"เอก" คุณคือใคร??? คำถามของคนเฮฮาศาสตร์
<p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal" align="center"></p> <table border="0"><tbody><tr>
</tr></tbody></table>
<p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal" align="center"> </p></span></strong><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">ในเช้ามืดกลางฤดูหนาวที่ของภาคเหนือ กระผมลืมตามองดูโลก …เด็กชายตัวน้อยๆน่าตาน่ารัก(น่ารักจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้…คาดเดาเข้าข้างตัวเอง) ร้องเสียงดัง คุณแม่บอกว่าพอผมคลอดออกมาคุณพ่อรีบนำหนังสือมารองหนุนหัวทารกน้อยในทันที เชื่อว่าจะช่วยให้รักการอ่านหนังสือ และสมองปราดเปรื่อง…ดูความเชื่อของคุณแม่ผมสิครับ!!! วันนี้ผมจึงเป็นหนอนอ้วนรักการอ่านหนังสือเป็นชีวิต ด้วยเหตุนี้หรือเปล่าก็ไม่รู้??</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">ผมเกิดหลังเขา เมืองเล็กสงบๆ ซอกเทือกเขาถนนธงชัย ชีวิตวัยเด็กของผม หายคนบอกว่าเด็กน้อยช่างเจรจา ชอบถามจนผู้ใหญ่เบื่อที่จะตอบ ผมถูกห้อมล้อมด้วยญาติพี่น้อง เป็นสังคมครอบครัวขยายที่อบอุ่น ลูกชายคนแรกของครอบครัวอย่างผมจึงไม่แร้นแค้นความรักจากทุกคนที่พบเห็น</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p>คนหลังเขา เกิดจากป่า เรียนรู้จากป่า <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">อ้อมอกของธรรมชาติที่ผมอาศัย หล่อหลอมความเป็นตัวตนของผม ความด้อยโอกาสทางสังคมเมื่อเทียบกับคนที่อยู่ในเมือง แต่ไม่ได้ทำเด็กแบบผมคิดถึงข้อจำกัดเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย เราแทบไม่รู้เลยว่าสังคมข้างนอกเป็นอย่างไร ลืมตามาก็เห็นป่า เห็นต้นไม้ เห็นลำธาร เรียนรู้กับสิ่งเหล่านี้เป็นโลกของการเรียนรู้ที่กว้างใหญ่ ผมจำได้ว่าจะเข้าเมืองเชียงใหม่แต่ละครั้งผมนอนไม่หลับทั้งคืน…</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">เรียนโรงเรียนใกล้บ้านเดินเลาะทุ่งนาไม่นานก็ถึง เพียงอึดใจก็จบชั้นประถม เรียนต่อโรงเรียนมัธยมแห่งเดียวของอำเภอปาย อีกไม่นานเช่นกันต้องจำลาจากบ้านเกิดเพื่อไปศึกษาต่อข้างนอก ออกไปสู่สังคมกว้างใหญ่ เห็นภาพอีกภาพที่แตกต่างจากสังคมบ้านป่าที่ผมคุ้นเคย เป็นการเรียนรู้ที่ไพศาลไม่เฉพาะการเรียนในระบบที่เคี่ยวกรำด้านวิชาการ แต่ถึงอย่างไร จิตวิญญาณคนภูธรอยู่ในสายเลือดเต็มเปี่ยม กระผมร่ำเรียนอย่างตั้งใจ จากจุดเริ่มและสิ้นสุดที่มหาวิทยาลัยเก่าแก่ของภาคเหนือคว้าปริญญามาฝากคนทางบ้านได้สองใบเอาไว้การันตีว่า มีดีกรีแล้วนะ แต่จะหายโง่หรือเปล่านั้นต้องคิดหลายๆที </p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">ชีวิตของคนบ้านนอกหากได้รับราชการเป็นสิ่งที่น่าภาคภูมิใจ ผมถูกผลักให้สมบูรณ์ด้วยความคาดหวังนี้ เข้ารับราชการอย่างที่ตั้งใจไว้ จากนั้นก็ตั้งหน้าตั้งตา ทำงาน ทำงาน และทำงาน ด้วยอุดมการณ์ที่กล้าแกร่ง ขันอาสาขึ้นไปทำงานบนดอยสูงกันดารร่วมกับพี่น้องลีซู ไม่มีใครอยากไป แต่ตอนนั้นเป็นความท้าทายในเลือดบ้า