สวัสดีครับ ท่านเม้งไฟแรง

เม้ง สมพร ช่วยอารีย์

ไหนบอกว่าจะพักไง  แพ้ไฟตัวเองหรือไง  แฮะๆ    จะเข้ามาหาชาดื่มใหม่

• บางครั้งความเจริญก็เข้าสร้างความเคยชินและเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตแบบดั้งเดิมและเรียบง่ายในชุมชนไปอย่างหมดสิ้น.....

สิทธิรักษ์

สวัสดีครับท่านพี่

• ผมได้รับของดีจากพี่แอมป์ที่น่ารัก เลยอยากจะเอามะพร้าวนี้มาฝากหลายๆ ท่านด้วยครับ
• ลองดาวโหลดไปฟังดูนะครับ ผมเปิดไปด้วยทำงานไปด้วย....หลายๆ รอบ...โดยเฉพาะธรรมชาติ กับการศึกษาครับ

ดอกไม้ทะเล เมื่อ อ. 12 มิ.ย. 2550 @ 23:15 [290890]

ของฝากจากเมล์.....น่าคิดน่าสนใจ

เด็กหนุ่มคนหนึ่ง...เป็นชาวสงขลา...

เรียนเก่งมาก...

ได้ทุนไปเรียนอเมริกา...ตั้งแต่เด็ก...จนจบด็อกเตอร์....

จึงกลับมาเยี่ยมบ้าน... ..

บ้านของเด็กหนุ่ม...

อยู่อีกฟากหนึ่ง...ของทะเลสาบสงขลา...

ต้องนั่งเรือแจว...ข้ามไป...ใช้เวลาแจวประมาณหนึ่งชั่วโมง..  

เรือที่ติดเครื่องยนต์....ไม่มีเหรอ...ลุง...?

ไม่มีหรอกหลาน...ที่นี่มันบ้านนอก...

มันห่างไกลความเจริญ...มีแต่เรือแจว...

โอ...ล้าสมัยมากเลยนะลุง....โบราณมาก...

ที่อเมริกา....เขาใช้เครื่องบินกันแล้วลุง...ลุงยังมานั่งแจวเรืออยู่อีก...

ไปส่งผมฝั่งโน้น...เอาเท่าไร...ลุง...?

80 บาท...

OK...ไปเลยลุง...

ในขณะที่ลุงแจวเรือ...

หนุ่มนักเรียนนอก...ก็เล่าเรื่องความทันสมัย...

ความก้าวหน้า...ความศิวิไลช์...ของอเมริกาให้ลุงฟัง....

เมืองไทย...เมื่อเทียบกับอเมริกาแล้ว...ล้าสมัยมาก...

ไม่รู้คนไทย...อยู่กันได้ยังไง...?

ทำไมไม่พัฒนา...ทำไมไม่ทำตามเขา...เลียนแบบเขาให้ทัน....?

ลุง...ลุงใช้คอมพิวเตอร์....ใช้อินเตอร์เน็ต...เป็นไหม....?

ลุงไม่รู้หรอก...ใช้ไม่เป็น...

โอโฮ้...ลุงไม่รู้เรื่องนี้น่ะ....ชีวิตลุงหายไปแล้ว....25 %....

แล้วลุงรู้ไหมว่า...เศรษฐกิจของโลก...ตอนนี้เป็นยังไง...?

ลุงไม่รู้หรอก...

ลุงไม่รู้เรื่องนี้นะ...ชีวิตของลุงหายไป...50 %

ลุง...ลุงรู้เรื่องนโยบายการค้าโลกไหม...ลุง...?

ลุง...ลุงรู้เรื่องดาวเทียมไหม...ลุง...?

ลุงไม่รู้หรอก...หลานเอ๊ย...

ชีวิตของลุง...ลุงรู้อยู่อย่างเดียว...

ว่าจะทำยังไง...ถึงจะแจวเรือให้ถึงฝั่งโน้น...

ถ้าลุงไม่รู้เรื่องนี้....ชีวิตของลุง...หายไปแล้ว...75 %

พอดีช่วงนั้น...

เกิดลมพายุพัดมาอย่างแรง...คลื่นลูกใหญ่มาก...ท้องฟ้ามืดครึ้ม...

นี่พ่อหนุ่ม...เรียนหนังสือมาเยอะ...จบดอกเตอร์จากต่างประเทศ...

ลุงอยากถามอะไรสักหน่อยได้ไหม...?

ได้...จะถามอะไรหรือลุง...?

เอ็งว่ายน้ำเป็นไหม...?

ไม่เป็นจ๊ะ...ลุง....


