• ตอนนี้แค่ได้เป็นนะครับ ส่วนจะเป็นได้ดีหรือไม่นั้น ต้องให้นักศึกษา นักเรียนวิจารณ์กันอีกเยอะครับ
• เรียนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีมา นะครับ ไม่ได้เรียนทางด้านศึกษาศาสตร์ เทคนิคการสอน การสร้างแรงจูงใจ หรือการแนะนำ การยกตัวอย่าง ยังน้อยนิด
• คงต้องศึกษากันอีกเต็มครับ แล้วอีกอย่างคือที่ท้าทายมากๆ คือ เรียนสูงๆ เรียนนอก จะสอนได้รู้เรื่องหรือเปล่า ก็ท้าทายยิ่งนักครับ
• ผมเองชอบสอนเด็กที่ปานกลางและไม่เก่งมากกว่า ผมว่าท้าทายมากๆ ในการหากลเม็ดเด็ด มายกเป็นตัวอย่างให้เค้ามองเห็น น่าจะสนุกแท้ เว้นแต่ว่าเราจะเปิดใจได้แค่ไหน
• ขอบคุณมากครับ

• พายเรือได้ กับพายเรือเป็น ก็คงต่างกันใช่ไหมครับ
• น้ำลึกอย่างไร น้ำวนตรงไหนบ้าง น้ำไหลอย่างไร ไม้พายอย่างไร พายสองข้างหรือข้างเดียว
• บรรทุกคนกี่คน เหมาะกับเรือไหม บริหารเรืออย่างไร
• โยกตัวอย่างไร พายเร็วไป หรือช้าไป อย่างไรให้เหมาะสม ก็คงจะเป็นอะไรที่น่าชวนคิดเช่นกันครับ
• ขอบคุณมากครับ

• เขียนยาวจัง
• ไปแค้นใครเขามาพี่
• แต่นั่นแหละก็เป็นหน้าที่ของคนเป็นครู(คุรุ, guru)ครับ
• แต่ผมรู้ครับว่าทำไมพี่จึงต้องเลือกไปเรียนที่นั่น...ก็เพราะจะได้เจอกับคนดีๆ อย่างผมไงเล่า 5555555

ธรรมาวุธ

สวัสดีครับน้องเทพ

• ห้าๆๆๆ ไม่ได้ไปแค้นใครมาครับป๋ม
• เขียนแล้วให้มีที่มาที่ไปครับ เป็นไงครับ อ่านแล้วหมั่นไส้ไหมครับ ห้าๆๆๆ
• guru บางทีพี่อ่านแล้วไม่ชอบคำนี้ ประมาณ ว่า ไม่ใช่อ่านว่า คุรุ นะครับ เหมือนว่า กูรู้ (กูเก่ง กูเลอเลิศประเสริฐศรี กูไม่ฟังใครแล้ว ห้าๆๆๆ)
• ที่มาเรียนที่นี่ เพราะว่ายังไม่มีใครจบจากทางยุโรป อยู่ในภาควิชา เผื่อจะได้เกิดการบูรณาการกันมากขึ้นในภาควิชาครับ (หวังว่าไม่ใช่เอาไปสร้างความขัดแย้งขัดขากันนะครับ อิๆ) 
• ขอบคุณมากๆ นะครับผม

สวัสดีค่ะคุณเม้ง

การให้..โดยเฉพาะให้ความรู้เป็นการให้ที่ยิ่งใหญ่และน่าสรรเสริญ

ขอเพียงมีใจที่คิดจะให้ ( ซึ่งคุณเม้งมีอยู่แล้ว )..ปัญหาที่ตั้งมาก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญเลยค่ะ

ขอเอา Dewey ( นักการศึกษาอเมริกา ) มาแล้วกันค่ะ ( เพราะหาคนไทยพูดเรื่องนี้ไม่เจอ ).." Man does not l ive  by  scores "...( มนุษย์ไม่ได้มีชีวิตอยู่ด้วยคะแนน )

เบิร์ดเชื่อมาตลอดว่า " ไม่ต้องเรียนเก่งก็มีวิถีชีวิตของตนได้ "..เราไม่จำเป็นต้องมีเกณฑ์เดียวที่ยึดถือสำหรับชีวิตที่ประสบความสำเร็จ  แต่ละอย่างก็เป็นไปได้ตามวิถีของตน  ต้นไม้หลายๆต้นก็เติบโตไปตามวิถีของใครของมัน แต่ก็อาศัยกันและกัน..คนเราเก่งได้..แต่อย่ากว่า เพราะถ้ามีคำว่า "กว่า".. จะเป็นการเปรียบเทียบแล้วคนที่ด้อยกว่าจะมีที่ยืนเหรอคะ ?

ทุกอย่างในโลกนี้มีคุณค่าในตนเอง โดยที่ไม่ต้องเปรียบเทียบเลย..เบิร์ดถึงเน้นว่าเก่งได้..แต่อย่าคิดคำว่ากว่า..อย่างผักชีก็มีค่าของผักชี  ต้นสักก็มีค่าของต้นสัก ( คุยกับนักสร้างภาพจำลองเกี่ยวกับต้นไม้ก็ต้องยกตัวอย่างแบบนี้แหละค่ะ )..เวลาเราทานขนมข้าวเกรียบปากหม้อเราทานกับใบสักได้มั้ยคะ ? ..แล้วถ้าเราปลูกบ้านเราจะใช้ผักชีได้มั้ยคะ ?..( ยกตัวอย่างแบบสร้างสรรค์มาก..ก ..จานตะนากินล้ำลึก ^ ^ )..คือจะบอกว่าถ้าเราเอาเกณฑ์ใดเกณฑ์หนึ่งเป็นหลัก สิ่งหนึ่งก็จะได้เปรียบสิ่งหนึ่งน่ะค่ะ..แต่ถ้าหากว่าเราเอาโลกกว้างๆนี่เป็นหลัก ทุกอย่างก็จะมีค่าในตนเอง ทุกอย่างดีหมดตามวิถีของตน

ถ้าคุณเม้งพาพวกเขาเดินผ่านจุดนี้ได้..ปัญหาก็ไม่ใช่ปัญหาเลยค่ะ...เอาใจช่วยนะคะ

ขอบคุณที่เล่าเรื่องอาจารย์ให้ฟังอ่านอีก ผมรู้จักอาจารย์เม้งมากขึ้น ต่อไปอาจถึงกะสนิทสนมนะนี่  ผมคิดด้วยคน เรื่องการเป็นครูอาจารย์ เอาประเด็นเดียวเน้น ๆ

         ผู้เป็นครูอาจารย์กรุณาอย่าได้สร้างเงื่อนไขที่กดดันผู้ศึกษาเกินไป   การเปิดโลกทัศน์สำคัญกว่าการบังคับสู่เรื่องราวที่อยากบอก

         แค่นี้ล่ะเกรงใจครับผมเองประสบการณ์ยังน้อยจะมีบ้างก็แค่รับ นศ.ฝึกงานอยู่ 3 รุ่น  ก็พยายามจะเป็นผู้ให้ที่ดีที่สุดเช่นกัน

         ถ้าเอามะพร้าวห้าวมาขายสวนก็ทำเป็นรับซื้อไว้ก็แล้วกันครับ    ขอบคุณคร้าบ......

เบิร์ด

สวัสดีครับคุณเบิร์ดครับ

• ขอบคุณมากๆ เลยครับสำหรับคำแนะนำที่เป็นประโยชน์ต่อผมนะครับ
• เห็นด้วยครับ ว่าทุกอย่างอยู่ด้วยกันได้ครับ ผักชีกับบ้านก็อยู่ด้วยกันได้ครับ
• ผมก็มีอยู่ในตู้เย็นด้วยครับหนึ่งมัดครับ ว่าแล้วนึกถึงพริกน้ำปลาใส่ผักชีครับ น้ำพริกปลาย่างไฮเดลแบร์กก็ใส่ผักชีด้วยครับ
• เรื่องว่าผมจะนำพาหรือเดินไปกับพวกเค้าได้หรือไม่นั่น ตัวผมคนเดียวก็ไม่ไหวหรอกครับ คงต้องมีทีมพายครับ แล้วที่แน่ๆ น้องๆ นักเรียนก็ต้องช่วยกันพายด้วยครับ
• ผมขอลุยก่อนแล้วกันครับ หากผ่านหรือดี เด็กๆ เค้าจะตอบของเค้าเองครับ
• ขอบคุณมากนะครับ

• ขัดขา นี่คุ้นๆ นะพี่
• เห็นด้วยกับคุณเบิร์ดครับ
• ยิ่งบรรทัดสุดท้ายขอเสริมว่า  ปัญหานอกจากจะไม่ใช่ปัญหาแล้ว ปัญหายังทำให้เกิดปัญญาด้วยครับ
• ขอเป็นกำลังใจ(อย่างแรง) ครับ คุงคู

ธรรมะสวัสดีครับ

mr. สุมิตรชัย คำเขาแดง

สวัสดีครับคุณสุมิตรชัยครับ

• ขอบคุณมากครับผม
• การเป็นเพื่อนหรือมิตรของผม คือคุณเป็นมิตรที่ดีเสมอครับ ไม่มีการแบ่งแยก ไม่มีการเอามะพร้าวมาขายสวนด้วยครับ เพราะเน้นการให้ครับ เพราะคุณขายผมก็ไม่ซื้อครับ แต่เอามาแลกกันแทนดีไหมครับ มะพร้าวมา ให้ปลาไป ก็เพื่อนกันมิตรที่ดีต่อกันไม่ต้องขาย
• ผมเองก็ไม่ได้มีความรู้อะไรเลยครับ ผมแค่เรียนรู้ พอจะประมวลอะไรได้บ้างก็เล็กน้อย ทฤษฏีบางอย่างใครจะว่าจะเอาไปได้เสมอไป อ่านเปเปอร์ไปเยอะแยะที่ตีพิมพ์ ใครว่าเอาไปทำตามแล้วจะได้ผลอย่างที่เค้าทำเสมอไป ไม่เลยนะครับ มันแล้วแต่จังหวะสถานการณ์ หรือตามปัจจัย
• ผู้เป็นครูอาจารย์กรุณาอย่าได้สร้างเงื่อนไขที่กดดันผู้ศึกษาเกินไป   การเปิดโลกทัศน์สำคัญกว่าการบังคับสู่เรื่องราวที่อยากบอก
• ขอบคุณมากเลยครับ สำหรับประโยคนี้ครับ ผมจะจำไว้ครับผม และนำไปปรับใช้ครับ
• การให้ที่ยิ่งใหญ่ คงเป็นการให้ที่ไม่หวังผลตอบแทน ส่วนการให้การศึกษานี้ก็เป็นการให้เพื่อสร้างชีวิตโดยไม่หวังผลตอบแทน เช่นกัน
• ขอบคุณมากๆ นะครับ

ธรรมาวุธ

สวัสดีครับน้องเทพ

• ปัญหา = ปัญญา + ค้นหา
• ผมตั้งเอาแบบนี้นะครับ ง่ายๆ ดี ลองแปลกันเองนะครับ ว่ามันหมายถึงอย่างที่ผมว่าหรือเปล่าครับ
• เรื่องขัดขา ก็เป็นปัญหา หากมองในเรื่องของปัญหา หากมองในเรื่องปัญญา ก็คงจะได้อีกทาง หรือหากค้นหาปัญหา ก็จะได้อีกทางเช่นกันครับ
• หรืออาจจะเป็นทางเดียวกันก็ได้ครับ
• ขอบคุณมากๆ เลยครับป๋ม ขอบคุณสำหรับการเพิ่มเติมให้เต็มมากขึ้นครับ

เกิดมาเป็นคนเก่งก็ลำบากเหมือนกันนะ ความรู้ไม่ถึงค่ะขอแค่อ่านนะค่ะ

พัทยา เพียพยัคฆ์

สวัสดีครับน้องกิ่ง

• แหม...ห้าๆๆๆ เก่งอะไรหรือครับผม....
• ฟลุ๊คนะครับ หากเป็นเรื่องที่สอบได้หน่ะครับ
• ความรู้อะไรไม่ถึงครับ ทำไมจะไม่ถึงครับ.....เอแล้วจะถึงไปทำไมครับ เราเรียนเพื่อรู้ครับ ไม่ต้องสนใจมากกว่าถึงหรือไม่ถึง รู้ก็คือรู้ครับ ไม่รู้ก็คือไม่รู้ และทำให้รู้ได้ครับ อยู่ที่เราครับ
• ผมเพียงนำเสนออันนี้เพื่อจะผูกมัดตัวผมในอนาคตนะครับ ว่าผมได้ลั่นวาจาไว้แล้วที่นี่ อนาคตหากผมจะเป็นคนเลว ผมจะได้คิดละอายและเกรงกลัวต่อบาปกรรมครับ
• ขอบคุณมากครับ

ดีครับน้องบ่าว เม้ง

     พี่คนนึงที่มีนิสัยไม่ชอบอ่านหนังสือครับ มันจะยากเย็นแสนเข็ญกันนักกันหนาก็ไม่รู้ จะอ่าหนังสือทีรัยต้องบังคับจิตใจกันยกใหญ่ทุกที

     ความซาบซึ้งใจ การย้อนคิดคำนึงถึงเรื่องราวที่ผ่านมามันช่างสอนให้เราสำนึก เรียนรู้ นำไปสอนผู้อื่นได้จริงๆครับ

     ที่ผมมาได้ถึงทกวันนี้ก็เพราะคุณแม่ผมเองครับ  หากวันนั้น  วันที่ผมตัดสินใจไม่เรียนหนังสือต่อในขณะที่จบแค่ ม.3 เกรดก็ตุปัดตุเป๋  ผมคงไม่มีโอกาสได้ทำงานที่มั่นคง มีหน้ามีตา (ตามสถานะนภาพนะครับ) และที่สำคัญไมโอกาสศึกษาต่อในระดับที่สูงขึ้นไปอย่างแน่นอนครับ

     อยากฝากผู้ที่เข้ามาอ่าน ซึ่งยังอยู่ในวัยเด็กที่คิดจะจบการศึกษาตามใจตัวเอง  ให้เลิกคิดอย่างนั้นเสียเถิด  การศึกษาสามารถเรียนรู้ได้ตลอดชีวิต ทั้งในระบบ นอกระบบ ในและนอกสถานที่ ที่สำคัญการเรียนรู้ในการใช้ชีวิตในสังคมให้มีคุณค่าและอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข นั่นแหละครับ คือการนำความรู้ที่มีมาปรับใช้ได้อย่างคุ้มค่าที่สุด

