มาให้กำลังใจ ครับ
มีเรื่องเล่าที่ฟังมาจากเพื่อนครับ
เพื่อนของเพื่อนป่วยเข้าโรงพยาบาล หมอวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายเหลือเวลาอีกแค่เดือนเดียว
หลังคนไข้ทราบอาการจากหมอก็เคลียงานที่คั่งค้าง เคลียปมประเด็นในชีวิต
ในช่วงที่ป่วยหนักใกล้เวลาที่หมอกำหนด เขาบอกข่าวนี้กับเพื่อนๆ ญาติมิตร เพื่อนร่วมงาน
จัดวันพบปะ เพื่อที่จะได้พูดคุยกันตอนที่ยังมีชีวิต
สุดท้ายเขาจากไปอย่างสงบ
เป็นการเผชิญความตายอย่างห้าวหาญ
เป็นการตายที่งดงาม
และเป็นมรณานุสติแก่ผู้คน
สวัสดีครับอาจารย์ งานเลี้ยงของคนที่เรารู้จักต้องเลิกลา ย่อมกระเทือนใจมากกว่าปกติครับ เพราะเขาเป็นเพื่อนของ "เรา" ครับครูบาอาจารย์สอนไว้ครับ ถ้าเขาไม่ใช่เพื่อนเราความรู้สึกจะต่างกันอย่างสิ้นเชิงครับ ทำให้เห็นการยึดในของเราได้ชัดครับ
มี 2 บันทึกเกี่ยวกับงานเลี่ยงที่ต้องเลิกลามาฝากนะครับ อย่างไรก็ขอให้เพื่อนของอาจารย์เข้มแข็ง มีกำลังใจนะครับ
สวัสดีครับอาจารย์
ผมเสียพ่อและเพื่อนสนิท โดยไม่ได้เตรียมตัวและไม่ได้ลา แต่เมื่อเทียบกับพี่ชายที่เป็นมะเร็งเม็ดเลือดที่ได้ร่ำลากัน ขออโหสิกรรมกันบ้าง การเสียแบบได้เตรียมตัวและได้ลากันก่อน ยังดีกว่า
กับคนสำคัญที่เหลืออยู่ผมพยายามทำทุกวันให้ดี ทำเหมือนว่าอาจจะจากกันไปไม่ได้เจอกันอีกได้ทุกวัน ไม่โกรธกัน กราบขออโหสิกรรมกับแม่ทุกเช้าทุกเย็น วันไหนใครไปก่อนก็เลยสัญญากันว่าไม่ต้องห่วง
เตี้ยมกันไว้แล้ว (แต่ไม่รู้ว่าจะทำใจได้จริงแค่ไหน)
คนที่จากไปแล้วหรือกำลังจากไป ก็เป็นคติเตือนให้เราปฏิบัติต่อเวลาที่เหลืออยู่ได้ ก็มีข้อดีเหมือนกันครับ
ขอบคุณครับ
อภิชา
เคยได้รับบทกลอนที่สอนใจได้ดีบทหนึ่ง ชื่อว่า "SLOW DANCE" ขออภัยที่จำชื่อผู้แต่งไม่ได้ (ใครทราบช่วยบอกด้วย) มีใจความว่า . . .
Have you ever watched kids on a merry-go-round?
Or listened to the rain slapping on the ground?
Ever followed a butterfly's erratic flight?
Or gazed at the sun into the fading night?
You’d better slow down. Don't dance so fast.
Time is short. The music won't last.
Do you run through each day on the fly?
When you ask how are you? Do you hear the reply?
When the day is done!
Do you lie in your bed
With the next hundred chores running through your head?
You'd better slow down. Don't dance so fast.
Time is short. The music won't last.
Ever told your child, we'll do it tomorrow?
And in your haste, not see his sorrow?
Ever lost touch, let a good friendship die
Cause you never had time to call and say,"Hi"
You'd better slow down. Don't dance so fast.
Time is short. The music won't last.
When you run so fast to get somewhere,
You miss half the fun of getting there.
When you worry and hurry through your day,
It is like an unopened gift....thrown away.
Life is not a race. Do take it slower
Hear the music before the song is over.
สวัสดีครับอาจารย์
Slow dance ถูกใช้เป็น email ตั้งแต่ปี 1997 เห็นจะได้ ผมเองเคยได้รับหลายครั้งครับ
"The poem was written by David L. Weatherford and published by the Russ Berrie Company in 1991. Weatherford copyrighted the work with the Library of Congress in 2001. There seems to be some question regarding the authorship of the poem, which was added to the chain letter in early 2001." ที่มา...
ขอบคุณมากครับโหน่งที่ให้ข้อมูล เพราะการรู้แหล่งที่มาว่าใครเป็นคนเขียน ถือว่าเป็นการให้เกียรติผู้แต่งครับ