ขึ้นชื่อบันทึกแล้วก็นึกขำตัวเอง เพราะรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนะคะ ช่วงนี้เป็นโรคต่อมไทรอยด์อักเสบ ซึ่งทำให้มีอาการของการมีฮอร์โมนจากต่อมไทรอยด์ผิดปกติ แม้จะไปอ่านตำรามาแล้วถึงอาการต่างๆที่มีได้เพราะโรคนี้ ก็พบว่ากรณีของเรานั้นไม่ได้ตรงไปตรงมาไปเสียทั้งหมด เพราะร่างกายคนเราแต่ละคนไม่เหมือนกัน
ตั้งแต่จำความได้ เมื่อมีโอกาสเป็นโรคอะไรต่ออะไร ก็พบว่าเรามักจะมีอาการที่ต่างไปจากตำราเสมอๆ เรียกได้ว่าเป็นกรณีหายาก โอกาสเกิดน้อยมากๆทั้งนั้น ที่เห็นชัดๆและยังเป็นอยู่ก็คือ เป็นคนที่ทดสอบอาการภูมิแพ้เมื่อไหร่จะมีคะแนนความแพ้สูงมากๆ แพ้สารทุกชนิดที่เขามีให้ทดสอบ เคยตรวจด้วยวิธีทันสมัยที่ญี่ปุ่น ซึ่งตรวจจากเลือด เพื่อนๆร้องว่า ยูอยู่ได้ยังไง เพราะทุกตัวที่ตรวจขึ้นผลบวกว่าแพ้อย่างแรงทั้งนั้น แต่ทุกวันนี้ก็อยู่ได้เหมือนไม่แพ้อะไรเลย แต่ถ้าตรวจจะพบปฏิกิริยาทั้งนั้น เม็ดเลือดขาวชนิดที่เขาขึ้นกันเมื่อมีอาการแพ้ ก็มีค่าสูงกว่าปกติอยู่ตลอดเวลาอีกเหมือนกัน ไม่รู้จะภูมิใจหรือเศร้าใจดีนะคะ แต่ที่ดีแน่ๆคือ ไม่มีอาการที่เห็นชัดเจนนี่แหละ
มาวันนี้ที่เป็นโรครักษาหายช้านี่ก็อีก อาการที่เป็นก็แสนจะไม่ลงตัวคงที่เสียที ผ่านมาเกือบเดือนแล้วที่รู้ว่าเป็นอะไร ก็ยังมีอาการที่ประหลาดหลายๆอย่างปนกันอยู่เลย อาการที่น่ารำคาญมากๆ 2 อย่างที่เป็นก็คือ เหนื่อย และเหงื่อออกมากๆๆๆ
เรื่องเหนื่อยนี่ รู้สึกเลยว่าน่ารำคาญมาก เพราะบทจะมาก็มาอย่างไม่ทันตั้งตัว ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองหัวใจเต้นเร็วขึ้นด้วย ไม่มีอาการหิว ไม่ได้กินจุขึ้น แต่บทจะเหนื่อยก็อยู่ดีๆเกิดขึ้นมา ไม่มีเรี่ยวแรงจะขยับทำอะไร หมดพลังงานไปเฉยๆ แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลย รู้สึกตัวเลยว่านี่คือโรคขี้เกียจอย่างที่เขียนเป็นชื่อบันทึกนั่นแหละค่ะ เป็นเองแล้วเข้าใจเลยว่าทำไมคนบางคนถึงไม่อยากทำอะไรเอาเสียเลย เคยสงสัยคนอื่นที่ได้เห็น แต่ตอนนี้เป็นเองแล้ว เข้าใจสุดๆเลยค่ะ ยังดีที่เป็นช่วงๆเท่านั้น พอหมดช่วงก็จะมีแรงทำอะไรต่ออะไรได้เหมือนเดิม เช่นตอนนี้ที่มานั่งเขียนอยู่นี่ ทั้งๆที่เมื่อสัก 3-4 ชั่วโมงที่แล้ว เป็นเจ้าหญิงขี้เกียจอยู่ค่ะ
ส่วนเรื่องเหงื่อออกมาก ก็เป็นอาการของโรคนี้ รำคาญแต่ก็เริ่มทนได้แล้ว เพราะเขาก็จะออกเป็นช่วงๆเหมือนกัน คิดว่านี่คือสาเหตุสำคัญที่ทำให้น้ำหนักลดไปได้ 3 กิโลในเวลาไม่ถึงเดือน ทั้งที่กินเท่าเดิม ออกกำลังกายน้อยลง (เพราะเหนื่อย ทำไม่ไหว) อันนี้ยกให้เป็นข้อดีของการเป็นโรคนี้สำหรับเรา
สรุปว่าเขียนบันทึกนี้เพื่อเป็นการเตือนตัวเอง และฝากถึงทุกท่านที่ยังสุขภาพแข็งแรงดี ให้ดูแลรักษาตัวกันให้ดีๆนะคะ เพราะถึงยามป่วยที่เราควบคุมตัวเองไม่ได้ทั้งหมดนั้น เราทำได้แต่เพียงยอมรับสภาพและเรียนรู้จากมันเท่านั้นเอง
+ พี่โอ๋ค่ะ...พี่สาวอ๋อย(พี่รี)เขาก็เป็นดรคแบบนี้เหมือนกันค่ะ...
+ และอาการเขาก็เหมือนพี่โอ๋ค่ะ...เหนื่อยง่าย ไม่มีแรงหมดพลังไปเฉย ๆ เลยทำให้เหมือนคนขี้เกียจ ที่สำคัญคือ น้ำหนัดลดเหมือนกันค่ะ...
+ พี่รีรักษาที่ รพ.มอ. นี่แหละค่ะ....แต่ดูเหมือนเป็น ๆ หาย ๆ ค่ะ...
+ พี่รีขัดใจมาก..เพราะเขาเป็นครูค่ะ(ที่ ร.ร.คูเต่าวิทยาคมค่ะ)ต้องสอนนักเรียน บังเอิญเจอกัลยาณมิตร ได้พูดคุยกัน กัลยาณมิตรเลยบอกว่ามีหมอจีนจับเส้นท่านหนึ่งรักษาได้....
+ พี่รีเลยตัดสินใจลองไปหาหมอจีนท่านนี้
+ หมอจีนท่านนี้จะจดรายการยาให้ แล้วเราก็ไปซื้อตามรายการนั้นด้วยตัวเองตามร้านขายยาที่ขายเครื่องยาสมุนไพรนะค่ะ...เป็นยาต้มค่ะ...
+ พี่รีบอกว่าอาการดีขึ้นค่ะ...
+ อ๋อยก้ว่าพี่รีอาการดีขึ้นค่ะ...ตอนนี้หยุดรักษาที่รพ.มอ.แล้วค่ะ
+ ไม่ทราบว่าพี่โอ๋สนใจไหมค่ะ...
