ไม่มีโรงเรียนวัดในวันนั้น...ไม่ีมีฉันในวันนี้
สวัสดีครัีบทุกท่าน
สบายดีกันนะครัีบ...ในอดีตนั้นชื่อโรงเรียนส่วนใหญ่มีคำว่าวัดขึ้นต้นเป็นส่วนใหญ่เลยนะครัีบ เพราะที่มาของโรงเรียนก็คือวัด เราเริ่มการศึกษาโดยมีครูสอนกันที่โรงเรียน ส่วนที่บ้านนั้นมีครูที่สอนทุกๆ อย่างเช่นกันครับ แต่ที่ผมจะเน้นในวันนี้คือ โรงเรียนวัดหรือโรงเรียนชั้นประถมที่เราเคยเรียนมาครับ ผมเองนับว่าเป็นศิษย์ที่แย่คนหนึ่งเลยครับ เพราะออกมาแล้วก็ออกมาเลย ไม่ค่อยได้กลับลงไปคืนในบางสิ่งที่อย่างจะให้ได้ จะติดต่อโรงเรียนส่วนใหญ่ก็ผ่านการประชุมหรือรับรู้ผ่านการเรียนของน้องๆ ในเวลาต่อมา
ช่วงที่ผมกำลังเรียนปริญญาโท พอดีว่าคุณปู่ผมเสียเลยได้พบกับคุณครูสอนชั้น ป. หนึ่ง คุณครูท่านก็ยังสอนอยู่ตอนนั้น เลยได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนกับคุณครูและคุยกันถึงความคาดหวังของครูแต่ละระดับชั้น ได้ประเด็นประมาณว่า
- ครูชั้นประถม หรือตั้งแต่ ป. 1 ไม่สามารถจะคาดหวังอะไรได้มากว่าเด็กคนนี้จะเป็นผู้พิพากษา คนนี้ตำรวจ คนนี้ทหาร คนนี้เป็นครู คนนี้เป็นหมอ วิศวกร เกษตรกร ลูกจ้าง กวี นักสังคมสงเคราะห์ ฯลฯ แต่ครูทำได้คือ ถามว่า ด.ช. เม้ง โตขึ้นอยากเป็นอะไร ครูเพียงแต่หวังว่าขอให้เธออ่านออกเขียนได้ อ่านได้และพัฒนาตัวเองได้ และเธอจะเป็นคนดีของสังคม โดยครูจะปูพื้นฐานในด้านต่างๆ ให้เธอนำไปใช้และมีพื้นฐานของนิัสัยที่จะทำให้เธอปรับตัวเข้ากับสังคมที่เธอเจอได้
- ครูชั้นมัธยมต้น นับได้ว่าเป็นผู้รับทั้งกาย จิตใจ และสมอง ของเด็กในระดับประถม มาศึกษาและพัฒนาเสริมสร้างจินตนาการ โดยซ่อมแซมในส่วนที่ยังบกพร่องแล้วต่อยอดในเนื้อหาทางด้านต่างๆ ครูในระดับนี้ เริ่มจะเห็นแววของเด็กๆ ว่าคนไหนจะพอมีแววทางด้านไหน จริงๆ ก็มองเห็นตั้งแต่ ประถมตอนปลายบ้างสำหรับบางคน แต่ ม.ต้น ก็จะชัดขึ้น แต่สิ่งที่ครูหวังก็คงไม่พ้น การที่เธอตั้งใจเรียน มีงานทำ เป็นคนดีของสังคม ครูไม่ได้หวังที่จะให้เธอกลับมาช่วยเหลือโรงเรียนในโอกาสต่อไปหรอกครับ ในระดับนี้เมื่อจบก็จะเป็นหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญเช่นกันครับ เพราะเป็นการเลือกว่าจะเดินสายอาชีวะ หรือสาัยสามัญ หรือสายอิสระ อื่นๆ