ที่ไหนไกล กันดาร ผมอยากไปอยู่มากที่สุด </p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">๘ ปีที่อยู่กับพี่น้องกลุ่มชาติพันธุ์บนดอย โลกของการทำงานก็เป็นการเรียนรู้ที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตอีกครั้ง ที่นั่นสอนผมให้กล้าแกร่ง “ชีวิตสอนชีวิต” และพื้นที่ที่ทำงานนี่เองเป็นพื้นที่ทำวิทยานิพนธ์ของผม…ผมบอกกับคุณครูซึ่งเป็นพี่น้องชาวเขาว่าผมได้เรียนจบจากที่นี่</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">ชีวิตผกผันเพราะคิดไม่เหมือนใคร ..ไม่นานแรงฝันที่อยู่ในตัวเองก็เกิดขบถ ผมตัดสินใจลาออกจากราชการแบบเฉียบพลัน ท่ามกลางความฉงน ตกใจของทุกคนรอบข้าง แต่ผมได้บอกกับทุกคนว่าผมคิดดีแล้ว และต่อแต่นี้ผมจะเดินทางไปตามฝันของตัวเอง…ผมเชื่อมั่นตัวเอง สิ่งที่ผมเป็นห่วงที่สุดคือครอบครัวของผมเองที่ยังหวั่นไหว เมื่อพวกเขาให้ความเชื่อมั่นและกำลังใจผมเขียนใบลาออกจากราชการในทันทีในเช้าวันหนึ่ง</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">หากถามจุดยืนของผมก็คงเป็นอุดมการณ์และฝันส่วนตัวที่อยู่ในใจ มุ่งมั่นไปให้ถึงฝั่ง พร้อมคุณธรรมและความรู้ -ความดีที่ได้รับการสั่งสอนฝังอยู่ในกมลสันดาน ทางที่กำลังจะเดินฝ่าฟันไปก็เป็นทางที่เลือกแล้วผมก็พร้อมที่จะทุ่มเทสุดกำลัง </p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">ทำอย่างไรจะหายโง่ ? คำถามนี้สะกิดใจผมทุกครั้ง ผมรู้สึกโง่เมื่อได้เดินออกมาเรียนรู้กับโลกกว้างมากขึ้น ทำไมยิ่งเรียนรู้จึงโง่มากขึ้น ...จึงเลือกเส้นทางเพื่อบรรเทาความโง่ในตัวเอง เรียนรู้ให้ตัวเองพร้อม เรียนรู้กับผู้อื่น เรียนรู้จากบริบทที่หลากหลาย พัฒนาตัวตนและจิตวิญญาณไปพร้อมๆกัน วันนี้ผมเติบโตทั้งภายในและภายนอกขึ้นมาก และเชื่อว่าจะเติบโตขึ้นไปเรื่อยๆ</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">ทางเลือกของการเรียนรู้เพื่อพัฒนา “ผะหญา” ถึงวันนี้การเรียนรู้ไม่จำเป็นต้องมีรูปแบบ การเรียนรู้ที่เอื้อให้ผมได้เรียนรู้อย่างมีความสุขนั้น ควรที่จะสนุกสนาน มีบรรยากาศที่เหมาะสมให้ผมได้เพลิดเพลิน ท่ามกลางมวลมิตรที่คอยสนับสนุนเป็นสังคมแห่งมิตรภาพและสมานฉันท์ ใจเชื่อมใจ บนถนนสาย“เฮฮาศาสตร์” </p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">และสุดท้ายเราวัดกันที่เชิงตะกอนครับ!!!</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><hr>
<h3 style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">มุมหนึ่งของประวัติส่วนตัวครับ</h3><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"><div style="text-align: center">
</div></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><h3 align="left">หลายคนถามผมว่า ผมคือใคร?? </h3>
<p align="left">บ่อยครั้งที่ผมงงงันกับคำถามแนวนี้ ผมหาคำตอบให้พวกเขาไม่ได้ เพราะผมเองก็ไม่รู้จะนิยามตัวตนยังไง …และผมคิดว่าไม่สำคัญว่าใครจะคิดว่าผมเป็นใคร??? </p>
<p align="left">ในสังคมสัญลักษณ์ที่ฉาบด้วยมายาคติยากเกินกว่าจะค้นหาตนตัว</p>
