ปั่นเกลียวความรู้กับครูอ้อย แซ่เฮ ที่ท่านเมตตาตอบข้อคิดเห็นในบันทึกอารมณ์ ความรู้สึกเป็นเพียงอาภรณ์ห่อหุ้มจิตใจ ท่านเอ่ยกับหนูว่า
ขอบคุณน้องมากค่ะ ที่เขียนบันทึก ขัดเกลาจิตใจ ครูอ้อยได้ดีจังค่ะ
***************************************************
ใจหนูปั๊บเข้าไปที่คำว่า "เขียนบันทึกขัดเกลาจิตใจ"
หนูมองย้อนเข้ามาในตนเอง ตั้งแต่ครูท่านมอบหมายให้เขียนบันทึกใน G2K หลายอย่างในจิตใจหนูก็เปลี่ยนไป จากเดิมที่รู้สึกกลุ้มใจมาก ๆ ค่ะ ยอมรับเลย เพราะว่าปกติไม่เคยเขียนอะไรแบบนี้ ถ้าจะพอมีเขียนบ้างก็เป็นงานด้านวิชาการ พอครูท่านให้มาเขียน ประมาณว่า
หนูอึ้ง อยู่หลายบันทึก ถ้าเคยอ่านบันทึกเก่า ๆ ของหนู ก็คงไม่ปฏิเสธคำพูดนี้ใช่ไหมค่ะ ฮิ ๆ ๆ ความจริงมันเป็นแบบนี้แหละค่ะ
อย่างนี้กระมั่งที่เขาว่ากันว่า เป็นเรื่องของการฝึกฝน แต่อย่างที่บอกค่ะ ติ๋วไม่ได้ทำงานนี้คนเดียว ติ๋วมี โค๊ช ที่ดี คอย Comment ครูท่านเมตตา ให้คำแนะนำชี้แนะ ให้เขียนออกมาจากใจ เขียนความจริงใจ หนูอยากจะบอกว่า
"ท่านรู้ใจหนู มากกว่าหนูรู้ใจตัวเองอีกค่ะ เฮอะ ๆ"
การเขียนถอดบทเรียนเล่าความรู้สึก และสิ่งที่ได้เรียนรู้จากครู เป็นอะไรที่ทำให้หนูได้ทบทวน สิ่งที่ได้เรียนมาจากท่าน ถ่ายทอดออกมาเป็นบันทึก หรือ บางคราก็เป็นแบบ หนูเอาไปลองทำ เเล้วผลเป็นยังไง
ซึ่งความลึกซึ้งในความเข้าใจ ก็แตกต่างไปตามแต่ละบันทึก เรื่องตอนแรก ๆ หนูเขียนด้วยความเครียด ถัดมาเขียนด้วยความมันส์ ผสมปรุงแต่ง หลัง ๆ เขียนด้วยความตั้งใจ และใส่ใจ
พอมองเข้ามาที่ใจตนเองตอนที่เขียนบันทึกปัจจุบัน ก็เหมือน ยิ้มอยู่ขณะที่ถ่ายทอดข้อความ เหมือนได้พลังบางอย่าง หนูก็บอกไม่ถูกค่ะ ลมหายใจจากเดิมที่ กระพร่องกระแพร่ง กลับชัดเจนแม้จะแผ่วเบา
เมื่อก่อนหนูเขียนบันทึกเพราะหน้าที่ ๆ ครูท่านเมตตามอบให้ แต่ตอนนี้การเขียนบันทึก เหมือนเป็นการชาร์ทพลังงานของใจ ให้หนูค่ะ
อย่างเมื่อวานค่อนข้างชัดเจน หนูรู้สึกอ่อน เพลีย อ่อนแรง กับสิ่งที่มากระทบ แต่พอได้ลงนั่งเขียนบันทึก และทบทวนสิ่งได้ได้เรียนรู้ ใจหนูก็สบายมีพลังมากขึ้น
ขอบพระคุณครูอ้อยนะค่ะ การเขียนบันทึกใน G2K นี้ขัดเกลาจิตใจได้จริง ๆค่ะ
ยินดีเช่นกันค่ะ ครูอ้อย แซ่เฮ รู้ขอบพระคุณ ท่านที่สร้างเวที G2K ขึ้นมามากเลยค่ะ รวมถึง ทีมงานที่เป็นมดงาน ขับเคลื่อนพื้นที่แห่งการเเลกเปลี่ยนเรียนรู้แห่งนี้
ขอบพระคุณจากใจ .....ขอให้เป็นแหล่งแลกเปลี่ยนความรู้เช่นนี้ต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ทีมงานค่ะ