ในที่สุด 8 พย.51 วันแห่งการรอคอย  ที่ผมตั้งใจจะจัดเวลาให้ แบบเต็มเวลา ก็มาถึง  เป็นงานที่แม่งานใหญ่ของเราประจำสาขากทม. คือ ลุงเอก ตั้งใจ ใส่ใจ และทุ่มใจให้แบบเกินร้อย  นั่นคืองานพบปะชาว Blog ในเครือข่าย gotoknow ซึ่งจัดที่สโมสรทหารปืนใหญ่ ในกองพล ปตอ.ที่เกียกกาย  และแถมตอนท้าย พาญาติมิตร ลูกหลานล่องเจ้าพระยาราตรี ทานอาหารเย็นกันในเรือ ด้วยบรรยากาศชื่นมื่น ครื้นเครง เป็นกันเองดุจครอบครัวใหญ่ที่แสนอบอุ่น และอบอวลด้วยอิสรภาพในการคิด พูด ทำ บนพื้นฐานที่เปี่ยมด้วยรัก และความเข้าใจ

    ผมออกจากบ้านก่อน 9.00 น. ขับรถมาถึงแถวปากทางลาดพร้าวก็โทรถามข่าวไปทาง น้องบ่าวขจิต ก็ทราบว่ายังอยู่บ้าน ป้าจุ๋ม คุณป้าแห่งชาติ ณ ปากเกร็ด  และกำลังจะออกเดินทาง ไม่ถึง 20 นาทีผมก็ถึงที่หมาย ซึ่งหาได้ง่ายๆ เพราะอยู่ใกล้แยกเกียกกาย ด้านขวามือ เมื่อมาจากทางสะพานควายโดยใช้ถนนประดิพัทธ์

   ตอนรถติดไฟแดงแถวริมคลองประปา  ผมลองใช้เครื่อง Dopod 818 Pro ค้นหา Blog ลุงเอก โดยเข้า Google แล้วพิมพ์คำว่า ลุงเอก ก็เข้าได้เร็วดี  GPRS ของ Dtac นี่ไม่ค่อยผิดหวังครับ ตอนนี้ผมใช้ Package ที่เหมาจ่ายรายเดือน 200 บาท ราคานี้ใช้ GPRS ได้ 30 ชั่วโมง ส่ง SMS ได้ 300 ครั้ง และ MMS ได้ 30 ครั้ง เวลาของ GPRS ส่วนเกินคิดนาทีละ 50 สตางค์ ถ้าผมจำไม่ผิด

     จาก บันทึกนี้ ของลุงเอก ผมก็สัมผัสได้ถึงความจริงที่ผมกล่าวไว้ตอนต้นว่า ลุงเอก ตั้งใจ ใส่ใจ และทุ่มใจให้แบบเกินร้อย ใครไม่เชื่อก็คลิกตามเข้าไปดูได้  

    เมื่อผมไปถึงหน้าห้องประชุมก็ได้พบกับ พระอาจารย์ไร้กรอบ อ.ทวีสิน และคุณหมอ คนชอบวิ่ง (ซึ่งตอนหลังดูจะ ชอบป่วน มากกว่าชอบวิ่ง) พร้อมพี่น้องจากเครือข่ายที่ SCG เสวนาประสาญาติกันอยู่  ทักทายพูดคุยได้สักพัก ผมคิดๆอยู่ว่ากลุ่มที่เหลือเมื่อไหร่จะมาถึง ครั้นลองแย้มประตูเข้าไปดูในห้องก็ได้พบกลุ่มเยาวชนคนบางลี่ โดยการนำของ ครูพิสูจน์ Fa ตัวจริงที่คอย ถีบ ให้เด็กๆได้มีโอกาส ประกาศตัวตน อย่างสร้างสรรค์ และอย่างมีความสุข  ได้พบ น้องจิ ครูโย่ง ครูปู และน้องๆในเครือข่าย natadee ทั้งหลาย  หันไปอีกที อ.ดร.ธวัชชัย  ลุงเอก และ สาวไม่ค่อยสูง มะปรางเปรี้ยว ก็พร้อมอยู่ในห้องประชุมแล้ว ท่าน นายช่างใหญ่ ของเราก็อยู่ในนั้นแล้ว และอีกหลายๆท่าน ไม่อาจเอ่ยนามได้หมด

   จะเป็นด้วยตื่นเต้น หรือสติหล่นหายก็ไม่ทราบได้  ผมพบว่าตัวเองลืมของที่เตรียมไว้ถึงสามอย่าง  ออกเดินทางโดยไม่ได้หยิบมาด้วย