<h3 align="center">"เอก" คุณคือใคร??</h3>
<p align="left"> 
</p>
<p align="left">พำนักอยู่เมืองเล็กๆท่ามกลางอ้อมกอดของขุนเขา เทือกเขาถนนธงชัยเป็นคนทำงานอยู่ตาม ชายขอบ ชายแดนเหนือสุดของประเทศไทย </p>
<p align="left">เป็นลูกหลานชาวนา มีโอกาสดีได้ทำงานร่วมกับชนเผ่าที่หลากหลาย ทั้งวิถีชีวิตและวัฒนธรรม ภาษา ประเพณี ได้มีโอกาสเรียนรู้ในระบบ ที่พอมีศักยภาพที่จะทำงานวิชาการร่วมกับงานพัฒนาได้ เหตุเพราะว่าเป็นคนพื้นถิ่น หรือ คนใน (Insider) คิดว่ามุมมอง บางมุม เข้าใจชุมชนได้ในระดับหนึ่ง</p>
<hr><p>ความภาคภูมิใจในโลก”จัดการความรู้” http://gotoknow.org</p>
</span><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">ทำงานร่วมกับภาคีที่หลากหลาย โดยเฉพาะ องค์กรพัฒนาเอกชน ที่ทำงานพัฒนาในพื้นที่ เป็นนักวิจัยเพื่อพัฒนาเป็น ทีมงานหนุนเสริม - ที่ปรึกษา ของ ศูนย์ประสานงานวิจัยเพื่อท้องถิ่นจังหวัดแม่ฮ่องสอน - - -สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย สำนักงานภาค (สกว.)</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"><div style="text-align: center">
</div></p><h3 align="center">อีกมุมหนึ่งของประวัติส่วนตัวของผม</h3>
</span><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal" align="center">——————————</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal" align="center"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal" align="center"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal" align="center"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal" align="center"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal" align="center"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p>
ความเห็น (46)
สวัสดียามเช้าค่ะ
- คุณเอกค่ะ อ่านแล้วใจฮึกเหิมและชื่นชมกับ "ใจ" ที่ทรนง หาญกล้าของบุรุษแห่งขุนเขา
- เรื่องของคุณกระตุกต่อมความอึดอัดกับ "ระบบ" เช่นกัน หากแต่เหตุปัจจัยในชีวิตไม่เอื้อที่จะทำเช่นคนเอกได้
- ขอบคุณสิ่งดี ๆ สำหรับเช้านี้ (ก่อนเดินทางไกล เพื่อสะสมกำไรชีวิต)
- แล้วจะกลับมาเล่าสู่กันฟังค่ะ
ดีจัง ที่ได้อยู่ท่ามกลางอ้อมอกแห่งธรรมชาติ
ขอคุณความดี ปกป้องคุ้มครองคนดีของแผ่นดิน ละกันนะคะ
- สวัสดีครับพี่
- ขอคารวะให้กับ " ขบถ ผู้ทรนง " ครับ
- ความงดงามของชีวิต คือ การได้เรียนรู้ชีวิตอย่างมีความสุขและสนุกสนาน ท่ามกลางมวลดอกไม้แห่งมิตรภาพ ... ครับ
- อิอิ
- เจ้าเอกลูกพ่อ..
- เจ้าเขียนของจริง จึงดีจริงๆ
- น่าอ่าน น่ารัก
- น่าเอาไปเป็นคนรัก
- ถ้าใครได้รู้จักก็จะภูมิใจในตัวเจ้า
- อิอิ
- สวัสดีครับอาจารย์เอก
- อ่านบันทึกดีๆเรื่องนี้แล้วมีกำลังใจทำงานให้ประชาชนขึ้นอีกเยอะครับ
- วันนี้โชคดีมากครับที่ได้อ่านบันทึกนี้เป็นบันทึกแรก คงจะโชคดีในการทำงานตลอดทั้งวัน
- ขอบคุณครับ
- มาทึ่งกับความเป็น พี่เอก เป็นพี่เอกจริงๆ
- น้อยคนนักจะได้มีโอกาสทำอะไรแบบนี้ ชื่นชมค่ะ
สวัสดีครับ คุณครูอ๊อต
