บนพื้นที่ G2K แห่งนี้ tag ความลับไม่ใช่เพิ่งเกิดขึ้นครั้งแรก ในความเป็นจริง tag ทำนองนี้เคยมีมาก่อนหน้านี้แต่มันอยู่ในรูปคำถามที่ว่า “คุณคือใคร…ใครคือคุณ?” อย่างเช่นบันทึกนี้ของครูบาสุทธินันท์ และจากบันทึกตอบของคุณเอก หรือบันทึกอื่นๆ ที่ตามมาอีกหลายๆ บันทึก (ซึ่งหากผมเจอคำถามฉับพลันแบบนี้คงต้องกลับไปนอนคิดเพื่อค้นหาคำตอบอีกสิบวันสิบคืน...)
และโดยความเป็นจริงเรามักผ่านพบ “ความลับ” อยู่ในทุกๆ เส้นทางผ่าน เพียงแต่บางครั้งด้วยความรีบร้อนหรือด้วยเหตุผลอย่างไรก็ตาม เราอาจจะไม่ให้ความใส่ใจที่จะค้นหา...
ความลับที่ลานไผ่ ณ มหาชีวาลัยอีสาน....มีกี่ผู้คน ที่สามารถล้วงความลับมาได้
...
ส่วนผม..จนป่านนี้ยังไม่มีโอกาสได้ลิ้มชิมรสไข่ขี้เกี้ยมของพ่อครูฯ เลย....ความลับยังเป็นความลับอยู่ต่อไป
และที่อำเภอสะเมิง เมื่อครั้งผมสัญจรไปพักที่ banana bon bon (บุหลันบุรี) ผมได้พบความลับอีกประการที่อธิบายเหตุผลว่าทำไม ข่าวพยากรณ์อากาศของกรมอุตุฯ จึงได้ถูกๆ ผิดๆ เรื่อยมา (อิอิ)
..
...แล้วผมเป็นใครกันนะ!!!
ความลับไม่ใคร่จะมีด้วยสิ...ขอส่องหาความลับผ่านแว่นวิเศษก็แล้วกันนะครับ
แว่นโหราจารย์บอกว่า..
ใจหรือสมอง...คุมโดยพระจันทร์ แสดงให้เห็นว่าเป็นผู้ที่มีความรอบคอบนิ่มนวลและรักธรรมชาติทั้งปวง
ปาก...คุมโดยพระเสาร์ จึงเป็นคนปากร้ายและไม่เกรงใจผู้ใด คิดอย่างไรพูดอย่างนั้น ไม่ใคร่ระวังปาก ศรีปราชญ์ก็รวมกลุ่มอยู่ในนี้ด้วย (จึงไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมผมไม่ค่อยช่างคุย...กลัวพูดไม่เข้าหูคน...อิๆๆๆ)
แว่นความลับอดีตกาล
..
ผมอยู่เมืองตลุงครับ (ชื่อเดิมของอำเภอประโคนชัย จ.บุรีรัมย์) ซึ่งมีชื่อเสียงโด่งดังเรื่องปลาจ่อม/กุ้งจ่อม กระยาสาร์ท (อร่อยมากๆ ที่บ้านเคยทำขายตั้งแต่รุ่นแรกๆ ยังไม่เป็น OTOP เหมือนปัจจุบัน) อยู่ในคุ้ม “วัดชัยมงคล” ที่วัดนี้เป็นแหล่งเรียน-เล่น-ผจญภัย ของเด็กๆ วัยเดียวกัน
วัดชัยมงคล...มีโบสถ์ไม้ผนังฉลุลายโบราณ ได้รับการขึ้นทะเบียนอนุรักษ์ไว้แล้วครับ
ที่ริมรั้ววัดมีลำน้ำธรรมชาติไหลค่อนข้างเชี่ยว จึงเป็นโรงเรียนสอนว่ายน้ำของเรา...หลังจากสำลักน้ำไปหลายอึก (แทบตาย)...เด็กๆ ทุกคนก็ว่ายน้ำเป็น
บ้านผมห่างจากเขาพนมรุ้งเพียง 18 กิโลเมตรครับ...เด็กๆ อย่างผมชอบปั่นจักรยานไปเที่ยวบ่อยๆ ที่นี่ผมได้รับรู้ความลับจากปากผู้เฒ่าผู้แก่ เล่าให้ฟังถึงขบวนการลักลอบขนย้ายลำเลียงวัตถุโบราณและชะตากรรมที่เขาเหล่านั้นต้องพบที่ไม่แตกต่างกัน...