ชีวิตของเอ็ง...กำลังจะหายไป 100 % ...แล้วพ่อหนุ่ม..

อ.ลูกหว้า

สวัสดีครับ อ.ลูกหว้า

• ขอบคุณมากครับ ครับ วิถีเปลี่ยนไปตลอดเวลาครับ แล้วแต่ว่าหากคิดได้ทันทราบว่าเดินผิดทาง เราควรจะเลี้ยวยูเทิร์นข้างหน้านี้หรือเปล่าครับ
• ขอให้อาจารย์สนุกและโชคดีในการทำงานเพื่อชุมชนนะครับ
• ขอบคุณมากครับ

ธรรมะกับการศึกษา ลำดับที่ ธรรมะกับการศึกษา เรื่อง... คลิกฟัง/ คลิกขวาดาวน์โหลด ๑ หลักสิกขา: ความจริงแห่งธรรมชาติของมนุษย์ที่เป็นสัตว์ฝึกได้ ๒ 2 ทางแยกแห่งชีวิต ที่เริ่มจากอายตนะ (1. สายความรู้สึก 2. สายความรู้) ๓ สู่ชีวิตแห่งการศึกษาและสร้างสรรค์ บนฐานของอายตนะ ๖ ๔ โรงเรียนต้องช่วยสังคมไทย อนุรักษ์ความเจริญทางจิตใจและก้าวไปในปัญญา ๕ ฝึกคนเริ่มต้นที่ไหน ๖ ถ้าเชิดชูพระคุณแม่ขึ้นมาได้ การศึกษาไทยก็ยังไม่สิ้นความหวัง ๗ การศึกษาอย่างพุทธต้องถึงธรรมชาติ ๘ ฟื้นวินัยชาวพุทธขึ้นมา ให้เป็นวิถีของสังคมไทย ๙ กุญแจไขความสำเร็จในยุคข่าวสารข้อมูล ๑๐ เดินหน้าไปเป็นพุทธอย่าหยุดแค่เป็นพรหม ๑๑ การศึกษากับเศรษฐกิจ : ฝ่ายไหนจะรับใช้ฝ่ายไหน ๑๒ การศึกษาแนวพุทธ ๑๓ เด็กยุคนี้โชคดี แต่จะจมอยู่กับที่หรือก้าวหน้าไป ๑๔ ครูไทยยุคไอที

ของดีที่อยากจะฝากและเน้นแล้วเน้นอีก จาก http://www.dhammathai.org/sounds/pa_payutto/papayutto_edu.php

