จุ๊ๆๆ..อย่าเอ็ดไป "ความลับ" ; hear I am, here I stand


มีอย่างเดียวที่อาจจะพบความลับที่แสดงความเป็นตัวตนของผม..คือความน่ารัก...ที่มีเสมอต้นเสมอปลาย

บนพื้นที่ G2K แห่งนี้ tag ความลับไม่ใช่เพิ่งเกิดขึ้นครั้งแรก ในความเป็นจริง tag ทำนองนี้เคยมีมาก่อนหน้านี้แต่มันอยู่ในรูปคำถามที่ว่า คุณคือใครใครคือคุณ?” อย่างเช่นบันทึกนี้ของครูบาสุทธินันท์ และจากบันทึกตอบของคุณเอก หรือบันทึกอื่นๆ ที่ตามมาอีกหลายๆ บันทึก (ซึ่งหากผมเจอคำถามฉับพลันแบบนี้คงต้องกลับไปนอนคิดเพื่อค้นหาคำตอบอีกสิบวันสิบคืน...)

 

และโดยความเป็นจริงเรามักผ่านพบ ความลับ อยู่ในทุกๆ เส้นทางผ่าน เพียงแต่บางครั้งด้วยความรีบร้อนหรือด้วยเหตุผลอย่างไรก็ตาม เราอาจจะไม่ให้ความใส่ใจที่จะค้นหา...

 

ความลับที่ลานไผ่ ณ มหาชีวาลัยอีสาน....มีกี่ผู้คน ที่สามารถล้วงความลับมาได้

 

...

ส่วนผม..จนป่านนี้ยังไม่มีโอกาสได้ลิ้มชิมรสไข่ขี้เกี้ยมของพ่อครูฯ เลย....ความลับยังเป็นความลับอยู่ต่อไป

 

และที่อำเภอสะเมิง เมื่อครั้งผมสัญจรไปพักที่ banana bon bon (บุหลันบุรี) ผมได้พบความลับอีกประการที่อธิบายเหตุผลว่าทำไม ข่าวพยากรณ์อากาศของกรมอุตุฯ จึงได้ถูกๆ ผิดๆ เรื่อยมา (อิอิ)

 

..

...แล้วผมเป็นใครกันนะ!!!

 

ความลับไม่ใคร่จะมีด้วยสิ...ขอส่องหาความลับผ่านแว่นวิเศษก็แล้วกันนะครับ

 

แว่นโหราจารย์บอกว่า..

ใจหรือสมอง...คุมโดยพระจันทร์ แสดงให้เห็นว่าเป็นผู้ที่มีความรอบคอบนิ่มนวลและรักธรรมชาติทั้งปวง

ปาก...คุมโดยพระเสาร์ จึงเป็นคนปากร้ายและไม่เกรงใจผู้ใด คิดอย่างไรพูดอย่างนั้น ไม่ใคร่ระวังปาก ศรีปราชญ์ก็รวมกลุ่มอยู่ในนี้ด้วย (จึงไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมผมไม่ค่อยช่างคุย...กลัวพูดไม่เข้าหูคน...อิๆๆๆ)

 

แว่นความลับอดีตกาล

..

ผมอยู่เมืองตลุงครับ (ชื่อเดิมของอำเภอประโคนชัย จ.บุรีรัมย์) ซึ่งมีชื่อเสียงโด่งดังเรื่องปลาจ่อม/กุ้งจ่อม กระยาสาร์ท (อร่อยมากๆ ที่บ้านเคยทำขายตั้งแต่รุ่นแรกๆ ยังไม่เป็น OTOP เหมือนปัจจุบัน) อยู่ในคุ้ม “วัดชัยมงคล” ที่วัดนี้เป็นแหล่งเรียน-เล่น-ผจญภัย ของเด็กๆ วัยเดียวกัน

 

วัดชัยมงคล...มีโบสถ์ไม้ผนังฉลุลายโบราณ ได้รับการขึ้นทะเบียนอนุรักษ์ไว้แล้วครับ

 

ที่ริมรั้ววัดมีลำน้ำธรรมชาติไหลค่อนข้างเชี่ยว จึงเป็นโรงเรียนสอนว่ายน้ำของเรา...หลังจากสำลักน้ำไปหลายอึก (แทบตาย)...เด็กๆ ทุกคนก็ว่ายน้ำเป็น

 

 

บ้านผมห่างจากเขาพนมรุ้งเพียง 18  กิโลเมตรครับ...เด็กๆ อย่างผมชอบปั่นจักรยานไปเที่ยวบ่อยๆ ที่นี่ผมได้รับรู้ความลับจากปากผู้เฒ่าผู้แก่ เล่าให้ฟังถึงขบวนการลักลอบขนย้ายลำเลียงวัตถุโบราณและชะตากรรมที่เขาเหล่านั้นต้องพบที่ไม่แตกต่างกัน...