ผมถูกผลักออกไปเรียนรู้ทักษะชีวิตตั้งแต่ยังมีกลิ่นนมติดปาก...คือ จบ ม.3 ปุ๊บ ไปเรียนต่อวิทยาลัยเกษตรกรรมบุรีรัมย์ (รุ่นฉลองกรุงรัตนโกสินทร์ 200 ปี พอดี) แทบจะเรียกได้ว่าไปเรียนโดยบังเอิญ เพราะว่าผมได้โควต้าเข้าเรียนโดยไม่ต้องสอบ จริงๆ แล้วผลการเรียนไม่ค่อยได้เรื่องหรอกนะครับ คงเนื่องมาจากไม่มีใครสมัครไปเรียนวิชาเกษตร ซึ่งผู้ปกครองไม่อยากให้ลูกจบออกมาขุดดินซะมากกว่า (อิอิ)
ที่วิทยาลัยเกษตรกรรมบุรีรัมย์แห่งนี้ผมได้ค้นพบความลับที่อยู่ในตัวตนโดยบังเอิญหลายเรื่อง เช่น ได้ค้นพบว่าตัวเองเขียนหนังสือโดยจับพู่กันครั้งแรกก็ออกงานได้เลย ...อ้อ!!!...ผมเคยแข่งได้แชมป์ cross word ของวิท’ลัยด้วย ได้รับรางวัลจาก ผอ. ที่หน้าเสาธงเป็น dictionary ของสอฯ เล่มเล็ก (ดีใจแทบแย่)...เย้ๆๆๆ เก่งจัง...
เสียอยู่อย่างเดียว... เวลาอยู่ในห้องเรียนส่วนใหญ่ผมจะเป็นเด็กหลังห้อง โดยมีหนังสือนิยายกำลังภายในของ ว. ณ เมืองลุง-น. นพรัตน์ กองโตอยู่บนโต๊ะ (อ่านแข่งกับเพื่อนจอมยุทธอีกคนที่นั่งข้างๆ) ผมจึงจบจากที่นี่มาพร้อมกับคุณธรรมอันยิ่งใหญ่ของเซียวลี้ปวยตอ (ลี้คิมฮวง) ตัวเอกของเรื่องฤทธิ์มีดสั้น ที่เก่งทั้งเรื่องบู๊และบุ๋น....ฝังอยู่ในกมลสันดาน (ได้ความรู้ในเรื่องที่เรียนมากะจิ๊ดเดียว...!!)
แว่นความลับปัจจุบันกาล
หลังจากเรียนๆ เล่นๆ หลบๆ มาตลอด ปัจจุบันผมมีตำแหน่งพ่วงท้ายเป็นนักวิชาการส่งเสริมการเกษตร สำนักงานเกษตรอำเภอเมืองสุรินทร์...โดยตำแหน่งหน้าที่การงาน เรียกได้ว่าเป็นนักพัฒนาก็ไม่ผิดนัก...แต่ผมไม่แน่ใจว่าผมเป็นนักพัฒนา...หรือเป็นผลผลิตที่ถูกพัฒนาโดยชาวบ้านกันแน่...เพราะความรู้ในการ “ทำงาน” ส่วนใหญ่ผมได้จากการไปคลุกคลีตีโมงในชุมชนซะมากกว่าความรู้ที่ติดตัว (มาเล็กน้อย) ก่อนหน้านั้น....(นี่ก็อีกความลับหนึ่ง)
แว่นความลับส่งท้าย
ส่องหาความลับทั้งตัวแล้ว...เจออะไรบ้างไหมครับนอกจากตำแหน่งหน้าที่การงานที่ (ดูเหมือน) เป็นนักวิชาการฯ หากท่านได้พบและสัมผัสตัวจริง อาจจะพบกับการพูดจา ท่าทาง การแต่งตัว (หรือฟอร์ม) ที่ไม่มีวี่แววความเป็นนักวิชาการของผมเลยก็เป็นได้
มีอย่างเดียวที่อาจจะพบความลับที่แสดงความเป็นตัวตนของผม..คือความน่ารัก...ที่มีเสมอต้นเสมอปลาย....
