G2k มิตรภาพไร้พรมแดนจริงๆค่ะ ..^__^..
สวัสดีค่ะทุกๆท่าน...
ขออนุญาตบอกเล่าความดีใจหน่อยนะคะ ดีใจมากๆๆๆๆๆๆๆๆจริงๆค่ะ
วันนี้ครูตุ๊กแกได้พบกับพี่อักษรแบบตัวจริงเสียงจริง โอ๊ยดีใจมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ดีใจจริงๆค่ะ พี่อักษรมาร่วมเป็นวิทยากรอบรมนักเรียนค่ายภาษาอังกฤษ ของ สพท.สพ.2
ตอนแรกครูตุ๊กแกคิดว่าคงไม่มีโอกาสได้พบแล้วเพราะคิดว่าวันนี้ต้องออกเยี่ยมบ้านนักเรียนกว่าจะเสร็จตามเป้าหมายที่วางไว้ก็คงเย็นมากๆๆๆ และต้องซื้อขนมเข้าสหกรณ์โรงเรียนด้วย(โทรไปสั่งไว้แล้ว) นึกเสียดายอยู่ในใจเหมือนกัน
ประมาณ 6 โมงเย็นได้รับโทรศัพท์จาก อ.ขจิต(คนเก่งและขยันมากๆๆๆๆ) ถึง 2 ครั้งขณะที่กำลังตระเวนเยี่ยมบ้านนักเรียนอยู่ ว่าจะเข้ามาไหม ก็บอก อ.ขจิตว่าคงจะไม่ได้เข้าเพราะเย็นมากแล้ว แต่อ.ขจิตพูดว่าโอกาสที่จะได้เจอพี่อักษรนี่ยากมากเลยนะ พี่อักษรจะกลับพรุ่งนี้แล้วด้วย โอ้โฮ...เจอคำพูดแทงใจ จริงดังที่ อ.ขจิตพูดโอกาสที่จะได้พบพี่อักษรยากมากแทบจะไม่มีเลยด้วยซ้ำเพราะพี่อักษรอยู่ถึงเม็กซิโก แล้วนี่พี่อักษรมาถึงสุพรรณแล้วเราจะปล่อยโอกาสไปได้ยังไง
ว่าแล้วครูตุ๊กแกก็โทรไปร้านขนมว่าจะแวะไปรับขนมตอนเช้า และรีบดำเนินการเยี่ยมบ้านนักเรียนต่อตามเป้าหมายที่วางไว้ เมื่อเสร็จสิ้นเหลือบมองนาฬิกาอีก 10 นาที 1ทุ่ม โอ้...พระเจ้าช่วยกล้วยทอด แล้วฉันจะขับรถไปคนเดียวได้ไหมเนี่ย จากโรงเรียนถึงวิถีไทยรีสอร์ทก็ใช้เวลาประมาณ 40 นาที มองดูไม่มากแต่ระยะทางที่จะไปนี่สิ บรื๋อ....(เค้าไม่เคยขับรถคนเดียวในเส้นทางนั้นตอนมืดๆนี่นา) แต่ก็ยังอุ่นใจเพราะตอนนี้ อ.พรรณาไปรออยู่ที่นั่นแล้วยังไงขากลับก็มีเพื่อน
แต่พอถึงเวลาจริงๆครูตุ๊กแกใช้เวลาขับรถประมาณ 20 นาทีถึง โดยมี อ.พรรณาลงมารับ นั่นไงพี่อักษรนั่งอยู่ตรงนั้นใช่แน่ๆ(ตื่นเต้นๆๆๆๆๆ) แต่พอเข้าไปถึงห้องอบรมจริงๆครูตุ๊กแกกลับไม่กล้าเข้าไปทักพี่อักษร เพราะพี่อักษรนั่งอยู่ด้านหน้า ส่วน อ.ขจิตกำลังดำเนินกิจกรรมอย่างสนุกสนาน เลยไปนั่งอยู่ด้านหลังห้องอบรมแล้วก็เม้าส์กับพี่ๆน้องๆครูที่รู้จักกัน สักพักพี่อักษรก็เดินมาหา(ตายล่ะหวา...ยังไม่ได้ตั้งตัว)
ครูตุ๊กแกรู้สึกผิดจังเลยที่ให้ผู้ใหญ่เดินมาทักก่อน(แต่หนูไม่กล้าเดินไปหาพี่อักษรข้างหน้าจริงๆนะคะ )
โอ้โฮ...ตัวจริงพี่อักษรน่ารักมากๆๆๆๆๆๆ น่ารักจริงๆ สวยกว่าในรูปอีกค่ะ พูดคุยเป็นกันเองมากความรู้สึกเหมือนคุ้นเคยและรู้จักกันมานาน(รู้สึกอย่างนั้นจริงๆค่ะ) นี่ถ้าตัดสินใจไม่มาครูตุ๊กแกจะรู้สึกเสียใจและเสียดายมาก คุยกันแป๊ปหนึ่งพี่อักษรก็ขอตัวไปร่วมกิจกรรมต่อ ก็ตั้งใจว่าเดี๋ยวเสร็จกิจกรรมคงได้คุยกันต่อ แต่สักพัก อ.พรรณาก็ชวนกลับเพราะเริ่มจะดึกแล้ว .. ฮือๆๆอดคุยต่อเลย (รู้งี้เตรียมเสื้อผ้ามานอนค้างตามที่ อ.ขจิตแนะนำก็ดี)
เล่ามาตั้งยาวๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่างดีใจ ดีใจจริงๆค่ะ โฮ๊ยๆๆๆๆๆๆดีใจๆๆๆๆๆถึงตอนนี้ยังดีใจไม่หายเลย มีภาพมาให้ชมด้วยค่ะ 2 ภาพนี้ตั้งใจนำมาโชว์โดยเฉพาะ ..^__^..
ภาพนี้จากกล้องพี่อักษรค่ะ(แอบไปจิ๊กมาจากคอมเม้นท์ที่บันทึก อ.ขจิตค่ะ คริ..คริ)
ขอบคุณทุกๆท่านที่มาร่วมดีใจกับครูตุ๊กแกค่ะ ..^__^..
คำแนะนำ..เมื่อรู้ตัวว่าจะได้พบกัลยาณมิตรในG2Kให้เตรียมกล้องถ่ายรูปให้พร้อม เพราะถ้าพลาดอาจไม่มีโอกาสได้เก็บภาพเป็นที่ระลึก อิ..อิ..(ครูตุ๊กแกเคยมีประสบการณ์เมื่อนานมาแล้ว แต่ยังโชคดีที่มีโอกาสแก้ตัว อิ..อิ..)