เป็นกำลังใจที่ดีมากครับ สำหรับการมาเยี่ยมชม อ่านเรื่องราวของคนธรรมดาที่เป็นคนนอกระบบ
คิดไม่เหมือนคนอื่น แถมยังทำตัว "เฮฮา" ไร้สาระมานาน ช่วงหลังเพิ่ม "ศาสตร์" เข้ามาบ้าง ดูดีเป็นผู้เป็นคนครับ
ขอให้กำลังใจคุณครูเช่นกันครับ...ทางที่เลือกอาจไม่ใช่ทางที่ดีที่สุดสำหรับคนอื่น แต่สำหรับผมแล้ว มันคือการตัดสินใจที่มุ่งมั่น และทำให้ดีที่สุดเต็มกำลังสู้ๆ ครับ
- สวัสดีครับน้องจตุพร
- ดีใจที่ได้มีโอกาสรู้จัก และ ลปรร.กับคนรุ่นใหม่ ที่อยากให้มีเยอะๆ ในบ้านเรา
- ขอชื่นชมด้วยความจริงใจ
- ขอบคุณครับ
"ชีวิตชาวไพร แสนสุข ใจ ในแม่ฮ่องสอน
ม่านฟ้าอำพร สิงขร รายล้อม ทั่วถิ่น"
สวัสดีครับ คุณ
ยินดีต้อนรับเข้าสู่โลกแห่งการเเลกเปลี่ยนเรียนรู้ และมิตรภาพครับ
ขอให้กำลังใจคุณด้วยเช่นกัน
สวัสดีครับ น้องชาย สายลม
เป็นตระกูล "ขบถ" เหมือนกันครับ หากเจอที่ดงหลวงขอจับมือนะครับ
ก็เป็นเช่นนั้นเอง ตามวิถีที่เป็นไป ตามเวรและกรรม และเรากำหนด ดังนั้นเราควรทำให้ดีที่สุดตามเงื่อนไขที่เรามีอยู่
อย่าไปประหวั่นพรั่นพรึงกับสิ่งใน เมื่อใดก็ตามที่สายลมชนะตัวเองแล้ว ก็จะชนะคนอื่น
(ผมให้กำลังตัวผมเองด้วยนะเนี่ย...)
มาเป็นอีกหนึ่งกำลังใจ จาก มมส. มหาสารคาม คุณเป็นคนโชคดีมาก ที่เกิดท่ามกลางธรรมชาติ และเป็น เมือที่น่าอยู่ บนเส้นทางการคมนาคม ที่มีโค้งมากที่สุด ท่านไหนที่ยังไม่เคยขับรถยนต์ไปด้วยตนเอง จะยังไม่รู้ซื้งค่ะ พี่เคยไปพิชิตไปประกาศมาแล้วค่ะคุณเอก จากนายอำเภอแม่ฮ่องสอน
ธุครับ คุณพ่อครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์ครับ
ขอกอดแฮงๆคุณพ่อหน่อยครับ ที่เข้ามาเจิมบันทึกเพื่อความเป็นสิริมงคล ทำให้โลกของผมสว่างไสวเลยหละครับ ^_*
ผมเขียนออกมาจากใจครับ เป็นความรู้สึกที่ผมมีอยู่ ศรัทธาต่อตนเอง ศรัทธาต่อคนรอบข้าง พร้อมกับเชื่อมั่นในความดี "ความดีสวยงามเสมอ" ครับ
เรื่องราวของผม ขอเป็นส่วนหนึ่งของชาวเฮฮาศาสตร์ด้วยครับ
กระผมขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ
สวัสดีครับ คุณสุดทางบูรพา
เป็นเรื่องราวความเป็นมาของตัวเองครับ นั่งเขียนยากพอสมควร เพราะเรื่องราวมากมาย แต่ขอถอดออกมาให้เห็นตัวตนของผม
หากบันทึกผมสร้างแรงบันดาลใจดีๆให้ท่านอื่นบ้าง ผมก็ยินดีมากครับ :)
สวัสดีครับ น้องแก่นจัง
สาวน้อยร้อยชั่ง
ชีวิตของผม เป็นเพียงเรื่องราวเล็กๆ ที่ถอดออกมาบอกตัวตน ไม่ได้สวยงามแต่ก็ภูมิใจที่มีวันนี้ครับ
ควรใช้วิจารญาณในการชมครับ !!! อิอิ
สวัสดีครับ อ.จารุวัจน์
ยินดีมากๆครับ ยินดีที่ได้รู้จักอาจารย์เช่นเดียวกัน ผมทราบเรื่องราวอาจารย์ผ่านเม้งบ้างแล้ว
ยังไงก็คิดว่าหากมีโอกาสคงได้พบปะ พูดคุยกัน ที่เชียงใหม่ก็หวุดหวิดนะครับ เกือบได้เจอกันแล้ว
โอกาสหน้าทีแน่นอนครับ หากเราทำบุญร่วมกัน
ฝากหอมแก้มหลานของผม ๒ ฟอดด้วยครับ
- สวัสดีค่ะ
- เข้ามาบันทึกนี้แล้วตื้นตันใจมากค่ะ
สำหรับคนดีของแผ่นดินปายค่ะ
- จะเป็นใครไม่สำคัญเท่าวันนี้
- วันซึ่งมีความจริงใจในสถาน
- ทำทุกอย่างเพื่อบ้านเกิดประเสริฐงาน
- ขอกล่าวขานให้เลื่องลือชื่อคนดี
สวัสดีครับเพื่อน
"เอก" คุณคือใคร??