 

ผมถูกผลักออกไปเรียนรู้ทักษะชีวิตตั้งแต่ยังมีกลิ่นนมติดปาก...คือ จบ ม.3 ปุ๊บ ไปเรียนต่อวิทยาลัยเกษตรกรรมบุรีรัมย์ (รุ่นฉลองกรุงรัตนโกสินทร์ 200 ปี พอดี) แทบจะเรียกได้ว่าไปเรียนโดยบังเอิญ เพราะว่าผมได้โควต้าเข้าเรียนโดยไม่ต้องสอบ จริงๆ แล้วผลการเรียนไม่ค่อยได้เรื่องหรอกนะครับ  คงเนื่องมาจากไม่มีใครสมัครไปเรียนวิชาเกษตร ซึ่งผู้ปกครองไม่อยากให้ลูกจบออกมาขุดดินซะมากกว่า (อิอิ)

ที่วิทยาลัยเกษตรกรรมบุรีรัมย์แห่งนี้ผมได้ค้นพบความลับที่อยู่ในตัวตนโดยบังเอิญหลายเรื่อง เช่น ได้ค้นพบว่าตัวเองเขียนหนังสือโดยจับพู่กันครั้งแรกก็ออกงานได้เลย ...อ้อ!!!...ผมเคยแข่งได้แชมป์ cross word ของวิทลัยด้วย ได้รับรางวัลจาก ผอ. ที่หน้าเสาธงเป็น dictionary  ของสอฯ เล่มเล็ก (ดีใจแทบแย่)...เย้ๆๆๆ เก่งจัง...

 

เสียอยู่อย่างเดียว... เวลาอยู่ในห้องเรียนส่วนใหญ่ผมจะเป็นเด็กหลังห้อง โดยมีหนังสือนิยายกำลังภายในของ ว. ณ เมืองลุง-น. นพรัตน์ กองโตอยู่บนโต๊ะ (อ่านแข่งกับเพื่อนจอมยุทธอีกคนที่นั่งข้างๆ)  ผมจึงจบจากที่นี่มาพร้อมกับคุณธรรมอันยิ่งใหญ่ของเซียวลี้ปวยตอ (ลี้คิมฮวง) ตัวเอกของเรื่องฤทธิ์มีดสั้น ที่เก่งทั้งเรื่องบู๊และบุ๋น....ฝังอยู่ในกมลสันดาน (ได้ความรู้ในเรื่องที่เรียนมากะจิ๊ดเดียว...!!)

 

แว่นความลับปัจจุบันกาล

 

หลังจากเรียนๆ เล่นๆ หลบๆ มาตลอด ปัจจุบันผมมีตำแหน่งพ่วงท้ายเป็นนักวิชาการส่งเสริมการเกษตร สำนักงานเกษตรอำเภอเมืองสุรินทร์...โดยตำแหน่งหน้าที่การงาน เรียกได้ว่าเป็นนักพัฒนาก็ไม่ผิดนัก...แต่ผมไม่แน่ใจว่าผมเป็นนักพัฒนา...หรือเป็นผลผลิตที่ถูกพัฒนาโดยชาวบ้านกันแน่...เพราะความรู้ในการ “ทำงาน” ส่วนใหญ่ผมได้จากการไปคลุกคลีตีโมงในชุมชนซะมากกว่าความรู้ที่ติดตัว (มาเล็กน้อย) ก่อนหน้านั้น....(นี่ก็อีกความลับหนึ่ง)

 

แว่นความลับส่งท้าย

ส่องหาความลับทั้งตัวแล้ว...เจออะไรบ้างไหมครับนอกจากตำแหน่งหน้าที่การงานที่ (ดูเหมือน) เป็นนักวิชาการฯ หากท่านได้พบและสัมผัสตัวจริง อาจจะพบกับการพูดจา ท่าทาง การแต่งตัว (หรือฟอร์ม)  ที่ไม่มีวี่แววความเป็นนักวิชาการของผมเลยก็เป็นได้

 

มีอย่างเดียวที่อาจจะพบความลับที่แสดงความเป็นตัวตนของผม..คือความน่ารัก...ที่มีเสมอต้นเสมอปลาย....