1. แบตฯสำรองที่ชาร์จไฟไว้เต็มแล้วของ มือถือ + PPC Dopod 818 Pro
2. เครื่องชาร์จแบตฯเอนกประสงค์ที่ตั้งจะเอาไปมอบให้น้องบ่าวขจิต เพราะของที่มากับกล้อง NIKON ของคุณน้องท่านชำรุด ใช้การไม่ได้
3. กล้องตัวเล็ก Lumix พร้อมแบตฯที่ชาร์จไฟไว้เต็มแล้ว

    ผมทนใช้ Dopod 818 Pro ถ่ายภาพบรรยากาศทั่วๆไปในงานได้บ้าง  แต่ก็หงุดหงิดกับกล้องที่มี Sensor ชนิด C-MOS แถมไม่มี Flash ในตัวอีกด้วย  ภาพที่ได้จึงซีดจาง มืดมัว เบลอ ไม่ได้อย่างใจนึก ที่ทนใช้อยู่ก็เพราะเขามีฟังก์ชั่นอื่น ที่น่าพอใจอยู่เช่น เป็นโทรศัพท์ เป็น Pocket PC เป็นเครื่องเล่น MP-3 และเป็นเครื่องบันทึกเสียง ส่วนกล้องนั้น แม่จะมี Mode Macro มาให้ถ่ายภาพใกล้ๆได้ แต่ก็ขัดใจกับคุณภาพดังกล่าวมาแล้ว .. ทำไงได้ครับอยากใช้ของถูกก็ต้องทนเอาหน่อย

    ตกเที่ยง ผมรีบทานข้าวอย่างเร็วแล้วขับรถกลับบ้านแถวลาดพร้าวเพื่อไปเอาของที่ลืมทั้งสามรายการ  กลับเข้ามาตอนบ่ายโมงเศษๆก็ได้พบกลุ่มเยาวชนจากบางลี่ สุพรรณบุรี บรรเลงเพลงพื้นบ้าน หลากรส หลายลีลา ด้วยความมีชีวิตชีวาเป็นอย่างยิ่ง .. หนึ่งใน Shot เด็ดก็ตอนหนุมาณ ที่เต้นได้เด็ดสะระตี่ .. พอเปิดตัวเฉลยอีกทีก็ได้รู้ว่าเป็นเจ้า โยโย่งโก๊ะ เด็กชายวสันต์ กาญจนสุพรรณ เด็กไม่ธรรมดา น้องชายหนูจินั่นเอง

    ผมไปช่วยแก้ปัญหาการต่อปลั๊กไฟฟฟ้าให้อ.ขจิตและอ.ธวัชชัย และได้สาธิต แนะนำการใช้เครื่องชาร์จเอนกประสงค์ที่เตรียมมาให้ ว่าต้องพิจารณาขั้วบวก-ลบ ให้ตรงกันอย่างไร เพื่อไม่ให้เกิดอันตรายกับแบตเตอรี่ จากนั้นก็ใช้กล้อง Lumix เก็บภาพ ไปจนต้องเปลี่ยนแบตฯใหม่  มีอะไรมากมายที่ไม่อาจเล่าได้ครบถ้วน ไปจนเย็น-ค่ำ กระทั่งกลับจากล่องเรือและตามไปส่งญาติมิตรก่อนกลับถึงบ้านหลังสี่ทุ่มเล็กน้อย

   เชื่อว่าจะมีผู้เขียนถึงงานนี้ในหลากหลายมุมมอง  และผมกะว่าจะทำการ "ชุบมือเปิบ" อีกสักครั้ง เร็วๆนี้ ส่วนบันทึกนี้ ตามที่จั่วหัวไว้ว่า .. ทดความคิดความเห็นประทับใจจากงานพบปะชาว Blog  8 พย.51 นั้น  ตั้งใจจะจดบันทึกไว้ช่วยจำว่าในการพูดคุยกับหลายท่าน มากบ้าง น้อยบ้าง เมื่อวานนั้น มีประเด็นอะไรที่ผมได้ Share แง่คิด มุมมอง กับท่านเหล่านั้นบ้าง เพื่อประโยชน์ในการ ต่อยอด หมุนเกลียวความรู้ ความคิดให้สมบูรณ์ ผลิดอก ออกผลยิ่งขึ้น  และผมใช้วิธีคิดถึงบุคคลทีละคน ตามด้วยทบทวนว่าสาระสำคัญที่คุยกัน ได้แก่เรื่องใด  ซึ่งมีรายละเอียดดังนี้ครับ

• กับ พระอาจารย์ไร้กรอบ ...
  
                        

- การเป็นผู้ดูที่ดี การไม่ต้องเลือกฝ่าย ไม่ต้องด่าว่าเขา การมีเมตตา  และเฝ้าดูตัวเราสำคัญกว่า
- ครูเป็นตัวการสำคัญ เป็นอุปสรรคในการสร้างสรรค์ พัฒนาประชาธิปไตย
- สติที่ผูกอยู่กับการควบคุมกายในการกระทำกิจกรรม นำไปสู่การพัฒนาใจ
  ให้พร้อมที่จะสร้างสรรค์ปัญญาและ ก่อให้เกิดการเรียนรู้ที่ดี
- การเสวนากับกัลยาณมิตร สว.เป็นสิ่งมีคุณค่า น่าทำ .. เจอเหตุการณ์อะไร สมมติดูบ้างก็ได้
  ถ้าเป็นญาติผู้ใหญ่ท่านนั้น ท่านนี้ ท่านจะเผชิญสถานการณ์อย่างไร แบบไหน
- การใช้ธรรมะแบบไม่ครบหมวด แบบกินยาไม่ครบชุด .. เรื่องซ้ำๆจากชีวิตจริงของผม

• กับ คุณหมอ คนนชอบวิ่ง ...

- การเรียนรู้แบบ ขาดความมุ่งหวังตั้งใจ  หรือ มุ่งมั่นด้วยศรัทธา ทำไปก็ไร้ค่า เกิดประโยชน์น้อย
- สอนให้เขาทำอาหารเป็นตั้ง 20-30 อย่าง สุดท้ายก็ยังซื้อกิน แบบไม่เคยคิดทำเอง

• กับ นายช่างใหญ่ ...

- การดูแลไม่ให้เผลอสร้างความอ่อนแอให้ลูกหลาน ด้วยการดึงเขามาทำแต่เรื่องง่ายๆ แบบว่า .. คิด ทำแบบนั้นทำไม .. อย่างนี้สิ ง่ายกว่า ... อันตรายครับ
- ทักษะ ประสบการณ์เชิงช่างอิเล็กทรอนิกส์ในยุค Analog ทำให้เราได้บ่มเพาะ คุณลักษณะหลายประการที่ตอนนี้หาไม่ได้อีกแล้ว ในยุค Digital

• กับ หลวงพี่ติ๊ก ...

- ใครว่าเวียดนาม พัฒนา เจริญรุดหน้า เท่าที่ผมเห็นมา จากการไป สามครั้ง สามที่ในปีเดียว ก็มีส่วนจริงอยู่  แต่ที่ผมเสียดายและเป็นห่วงล่วงหน้าคือ มลภาวะ และคุณธรรม จริยธรรมในใจผู้คน
- การมุ่งพัฒนาเศรษฐกิจ และส่งเสริมอุตสาหกรรมอย่างขนานใหญ่  อาจจะได้ของเน่าเหมือนพี่ไทยในไม่ช้านี้ก็เป็นได้ .. คนคดโกง ใช้เล่ห์เพทุบายหาประโยชน์จากนักท่องเที่ยวก็หาง่ายทั่วไป  อยากได้แต่ เงิน เงิน เงิน

- จบเรื่อง Powerpoint ของครูบาฯ ไม่เห็นด้วยกับ The End แต่อยากให้เป็น To be Continued !

• กับ อ.ดร.ธวัชชัย ...

  
- โครงการเงินกู้ช่วยเหลือนักศึกษาให้มี Notebook ราคาถูกในยุคใหม่เป็นของตัวเอง
- การแปรรูปห้องปฏิบัติการคอมพิวเตอร์ เพื่อลดต้นทุน-ค่าใช้จ่าย โดยมุ่งให้ผู้เรียนใช้เครื่องของตนเอง ผ่านเครือข่ายแบบไร้สาย
- การเลี้ยงดูลูกแบบปล่อยให้ได้สัมผัสผู้คน ให้ได้เผชิญปัญหาอย่างเป็นธรรมชาติด้วยตัวเอง การระวังไม่ให้ความสะดวก ความง่ายของเทคโนโลยีมาบั่นทอนโอกาสแห่งการพัฒนาทางกาย และจิตใจของเด็ก
- สิ่งที่ระบบ Analog ทำได้ ด้านการให้คุณค่าในการพัฒนาคนในกระบวนการฝึกฝน ทักษะวิชาชีพ ที่มีทั้งการพัฒนาทางจิตใจและทางร่างกาย  ส่วน Digital แม้ทำได้ เช่นการให้คิดสร้างสรรค์ ดัดแปลงจาก Open Source Software พัฒนาโปรแกรม ก็ไม่สมบูรณ์ เบ็ดเสร็จ  จำป็นต้องคิดหากิจกรรมทดแทน และเติมเต็ม
- เรื่องความเหมาะสม ความผสมกลมกลืน และความ "ดูดี มีมนต์ขลัง" ของ รูปแบบอาคาร ในสถานศึกษาเช่นมหาวิทยาลัย .. หลายแห่งทำแบบคล้ายๆ บ้านนอกเห่อกรุง .. สร้างตึกรูปทรงพิลึกพิลั่น ไร้ความหมาย คล้ายหุ่นยนต์ ของเด็กเล่นก็มี
- ฯลฯ

