Tag (คิด) ไม่ถึง จากเหนือสู่แดนดินถิ่นใต้

แอมแปร์ เป็น(ลูก)ใครกันน่ะ

ติดค้างการบ้าน Tag (คิด) ไม่ถึง มานานมาก

คิด คิด คิด ไม่ถึงสักที

รับการบ้าน Tag นี้จาก น้องจ๊ะ (เนปาลี)

ตั้งแต่ยังไม่รู้ว่าจะ Tag ต่อใคร จนได้มาสะดุดภาพเด็กน้อยหน้ายิ้มตายิ้ม เห็นก็สงสัยว่าใครน่ะ เอารูปเด็กมาล่อให้หลงอีกคนแล้ว....

อันว่าเรื่อง Tag คิด(ไม่)ถึง มีที่มาอย่างไรนั้น วันนี้คงตามคิดถึงผู้จุดประกายกิจกรรมนี้ไม่ได้ ไม่เหมือนที่มาที่ไปของ Tag คิดถึง

..แต่ที่แน่ๆ คือ มิตรภาพมหัศจรรย์ที่ทำให้คนหนึ่งกับอีกคนหนึ่งได้มารู้จักกันนั้นเป็นเรื่องที่คิดไม่ถึงเสียจริงๆ อย่างที่น้องจ๊ะเขียนไว้...

แอมแปร์ เป็น(ลูก)ใครกันน่ะ บล็อกเกอร์ท่านไหนช่างกล้าเอารูปเด็กน้อยมาใช้โดยเจ้าตัวยินยอมไหม? กฎหมายลิขสิทธิ์สมัยนี้แรงจะตายไป...

จากนั้นหรือคะ? ก็ยังไม่ได้สนใจจะเข้าไปทำความรู้จักหรอกค่ะ

แต่เริ่มเห็นเด็กน้อยหน้ายิ้มตาก็ยิ้มท่องเที่ยวไปที่บล็อกโน้นบล็อกนี้ถี่ขึ้นๆ เริ่มตามดูพฤติกรรมสิคะ....แต่ไปแบบย่องๆ ไม่ทิ้งร่องรอยใดๆ ตามนิสัยคนลักษณ์ห้า (เอนเนียแกรม: แหม!ก็เข้าใจว่าเป็นคนชอบยืนอยู่ห่างๆ ผู้คนที่ยังไม่คุ้นเคยไงคะ)

แอบดูอยู่ช่วงหนึ่ง แล้วก็สะดุดรัก (ที่พักใจ) ที่คุณแม่น้องแอมแปร์เขียนถึงลูกสาวตัวนิดนี้ค่ะ “เมื่อกลับถึงบ้าน ลูกของข้าพเจ้าก็ล้มลงนอนที่เบาะ ชูขา ชูมือ และทำเสียงแอ๊ะ...แอ๊ะ เหมือนน้องตัวเล็ก เห็นแล้วขำดี ลูกเกิดการเรียนรู้จากการเห็นพฤติกรรมจริง เลยกลับมาเลียนแบบน้อง...”

เนี่ยๆ น่ารักจัง เด็กอายุสามขวบเอง ทำให้เราคิดถึงสาวน้อยของเราที่ตอนนี้ตัวโตไม่ยอมให้กอดแล้วค่ะ ยิ่งมาเห็นหนูน้อยแอมแปร์หลายๆ รูป หลายๆ อริยาบท เริ่มติดใจคุณแม่น้องแอมแปร์สิคะ อุ๊ย! แม่อะไร พรรณนาถึงลูกสาวให้อ่านแล้วพลอยรู้สึกชื่นใจไปด้วย ก็เริ่มเข้าบันทึกของเธอค่ะ เข้าไปเข้ามา อ้าว! เจอคนรู้จักคุ้นเคยหลายคน

แต่ยังค่ะ ยังไม่มีจังหวะจะทักทายก่อน ฮะๆ ก็เป็นเสียแบบนี้แหละค่ะ เริ่มต้นมิตรภาพกับใครทีคิดนาน..

หลังจากคุ้นเคยขึ้นมาอีกนิดก็เริ่มจะทักทายแล้วค่ะ

และบันทึกหลายบันทึกก็ให้ข้อคิด ที่เราเองไม่เคยจะมองเห็น เรื่องเล็กๆ ก็เป็นเรื่องสำคัญ กลายเป็นเรื่องใหญ่ๆ ที่ประทับใจได้ อย่างเรื่องการติดกระดุมเป็นของน้องแอมแปร์ ยังเตือนให้เราคิดถึงลูกสาวเราที่มีปัญหาเรื่องพูดไม่ชัดเป็นนานหลายนาน ขณะที่เด็กอื่นเขาพูดได้ชัดๆ

คุณว่าประโยคนี้น่าประทับใจไหมล่ะคะ

“เรียนรู้ช้าหรือเร็วไม่สำคัญ ที่สำคัญคือได้เรียนรู้แล้ว”

ชอบชื่นชมคุณแม่น้องแอมแปร์เพิ่มขึ้นอีกทันทีเลยค่ะ

จากจุดเริ่มที่ไม่เข้าทักทายคุณครูอ๋อยคุณแม่น้องแอมแปร์ เร็วด่วนเหมือนใครๆ เขา ก็เข้าไปทักทายจากบันทึกเรื่องนี้ค่ะ (บันทึกลูกเป็นครูสอนแม่)

