จากบันทึกนี้ เหตุการณ์มหัศจรรย์เกิดขึ้นกับครู

หนูนั่งทบทวนต่อ ที่ครูท่านบอกเกี่ยวคนที่ท่านช่วยเหลือแท้ที่จริงแล้วท่านรู้สึกว่า

ทุก ๆ ที่ ที่ไปทำงาน เหมือนสวมบทบาทเป็นผู้ให้ มองนอก ๆเหมือนไปช่วยเขา แต่จริง ๆ พี่ไปเอา ไปเรียนรู้ เหมือนเพียงแค่พี่สมบทบาทสมมุติของนักช่วยเหลือ อย่างติ๋วก็เหมือนกัน เหมือนติ๋วมาให้ ให้พี่มีโอกาสได้เรียนรู้ มากอบโกยเลยแหละ ฮา

ทำให้หนูย้อนคิดถึงเมื่อก่อนที่ครูท่านเคยพูดแบบนี้ ว่ามากอบโกยสิ่งที่ท่านเรียกว่า "บารมี"

แล้วคำพูดหนึ่งของท่านก็ปรากฏขึ้นมาในใจหนูว่า

คนที่เขาเข้ามาหากเรา เขามาให้โอกาส อยู่ที่เราเอาเป็นรึเปล่า ทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิตคือ โอกาส

ท่านมีความมุ่งมั่นและแนวคิดแบบนี้นี่เอง พลังใจ ท่านจึงไม่เคยหมดเสียที เป็นแนวคิดที่หนูรู้สึกว่า สะท้อนถึงจิตใจที่อ่อนน้อมถ่อมตน ไม่ได้อวดอ้างในความสามารถ ที่ท่านมี

แล้วครูท่านก็เอ่ยต่อว่า

ธรรมชาติคือ ต้นไม้เล็กและต้นไม้ใหญ่อิงอาศัยกัน ที่ติ๋วไปได้ตอนนี้ เพราะใจมันเอา อืม จริง ๆ ติ๋วก็ไม่ได้เชื่อหรอก ก็ไม่แตกต่างจากคนอื่น ๆ แต่ติ๋วมีความกล้า ความบ้าบิ่น ที่จะลงมือทำ อืม นอกจากความอดทน เรามีอีกอย่างหนึ่งก็คือ ความกล้า

ฟังประโยคนี้ของครู ใจติ๋วย้อนคิดอย่างรวดเร็วถึงเห็นการต่าง ๆ ที่ผ่านมา ทั้ง HiPPs การ rotate การเป็นคนแรกในการทำสิ่งต่าง ๆ มันหมุนมาเร็วมาก

"ทุกครั้งที่ติ๋วลุยเดินหน้า ไม่ใช่เพราะเชื่อว่า ตนเอง เก่ง หรือ ทำได้ แต่ก็คิดแค่ว่า เป็นโอกาสในการพัฒนา คิดแค่นี้ เหมือนหนูคิดว่า เออ ไม่มีอะไรเสีย อย่างเก่งก็แค่เจ็บ อย่างมากก็แค่ตาย เลยดูเหมือนบ้าบิ่นแทบทุกครั้ง"

จึงเอ่ยกับครูว่า

"โอ้ มันย้อนพรึบ ๆ ๆ เร็วมาก ๆ ค่ะ ถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ"

แนวคิดแนวปฏิบัติที่ครูท่านให้เป็นแนวทางเป็นความน่าทึ่งมากของคน ๆ หนึ่งที่ทำงานด้านจิตวิญญาณ ทำงานเพื่อพัฒนาสังคม แต่ท่านไม่ได้มองเลยว่าท่านเป็นผู้เข้าไปช่วยเหลือ แต่ในทางกลับกัน ท่านเองกลับเชื่อเสมอว่า ทุกคนที่เข้ามาในชีวิตเขามาให้โอกาส

กราบขอบพระคุณครูค่ะ ต้นแบบแห่งความดีงามที่ออกมาจากใจ