- ครูชั้น มัธยมปลาย หรือ ปวช. ระดับนี้ เป็นการทำเด็กธรรมดาที่ได้ผ่านระบบการเรียนมาแล้ว 9 ปี เดินไปในทางที่เลือก ในพื้นฐานต่างๆ และช่วยสานฝันให้ไปให้ถึงเป้าที่เด็กฝันไว้ บางคนอยากเปิดร้านต่างๆ เองในด้านสายอาชีพ หรือในด้านสามัญมุ่งสู่ระดับอุดมศึกษา ตรงนี้ ครูพอจะมองว่าต่อไปแต่ละคนคงเดินไปในแนวไหนบ้าง จนกว่าช่วงหัวเลี้ยวแห่งชีวิตจะมาถึงคือจะไปไหนต่อเมื่อจบในระดับการศึกษานี้
- ระดับอนุปริญญาหรือปริญญาในระัดับอุดมศึกษา ครูในระดับนี้นับว่าเป็นการให้ความรู้เพื่อนำไปใช้จริง และเสริมพื้นฐานที่ดี พร้อมการนำปัญหาภายนอกมาให้คิดและบูรณาการให้เข้ากับสาขาวิชานั้นๆ ที่เรียนศึกษาอยู่ แต่ละสาขาก็จะบอกว่าศึกษาไปแล้วจะทำอะไรได้บ้าง จนเราออกมาสู่สังคมจริง เช่น การทำงานในหน่วยงานราชการ เอกชน อิสระอื่นๆ
- การศึกษาในระดับอื่นๆ โท เอก ก็ยิ่งลงลึกไปในสาขานั้นๆ ตลอดจนการวิจัย
- กลับคืนสู่ปริญญาสามัญ คือย้อนคิดกลับไปยังโรงเรียนวัดและระดับต่างๆ ที่เคยเรียนหรืออบรมให้เรามาครับ หากเราอยู่ในฐานะที่เป็นศิษย์เก่าและช่วยเหลือโรงเรียนได้ในฐานะที่ช่วยได้ ผมเชื่อว่าน้องๆ เองก็ยังต้องการการช่วยเหลืออยู่ตลอด ไม่ว่าจะอุปกรณ์การเรียน และอุปกรณ์สื่อการสอนของครู บางทีเราหวังพึ่งรัฐบาล หรือ กระทรวงศึกษาั้ทั้งหมดคงเป็นได้ยากครับ เพราะการศึกษาผูกติดกับการเมือง เมื่อการเมืองมีปัญหา การศึกษาก็ชะงัก นี่คือปัญหา
- เข้ามาสู่คำถามที่ว่า ใครจะเป็นผู้เกื้อกูลโรงเรียนวัดเหล่านั้นต่อไป หากไม่ใช่ศิษย์เก่า เพราะศิษย์เก่าก็ผลิตลูกน้อยบางทีก็ส่งลูกไปให้ครูของตัวเองสอนกันต่ออีกต่อไป เพราะคุณครูบางท่านสอนตั้งแต่พ่อ แม่ ยันลูกๆทุกๆ คนเลยครัีบ
- หากเราจะช่วยเหลือโรงเรียนวัดที่เราเรียนจบมาหรือโรงเรียนวัดอื่นๆ ที่กำลังขาดแคลนเราจะทำอะไรได้บ้างครัีบ.... การลงพื้นที่ไปคุยกับคุณครูให้กำลังใจในฐานะศิษย์เก่าผมว่าบางทีก็ทำให้ครูมีกำลังใจ และคุณครูก็ติดตามศิษย์แบบเงียบๆ อยู่เช่นกันครับ
- หากเราผู้เป็นศิษย์ กลับไปคืนบางอย่างให้ศิษย์ปัจจุบัน และศิษย์ปัจจุบันคืนให้ศิษย์ในอนาคต ความยั่งยืนในการศิษย์ช่วยศิษย์ ศิษย์ช่วยโรงเรียนก็จะเกิดครับ
