สวัสดีค่ะน้องสาวหัวใจติดปีก

ขอบคุณค่ะสำหรับแนวคิดดีๆ ที่เป็นส่วนหนึ่งของการลด digital divide ค่ะ

พี่ชอบนะ "สร้างความตระหนักว่าตนเอง(ครู)ยังรู้ไม่พอ" เพราะถ้าคุณครูรู้สึกว่าความรู้ยังไม่พอก็จะขวนขวายความรู้ใหม่ๆ ให้ลูกศิษย์อยู่เสมอ

เด็กในเมืองกับเด็กนอกเมืองจะได้ค่อยๆ มีความต่างลดลงบ้าง

สวัสดีค่ะ พี่สี่ซี่

การสร้างให้ตระหนักรู้นี่สิคะยาก ค่อนข้างเป็นนามธรรม ต้องได้รับการปลูกฝังหรือปรับเปลี่ยนทัศนคติ แนวความคิดเพื่อนำไปสู่การลงมือปฏิบัติอย่างเป็นธรรมชาติ นั่นคือค้นคว้าด้วยความเต็มใจนั่นเอง คงต้องอาศัยทั้งเวลา,กระบวนการทางสังคมและที่สำคัญที่สุดคือการยอมรับตัวเองค่ะ

ยากแต่ก็มีหนทางค่ะ เพราะเราไม่ได้ย่ำอยู่กับที่ อิอิ

กลับไปใช้ระบบอนารอกงัย

Bridging the Digital Divide เป็นเรื่องราวที่ดีๆ อีกเรื่องหนึ่ง ซึ่งเป็นการใช้ประโยชน์จากคอมพิวเตอร์และอินเทอร์เน็ตมาแก้ปัญหาได้อย่างเหมาะสม ดูแล้วก็ตื้นตันใจ ที่สถาบันการศึกษา อาจารย์ นักศึกษา ได้เข้าไปมีส่วนร่วมในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของเกษตรกร รู้สึกดียิ่งขึ้น ตรงที่รัฐบาลเขาเข้ามามีส่วนร่วมในโครงการนี้ด้วย

ฝันว่าประเทศไทยจะมีอะไรแบบนี้บ้าง ถ้า...

ถ้า ICT เปลี่ยนภาระกิจจากการบล็อคเว็บ มาเป็นการเปิดโอกาสให้คนบ้านนอกได้เข้าถึงอินเทอร์เน็ตได้มากและง่ายกว่านี้

ถ้า SIPA เปลี่ยนภาระกิจจากการตั้งเป้าจะเป็น Asia software hub - ซอฟต์แวร์ไทยสู่ตลาดโลก มาเป็นซอฟต์แวร์ไทยเพื่อคนไทย เพื่อเกษตรกรไทย

ถ้า NECTEC เปลี่ยนภาระกิจทำ A, B, C, D แห่งชาติที่แทบจะไม่มีใครใช้ มาทำอะไรที่ชาวบ้านร้านตลาดได้ใช้งานจริงๆ

สวัสดีค่ะคุณ  กวิน

นั่นสินะคะ back to basic อิอิ

สวัสดีค่ะพี่ ต้นกล้า

จะว่าไปในสังคมไทยก็มีลักษณะความร่วมมือแบบนี้อยู่นะคะ เพียงแต่ว่าเป็นโครงการที่ขับเคลื่อนด้วยกลุ่มคนเล็กๆ ที่ขาดการสนับสนุนจากภาครัฐและเอกชนรายใหญ่ แต่ถ้าหากเราร่วมมือกันในการประชาสัมพันธ์และสร้างความตระหนักรู้ให้เกิดขึ้น นอกจากนั้นก็ช่วยกันลงมือต่อจิ๊กซอร์เหล่านี้ทีละเล็กละน้อยตามกำลังความสามารถ เชื่อแน่ว่า ไม่นานนักช่องว่างก็จะแคบลงและเข้มแข็งขึ้นด้วยการยื่นมือมาช่วยพยุงกันค่ะ

ขอบคุณที่แวะมาแสดงความคิดเห็นและเปิดมุมมองทางเทคโนโลยีในสังคมเรานะคะ

ตามเข้ามาอ่านเรื่อง ความรู้ค่ะ

แต่ความรู้นั้น จริงๆ ยังมีความซับซ้อน พันกันไป พันกันมา จนเป็นกระบวนการ นำไปสู้ความรู้อย่่างใหม่ๆได้อีก คือ ข้อมูลต่างๆมีความสัมพันธ์กันไปหมด
ดังนั้น ถ้าจะให้เรียกว่า "รู้ลึก" ก็คือรู้ไปถึงกระบวนการสร้างความสัมพันธ์ของความรู้ด้วย  บางทีเราเข้าไปค้นในอินเตอร์เนทมากเท่าไร  เราก็ยิ่งจะรู้อะไรกว้างขึ้นๆ ไปเรื่อยจนเลยจุดที่สนใจไปก็มีค่ะ
มนุษย์มีสามารถคิดอะไรที่ลึกขึ้นๆ ไปได้ไม่สิ้นสุด  จนสามารถสร้างความรู้ใหม่ขึ้นมาได้
ในขณะที่อินเตอร์เน็ตทำได้เพียง ทำให้เรารู้อะไรกว้างขึ้นเท่านั้น  แต่ไม่สามารถทำให้เรารู้ลึกได้
อย่างไรก็ตาม เรื่องการแบ่งปันความรู้ การเพิ่มความรู้ ให้แก่กัน เป็นสิ่งที่ สนับสนุนอย่างมากๆอยู่แล้วค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณ Sasinand

ขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาแสดงความคิดเห็น

เห็นด้วยค่ะว่าinternet เป็นเพียงหน้าต่างเปิดไปสู่โลกกว้างเท่านั้น การจะรู้อะไรอย่างแท้จริง ความรู้ทางเดียวช่วยไม่ได้แน่นอน นอกจากนั้นinternet ก็ไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีนักในการนำมาใช้ในการอ้างอิงแหล่งความรู้ (แม้ว่าหลายๆwebsite สามารถเชื่อถือได้ก็ตาม)

การรู้อย่างลึกซึ้งนั้น โดยส่วนตัวคิดว่าเป็นอีกstep ของการเรียนรู้ค่ะ เมื่อเด็กรู้ในระดับพื้นฐานแล้ว การต่อยอดสู่ความรู้ในเชิงลึกย่อมตามมาเป็นกระบวนการในลำดับต่อไป สำหรับปัญหาdigital divide นี้ คิดว่าเป็นเพราะเรายังขาดความรู้แม้กระทั่งในระดับพื้นฐาน อาทิ เด็กในชนบทบางคนไม่กล้าใช้ internet ด้วยเหตุผลว่า ใช้ไม่เป็น ภาษาอะไรไม่รุ้ ไม่รู้จะกดตรงไหน, ผู้ใหญ่บางคนมองว่า internet เป็นเรื่องของคนหนุ่มสาว ทำให้ไม่กล้าที่จะลองเข้ามาสัมผัสโลกdigital แห่งนี้  เป็นต้น การพาพวกเค้าเหล่านั้นออกจากโลกแห่งความกลัว ความไม่รู้ น่าจะเป็นแนวทางเบื้องต้นในการลดความเหลื่อมล้ำตรงนี้ค่ะ

และเห็นด้วยอย่างยิ่งว่า มนุษย์มีสามารถคิดอะไรที่ลึกขึ้นๆ ไปได้ไม่สิ้นสุด  จนสามารถสร้างความรู้ใหม่ขึ้นมาได้ การรู้ในมุมกว้างผ่านโลกของ internet ก็จะช่วยเปิดโลกทรรศ และช่วยให้เห็นอะไรๆ ในมุมที่ต่างออกไป จนกระทั้งเค้าเกิดการพัฒนาต่อไปอย่างไม่สิ้นสุดค่ะ :)

คุณครูครับ ... ผมมีคำถามครับ :)

... หากคุณครูใช้ "ปาก" ... แล้วเด็กไม่อยากฟัง เอามืออุดหู คุณครูจะทำอย่างไรคร้าบ ???

