เมื่อก่อนของความเป็นเด็กชายตัวน้อยๆ
เด็กชายตัวน้อย น้อย...ที่เคยได้รับการอุ้มกอด จากผู้เป็นแม่ พ่อ ปู่ ย่า ตา ยาย
แววตาใสใส...ของเด็กน้อยช่างไร้เดียงสา
รอยยิ้มและความสนใจใคร่รู้เกี่ยวกับโลก และความเป็นไป
แก้มใสใส น่าหอมและดอมดมยิ่งนัก
รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ...สอดรับกับประกายแห่งความสดใสของแววตา
...
อารมณ์ของพ่อ อารมณ์ของแม่ ...อารมณ์ของผู้เลี้ยงดู คือ สภาวะแห่งความร้อนที่สาดใส่ลงไปในใจของเด็กชายตัวน้อยๆ...
ย้อนกลับไปอีกครั้ง "พ่อ แม่ ผู้เลี้ยงดู"... ต่างก็เคยเป็นเด็กน้อยใสใส ที่น่ารัก...เช่นกัน
และย้อนกลับไปอีก...ย้อนกลับไปอีก...
ทุกอย่างคือ ความเกี่ยวเนื่องแห่งความสัมพันธ์
วันนี้เด็กชายตัวน้อย...ต่างเป็นคนเสพยาเสพติด ต่างเป็นโจร ต่างเป็นคนขี้คุก ต่างเป็น...อีกมากมายที่ถูกผลักดันออกมาจากหัวใจแห่งการไร้ซึ้งความรักและอ่อนโยน
นี่คือ...ปรากฏการณ์แห่งความปรารถนาต่อการเยียวยา...
๒๒ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๔
จากแรงบันดาลใจ
ความเห็น (1)
นี่แหล่ะปัญหา หากวันนั้นในวัยเยาว์ของเขา พ่อแม่ คนเลี้ยงดูไม่สาดใส่อารมณ์ลงไปให้เขา เขาจะไม่เกิดความรู้สึกว่าการสาดใส่อารมณ์นั้นเป็นเรื่องปกติที่เกิดขึ้น และเกิดการเลียนรู้จากพฤติกรรมผู้ใกล้ชิดเหล่านั้น จนนำพาเขาถึงจุด เสพยา ลักเล็กขโมยน้อย หรือก่ออาชญากรรม มือที่จับสัมผัส อ้อมแขนที่อบอุ่น หรือแววตาที่อ่อนโยนวันนั้นหากเขาได้รับ การดำรงชีวิต ณ ปัจจุบันของเขาคงมีความสุข