องค์กรตอนนี้ ใช้ Management เกินขนาด แต่ขาดภาวะผู้นำ


ผมรู้สึกว่าหลายองค์กรตอนนี้ ใช้ Management เกินขนาด แต่ขาดภาวะผู้นำครับ

ในบันทึกเรื่อง "ศิลปะแห่งภาวะผู้นำ" คุณ (อาจารย์?) Kamonwan ถามได้ "โดนใจ" ผมมาก . . . ท่านเขียนมาว่า

สวัสดีค่ะ อาจารย์

จากประสบการณ์ที่ อ. ได้เข้าไปคลุกคลีกับบริษัทต่าง ๆ ในช่วง 10 ปีมานี้ อาจารย์ว่า ระหว่างผู้บริหารที่ใช้ Leadership ในการบริหารงาน กับ ผู้ที่มีตำแหน่งบริหารที่ไม่ใช้ Leadership ในการบริหารงาน แบบไหนมากหรือน้อยกว่ากัน หรือ พอ ๆ กัน

เหตุที่ทำให้ถามแบบนี้ก็คือ ตัวเองมองเห็นภาพด้านลบซะมากกว่า ซึ่งคิดว่า อาจจะเป็นมุมแคบเกินไป ตามประสบการณ์ของตัวเองที่ไม่กว้างขวาง

ขอบคุณค่ะ

Kamonwan

. . . ตามมุมมองของผม ผมว่าที่องค์กร (หรือสังคม) ของเรายุ่งกันอยู่ทุกวันนี้ ก็เพราะเรามี "Management" แต่ขาด "Leadership" ครับ. . . ที่สอนกันอยู่ในมหาวิทยาลัย ส่วนใหญ่ก็เน้นกันที่ Management พูดอย่างนี้ไม่ได้หมายความว่า Management เป็นสิ่งที่ไม่จำเป็นนะครับ . . . เพราะถึงอย่างไรการทำงานก็ต้องมีการบริหาร ต้องมีการจัดระบบ แต่อย่าลืมนะครับว่า "งาน" จะสำเร็จได้จำเป็นต้องอาศัย "คน" คนจะเดินได้จำเป็นต้องอาศัย "ใจ" ถ้าหากไม่ใช้ Leadership ก็จะไม่ได้ใจ ไม่ได้คน ไม่ได้งาน

. . . ผมชอบเปรียบเรื่องการบริหารว่าคล้ายกับการใช้ยา ถ้าหากใช้มากเกินไป ใช้เกินขนาด (over dose) อาจทำให้เกิดผลข้างเคียงที่ไม่พึงประสงค์ ในปัจจุบันผมรู้สึกว่าหลายองค์กรตอนนี้ ใช้ Management เกินขนาด แต่ขาดภาวะผู้นำครับ ถ้าถามผมว่าเรื่องเร่งด่วนในองค์กร (หรือสังคม) ตอนนี้คืออะไร ผมตอบได้ทันทีครับว่า ต้องรีบพัฒนาเรื่องภาวะผู้นำให้กับคนทุกระดับ

        เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ต้องเริ่มต้นที่ "ตนเอง" ก่อนเป็นอันดับแรกครับ . . . ผมขอจบเพียงแค่นี้นะครับ จะได้เอาเวลาไปพัฒนาภาวะผู้นำของตัวเองที่กระท่อนกระแท่นเต็มที . . . สวัสดีครับ

 
หมายเลขบันทึก: 152000เขียนเมื่อ 7 ธันวาคม 2007 12:39 น. ()แก้ไขเมื่อ 8 มิถุนายน 2012 18:09 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (13)

เห็นด้วยกัยอาจารย์ค่ะ 

    จริงๆแล้วภาวะผู้นำน่าเริ่มสอนตั้งแต่เยาว์วัยกันก็น่าจะดี  เพราะผู้บริหารนั้นเราไม่สามารถเลือกได้  อย่างน้อยถ้าให้เรียนรู้มาตั้งแต่เด็กๆ  คนที่จะขึ้นเป็นผู้บริหารก็มีสิ่งที่สังคมต้องการติดตัวมาบ้างนั่นคือ "ภาวะผู้นำ"

  • เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ
  • แต่จะทำอย่างไรกับผู้บริหารรร ที่ไม่มีภาวะผู้นำยากก
  • สงสัยต้องทำใจอย่างเดียวมั้ง เฮออ

เห็นด้วยกับคุณจานแดง (Red-plate) และ อ. แอ๊ว เป็นอย่างยิ่งครับว่าเรื่องนี้น่าจะต้องพัฒนามาตั้งแต่เยาว์วัย

 

ส่วนเรื่องที่บอกว่าให้ ทำใจ นั้น ผมอยากเปลี่ยนใหม่ให้เป็นการ ตามดูใจ ของเราน่าจะดีกว่า คิดซะว่าโชคดีที่ได้มาเจอผู้บริหารที่ อ่อน เรื่องแบบนี้ จะได้มีเวทีให้เราได้ ดูใจ ของเราบ่อยๆ เรียกได้ว่าเป็นการ เปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาส ยังไงล่ะครับ 
(ช่วงนี้เป็นช่วง หลังไมค์ นะครับ: . . . ทำไม มลฤดี ใช้นามแฝงว่า จานแดง ล่ะครับ? . . . ผมตามไปอ่านบันทึกเรื่องเนเธอร์แลนด์ของเพื่อนลูกสาว อ. แอ๊ว แล้วประทับใจมาก!)

เรียนอาจารย์ประพนธ์ ที่เคารพ

  • ตอบเรื่องนามแฝงค่ะ  เริ่มจากคำว่าจาน พจนานุกรมหมายถึง ภาชนะใส่สิ่งของต่างๆไว้สำหรับรับประทาน ก็เปรียบเมือนตัวเราเวลาเราหาความรู้เราต้องเตรียมพื้นที่ทั้งใจ และสมองไปรับความรู้ ความคิด ประสบการณ์ใหม่จากคนอื่น แต่พื้นที่ยอมมีจำกัดตามลักษณะจาน อยู่ที่เราจะเลือกอะไร
  • ส่วนคำว่าแดง เป็นชื่อเล่นค่ะ  ดังนั้นจานแดงเปรียบเหมือน มลฤดีค่ะ
  • แต่ประเด็นที่สำคัญกว่านั้นคือเป็นยุทธวิธีทางทหารที่เราจะไม่ใช้ชื่อจริงเพื่อความปลอดภัยในชีวิต และทรัพย์สิน
  • ว่างๆอาจารย์แวะไปอ่านเรื่อง"เกือบเสีย"ของจานแดงหน่อยนะค่ะ เรื่องจริงผ่านจอค่ะ
  • คุณหมอธัญญ์ อิงคะกุล ฝากความคิดถึงมานะค่ะ (ตอนนี้เราเรียนหลักสูตรชั้นนายพันเหล่าแพทย์ ที่กทม.ค่ะ)

                                                              

ขอบคุณท่านนายพันจานแดงที่ให้ความกระจ่างเรื่องนามแฝง ฝากทักทายคุณหมอธัญญ์เช่นกันครับ ว่างๆ แวะมา สคส. บ้างนะครับ

เรียน อ.ประพนธ์ค่ะ

  • ดิฉันกลับไม่คิดว่าการเป็นผู้นำจะต้องฝึกมาแต่เยาว์วัยค่ะ....อยากฝึกตอนไหนก็ฝึกได้ค่ะ...มันอยู่ที่ว่าผู้นำคนนั้นสนใจ  ใส่ใจ  ที่จะฝึกภาวะผู้นำเพื่อนำพาองค์กรไปด้วยกันเป็นทีมหรือไม่...หรือจะสนใจเพียงนั่งบริหารจัดการ  สั่งการแล้วติดตามกำกับ  รอผลของงานอย่างเดียว.....
  • ....ส่วนที่ขาดหายไปของการบริหารจัดการตอนนี้คือการขาดการเอาหัวใจใส่ไปในการบริหารจัดการมากกว่าค่ะ  หากมีศิลปะในการบริหารจัดการ  ใส่เทคนิคผูกมัดใจลูกน้อง  บวกความเห็นอกเห็นใจ  เข้าใจ  ไม่ตำหนิ  พร้อมจะร่วมทุกข์ร่วมสุขกับลูกน้อง...เท่านี้ก็ได้ใจลูกน้องเป็นกองค่ะ....ว่าแต่อย่าหูเบา  ลำเอียง  รักชอบจนออกนอกหน้าก็พอ....
  • คิดถึงอาจารย์เสมอค่ะ
อยากจะบอกว่าคิดถึงเช่นกัน แต่กลัว "รุ่นพี่ ACS" จะแตะเอา . . . ส่วนที่ Comment เห็นด้วยกับคุณติ๋วทุกประเด็นครับ . . . จะพัฒนาตอนเด็ก ตอนโต ตอนโสด ตอนแก่ หรือตอนจะเข้าโลง . . . ผมว่าคงทำได้ทั้งนั้น . . . ยิ่งทำเร็วก็น่าจะดีสำหรับผู้ที่มาเป็นลูกน้องนะครับ

เห็นด้วย อย่างยิ่ง

แต่ จะมี เจ้านายสักกี่คน ที่จะ รู้ตัวว่า ตนเองไม่มีความเป็นผู้นำ

ท่านอาจารย์ "คนไร้กรอบ" มี "ยาแรงๆ" ที่ทำให้ได้ "รู้ตัว" บ้างไหมครับ?

  • แวะมาบอกอาจารย์ว่า...ดิฉันยิ้มหน้าบานไม่หุบค่ะเพราะมีคนบอกคิดถึง...(รุ่นพี่ ACSไม่กล้าเตะหรอกค่ะ  ดิฉันพูดคำเดียวว่า "ห้ามเตะ"...รับรองว่าเชื่อฟัง...ACS น่ารักทุกคนค่ะ...อิ....อิ....)
  • ACS เค้าจะจัดคืนสู่เหย้าเดือนกุมภาพันธ์นี่คะ...อาจารย์ไปมั้ยคะ...

เป็นผู้นำที่ดีก็ดี แต่หากเป็นผู้ตามไม่ดี จะรู้จักการเป็นผู้นำที่ดีหรือ?

ภาวะผู้นำสร้างได้ วินัยในตัวเองเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี

เรียนท่านอาจารย์

ดิฉันอ่านข้อความของอาจารย์แล้วคิดว่าโดนใจจริง ๆ ถ้ายังไงอยากรบกวนถามอาจารย์เกี่ยวกับจุดอ่อนที่สำคัญของการศึกษาคือการขาดภาวะความเป็นผู้นำของผู้บริหาร ท่านมีความคิดเห็นอย่างไรบ้างกับคำกล่าวนี้คะ

เรื่องภาวะผู้นำนี้ อย่างที่ผมเขียนไว้ในช่วงสุดท้ายของบันทึกครับว่า . . . สามารถพูดไปได้อีกมากมายต่างๆ นานา แต่ทว่าก็หาเกิดประโยชน์ใดไม่ . . . จนกว่าเราจะกลับมาพัฒนาภาวะผู้นำ "ของเรา" เอง เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไม่มีใครช่วยเราได้ และเราก็คงช่วยใครไม่ได้เช่นกันครับ!!

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท