ความทรงจำ

  แชนตีทาวน์
  ๓๑ มีนาคม ๒๕๕๑

๓๑ มีนาคม ๒๕๕๑  ๑๑.๕๑ น.

แชนตีทาวน์ เกาะใต้ นิวซีแลนด์

---

   เที่ยวแบบชมธรรมชาติมามากแล้ว วันนี้ผมออกจะเปลี่ยนแนวมาตั้งแต่เช้า จุดหมายลำดับต่อไปก็เลยกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวกึ่งพิพิธภัณฑ์ ชื่อ แชนตีทาวน์ (Shantytown)*

   แชนตีทาวน์อยู่นอกเมืองเกรย์มัธ ถ้ามาจากทางใต้อย่างผม ก็จะต้องเลี้ยวขวาเข้าถนนเล็กๆ แบบไม่ค่อยมั่นใจว่ามาถูกหรือเปล่า แต่เนื่องจากระบบป้ายนำทางของบ้านเขาดีมาก สักพักก็มาถึง

   พิพิธภัณฑ์นี้นับว่ามีนักท่องเที่ยว โดยเฉพาะชาวไทยมาแวะชมมากเหมือนกัน สังเกตได้จากมีแผ่นพับภาษาไทยให้นักท่องเที่ยวเสียด้วย ผมทั้งอึ้งทั้งทึ่งในระบบบริการนักท่องเที่ยวของเขาจริงๆ

๓๑ มีนาคม ๒๕๕๑  ๑๑.๐๗ น.

แชนตีทาวน์ เกาะใต้ นิวซีแลนด์

   ที่นี่มีลักษณะเป็นอาคารเก่าที่แสดงกิจกรรมต่างๆในอดีตให้เห็น เช่น โบสถ์ ไปรษณีย์ ธนาคาร ร้านค้า คุก ไปจนถึงโรงพยาบาล ว่าสมัยก่อนเขาเป็นอย่างไร ตามภาพข้างบน และจุดเด่นก็คือ ขบวนรถไฟ ที่ยังใช้หัวรถจักรไอน้ำพานักท่องเที่ยวไปสัมผัสหุบเขาซึ่งเคยเป็นเหมืองทองในอดีต ตามภาพข้างล่าง

๓๑ มีนาคม ๒๕๕๑  ๑๑.๒๓ น.

หัวรถจักร แชนตีทาวน์  เกาะใต้ นิวซีแลนด์

   ทั้งๆที่มีของเก่าๆที่ชอบให้ดูมากมาย แต่วันนี้ผมกลับเบื่อๆ ไม่ค่อยประทับใจเท่าไร อาจเป็นเพราะอคติในใจ ตั้งป้อมไว้ก่อนว่าที่นี่ไม่ค่อยมีชีวิตชีวา ต่างจากแอร์โรว์ทาวน์ที่ผ่านมา ซึ่งยังคงมีคนอยู่จริงๆ ทำมาหากินค้าขายกันจริงๆ มีชีวิตชีวากว่ามาก ผมถ่ายวิดิโอตามข้างล่างเสร็จแล้วก็ออกมาเลย โดยไม่ได้ขึ้นรถไฟที่เป็นจุดเด่นของเขาด้วยซ้ำ เออ..อารมณ์เบื่อมันแย่ขนาดนี้

   นี่ไง ความจำได้ว่าเคย เห็นอะไรมาแล้ว พอมาเห็นอะไรซ้ำที่ไม่ได้แตกต่าง ก็เลยรู้สึกเบื่อ พาลคิดไปถึงเรื่องที่เคยอ่านในเนชั่นแนลจีโอกราฟฟิกของ ฮอร์เอ ลูอิส บอร์เฮส (Jorge Luis Borges) นักเขียนชาวอาร์เจนตินา ที่เขียนเรื่องเกี่ยวกับผู้ชายที่มีปัญหาเนื่องจากไม่สามารถลืมอะไรได้เลย ฟูนส์ เดอะเมมโมเรียส (Funes the Memorious) แล้วสรุปว่า ความสามารถในการลืมหรอกนะ ที่อาจจะเป็นวิวัฒนาการของมนุษย์

   วันนี้เลยมีแต่ การจดจำ แต่ไม่มี ความทรงจำ

---

* แชนตีทาวน์ (Shantytown) เป็นสถานที่ท่องเที่ยวแบบย้อนยุคสมัยตื่นทอง สำหรับผู้ชื่นชอบประวัติศาสตร์ความเป็นมาของผู้คนในสมัยนั้น สามารถดูรายละเอียดในเว็บของเขาได้ ที่นี่