คนดีวันละคน : (8) นายจตุพร วิศิษฎ์โชติอังกูร
และสุดท้ายเราวัดกันที่เชิงตะกอนครับ!!!
สวัสดีครับ พี่วีรยุทธ
ผมยินดีที่ได้รู้จักคนคุณภาพเช่นพี่วีรยุทธด้วยครับ
หลายครั้งที่ได้มีโอกาสทำงานร่วมกัน ผมได้ซึมซับเอาสิ่งดีๆจากพี่มาเสมอๆ
ขอชื่นชมพี่ด้วยครับ
-----------------
เจอกันที่ "ดงหลวง" ผมไปถึงสนามบินอุดร วันที่ ๑๕ ครับ น่าจะเป็นกลุ่มแรกๆ แล้วจะไปคิดเมนูอาหารเหนือเผื่อครับ
สวัสดีครับ คุณครู
ยินดีมากครับที่ได้รู้จักคุณครู และหากมีโอกาสก็อาจได้พูดคุยกันโดยพบปะหน้าครับ
ช่วง มหกรรม KM แห่งชาติ ผมได้ไปร่วมช่วย สคส. อาจเป็น MC ห้องย่อย สักห้องหนึ่ง...
หากได้ไปร่วมได้เจอกันครับ---ขอบคุณมากๆครับ
- แอบย่องมาเยี่ยมบันทึกของอาเอกค่ะ (คิคิ..เรียกอาเอกตาม) คราวนี้เลยรู้ว่า อาเอกคือใคร?
- แอบมากระซิบด้วยว่า น้องน๊อตมีผลงานมาอวดอาเอกด้วย คงกำลังรอคำชมจากอาเอกอยู่ค่ะ
- มาภูมิใจด้วยครับ
- ว่าจะไปนอน
- แต่จำได้ว่าไม่ได้อ่านบันทึกนี้
- ขออ่านก่อนนะครับ
สวัสดีครับ คุณอา ทะเลดาว
ว่าแต่คุณอา น่ารักมากๆที่เอาเจ้าการ์ตูนไปฝากน๊อต ผมยอมไม่ได้ครับ ต้องเอา โดราเอม่อน ไปฝากด้วย
ถึงแม้ว่าไม่ได้รู้จักกับน๊อต เท่าที่บรรยายมาก็เห็นภาพของเด็กฉลาดน่ารักนะครับ
ขอบคุณครับที่มาเยี่ยมมาให้กำลังใจ มาอ่านครับผม
สวัสดีครับ อาจารย์ขจิต
อ. ขจิต ฝอยทอง
ขอบคุณสำหรับจิตกุศลที่มีต่อโลกของความรู้นะครับ เห้นอาจารย์เหนื่อยแล้ว ...ก็อดเป็นห่วงสุขภาพไม่ได้
ผมขอเป็นกำลังใจให้อีกหนึ่งดวงครับผม
สวัสดีครับเอก
คุณคือคนที่คนอำเภอปายทั้งอำเภอต้องภูมิใจไงล่ะ
คุณเป็นใครไม่สำคัญ สำคัญคือคุณเป็นคนคุณภาพ คนนักพัฒนา และเป็นคนสำคัญของบ้านเรา
พี่นัดคุยป้าแหลงคงวันที่ 3 ตอนเย็น เรื่องเวทีคนปายเกี่ยวกับวัฒนธรรม
สวัสดีครับพี่รอนMr. Kraton Pai
วันที่ ๓ ผมมีงานสัมมนา ของ TAFS
The 18th Asian International Network Seminar ที่เชียงใหม่ ประเด็นน่าสนใจด้วยครับ "Global Environment and Local Responsibility" แล้วจะนำมาเล่าแลกเปลี่ยนกันครับ
น่าเสียดายจังครับ...เราน่าจะคุยอีกครั้งหนึ่งนะ ว่าแต่เวทีวัฒนธรรมปายมีเมื่อไหร่ครับ ขอทราบรายละอียด งานนี้คืดว่า อยากให้ Blogger เมืองปายได้ช่วยคิดอะไรได้บ้าง น่าจะเป็นการเริ่มต้นทำงานเพื่อบ้านเกิดเราได้ดี
ผมมีประเด็นจาก พี่เอกชัย มาเสนอ และที่ เคยคุยกับ ดร.ดวงใจ ด้วย ว่าจะนำเรียนปรึกษาในที่ประชุมครับ
- สวัสดีค่ะ น้องเอก คุณคือ.....คนที่...