- อาจจะเริ่มโดยการพูดคุยกับเพื่อนๆ ที่เราเรียนมาด้วยกันดูก็ได้ครัีบ ว่าเราจะเอาอะไรไปให้โรงเรียนของเราดี หรือสะท้อนแนวคิดบางอย่างที่เราคิดว่าจะเกิดประโยชน์จากน้องๆและคุณครูด้วยความจริง ไม่มีผลประโยชน์ใดแอบแฝง สังคมทางการศึกษาเราจะพัฒนาและช่วยกันเกื้อกูลพึ่งพากันได้เปรียบเสมือน
ดินเลี้ยงพืช
พืชเลี้ยงดิน
ให้ดินเลี้ยงลูกของพืชในรุ่นต่อไป
ปล. ดินคือโรงเรียนวัด พืชคือพวกเรา ลูกของพืชคือรุ่นน้อง ลูกหลาน ของเรา
- ดินเลี้ยงพืช (โรงเรียนอุ้มชูเราให้เราเป็นต้นกล้าแห่งการเรียนรู้)
- พืชเลี้ยงดิน (เมื่อต้นกล้าโตพอที่จะช่วยเหลือได้ก็สละใบ ดอก ผล กิ่งก้าน ลงดินให้กลายเป็นดินสะสมพลังต่อไปในโรงเรียน ครูมีกำลังใจ มีแรงที่จะขับเคลื่อนต่อไป)
- ดินเลี้ยงลูกของพื้นต่อไป (ในโรงเรียน ระบบจะเกื้อกูลพึ่งพาและยั่งยืนได้ต่อไปเพราะีมีการให้และรับอย่างสมดุล)
โรงเรียนวัด(โรงเรียนประถมครับ)ของผมชื่อ...
โรงเรียนวัดควนเกย แล้วโรงเรียนวัดคุณล่ะครับ...ชื่ออะไรเอย...
โบราณว่ากันว่า ความสำเร็จของชายชาตินักรบ ย่อมมีสตรีอยู่เบื้องหลังความสำเร็จเสมอ
วันนี้ผมจะบอกว่า หากคุณและผมประสบความสำเร็จ เราก็ย่อมมีโรงเรียนวัดอยู่เบื้องหลังความสำเร็จเช่นกัน
ขอเป็นกำลังใจให้กับคนหัวใจครู ทุกๆ คน ครัีบ
กราบขอบพระคุณมากครัีบ
เม้ง
ความเห็น (24)
โอ้โฮ...บันทึกนี้ทำให้หัวใจครูโรงเรียนวัดอย่างครูตุ๊กแกหัวใจพองเลยเชียวค่ะ
ขอบคุณนะคะ...
<h2 style="text-align: center;"><span style="color: #0000ff;">ดินเลี้ยงพืช </span></h2>
<h2 style="text-align: center;"><span style="color: #0000ff;">พืชเลี้ยงดิน </span></h2>
<h2 style="text-align: center;"><span style="color: #0000ff;">ให้ดินเลี้ยงลูกของพืชในรุ่นต่อไป</span></h2>
<h2 style="text-align: center;"><span style="color: #0000ff;"><span style="color: #ff0000;">เป็นคำพูดที่น่าฟัง น่าคิด ดีมากๆๆ</span></span></h2>
<h2 style="text-align: center;"><span style="color: #0000ff;"><img src="http://gotoknow.org/file/prajak/26-03-2008_09.gif" alt="" /></span></h2>
ขอบคุณ เม้ง มากครับ
ถ้าเราย้อนสู่ประวัติความเป็นมา ของโรงเรียน ครู อาจารย์ คงไม่พ้นกับวัด
ดินเลี้ยงพืช