ด้วยความห่วงใยพี่โอ๋นะครับ ขอให้หายในเร็ววันนะครับ
น้องครูอ๋อยคะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะที่มีข่าวดีมาบอก เอาไว้อีกสัก 3 เดือน (ตามคอร์สการรักษาของคุณหมอคนปัจจุบัน) แล้วพี่โอ๋ยังไม่ดีขึ้นกว่านี้ คงจะต้องลองดูสักตั้งนะคะ เพราะการรักษาโรคนี้จะว่าไปแล้วเป็นการรักษาตามอาการทั้งนั้นเลยค่ะ เราต้องรอให้เจ้าต่อมไทรอยด์เขากลับมาสู่สภาพเดิมเอาเอง ซึ่งบอกไม่ได้ว่าเมื่อไหร่ แต่อย่างน้อยข่าวดีสำหรับพี่โอ๋ตอนนี้ก็คือ เขาไม่ได้เป็นเพราะโรคภูมิแพ้ตัวเองเท่านั้นค่ะ (ตรวจทดสอบดูแล้ว) ถ้าแบบนั้นละก้อทำใจได้เลยว่า กลับมาเป็นปกติยากมาก ต้องกินยากันตลอดชีวิตทีเดียว
ขอบคุณ คุณเอกมากค่ะ ดูแลตัวเองด้วยนะคะ คุณเอกก็ใช้ร่างกายสมบุกสมบันเหลือเกินกว่าพี่โอ๋อีก
ขอบคุณพี่หมอเจ๊มากๆค่ะ เป็นเหตุเป็นผลที่ชัดเจนมากๆ จะเริ่มปฏิบัติทันทีค่ะ จะคอยรายงานผลในอนุทินนะคะ ตอนนี้นอนเยอะขึ้น ช่วยได้มากค่ะ (เขียนตอบเสร็จปั๊บก็เข้านอนแล้วค่ะ อิ...อิ...)
คุณ บัวปริ่มน้ำ ทักผิดมาในบันทึกก่อนด้วยใช่ไหมคะ แต่ตรงความค่ะ ไม่มีปัญหา (น้องกะปุ๋มท่าทางแข็งแรงและแกร่งกล้ากว่าพี่โอ๋เยอะเลยค่ะ แต่พี่โอ๋เคยขอเป็นคู่แฝดต่างวัยแต่ใจตรงกันกับเธออยู่ค่ะ) ดีจังที่ได้ประโยชน์จากพี่หมอเจ๊ไปด้วยกัน มาส่งข่าวผ่านอนุทินกันบ้างนะคะ
เคยเป็นเหมือนกัน จนรู้สึกว่า ทำไมเราขี้เกียจจังเลย
ส่วนโรค เหงื่อท่วม ใช้วิธีอยู่ในที่เย็น ตัวเอง เคยใช้วิธีมีผ้าเช็ดหน้าน้อยชุบน้ำเช็ดระบายความร้อน หรือเอามือรองน้ำ แล้วมาแตะหน้าผาก
เข้าใจว่าอาจจะเกิดจากฮอร์โมนในร่างกายรึเปล่าคะ ใช้วิธีรับประทานอาหาร เช่น น้ำเต้าหู้ หรืออะไรที่เป็นโปรตีนจากถั่ว น่าจะช่วยได้ค่ะ
เพิ่งมาอ่านพบอาการไม่สบายอย่างละเอียด ในบันทึก
ขอให้ดีขึ้นในเร็ววันนะคะ
ขอบคุณคุณ ใบบุญ ที่มาแลกเปลี่ยนอาการกันนะคะ พอเล่าๆไปแล้วก็ได้พบว่า เรามีเพื่อนพอใช้ได้ทีเดียวค่ะ ตอนนี้ทานอาหารแบบที่พี่หมอเจ๊แนะนำไว้ อาการดีขึ้นมากๆแล้วค่ะ ยกเว้นเหนื่อยกว่าปกติ (ธรรมดาไม่ค่อยเคยเหนื่อย...อิ...อิ...เป็นพวกบ้าพลังค่ะ) คุณ ใบบุญ เองล่ะค่ะ อาการทุกอย่างหายเป็นปกติ ฟื้นตัวดีแล้วใช่ไหมคะ เอาใจช่วยเช่นกันนะคะ
คุณหมอเล็กคะ คำขอสัมฤทธิ์ผลเร็วพลันค่ะ วันนี้เหงื่อออกน้อยลงมากๆค่ะ ท่าทางสมดุลจะค่อยๆกลับคืน เสียแต่คอยังโตและกลืนแล้วเจ็บเหมือนมีก้อนๆอยู่ที่ด้านซ้าย ไม่รู้จะมีอะไรแถมหรือเปล่าอยู่ค่ะ