- มุ่งมั่นไปตามทางแห่งความฝัน
- พร้อมฝ่าฟันอุปสรรคที่ขัดขวาง
- เดินตามหลักพัฒนาทุกเส้นทาง
- ที่วางไว้ด้วยหัวใจอันมั่นคง
-
สวัสดีครับ พี่
catwoman
ต้องขอบคุณมากครับ บทกลอนที่มอบให้เป็นกำลังใจที่ดี สุดยอด
สบายดีมั้ยครับผม...
ประวัติตัวเองนี่เขียนยากกว่าทุกบันทึกครับ เพราะมองได้หลายแง่ด้วยกันจากมุมมองคนอ่าน แต่ผมเขียนออกมากลางๆครับ โปรดพิจารณา
ด้วยตัวตนผมจริงๆ
- มุ่งมั่นไปตามทางแห่งความฝัน
- พร้อมฝ่าฟันอุปสรรคที่ขัดขวาง
- เดินตามหลักพัฒนาทุกเส้นทาง
- ที่วางไว้ด้วยหัวใจอันมั่นคง
พี่เอกครับ
พี่เอกพี่เป็นบุคคลที่แน่มาก ทั้งความคิดและการกระทำ เคยคุยกับพี่เอกพักหนึ่งทำให้เห็นลักษณะความใกล้เคียงกันระหว่างพี่กับผม พี่เดินนำหน้าผมไปหลายก้าว ตามเส้นทางที่ตัวเองต้องการ และผมก็จะเป็นเช่นอย่างพี่ ไม่ใช่ว่าเป็นต้นแบบอะไร แต่เป็นแรงบันดาลใจเสริมให้ผมรู้สึกว่ามีพวกคนคอเดียวกันที่คิดเช่นนี้ พี่ไม่ใช่ขบถในมุมมองผมหรอกนะ แต่เป็นอะไรที่มากกว่าขบถ (ล้อเล่นครับ)
วิถีความคิดของพี่ทำให้ผมยิ้มได้ พร้อมที่เลือกเดินตามเส้นทางที่คิดไว้
ผมชอบมากเลยครับที่พี่บอกว่า ยิ่งเรียนรู้เราเองก็รู้สึกโง่มากขึ้นทุกวัน ซึ่งผมคิดว่าพี่เข้าใจสิ่งเหล่านั้นที่เหนือปรากฏการณ์มากกว่า คล้ายๆกับคำว่า .....สิ่งที่ข้าพเจ้ารู้ คือข้าพเจ้าไม่รู้อะไรเลย... เป็นปรัชญาที่ไม่ใช่ความเพ้อฝัน เป็นตะกอนทางความคิด ถ้าไม่ซึมซับให้ดีดีก็ไม่มีทางได้เรียนรู้จากสิ่งที่บอกเล่า
แล้วพรหมลิขิตจะตามพี่ไปนะครับ
เคารพครับ
น้องเปีย
สวัสดีเจ้า...อ้ายเอก
ได้รู้จักว่าอ้ายเป็นไผ...
ได้รู้จักว่าอ้ายใจดี...
ได้รู้จักว่าขบทดียังไง...
ได้รู้จักว่าคิดต่างใช่ไม่ดี...
---^.^---
สวัสดีครับ
ผมกับ "เปียโร่" ก็เหมือนพรหมลิขิต ครับ ที่ได้รู้จักและพบเจอกัน อาจเป็นเรื่องบังเอิญแต่น่ายินดีครับ
ทางเดินของผม อาจไม่เหมือนใคร ผมคิดภายใต้ความคิดของตัวเองส่วนใหญ่ แต่ด้วยแรงมุ่งมั่นนั้นมันท้าทายผมทุกขณะ
ผมมีเพื่อนรักสมัยเรียน ป.ตรี ด้วยกันบอกผมว่า "นายมันบ้า ถ้าเป็นกู กูจะไม่เสี่ยง" เป็นคำพูดของเพื่อนเมื่อผมตัดสินใจบางเรื่อง ผมก็คงไม่เหมือนคนอื่น และ "บ้า" อย่างที่เพื่อนผมบอกจริง ...