พืชเลี้ยงดิน
ให้ดินเลี้ยงลูกของพืชในรุ่นต่อไป
วัฎจักร ความเป็นตายเกิด พวกเราคืนสู่ธรรมชาติเถิดครับ คืนสู่ความเป็นจริง ขอบคุณมากครับ
ทำไมเป็นอย่างนั้น เม้ง นายทำไรไว้เปล่า
ชื่อโรงเรียนวัดไชยชุมพลชนะสงคราม(วัดใต้) วันนี้มีหลวงพี่จบมาจากอินเดียมาก เลยได้อาศัยเรียนภาษาอังกฤษกับหลวงพี่ด้วย บ้านไม่ต้องเช่า ข้าวไม่ต้องซื้อ ปรึกษาหารือมอยู่วัดไชย อิอิๆๆ มาแซวก่อน ไปใต้มีโรงเรียนควนหมาถดด้วย อิอิๆๆ
สวัสดีครับคุณครูครูตุ๊กแก
ขอบคุณมากๆ นะครับ วันก่อนผมได้คุยกับคุณครูที่เคยสอนผมมาสองสามท่านครัีบ และได้เจอกับน้องศิษย์เก่าที่มีใจรักสำนึกบ้านเกิด ซึ่งก็ตรงอยู่กับที่ได้คิดไว้ว่าสักวันเราคงทำอะไรได้บ้าง ในฐานะรุ่นพี่หรือศิษย์บ้างครับ
ผมชื่อชมคนหัวใจครูเสมอครับ นับว่าเป็นบุคคลผู้เสียสละมากๆ อาชีพหนึ่ง และโดยเฉพาะคุณครูระดับการศึกษาภาคพื้นฐาน
ขอเป็นกำลังใจให้กับคุณครูนะครับ คนสร้างครู ครูสร้างชาติ ชาติสร้างคน กันต่อๆ ไปนะครัีบ
ขอบคุณมากครับ
ทุกวันนี้หาโรงเรียนวัดยากแล้ว เขาไม่อยากเข้าวัดกันนัก เด็กรุ่นใหม่จึงห่างเรื่องธรรมะไปด้วย น่าห่วงอนาคตของชาติจริงๆ ต้องช่วยกันนะครับ ชาว G2K ทุกท่าน
สวัสดีครัีบคุณนายประจักษ์
ขอบคุณมากๆ นะครัีบ ข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้น อาจจะต้องกดเลือก ใช้งานตัวจัดการข้อความก่อนครัีบ
บางครั้งผมก็เจอแบบนี้นะครัีบ หากมีการคัดลอกข้อความมาวางในบางครั้งนะครัีบ
ขอบคุณมากๆ ครัีบ ร่วมคิด ร่วมกล้า และร่วมทำ กันต่อไปนะครัีบ
พี่บรรจง..มนุษย์กังหันลม บอกไว้ว่า คนเราจะล้มเหลวได้สามอย่างคือ
- ไม่คิด
- ไม่กล้า
- และ ไม่ทำ
พี่เค้าบอกว่า หากเรา คิด กล้า และทำ แล้ว เราจะเจอเป้าหมาย
ขอบคุณมากๆ นะครัีบ
สวัสดีครับพี่เหลียงสิทธิรักษ์
ขอบคุณมากครัีบ เรื่องนี้ก็มีค่าเหมือนกับว่า เมื่อเราได้ดีหรือมีวันนี้อย่าลืมพระคุณพ่อแม่นะครับ ธรรมชาติก็สร้างพ่อแม่เรามาเช่นกัน
โรงเรียนหรือครูก็คือพระผู้สร้างเช่นกัน สร้างให้คนคิด ปลูกหน่อจินตนาการแห่งการเรียนรู้ ผูกโยงเชื่อมคน สิ่งมีชีวิตและสิ่งแวดล้อมให้โยงเป็นใยความรู้ที่สานกันแน่นในทุกแนวราบ แนวดิ่ง แนวเฉียง