สวัสดีค่ะน้องเม้ง

• ชื่อบันทึกนี้ของเม้งเร้าใจดีชะมัด   เรื่องที่เล่าก็อ่านเพลิน  อ่านแล้วก็ทำให้ได้คิด  .......คิดหนักเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน (คิดหนักแปลว่าสนุกอย่างพอดี ...  ซีเรียสอย่างพอเพียง)  
• เม้งเล่าให้เห็นถึงวงจรความเจริญที่ซ้อนทับกัน และพันธนาการเราไว้ด้วยความทันสมัย  แฝงอยู่ในค่านิยมลวงของคำว่า "พัฒนา"  เพราะการพัฒนาที่ว่า  เน้นไปที่ความเจริญทางวัตถุ เทคโนโลยี  และค่านิยมต่างๆอันขึ้นอยู่กับเงินตรา  มากกว่าความเจริญทางจิตใจ  
• การใช้คำว่า "ฝนพิษ" นึ้ได้อารมณ์มาก  เพราะหากไม่อยู่ในที่กำบังอันดี ก็มีหวัง"เปียกโชกไปด้วยพิษ"  และพิษอันเนื่องด้วยใจ(ที่ไม่รู้จักการพัฒนาอย่างแท้จริง)นั้นก็ร้ายกาจนัก
• แปลกแต่จริง... ทั้งที่รู้ว่าเป็นพิษ ก็ยังมีผู้ผลิตซ้ำ และยังเชื่อเอาโดยง่ายว่า พิษนั้นจะไม่มาถึงตัว  ทั้งที่อยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน....   ที่ว่า "ฝนตกไม่ทั่วฟ้า"  นั้นจริง   ....แต่ "ฝนตกไม่เลือกฟ้า" นั้นจริงกว่า     (คือว่าเรื่องนี้คงต้องเรียนถามผู้เชี่ยวชาญด้านพายุและฝนฟ้าคะนอง)   :)
• เม้งให้คำตอบที่เป็นทางออกอย่างมีความหวังไว้แล้ว  และพี่แอมป์ก็เห็นด้วย  พร้อมๆกับตั้งคำถามตัวเองว่า  เราควรลงมือทำอะไร  และทำอย่างไรบ้าง แล้วก็เรียนรู้ไปทุกวัน ทุกขณะที่ทำ 
• แล้วก็ได้พบว่าเราอาจไม่ได้ทำอย่างถูกต้องในทุกๆครั้ง  เพราะบางครั้งเราก็ไม่รู้จริงๆว่าอะไร ถูกต้องและเหมาะสมที่สุด ณ ขณะนั้น  หรือบางครั้งเรารู้  แต่เราไม่สามารถเลือกได้ (เสมอไป) ในภาวะแบบที่เราเป็น  
• อย่างการที่เราต้องไปตลาดสด (แบบต่อรองราคาสด) คู่กับตลาดแห้งเอ๊ยตลาดทันสมัย (แบบบังคับราคาแห้ง  ห้ามต่อรอง) อย่างห้างสรรพสินค้า  เพราะของที่เราต้องการ  ไม่ได้มีอยู่ในทุกๆที่เสมอกัน
• คราวนี้พี่ค่อยๆเข้าใจแล้วละ  ว่าทำไมลัทธิ "จำกัดความต้องการให้เท่าๆกัน  และแบ่งสรรให้เท่าเทียม" จึงดำรงอยู่ได้ยาก   เพราะมนุษย์มีความต้องการไม่จำกัด  และทวีความต้องการที่แตกต่างหลากหลายได้มากขึ้น โดยอิทธิฤทธิ์ของเทคโนโลยี   ลัทธิหรือ "ความเชื่อ"นี้จึงถูกปฏิเสธ  ถูกรื้อถอน และทลายกำแพงกันครั้งแล้วครั้งเล่า 
• พี่แอมป์สนใจเรื่องความเชื่อของมนุษย์  เพราะความเชื่อกำกับทั้งวิธีคิดและวิธีทำของมนุษย์   พี่แอมป์จึงต้องค้นคว้าหาหลักคิดที่จะช่วยให้พิจารณาความเชื่อต่างๆโดยแยบคาย 
• ทั้งนี้.....โดยไม่ได้ปฏิเสธว่า  หลักคิด  ก็จัดอยู่ในชุดของความเชื่อได้เหมือนกัน  แต่ถามว่า หลัก ที่เราเลือกที่จะเชื่อ นั้นสมเหตุสมผลไหม  ก็คงต้องศึกษาพิจารณากันต่อไป  
• พี่แอมป์ดีใจที่เม้งชอบเรื่องที่ฟังนะคะ  พี่แอมป์ก็เปิดฟังตอนทำงานเหมือนกัน   เพลินดี  และถึงแม้พี่แอมป์จะไม่ใช่คนที่เข้าใจอะไรยากๆได้เร็วนัก     แต่ได้พบว่าในเรื่องที่ฟัง(แต่ละครั้ง)หากพยายามจนจับแก่นของ หลักคิด ได้  ก็จะช่วยให้เราคิดได้ "อย่างถึงแก่น" 
• แล้วเราก็จะเห็นได้โดยวิจารณญาณว่า สิ่งใดเป็นคุณ สิ่งใดเป็นโทษ  สิ่งใดเป็นพิษ  เมื่อเรานำไปใช้ หรือเข้าไปสัมพันธ์ด้วยผิดมุม  
•  ที่พี่แอมป์ชอบที่สุด  คือหลักคิดนี้  ไม่ได้คิดเป็นราคา  แต่คุณค่าจะเกิดเอง  เมื่อผู้นำไปใช้มองเห็นมุมมองที่เป็นคุณ  ผู้นำเสนอหลักคิด    ก็ไม่ได้อ้างตัวว่าเป็นเจ้าของ  ไม่ได้เรียกร้องลิขสิทธิ์   และไม่หากำไรเอาจากหลักคิดนั้นแต่ประการใด  
• พี่แอมป์มองเห็น"การให้" โดยไม่เรียกร้องเอาอะไรตอบแทนเช่นนี้  ทำให้รู้สึกเหมือนกับได้สัมผัส ฝนอีกชุดหนึ่ง..... ที่ไร้พิษ   ...เป็นฝนที่ทำให้จิตใจฉ่ำเย็นดี ...    
• ขอยืมคำของเบิร์ดมานิดนะจ๊ะ...  : )
• สุดท้ายนี้ขอให้เม้งทำงานด้วยใจที่ฉ่ำเย็นและเบิกบาน  ขอให้ผ่านทุกอย่างโดยราบรื่นนะจ๊ะ  : )