ถึงจะบ้า แต่คนบ้ามีฝันครับ ฝันที่จะไปให้ถึงฝันนั้น เลือกอิสระให้กับตัวเอง ขบถครั้งใหญ่พร้อมกับการตัดสินใจเลือกชุดประสบการณ์ใหม่
เรื่อง การเรียนรู้ ผมเองรู้สึกว่าผมยิ่งเรียนก็เหมือนยิ่งตัวเล็กลงทุกวัน ผมไม่รู้อะไรอีกเยอะ ยิ่งได้เจอมิตรในโลกเสมือนแห่งนี้ ผมเห็นพื้นที่กว้างใหญ่ยิ่งกว่าจักรวาลใดทั้งหมด ของอาณาจักรของความรู้ ที่ไม่มีพรมแดน..ใครไคร่รู้ ก็จะรู้ ไครไคร่เรียนก็ได้เรียน ตามอัธยาศัย ขอเพียงเปิดใจ เปิดสมอง และปัญญาเกิดตามมา
ผมศรัทธาวิถีของน้องเปียด้วยเช่นกันครับ ชายหนุ่มที่มุ่งมั่นสร้างฝันอันเด็ดเดี่ยว การเขียนของเปียทำให้ผมซึมซับเอาความคิด "ขบถ" นั้นไว้..ช่างคล้ายคลึงกัน
เจอกันที่แพร่อีกไม่กี่วันนี้ครับ น้องรัก!!!
น้องพิมพ์ครับ
พิมพ์ดีด - - - ขอบคุณครับผม
วิถีผมเป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็กๆของพื้นที่นี้ที่จะบอกให้ผู้อื่นทราบว่า ผมคือใคร ...ไม่ได้สำคัญแต่จริงใจ
เป็นการตัดสินใจที่ผมเลือกแล้วด้วย ดังนั้น หากจะรู้จักผมก็รู้จักผ่านโลกเสมือนด้วยส่วนหนึ่ง แต่ไม่ยังไม่พอครับ ผมกุมมือ จ้องตากันด้วย ก่อนตัดสินใจ
"ขุดบ่อ ถ้าไม่ขุดไม่ลึก หรือจะได้ดื่มน้ำเย็น"
การเขียนประวัติตนเองเพื่อเสนอที่สาธารณะนั้น ละเอียดอ่อน และเขียนยากครับ มองได้หลายแบบ ตามที่คนอื่นจะมอง
แต่ด้วยความจริงใจ เขียนสิ่งที่เป็นผมให้ทุกคนอ่าน...ไม่ได้สวยหรูแต่ผมมีฝันครับ!!!
สวัสดีครับ
ใช่แล้วครับ เราเปิดกะลาที่ครอบเราออกมา เราเป็นอึ่งอ่างที่เคยพองตัวคิดว่าใหญ่ที่สุดคับกะลาเลย พอออกจากกะลาเราก็เห็นว่าเรากระจ่อยร่อย นิดเดียวในจักรวาล
โลกของความรู้ หากเราเปิดใจ มันไพศาลกว้างใหญ่ ยิ่งเรียนรู้เรายิ่งตกผลึกปัญญา..
ยิ่งเรามี "คุณธรรม" ที่ควบคู่กับ "ความรู้" ด้วยแล้ว เป็นมรรควิธี - อริยะมรรค ของชีวิตเลยครับ
ให้กำลังใจครับ
สวัสดีครับ
พี่แป๊ดแวะมารับการบ้านแล้วครับ
ขอบคุณครับ พี่แป๊ด
คุณ รัตติยา เขียวแป้น
ส่วนเรื่องบันทึกนั้น ผมจะคัดเลือกมาสักสองสามบันทึกแล้วจะแจ้งพี่ไปโดยด่วนนะครับ
ยินดีมากๆครับ
- สวัสดีครับอาจารย์เอก
- คุณๆเหมือนเอามาจากประวัติที่เคยเขียนไว้หรือเปล่าเนี่ย ฮิๆๆๆ
- เป็นหนึ่งใน Blogger ที่ผมติดตามผลงาน ด้วยความหลากหลายของแนวเขียน หลากหลายของแนวคิด หลายหลายอารมณ์ อุดมด้วยประสบการณ์ และแน่วแน่ด้วยอุดมการณ์
- ขอบคุณครับ
สวัสดีครับคุณประดิษฐ์ สุดทางบูรพา
- ผมต้องขออภัยนะครับ มาตอบเอาเมื่อวันที่ห่างจากคุณโพสครั้งแรกมากเลย ...ยังระลึกถึง ขอบคุณเสมอเลยนะครับ
- ส่วนหนึ่งผมนำเอาประวัติที่เคยเขียนไว้ใน gotoknow หน้าประวัติออกมาเพิ่มเติมครับ
- บันทึกของผมผ่านประสบการณ์ครับ ลองนำมาเขียนโดยใช้หลากหลายรูปแบบ