แล้วได้รู้ว่า ผู้หญิงคนนี้มีอะไรที่เราคิดไม่ถึงเยอะแยะ ดูประวัติสิคะ

แล้วดูนี่สิคะ บล็อกนี้ ขอยกให้เป็นบล็อกครอบครัวที่ไม่ค่อยจะเห็นปรากฎในเวทีโกทูโนวนี้เลยค่ะ เวลานี้ ทั้งคุณแม่อ๋อย คุณพ่อสัม และน้องแอมแปร์ เลยเป็นที่รู้จักของชุมชนแห่งนี้ไปแล้วค่ะ(Tag.... ความลับของครอบครัวแอมแปร์) เวลาหายหน้าหายตัวไป ก็จะมีหลายคน รวมทั้งเราด้วย แวะเวียนไปตามหา ขนาดพีครูปู~natadee t'ซู๊ด ยังทักว่า หนู แอมแปร์ แอนด์คุณแม่อ๋อย แอนด์เดอะแก๊งค์ ..เลยค่ะ

คิดไม่ถึงอีกทีค่ะ

ในการเขียนบันทึก และสร้างบล็อก คุณแม่อ๋อยเป็นนักเรียน(รู้) พัฒนาตนเองที่ดีเยี่ยม ดูได้ค่ะจากบันทึกที่มีพัฒนาการ ขยัน ทดลอง ทดสอบ ทั้งเรื่องภาพ ลิงค์ เพลงประกอบบันทึก รวมทั้งเรื่องเนื้อๆ จากเรื่องเล่าเร้าพลัง ทำให้เราคนอ่านสนุก เศร้าตาม อย่างเรื่อง ด.ช.อาแว สือแม(อาแวและห้วงคำนึงของครู) และคุณ UMI ยังบอกเลยว่า บันทึกเรื่องนี้มีชีวิต

เราชอบที่คุณครูแม่อ๋อยตรงไปตรงมาดีค่ะ เวลาไม่ว่างเขียนบันทึก หรือไปไหน ยังช่วยบอกกล่าวไม่ให้เราเป็นห่วง (เพราะรู้ด้วยว่าพวกเราห่วงกันเป็นพิเศษๆ) กลับมาแล้วก็มีบอกให้รู้ พวกเราแสนจะสบายใจและชินค่ะ ตอนนี้เวลาคุณครูอ๋อยติดภารกิจ ก็ไม่กระวนกระวาย จะบอกล่วงหน้าไป มาเมื่อไร ลองไม่มาตามนัดสิคะ แค่ 1 วันเท่านั้นไม่บันทึกหน้าใดก็หน้าหนึ่งล่ะ เรทติ้งพุ่งเป็นแน่...

ทำไมถึง Tag (คิด) ไม่ถึง บล็อกเกอร์ชื่อ แอมแปร์? หรือคะ

ดูจากประวัติก็รู้ว่าเป็นคุณครูที่กำลังสร้างรากครอบครัวให้แน่นหนาเป็นรากแก้ว แล้วเนี่ย...ลูกสาวที่คุณแม่ห่วง หวงนักหนา จนต้องฝากญาติผู้ใหญ่ให้ช่วยดูแล เพราะภาระหน้าที่การงานในพื้นที่น่าห่วง แม่จะคิดถึงลูกแล้วลูกล่ะจะคิดถึงคุณแม่ขนาดไหน...

ครูอ๋อยเป็นครูที่เข้มแข็ง หัวใจแกร่งเกินร้อย และสอนลูกได้ดีมาก ลองอ่านเรื่อง ไดโนเสาร์ที่แม่ไปขอยืมจากเด็กผู้ชายข้างบ้านสิคะ (ไม่บอกหรอกนะคะว่าบันทึกไหน...ให้ตามหา และทวงบันทึกใหม่ๆ ตอนต่อจากนี้กันเองค่ะ)

(ครอบครัวหนู แอมแปร์ แอนด์คุณแม่อ๋อย แอนด์เดอะแก๊งค์)

(ภาพแม่ลูกและ อ.โอ๋ จากบันทึก อ. โอ๋-อโณ ค่ะ อัพเดท 8 ก.ย. 2551)

.....

เพราะเหตุนี้จึง Tag (คิด) ไม่ถึงค่ะ

น้องจ๊ะ....ส่งการบ้านนนนนนน

คราวนี้ก็ตกเป็นภาระของคุณครูอ๋อยยยยยยยย แล้วนะคะ ^^

ก่อนจบ

เขียนใน GotoKnow โดย ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี
ใน ใคร อะไร ที่ไหน อย่างไร เมื่อไร

คำสำคัญ (Tags): #tag คิด(ไม่)ถึง#แอมแปร์

หมายเลขบันทึก: 206175เขียนเมื่อ 5 กันยายน 2008 22:25 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:31 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (77)

ครูโย่ง

เขียนเมื่อ 5 กันยายน 2008 22:36 น. ()

ตามมาอ่านครับ
น้องแอมแปร์น่ารักมากครับ
เป็นนางแบบได้เลย
แต่ละรูปหล่อนโพสซะ นางแบบอายเลย
อิอิ
สบายดีนะครับพี่ดาวลูกไก่
คนหน้าตาดีคิดถึง

นายช่างใหญ่

เขียนเมื่อ 5 กันยายน 2008 22:44 น. ()

สวัสดีครับคุณดาวลูกไก่

เรื่องน้องแอมแปร์และคุณแม่ครูอ๋อย...มีอะไรดี ๆ ให้ติดตามอยู่เสมอครับ...ได้แต่เพียงขอบคุณ ห่วงใย และปลอบใจ...สู้สู้..ครับ

ขอบคุณครับ

ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี