอบคุณนะค่ะ
สวัสดีครับ อ.ราณี
แวะมาส่งข่าวว่านิทานเรื่องนี้ผมนำไปแจกจ่ายให้นิสิตได้อ่านในเวทีการสัมมนาแล้วนะครับ
ขอบพระคุณครับ,
 |
ขอบคุณมากนะค่ะ ที่ช่วยนำไปเผยแพร่ค่ะ
เป็นนิทานที่ดีมากเลย สอนได้หลายเรื่อง
เด็กเดี๋ยวนี้ เป็นเหมือนเช่นเด็กน้อยในนิทาน
กลับมาหาพ่อแม่เมื่อต้องการบางสิ่งบางอย่าง
อ่านแล้วร้องไห้เลย ดีมากๆ
สวัสดีค่ะคุณ neo
- ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยนะค่ะที่เน็ตที่บ้านเสียและไม่ได้ตอบเลยค่ะ
- ดีใจที่คุณชอบนะค่ะ
- ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
ชอบนิทานเรื่องนี้จังเลย
ขออนุญาตนำไปเล่าให้เด็กๆฟังนะครับ ทำให้ซึ้งถึงคุณค่าแห่งความรัก ความเสียสละให้แก่คนที่เรารัก และ การรู้จักเข้าใจในตัวตน
แต่คิดว่าในที่สุด ทั้งต้นไม้และเด็กน้อยก็คงกลับไปอยู่ณ ที่เดิม ที่เดียวกัน คืออยู่กับพระแม่ธรณี
สวัสดีค่ะคุณครู
- ดีใจที่ชอบนะค่ะ
- ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะนำไปเผยแพร่คะ
- ดีใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งที่ได้สอนเด็กให้รู้จักรักคนที่รักเราค่ะ
- ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาเยี่ยมเยียนค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิทานดีๆนะคะ ขอบคุณที่ทำให้หนูมีงานส่งคุณครู ขอบคุณค่ะ
นิทานสนุกมาก