• กับ น้องบ่าวขจิต ...

- Battery Charger แพงๆ ที่มากับกล้อง Digital อาจดัดแปลง ใช้ Charger เอนกประสงค์ราคาถูกทดแทนได้ แต่ต้องเข้าใจเทคนิคบางประการ เช่นเรื่องแรงดันและกระแสชาร์จ เรื่องการไม่ทำพลาดเรื่องการต่อขั้ว บวก-ลบ
- การโทรศัพท์ประสานเรื่องใดกับใคร  พยายามคุยให้ ได้คำตอบสมบูรณ์ในครั้งเดียว จะได้ไม่ต้องโทรถามทางถึง 3 ครั้ง ในระยะทางไม่ถึง 1 กม. .. อิ อิ อิ

• กับ ครูพิสูจน์ ...

- ไม่มีจังหวะได้พูดคุย แต่แอบเรียนรู้ว่า ที่ว่า ครูคือผู้อยู่เบื้องหลัง เป็นผู้สนับสนุน ส่งเสริม เป็น Facilitator และการเป็นผู้มีความรัก และให้เกียรติ ลูกศิษย์ อย่างแท้จริงนั้น เป็นอย่างไร

• กับท่าน อัยการชาวเกาะ ...

- แม้ได้คุยกันน้อย แต่เรื่องความเป็นกันเอง ความผสมกลมกลืนอย่างเนียนๆ  อันเป็นเรื่องสำคัญในกระบวนการ KM ธรรมชาตินั้น ท่านแสดงได้ชัด เหนืออื่นใดก็ตอนแต่งและร้องลำตัด ประชันกับเด็กบางลี่นี่สุดยอดครับ

• กับ ลุงเอก ...

- โอกาสพูดคุยมีน้อย แต่ได้เรียนรู้มาก เรียนรู้แบบเต็มๆจากการกระทำ จากสีหน้า แววตา รอยยิ้ม และน้ำเสียง ว่าการมีความรัก ความจริงจัง จริงใจ ไร้ชนชั้น รวมทั้งการไม่แบกหัวโขนให้เมื่อยคอนั้น ทำได้อย่างไร .. ที่ว่า สุขหาง่ายด้วยการให้ นั้น ชัดแจ๋วครับ

• กับท่าน ครูบาสุทธินันท์ ...

- รอบนี้ได้พูดคุยกันน้อย  แต่ต่างก็รับรู้กันอยู่ในใจ  และต่างก็วุ่นกับการเก็บภาพประทับใจ จนต้องเปลี่ยนแบตฯไปหลายรอบ
- Powerpoint ประกอบเสียง  สุดยอดครับ ให้ทั้งความอบอุ่น ความรู้ ความจริง ว่า .. แท้จริงแล้วความสุขของกลุ่มคนที่รวมตัวเป็นสังคมนั้นเกิดได้ง่ายมาก  ไม่มีอะไรซับซ้อน  เพียงแต่จะมีใคร กล้า เปิดตาดูเปิดหูฟัง หรือไม่เท่านั้น

          หมายเหตุ :

             ประเด็นที่บันทึกไม่ใช่ถ้อยคำหรือความเห็น 100 % จากท่านที่ระบุนาม  แต่เป็นการผสมผสานสิ่งที่เราคุยแลกเปลี่ยนกันในมุมมอง ที่ผมสรุปเอง ตามความเชื่อความคิดเห็นของผม อาจตรงกัน หรือผิดเพี้ยน แตกต่าง ไปจากที่แต่ละท่านคิดบ้าง ก็โปรดเข้าใจตามนี้ครับ

                                       * * *  กำลังหารูปมาเติมครับ