- ถือว่าเป็นการฝึกตนด้วย ในด้านการ ลิขิต พบว่าหลังจากที่มาเขียนนับร้อนบันทึก เรามีความมั่นใจขึ้นมามากครับ
- ให้กำลังใจคุณประดิษฐ์และขอบคุณมากๆในมิตรภาพดีๆที่มีให้เสมอมาครับ
สวัสดีครับพี่อุบลครับ
อุบล จ๋วงพานิช
- ต้องขอบคุณพี่มากครับที่ให้กำลังใจกระผมมาโดยตลอด เป็นความอบอุ่นด้วยมิตรภาพครับ
- พี่ให้เกียรติผมมากเลยครับ ผมก็คนธรรมดา ออกจะมุทะลุด้วยซ้ำไปครับ :)
- แต่อย่างไรก็ตาม วิถีของผม ผมเป็นคนเลือก และแน่นอนว่า ผมต้องทำให้ดีที่สุดนะครับ
- มีมิตรภาพ ที่ดีๆแบบพี่อุบลมีให้ ทำให้มีกำลังใจเดินทางต่ออย่างไม่ยอมเหนื่อยครับ
- ผมตามไปอ่านแล้วครับ ...และขอเวลาที่เขียนสิ่งที่ดีๆไปเติมเต็มบันทึกนั้น ให้สมกับที่พี่ให้เกียรติครับ
- ขอบคุณมากๆอีกครั้งครับ
ชีวิตผกผันเพราะคิดไม่เหมือนใคร ..
ชอบประโยคนี้มากค่ะ คิดสั้นๆก็ได้ คิดยาวๆ ก็ได้ แล้วแต่ใครจะคิด
ถ้าหากว่ายอมรับความคิดตัวเองได้แล้ว ก็คงพร้อมที่จะผกผันเสมอค่ะ
สวัสดีครับ คุณaungung
สิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ ประโยคนี้ใช้ได้ทุกสถานการณ์นะครับ ดังนั้นแล้วความคิดที่คิดโดยไตร่ตรอง คิดโดยความเชื่อมั่นของตัวเอง จะเป็นอย่างไรนั้น ยอมรับได้ครับ แต่ต้องทำให้ดีที่สุด
ขอบคุณครับ
ยินดีที่ได้รู้จักครับ
ยินดีที่ได้รู้จักตัวตน..คนชื่อน้องเอก
เชื่อมั่น ศรัทธา จริงจังและจริงใจคนนี้
ขอให้ประสบความสำเร็จในสิ่งที่มุ่งมั่นนะคะ
ขอเป็นพี่สาวสักหนึ่งคน
สวัสดี เสาร์สาย ๆ ครับ น้องจตุพร
ผมเคยโดนเพื่อน ๆ แซวเหมือนกันเพราะเราอาจจริงจังในความเป็นจริงและความเป็นธรรมชาติมากเกินไปหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ท้ายที่สุดสิ่งที่เราทำมันสบายใจเราเอง เพราะไม่ต้องกลัวว่าเพื่อนรู้ทีหลังเพราะเราอยู่กับความจริง
อ.อรวรรณ
ดีใจครับ..ที่มีโอกาสได้มีพี่สาวที่เมืองกาฬสินธุ์ เช่นกันครับ ขอบคุณสำหรับไมตรีที่เอื้อเฟื้อกับน้องชายคนนี้
ขอให้พี่สาวประสบความสำเร็จในสิ่งที่มุ่งมั่นเช่นกันครับ
:)
ผมคิดว่า ความเป็นตัวตนของตัวเอง เป็นบุคลิกที่ติดตัว หลายท่านมองจริงจัง (เอาจริงเอาจัง) แต่ก็เป็นธรรมชาติของเราแบบที่พี่เขียนมาครับ
ความจริงก็คือความจริงนะครับ
การเปิดเปลือยตัวเอง ทุกแง่มุมแบบนี้ ผมพร้อมอยู่แล้ว โดยเฉพาะงานวิชาการที่เราต้องการแหล่งอ้างอิง สิ่งที่คิด สิ่งที่เขียน และวัตรปฏิบัติ ทุกอย่างอยู่ภายใต้การวิเคราะห์ ใคร่ครวญ...และบอกว่า "ของจริง"
ยินดีที่ได้รู้จักพี่ ชาญวิทย์-นครศรีฯ นะครับ พี่เป็นอีกท่านที่ผมชื่นชมและติดตามเรื่องราวอยู่เสมอ
และถือว่าเป็นโอกาสที่ดีของผม ที่ได้รู้จักคนคุณภาพอีกท่านหนึ่ง