...........................................................

มีคนบอกว่า หากอยากให้ครูรู้จักตนเอง

ประการที่ 1 ... ต้องทำให้ครู "ตระหนก" ก่อน

ประการที่ 2 ... จึงค่อยทำให้ครู "ตระหนัก"

ประการที่ 3 ... เมื่อครูพร้อม จึงส่งความรู้ต่อไปให้ครูใช้เป็นเครื่องมือได้

สรุป "ตระหนก" ก่อน "ตระหนัก" อิ อิ

...........................................................

สมแล้วที่น้องเจ้าเป็น "ครู" ... คิดได้เป็นระบบดีมาก ๆ ครับ :)

กลับมาอย่าลืมมาอบ ... ครูที่ไม่ "ตระหนัก" ให้ด้วยนะ เพราะส่วนใหญ่ "ตระหนก" ท่าเดียว (อาจจะหลายท่านะ 555)

สู้ สู้ :)

สวัสดีค่ะ พี่อาจารย์ Wasawat Deemarn

ขอบคุณสำหรับคำถามค่ะ (เอ๊ะ ประโยคแบบนี้ คุ้นๆมั้ยคะ 555)

ไม่อยากฟังเพราะไม่เห็นประโยชน์ในการฟัง  ดังนั้นต้องสร้างความตระหนักว่า การฟังนั้นดี

• อย่างแรก (ประยุกต์มาจากความคิดเห็นของพี่ อาจารย์แหละค่ะ อิอิ)ทำให้เค้าตระหนกว่าไม่ฟังไม่ได้ค่ะ โดยการพาเค้าเข้าไปยังสภาวะสงสัย ใคร่รู้ค่ะ  เช่น ทำข้อสอบก่อนเรียน หรือไม่ก็ตั้งคำถาม ตั้งสถานการณ์ให้เค้าแก้ไขประมาณนั้น
• เมื่อเค้าตระหนกได้ว่า เค้ารู้ไม่พอ เค้าจะเกิดภาวะ อยู่ไม่ได้ ต้องขวนขวายหาทางออก
• แล้วเราผู้เป็นครูก็ใช้โอกาสนี้จัดการ(สั่งสอน)เลยค่ะ อิอิ
• เมื่อนั้นเค้าก็จะเกิดการตระหนักได้ว่า การฟัง(อย่างตั้งใจ)มันดีอย่างนี้นี่เอง หุหุหุ

.............................................................

ก็ว่ากันไปตามองค์ความรุ้ที่มีอยู่...ผิดถูกอย่างไร ของพี่อาจารย์ช่วยชี้แนะด้วย ข้าน้อยด้อยด้วยประสบการณ์ มิอาจมองเห็นจุดอ่อนของกระบวนยุทธ์นี้

 อิอิ :)

555 เจ้าน้องอาจารย์ หัวใจติดปีก เอ่ย ... พี่เฝ้ารอคำตอบของน้องอยู่

และพี่พบว่า ... หัวใจของน้องเป็นครูแล้วล่ะนะ :)

อะนะ จริงเหรอคะ! พี่อาจารย์เอาอะไรวัดอะคะ (ไม่ได้ถามเพราะลบหลู่นะคะ แต่อยากรู้จริงๆ แหะๆ)

แต่ยังไงก็ขอบคุณค่ะที่มาช่วยสร้างความมั่นใจให้รู้ว่า เราเดินทางมาถูกแล้ว :)

การเขียนในบันทึกนี้ไม่ง่ายนะครับ หากไม่ใส่ใจและมีวิญญาณของความเป็นครูจริง ๆ :)

สู้ สู้ ครับ

• สวัสดีค่ะ..

มาเก็บเอา "ความรู้"  ของคนที่มีวิญญานของความเป็นครูค่ะ ^^  นี่นะ ต้อมตามไปดูคลิปที่คุณให้ไปดู  เยี่ยมไปเลย  ชอบเสียงสาวน้อยฟันหลอมาก

สวัสดีค่ะ คุณต้อม

สาวน้อยฟันหลอตอนนี้มีอัลบั้มเป็นของตัวเองแล้วนะคะ

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