อิอิ...
ความลับที่ มีนัยสำคัญไม่น้อยครับ ไม่ผิดจากที่ผมมอง
ผมคิดว่าคนที่ชอบอ่าน โดยมีหนังสือนิยายกำลังภายในของ ว. ณ เมืองลุง-น. นพรัตน์ ,เซียวลี้ปวยตอ (ลี้คิมฮวง) ตัวเอกของเรื่องฤทธิ์มีดสั้น
มีบางอย่างที่แตกต่างและน่าสนใจ
อย่างนี้คงต้องหาเวลาชนจอกนะครับท่าน
อืมม์ คงต้องเรียก...จอมยุทธ์กระบี่ไม้ใผ่ ปกติจอมยุทธ์จะมีความ "น่ารัก" เสมอต้นเสมอปลายอยู่แล้วครับ
ผมชอบ "มูซาซิ" ครับ
ผมมีชื่อจีนชื่อ "เต๋อชาง" ครับ และชื่อนี้มีที่มา หลวงจีนท่านตั้งให้ครับ
สวัสดีครับคุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
สวัสดีครับ อ.อ็อด naree suwan
ต้อมกลิ้งมาดู "ความลับ" ^^
อ้อ!!!...ผมเคยแข่งได้แชมป์ cross word ของวิท’ลัยด้วย << ปรับสองแต้ม โทษฐานหดเสียสั้นแบบวัยรุ่น อิอิ แต่เพราะ มีอย่างเดียวที่อาจจะพบความลับที่แสดงความเป็นตัวตนของผม..คือความน่ารัก...ที่มีเสมอต้นเสมอปลาย.... << เพราะ "ความน่ารัก" ที่มีก็เลยคืนให้สองแต้ม อิอิ
เจ๋งไปเลยค่ะ กับการบ้าน ^^ ว่าแต่ช่วยๆ สะกิดท่าน ผบ.ที่บ้านให้รีบส่งการบ้านด่วน!!!!!!!
สวัสดีครับน้องต้อม เนปาลี
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับอาจารย์ขจิต ฝอยทอง
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ อ.เอื้องแซะ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ
ยินดีที่ได้รู้จัก เบื้องลับ ของนักอ่านกำลังภายในวัยเด็กเช่นเดียวกันครับ
ของผมนี่อ่านตะบี้ตะบันไปทุกเรื่องทุกแนว นายผู้ชายรับนิตยสารบางกอก นายผู้หญิงรับ สกุลไทย ผมแอบอ่านหมด กำลังภายในยิ่งชอบใหญ่ เมื่อวานในวงดื่มยังจำชื่อ สำนักช้วนจินก่า ที่เอี้ยก้วยถูกส่งไปรังแกได้อยู่ เลยถูกเสนอรางวัลมาสามจอกเข้มๆครับ
ผู้น้อยขอคาระวะท่านอาจารย์
สวัสดีครับ paleeyon
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับน้องหมีเชอรี่ ทะเลดาว
นอกจากความน่ารักหลายประการที่สมาชิกพูดถึงกันไปแล้ว ชอบความลับนี้มากค่ะ
....แต่ผมไม่แน่ใจว่าผมเป็นนักพัฒนา...หรือเป็นผลผลิตที่ถูกพัฒนาโดยชาวบ้านกันแน่...เพราะความรู้ในการ “ทำงาน” ส่วนใหญ่ผมได้จากการไปคลุกคลีตีโมงในชุมชนซะมากกว่าความรู้ที่ติดตัว (มาเล็กน้อย) ก่อนหน้านั้น....(นี่ก็อีกความลับหนึ่ง)....
เป็นจอมยุทธ์ที่จริงใจมากนะคะ
สวัสดีครับพี่นุช คุณนายดอกเตอร์