 

อิอิ...

หมายเลขบันทึก: 201991เขียนเมื่อ 19 สิงหาคม 2008 11:35 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:27 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (17)

ความลับที่ มีนัยสำคัญไม่น้อยครับ ไม่ผิดจากที่ผมมอง

ผมคิดว่าคนที่ชอบอ่าน โดยมีหนังสือนิยายกำลังภายในของ ว. ณ เมืองลุง-น. นพรัตน์ ,เซียวลี้ปวยตอ (ลี้คิมฮวง) ตัวเอกของเรื่องฤทธิ์มีดสั้น

มีบางอย่างที่แตกต่างและน่าสนใจ

อย่างนี้คงต้องหาเวลาชนจอกนะครับท่าน

 

อืมม์ คงต้องเรียก...จอมยุทธ์กระบี่ไม้ใผ่  ปกติจอมยุทธ์จะมีความ "น่ารัก" เสมอต้นเสมอปลายอยู่แล้วครับ

ผมชอบ "มูซาซิ" ครับ

 

   

ผมมีชื่อจีนชื่อ "เต๋อชาง" ครับ และชื่อนี้มีที่มา หลวงจีนท่านตั้งให้ครับ

 

  • เอ้อ คือว่า...ใช่เลยค่ะท่านหัวหน้าน่ารัก ว่าง่าย กับคนข้างๆอิๆ
  • ที่สำคัญไม่บ่นสักคำกับการขับรถทางไกล
  • แถมยังใจดีช่วยขุดดินโดยไม่ได้ร้องขอ
  • ทำเอาเจ้าของบ้านทนไม่ได้ต้องมุดไปร่วมด้วยช่วยกัน
  • นับถือความมีน้ำใจของสองคน ที่แม้หนทางยาวไกลยังด้นด้นมาหา พร้อมข้าวสารเต็มกระสอบ ผลิตภัณฑ์ธรรมชาติ และอื่นๆ ...รวมทั้งล่าสุดน้ำส้มควันไม้และลูกเหม็น
  • ดีใจที่ได้มิตรสหายที่ดีเพิ่มขึ้น
  • จุ๊ๆ อย่าเอ็ดไปนะคะว่าภูเขาส่วนตัวนั่นเป็นพื้นที่ลับเฉพาะสำหรับคนพิเศษเท่านั้น ที่จะขึ้นไปได้ เพราะไม่อยู่ในตารางท่องเที่ยวของการท่องเที่ยวทั่วไป
  • ไม่ใช่ภูเขาบ้านๆเห็นไหมคะ...สวยไหม จุดชมวิว 360 องศาเห็นเทือกเขาใหญ่ตั้งตะหง่านสลับซับซ้อนต้องอยู่บนเขาลูกนี้เท่านั้น คุ้มค่ากับการโดนบังคับให้ปีนเขาตั้งแต่เช้าโดยไม่ได้หมำข้าวเช้าไหม ฮ่าๆ
  • หุหุ คนที่ตั้งคำขวัญเมืองในฝันคงเคยขึ้นมาบนนี้แน่ๆ

สวัสดีครับคุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

  • จอมยุทธเต๋อซางมาได้ไวจังครับ
  • อย่างนี้ต้องสั่ง"นารีแดง" มาคารวะสักจอกสองจอก (อิๆ)
  • ..
  • ผมอ่านบันทึก "เอก..คุณเป็นใคร" เมื่อนานมาแล้วครับ..
  • จึงทำให้ผมคิดได้ว่า..เราได้รู้เรื่องราวอื่นๆ มากมายเหลือเกิน...แต่เรื่องราวของตนกลับละเลย...เฮ้ย..ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับ "ตัวผม" เลย
  • กลับไปทบทวนนานสองนาน....แล้วผมเป็นใครกันนะ....
  • บันทึกนี้เป็นส่วนหนึ่งที่เป็นตัวตนของผม...ไว้ผ่านไปสักสามสี่จอกคงเล่าได้มากกว่านี้ (อิๆๆ)
  • ..
  • ขอบคุณครับ