ความสำเร็จที่ครูหวังลึกๆ คือ การสร้างเราที่เป็นผู้รับให้เป็นผู้ให้ต่อไปในอนาคตครัีบ
รับในเบื้องต้น....ให้เมื่อสมดุล.... หากเราให้และรับสมดุล.... คุณค่าแห่งแผ่นดินธรรมแผ่นดินทองก็จะสมดุลเช่นกัน
ขอบคุณพี่มากๆ ครัีบ
สวัสดีครับท่านครูครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์
ขอบคุณมากครับ ที่ร่วมสนุก ร่วมคิดครัีบ ทำให้ผมนึกถึง โรงเรียนที่อยู่ในชุมชน อยู่ใกล้วัด เหมือนที่เค้าบอกว่า
บวร ... บ้าน วัด โรงเรียน
หรือ
ชวร ... ชุมชน วัด โรงเรียน
ขอบพระคุณมากครับ
สวัสดีครัีบพี่บ่าวขจิต ฝอยทอง
สบายดีนะครัีบ อิๆๆๆ พี่ทราบที่มาของควนหมาถดไหมครัีบ ว่าทำไมเค้าเรียกแบบนั้น สาเหตุเกิดจากชันมากครัีบ เวลาหมาจะเดินลงหมาต้องถด เคลื่อนที่ช้าๆ โดยก้นชิดพื้นแล้วขยับขาหลังไปทีละนิดครัีบ อิๆๆ
อยู่ใกล้อะไรเราก็จะได้รับอิทธิพลจากสิ่งนั้นครัีบ ใกล้วัดก็ได้ชิดวัดชิดธรรม(ชาติ) ใกล้เมืองก็ชิดเมืองอาคาร(สารพิษ มลพิษ)บ้าง เป็นธรรมดาครัีบ
ขอบคุณพี่มากๆนะครัีบ
ผมเคยเรียนโรงเรียนวัดทองประดิษฐ์ และโรงเรียนเทศบาล ๒(อำนวยวิทย์)ครับ เดี๋ยวนี้เขาให้ผมเป็นประธานคณะกรรมการสถานศึกษา เชียวนะครับ ถูกต้องแล้วครับ..ถ้าไม่มีโรงพิมพ์ แท่นพิมพ์ และแม่พิมพ์ เหล่านี้ อนาคตของเราจะอยู่ตรงไหนก็ยากจะคาดเดา..ขอคารวะพระคุณครูทุกท่านครับ
สวัสดีครับคุณประถม
ขอบคุณครับสำหรับความเห็นและการห่างวัด คุณครูผมบอกว่าทุกวันนี้เกิดโรงเรียนเอกชนขึ้นมา มีการรับส่งนักเรียนจากบ้านมาส่งที่โรงเรียนและตอนเย็นรับไปส่งที่บ้าน บ้านกับโรงเรียนเป็นตัวชี้วัดให้พ่อแม่ผู้ปกครองตัดสินให้ลูกไปเรียนในโรงเรียนที่สะดวกสบายมากขึ้น โรงเรียนวัดที่ไม่มีรถรับส่งก็อาจจะมีเด็กลดลงครับ
โอกาสที่ได้เดินจากบ้านไปโรงเรียนผ่านป่า ทุ่งนา ชุมชน อย่างสมัยผมคงยากแล้วครับ เพราะความสะดวกสบายเข้ามามีบทบาทมากๆ ตลอดจนความปลอดภัยหรือเสร็จสรรพในกระบวนการใช้ชีวิต
ขอบคุณมากครับ
ดิฉันเรียนประถม ที่โรงเรียนวัดยางสว่างอารมณ์
และได้มาเป็นครู ที่โรงเรียนวัดยางสว่างอารมณ์ 10 ปี
มีทุกวันนี้ได้ ด้วยโรงเรียนวัดเช่นกันค่ะ
- จบโรงเรียนวัดนาวา
- เดี๋ยานี้ส่วนใหญ่เปลี่ยนชื่อใหม่ เอาวัดออก
- เป็นโรงเรียนชุมชนบ้าน.....นั่นบ้านนี่
ครูเหมือนเรือจ้าง หายไปไหนล่ะ
ยังใช้ได้นะผมว่า
รุ่นนั้นมาแล้วก็ไป ถีบหัวเรือส่ง
ผมถามครูว่าจำใครได้บ้างในรอบ ๒๐ ปี
ที่จำแม่นคือ เด็กที่เด่นมากๆเรื่องการเรียน และเด็กเกเรสุดๆ
บ ว ร ยังมีความจำเป็นกับสังคมไทยครับ
บ้าน วัด โรงเรียน
สวัสดีครับคุณครูพิสูจน์
ขอบพระคุณมากๆนะครับ แท่นพิมพ์ แม่พิมพ์ สำคัญมากๆ เลยนะครับ เพราะจะบอกว่าภาระนี้เป็นหน้าตาของคนในชาติเลยครับ ขอชื่นชมแท่นพิมพ์ทุกๆ แท่น ที่ทำหน้าที่ได้ครบถ้วนเต็มเปี่ยมครับ
ขอบพระคุณมากครัีบ
สวัสดีครับคุณครูลำดวน
ขอบคุณมากๆ นะครัีบ ที่มาร่วมสนุกด้วยครัีบ นับเป็นโอกาสดีมากๆ เลยนะครัีบ ที่ได้เรียนและได้กลับมาสอนเป็นต้นแบบที่ดีให้กับคนรักบ้านเกิดครับ และสอดคล้องกับบทความนี้ครับ
ขอบพระคุณมากครัีบ
สวัสดีค่ะ คุณเม้ง สมพร ช่วยอารีย์
- ขอบคุณค่ะ สำหรับบันทึกดี ๆ ที่เติมเต็มหัวใจคนเป็นครูค่ะ
สวัสดีครับพี่เกษตรยะลา
สบายดีนะครับ ขอบคุณมากครับ โรงเรียนเปลี่ยนชื่ออย่างไรแต่ก็มีที่มาที่เปลี่ยนไม่ได้ครับ โรงเรียนที่ไม่มีชื่อว่าวัด ก็มีความหมายเช่นเดียวกันครัีบ อยู่ที่ว่าเราช่วยสังคมกันอย่างไรในฐานะที่เราเป็นโรงเรียน และศิษย์เก่าก็เช่นกันครัีบ
ขอบคุณพี่มากครัีบ
สวัสดีครับพี่TAFS
ขอบคุณมากครัีบ สบายดีนะครับ สำหรัีบเรื่องครูเหมือนเรือจ้าง ผมว่าครูเป็นมากกว่าเรือจ้างครับ อิอิ เพราะเรือจ้างต้องเก็บเงินจากคนโดยสาร แต่ครูไม่เคยเรียกจะเก็บเงินจากศิษย์ ให้ด้วยความหวังดี
การศึกษาควรเป็นการให้จากใจ และให้เพื่อให้ศิษย์มีภูมิคุ้มกันและคิดเองได้ เน้นการคิดเป็น กล้าคิด ทำเป็น แก้ปัญหาเป็น
ขอบคุณมากครัีบ
สวัสดีครัีบครูปู
ขอบคุณมากครัีบ ด้วยความยินดีในการเป็นกำลังใจให้ครูดีๆ ทำงานเพื่อเด็ก อนาคตของบ้านเมืองต่อไปนะครัีบ ขอบคุณครับ
สวัสดีวนเที่ยงคุณเม้ง
* มาร่วมสนุก ว่าแต่มีรางวัลบ่คุณเม้ง อิ อิ
* ... โรงเรียนวัดนิโครธาราม ... เรียน ป. 2-ป. 6 *
... รร. วัดปูงามนะ มีต้นจามจุรี ต้นใหญ่ เด่นตระหง่าน เป็นร่มให้พวกเราให้เล่นหม้อข้าวแกงลิง กระโดดเชือก ฟุตบอล เป็นต้น
... ณ ตอนนี้ปูก็ยังกลับไประลึกความหลังอยู่เสมอๆ เลย ทั้งรร. ประถม และ มัธยม ที่กทม. เช่นกัน
... รร. ในแต่ละระดับชั้น ก็สร้างความประทับใจที่แตกต่างกันไปเนาะคุณเม้ง