หมออ้อยมีเรื่องมาเล่าให้ฟัง จากการประชุมครั้งก่อนหน้าที่จะมาลำปาง เราได้ไปจัดประชุม ลปรร. ผู้สูงอายุของเราทางภาคอีสานมาแล้วละค่ะ งานนั้นจัดที่จังหวัดขอนแก่น ใครอยากอ่านเรื่องเล่า ก็อ่านที่นี่ได้ ... รวมเรื่อง "ลานหมู่เฮาแข่วดี" ที่ขอนแก่น ...

หมออ้อยหยิบยกบางกิจกรรมมาเล่าสู่กันฟังค่ะ ว่า

เมื่อเดือนที่แล้ว เราไป ลปรร. ที่ขอนแก่น และมีการพูดคุยแลกเปลี่ยนกันเยอะ ซึ่งกิจกรรมในชมรมมีอันหนึ่งที่น่ารัก คือ "เขาบอกว่าจริงๆ แล้ววิถีชีวิตของชาวไทยเรา ผูกพันกับวัดพอสมควร เพราะฉะนั้นจะมีผู้สูงอายุที่มีกิจกรรมร่วมกับทางวัด พอไปวัดกันก็พกแปรงไปด้วย ไปพูดคุย ทานอาหาร และหลังจากนั้นก็แปรงฟัน"

แล้วอีกอย่างที่น่ารักก็คือ ทางวัดก็จะมองว่า มีของที่ชาวบ้านถวายกับทางวัด ทางวัดก็บอกว่า ถ้าใครในชมรมที่มีปัญหา หรือใครที่มีความต้องการจะใช้แปรงสีฟัน ยาสีฟัน ก็ไปเอาที่วัด

วิถีชีวิตไทย โชคดีกว่าหลายๆ ประเทศ คือ ชมรมผู้สูงอายุของเรา "เรามารวมกลุ่มกันด้วยใจ มีความผูกพันกันระหว่างครอบครัว ตั้งแต่รุ่นหลาน ลูก และปู่ย่า ทีนี้มารวมตัวกันด้วยความที่ว่า เราเป็นเพื่อน เป็นชุมชนที่อยู่ใกล้ชิดกัน" ... แต่ของต่างประเทศ จะมาเป็นชมรมก็ต้องเสียเงิน เหมือนกับต้องจ่ายเงิน และมีสถานที่ไปคุยกัน ซึ่งความรู้สึกไม่ได้เป็นธรรมชาติ ไม่ได้กลมกลืน ไม่ได้อบอุ่นเหมือนบ้าน

เพราะฉะนั้นตรงนี้ เมื่อเราได้มารวมตัวกันเป็นชมรมฯ แล้ว ... อย่าให้ชมรมฯมีแต่รายชื่อ ... ให้มีกิจกรรมร่วมกัน แล้วก็ทำอะไรก็ได้ ที่เพื่อนช่วยเพื่อน ให้แข็งแรง และเดินไปด้วยกัน

เพราะว่าจริงๆ แล้วผู้สูงอายุของเราต้องพูดเลยว่า ใครเป็นผู้สูงอายุ ที่อายุ 80 ปีขึ้นไป ต้องถือว่ามีบุญ เพราะว่า ถ้าบุญน้อยก็ไปก่อน 60 แล้ว เพราะฉะนั้น ถ้าใครเกิน และมีสุขภาพแข็งแรง เขาบอกว่า มีบุญมาก อย่างที่อาจารย์ได้พูดว่า อายุเฉลี่ยตอนนี้ ถ้าใครถึง 60 แล้ว ผู้ชายจะอยู่ได้อีก 19 ปีเป็นอย่างน้อย แล้วผู้หญิงจะอยู่ได้อีก 22 ปี เพราะฉะนั้นอายุเฉลี่ยของรุ่นนี้ก็คือ 79 และ 82 แต่รุ่นหนูอาจจะมากกว่านี้ เขาบอกว่า อยู่ 100 ปีสบายๆ แต่ว่า ถ้าอยู่แบบ 100 ปี แล้วไม่แข็งแรงก็ไม่ไหว เอาเป็นว่า อยู่ 100 ปี แล้วยังยิ้ม ยังหัวเราะได้ ก็จะสบายกว่า

... เอาไหมคะ เรามาอยู่กันถึง 120 ปี ด้วยกัน พร้อมกับเสียงหัวเราะที่มีความสุขกว่า ...

มีภาพหมออ้อยแล้ว ดิฉันก็ขอเอี่ยวเข้าไปด้วยหลายคนนะคะ

 รวมเรื่อง ม่วนอ๊กม่วนใจ๋ ฮักเขี้ยวฮักหมู่