สวัสดีครับ อ.อ็อด naree suwan

  • ขากลับจากนครนายก คนที่นั่งข้างๆ (ตลอดเวลาที่มีทริปท่องเที่ยว..เพราะขับรถยังไม่เป็น) ถามผมว่าเหนื่อยไหมที่เดินทางไกลสองสัปดาห์ติดต่อกัน
  • ผมตอบว่าการขับรถทางไกลเป็นการพักผ่อนของผม...จึงไม่รู้สึกว่าเหนื่อย..
  • สนุกซะมากกว่า
  • มีไกด์นำทางตะลอนทัวร์ทั้งวัน..ได้พบสิ่งที่ไม่คาดฝัน...
  • ฟังสองสาวส่งเสียงตะโกนข้ามภูเขา...
  • หายเหนื่อยครับ
  • >>>>เราไม่อยากกลับๆๆๆ<<<<
  • ขอบคุณครับ
  • ท่านหัวหน้า..

ต้อมกลิ้งมาดู "ความลับ"  ^^  

อ้อ!!!...ผมเคยแข่งได้แชมป์ cross word ของวิทลัยด้วย  <<  ปรับสองแต้ม  โทษฐานหดเสียสั้นแบบวัยรุ่น อิอิ   แต่เพราะ มีอย่างเดียวที่อาจจะพบความลับที่แสดงความเป็นตัวตนของผม..คือความน่ารัก...ที่มีเสมอต้นเสมอปลาย....  << เพราะ "ความน่ารัก" ที่มีก็เลยคืนให้สองแต้ม  อิอิ

เจ๋งไปเลยค่ะ  กับการบ้าน  ^^  ว่าแต่ช่วยๆ สะกิดท่าน ผบ.ที่บ้านให้รีบส่งการบ้านด่วน!!!!!!! 

  • ตามมาดูฤทธิ์มีดสั้น
  • สุดยอดของกระบี่
  • คือไม่ใช่กระบี่
  • กระบี่อยู่ที่ใจ
  • อิอิอิๆๆ
  • มาแซวท่านหัวหน้าก่อนนะครับ
  • โหไม่ธรรมดา เกษตรสมัยก่อนหายากด้วยท่านหัวหน้า
  • ขอไปสอนก่อน

สวัสดีครับน้องต้อม เนปาลี

  • แหมๆๆๆ...พี่ยังวัยสะรุ่นอยู่เลย ขอหยิบศัพท์แสง-สำเนียงมาใช้หน่อยนะๆๆ
  • ...
  • ผบ.ที่บ้านได้พักผ่อนชาร์ตแบตเตอรี่ที่นครนายกมาเต็มกำลัง คงได้กำหนดคลอดความลับเร็วๆ นี้ครับ

ขอบคุณครับ

สวัสดีครับอาจารย์ขจิต ฝอยทอง

  • วิทยาลัยเกษตรกรรมบุรีรัมย์ เดี๋ยวนี้เปลี่ยนชื่อใหม่เป็นวิทยาลัยเกษตรและเทคโนโลยีบุรีรัมย์
  • เป็นสถานศึกษาที่ทำให้ผมได้เรียนรู้วิชาทักษะชีวิตเป็นแห่งแรกครับ
  • ได้เข้าเรียนโดยไม่ต้องสอบข้อเขียน..แต่ก็ต้องไปสอบภาคปฏิบัติว่าจับจอบขุดดินเป็นไหม...เล่นเอามือบวมไปหลายวัน
  • อิๆๆ

ขอบคุณครับ

  • สวัสดีค่ะอ.พิทักษ์
  •  ตามสาวน้อยข้างบน มาดูความลับของอาจารย์ค่ะ
  • ก็น่ารักตามที่บอกไว้นะคะ
  • ตอนเป็นนักเรียน นอกจากนวนิยายไทย ประเภทนางเอกถูกรุมรังแก กว่าพระเอกจะรู้มาช่วยนางเอกได้ ก็อ่วมอรทัยแล้ว
  • ก็จะชอบอ่านนิยายจีน ของคุณ น.นพรัตน์เหมือกันค่ะ

สวัสดีครับ อ.เอื้องแซะ

  • นักเรียนหลังห้องไม่สนใจเรียน.นั่งก้มหน้าก้มตาอ่านนิยายกำลังภายในลูกเดียว...น่าตีนะครับ
  • ..
  • แต่มองอีกมุม...เป็นการส่งเสริมให้นักเรียนมีนิสัยรักการอ่าน...และได้ข้อคิดจากนิยายมากเช่นกัน

ขอบคุณครับ

สวัสดีครับ

ยินดีที่ได้รู้จัก เบื้องลับ ของนักอ่านกำลังภายในวัยเด็กเช่นเดียวกันครับ
ของผมนี่อ่านตะบี้ตะบันไปทุกเรื่องทุกแนว นายผู้ชายรับนิตยสารบางกอก นายผู้หญิงรับ สกุลไทย ผมแอบอ่านหมด กำลังภายในยิ่งชอบใหญ่ เมื่อวานในวงดื่มยังจำชื่อ สำนักช้วนจินก่า ที่เอี้ยก้วยถูกส่งไปรังแกได้อยู่ เลยถูกเสนอรางวัลมาสามจอกเข้มๆครับ

ผู้น้อยขอคาระวะท่านอาจารย์

 

  • ...อิอิ
  • ขอคาระวะ 1 จอกค่ะ 
  • 2 จอกเดี๋ยวศิษย์หงายหลังซะก่อน
  • มีอย่างเดียวที่อาจจะพบความลับที่แสดงความเป็นตัวตนของผม..คือความน่ารัก...ที่มีเสมอต้นเสมอปลาย....ข้อนี้ต้องขอ confirm จากสาวสวยเมืองช้างและสาวสวยเมืองลิงก่อนค่ะ

 

สวัสดีครับ paleeyon

  • ดีใจที่เจอคนชอบนิยายกำลังภายในเหมือนๆ กันครับ
  • ผมชอบข้อคิดสอนใจที่ได้จากการอ่านนิยายแนวนี้ครับ ทั้งด้านความสามารถ การดิ้นรนขวนขวายต่อสู้ชีวิตและความรักที่คงมั่นของตัวเอกในเรื่อง...
  • ขอชนอีกจอกครับ

ขอบคุณครับ

สวัสดีครับน้องหมีเชอรี่ ทะเลดาว

  • คอแป๊บ (เดียวเมา) แบนี้ต้องชนจอกกับครูกั๊ตครับ (อิๆๆ)
  • "ความน่ารัก" สองสาวเมืองช้างเมืองลิงยืนยันได้...ว่าน่ารักไปโม้ด..ฮ่าๆ

 

นอกจากความน่ารักหลายประการที่สมาชิกพูดถึงกันไปแล้ว ชอบความลับนี้มากค่ะ

....แต่ผมไม่แน่ใจว่าผมเป็นนักพัฒนา...หรือเป็นผลผลิตที่ถูกพัฒนาโดยชาวบ้านกันแน่...เพราะความรู้ในการ “ทำงาน” ส่วนใหญ่ผมได้จากการไปคลุกคลีตีโมงในชุมชนซะมากกว่าความรู้ที่ติดตัว (มาเล็กน้อย) ก่อนหน้านั้น....(นี่ก็อีกความลับหนึ่ง)....

เป็นจอมยุทธ์ที่จริงใจมากนะคะ

สวัสดีครับพี่นุช คุณนายดอกเตอร์

  • ผมเริ่มทำงานส่งเสริมฯ ตั้งแต่ปี 2531 แต่กว่าจะเข้าที่เข้าทางต้องใช้เวลาหลายปี
  • ปกติก่อนให้ลงพื้นที่จะมีการ "อบรมก่อนประจำการ"
  • แต่โชคร้ายรุ่นผมไม่มีงบประมาณ (หรืออย่างไรไม่อาจทราบได้)
  • จึงต้องไปเรียนรู้เองในพื้นที่จริง...ตาบอดคลำช้างยังไงยังงั้นละครับ
  • พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
    ClassStart
    ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
    ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
    ClassStart Books
    โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท