ลาก่อนโจ๊ะ
ผมเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยมาแล้วสิบห้าปี ในสิบห้าปีที่ผ่านมาผมมีนักศึกษาที่รู้จักสนิทสนมด้วยจำนวนไม่มากนัก เพราะในยุคที่การศึกษาวัดผลเป็นตัวเลข ระบบการศึกษาในปัจจุบันไม่ได้เปิดโอกาสให้อาจารย์และลูกศิษย์รู้จักกันอย่างที่ควร
แต่ผมก็รู้จักกับโจ๊ะ ทั้งๆ ที่โจ๊ะไม่ได้เป็นนักศึกษาที่เรียนกับผม ผมรู้สึกสนิทกับโจ๊ะมากกว่านักศึกษาที่ผมสอนด้วยซ้ำ
โจ๊ะขอให้ผมสนับสนุนการจัดงาน BarCampSongkhla งานที่โจ๊ะเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงจัดขึ้นได้ด้วยดี งานนี้เป็นงานที่เกิดจากแรงการทำงานของนักศึกษาโดยมีผู้เข้าร่วมทั้งคณาจารย์ บุคลากร และนักศึกษา อย่างเสมือนว่าเป็นเพื่อนฝูงต่างวัยผู้มีใจรักเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์เหมือนกัน
BarCampSongkhla เป็นงานที่ได้รับการสนับสนุนจากภาควิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ ศูนย์คอมพิวเตอร์ และภาควิชาบริหารธุรกิจ งานวิชาการที่จัดโดยนักศึกษาที่ได้รับการสนับสนุนเช่นนี้ไม่เคยมีมานานแล้ว
มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์คาดหวังจะเห็นนักศึกษาเป็นกำลังสำคัญหนึ่งที่ขับเคลื่อนงานทางวิชาการ แต่เป็นความฝันที่ดูเหมือนห่างไกลความจริงเสมอมา เพราะตลอดหลายสิบปีตั้งแต่ก่อตั้งมหาวิทยาลัยจนถึงวันนี้เราไม่ได้เห็นเหตุการณ์อย่างที่โจ๊ะทำมากนัก
โจ๊ะนำพาการเปลี่ยนแปลงมาสู่มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ จุดประกายความหวังที่เราจะเห็นการเปลี่ยนแปลงเพื่อความก้าวหน้าทางวิชาการที่เกิดขึ้นโดยนักศึกษา หลังจากเห็นผลงานการจัด BarCampSongkhla แล้ว เราคุยกันในหมู่คณาจารย์ว่างาน BarCampSongkhla2 จะต้องสนับสนุนให้ใหญ่ทีเดียว
แต่งาน BarCampSongkhla2 ที่ไม่มีโจ๊ะ คืองานที่จะขาดรอยยิ้มของเพื่อนฝูงพี่น้องไป
ผมเสียใจอย่างยิ่งเมื่อผมทราบข่าวว่าโจ๊ะป่วยหนัก การป่วยของโจ๊ะเป็นสิ่งที่อยู่เหนือกำลังของมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งจะช่วยเหลืออะไรได้ ไม่ว่าจะเป็นลิขิตจากสรรค์หรืออะไรก็ตาม โจ๊ะคงอยู่กับเราได้อีกไม่นาน สิ่งที่เราทำได้ก็คงเป็นเพียงการไปบอกลา
แต่ผมก็ไม่ได้ไป
สัปดาห์ก่อนโจ๊ะเสียชีวิตผมวุ่นวายกับงานที่ประดังเข้ามา ในวันจันทร์ของสัปดาห์ถัดไปผมก็ยังวุ่นวายกับการวิ่งเข้าออกในห้องประชุมทั้งวัน ผมตั้งใจว่าจะชวนมะปรางกับต้นกล้าไปเยี่ยมโจ๊ะในวันอังคารซึ่งผมจะว่างแล้ว
แต่มะปรางก็โทรมาบอกข่าวร้ายกับผมตอนห้าทุ่มวันจันทร์
เมื่อมีการพบกัน การจากลาย่อมเป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้ เรื่องที่น่าเสียใจคือการไม่ได้บอกลากัน ตั้งแต่ทราบข่าวจนถึงวันนี้ ผมยังเสียใจอยู่ทุกวันที่ไม่ได้ไปบอกลาโจ๊ะ
ลาก่อนโจ๊ะ แม้เราจะไม่ได้พบกันครั้งสุดท้ายเพื่อบอกลา ขอให้โจ๊ะหลับให้สบาย ลาก่อน
ความเห็น (18)
เมื่อมีการพบกัน การจากลาย่อมเป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้ เรื่องที่น่าเสียใจคือการไม่ได้บอกลากัน
**********************
นั่นย่อมหมายความว่า คุณโจ๊ะ จะยังอยู่ในใจอาจารย์ ค่ะ
ขอแสดงความเสียใจด้วยครับอาจารย์
ขอแสดงความเสียใจด้วย... ครับ
ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ
ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ อาจารย์
ขอให้น้องโจ๊ะจงไปสู่สุคติ และสงบสุข สมกับสิ่งดี ๆ ที่น้องได้ทำมานะคะ
ยินดีกับท่านอาจารย์ด้วยค่ะ ที่มีศิษย์ที่น่าชื่นชมเช่นน้องโจ๊ะค่ะ
สวัสดีค่ะ
* อยู่หรือจากไม่สำคัญ
* แต่ความทรงจำของฉันมีเธอ
* ขอให้สุขกายสุขใจค่ะ
@ ขอให้ "คุณโจ๊ะ" หลับให้สบายครับ
@ และขอแสดงความเสียใจด้วยครับอาจารย์
เรียนท่านอาจารย์
- ขอให้น้องโจ๊ะจงไปสู่สุคติ และสงบสุข
- วันก่อนเขียนบันทึก เกี่ยวกับความตายเพื่อเตือนสติตนเองที่ ความจริงที่ลืม และที่ ปฏิบัติธรรมในชีวิตประจำวัน ได้มีกัลยาณมิตร แนะนำให้พิจารณาความตายวันละ 3 ครั้ง
- เมื่อเช้านี้เองขับรถข้ามขึ้นสะพานข้ามแม่น้ำได้ฟังเทศน์ของหลวงปู่หล้า ท่านสอนว่า ควรพิจารณาความตายทุกข์ลมหายใจของเราเลยถึงจะดี
- ตอนนี้ได้อ่านบันทึกนี้แล้ว ตั้งแต่นาทีนี้เป็นต้นไปจะภาวนา วิปัสนา พิจารณา "ความตาย" ให้บ่อยครั้งที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับ
ถึงแม้ว่าจะไม่คุ้นเคยกัน แต่จากบันทึกอ่านแล้วใจหาย...เรื่องที่น่าเสียใจคือการไม่ได้บอกลากัน....ขอให้โจ๊ะจงไปสู่สุคติ..
- ดอกไม้ที่น้องโจ๊ะปลูก ได้งอกงามขึ้นในหัวใจของอาจารย์และอีกหลายคนเลยละครับ ( อย่างน้อยผมก็รู้สึกอย่างนั้น )
- หากแต่ดอกไม้ดอกนี้จะไม่มีวันเหี่ยวเฉาไปกับกาลเวลาแน่นอน
- สู่สุคตินะครับน้อง
- อปฺปมฺปิ วต ชีวิตํ อิทํ
- โอรํ วสฺสสตาปิ มยฺยติ
- โย เจปิ อติจฺจ ชีวติ
- อถโข โส ชรสา มยฺยติ
- ชีวิตนี้ น้อยนัก
- ต่ำกว่าร้อยปี ย่อมตาย
- แม้ถ้าผู้ใดจะอยู่เกินได้บ้าง
- ผู้นั้นย่อมตายเพราะความชรา
เจริญพร
มีคนเขาเคยบอกว่า.. คนดี มักไม่ต้องทุกข์ทรมานในโลกนี้นานเกินไป
คุณโจ๊ะ คงจะเป็นเช่นนั้นค่ะ ท่านอาจารย์ธวัชชัย
ขอให้ โจ๊ะ ไปสู่สุคตินะคะ
- ชีวิตเป็นของไม่ยั่งยืน
- ความตายเป็นของยั่งยืน
- อันเราจะพึงตายเป็นแท้
- ขอไว้อาลัยกับผู้จากไป
- เหลือไว้แต่ความดีที่ฝากไว้แก่ผู้อยู่เบื้องหลัง
- ให้หวนระลึกถึง..ขอให้ผู้จากไปสู่สุคติ
- ธรรมรักษา
ขอบคุณทุกท่านครับ ถ้าโจ๊ะได้ทราบเขาคงดีใจ โจ๊ะสอนผมว่าอย่าผลัดวันประกันพรุ่งเมื่อถึงคราวที่จะต้องบอกลาใครครับ
เห็นด้วยครับว่าอย่าผลัดวันประกันพรุ่ง
มีหลายครั้งที่เพื่อนที่ทำงานอิดออดที่จะไปงานศพ ผมมักพูดแบบโพล่งไปว่า ไปเหอะ นานๆ เขาจะตายซักที คงไม่ตายอีกแล้วมั้ง เพื่อนเหล่านั้นมักคิดได้ และไปกับผม
ผมคิดแบบนี้มานานแล้วครับ งานแต่งงานยังไม่สำคัญเท่างานศพ
หรือเรื่องการเยี่ยมไข้นี่ผมถือเป็นส่วนสำคัญ ภาษา 7 Habits เรียก Big Rock
เพราะเวลาเราป่วย มักจะจำคนที่มาเยี่ยมเราได้เสมอ
อีกช่วงที่มักจะไปเยี่ยมคือคลอดลูก เพราะผมจะจำได้ว่าใครมาเยี่ยมลูกผมบ้าง และยินดีเสมอ เลยอยากให้คนอื่นรู้สึกแบบนี้บ้าง
ก็ต้องเลือกล่ะครับว่าอะไรเป็น Big Rock บ้าง
เสียใจด้วยที่น้องเขาจากไปก่อนเวลาอันควร แต่น้องเขาก็สอนเราว่า ชีวิตไม่ได้ยืนยาวนัก คิดอะไรไว้ก็รีบทำนะครับ โดยเฉพาะสิ่งดีๆ
ปีใหม่อีกแล้ว
สวัสดีปีใหม่
มีความฝันใสๆ
ขอให้เป็นจริงในเร็ววัน
สวัสดีปีใหม่ 2552 ค่ะ
มีความสุขในทุกๆวันนะคะ
โชคดี ตลอดปีและตลอดไป
J สุขภาพแข็งแรงค่ะ J
เสียใจกับท่านอาจารย์ด้วยค่ะ
ได้อ่านแล้วทำให้ได้คิดว่าเราต้องรีบทำทุกอย่างที่เป็นสิ่งดี ๆ