     มันไม่ค่อยเกี่ยวกันเลยนะเม้งนะ  แต่พี่อยากเล่าให้ฟังแค่นั้นเอง อิๆๆๆ

สวัสดีค่ะ

• คำถามที่ตั้งมาท้าทายดีค่ะ   เคยเจอมาบ้างค่ะ
• เมื่อก่อนคณะพยาบาลที่นี่เป็นลักษณะร่วมผลิต 
• คือ สรุปว่าเด็กที่เราสอนจะคละกัน จะมีทั้งเด็กเก่งและเด็กที่ช้าหน่ะค่ะ
• เหมือนจะมี gap ความรู้  ความสามารถ  เรื่องการคำนวณ เรื่องความจำมากเหมือนกัน
• แต่มาตอนหลังนี่  เขาแยกกันแล้ว  เลยมีแต่เด็กที่พื้นฐานใกล้ๆกันค่ะ
• จริงๆก็ต้องบอกว่าปัจจุบันนี้รู้สึกเลยค่ะว่าเวลาสอนนี่ใช้เวลาน้อยลง   เพราะเด็กจะเข้าใจเร็ว   กล้าคิด  กล้าถาม 
• แต่ก็อย่างที่คุณเม้งบอกแหละค่ะว่ารู้สึกท้าทายเวลาเจอเด็กที่อาจจะช้าไปบ้าง 
• ในสถานภาพที่เป็นอาจารย์ผู้น้อยที่ไม่ได้มีบทบาทในการบริหารจัดการกับปัญหาเชิงนโยบาย  ก็ได้แต่  ให้เวลาเด็กที่ช้ามากขึ้นค่ะ  สอน  อธิบาย  ยกตัวอย่าง ให้แบบฝึกหัดไปทำเป็นการบ้าน 
• บางทีก็นัดเค้ามาเลยค่ะ  คัดดาวเด่นออกมาเลยมาติวกัน  จะได้ทันเพื่อนๆ  จนกว่าเค้ายิ้มได้ไม่ทำหน้าตาแบบคิ้วผูกโบว์อีกนั่นแหละ55 
• ก็ไม่ได้รู้สึกว่าเหน็ดเหนื่อยอะไรมากมาย  แต่คิดยาวๆไปว่าถ้าเค้าทำไม่ได้หรือไม่เข้าใจมันคงจะส่งผลในอนาคต  เพราะเป็นวิชาชีพที่ต้องทำกับคนด้วยแล้ว  
• แต่เด็กในกลุ่มนี้เค้าก็มีอะไรที่เป็นnatureของเค้าที่น่ารักๆนะค่ะ  เท่าที่สัมผัสเค้าจะมีน้ำจิตน้ำใจมาก  สัมมาคารวะ  อะไรอย่างนี้
• จริงๆมีตัวอย่างที่จำได้ที่ประทับใจหลายอย่าง  แต่เกรงจะยาวไป  เอาเท่านี้ก่อนค่ะ555

• เอ  จะว่าไปแล้วปัญหาเด็กอ่อนไม่เฉพาะแต่มหาลัยนะคะ  ม.ต้น หรือ ม.ปลายก็เจอแยะเลยค่ะ  เราไม่สามารถปฏิเสธเด็กได้เลย  เพราะนโยบายกระทรวงฯ มีว่าเด็กอยากเรียนต้องได้เรียนนี่คะ  โดยเฉพาะ  ม.ต้น  ซึ่งถือเป็นการศึกษาภาคบังคับ  เราไม่รับก้อไม่ได้ค่ะ  โดยเฉพาะโรงเรียนที่อยู่ไกลเมืองหลวงหรือไกลจากตัวเมืองอย่างที่คุณเม้งว่ามาน่ะค่ะเด็กที่เข้ามาสมัครที่เราจะอ่านหนังสือไม่ค่อยออก หรือไม่ออกเลยก็ต้องรับหมดล่ะค่ะ  (หัวกะทิหน่อยคงต้องไปโรงเรียนดังๆ ก่อน) พวกเราครูนอกๆ หรือห่างไกลเมืองก้อเลยหนักหน่อย  ต้องขุนค่ะ   ( เหมือนลูกหมูเนอะ ) แล้วพื้นฐานแตกต่างกันมากๆ ด้วย  จะให้ซำชั้นเหมือนเมื่อก่อนก็ทำไม่ได้  มันเหมือนปล่อยกันไปเรื่อยๆ  อาจจะเพราะการประเมินคุณภาพสถานศึกษาเป็นตัวบังคับอยู่มังคะ  แต่ละโรงเรียนทั้งประถม และมัธยม  เลยต้องทำการปล่อยเกรดกันเต็มพิกัด เพื่อรักษาหน้าโรงเรียนตัวเอง แต่จริงๆ ในตัวเด็กเองแทบจะไม่มีอะไรเท่าไหร่เลย  เหมือนถูกเตะโด่งไปเรื่อยๆ  น่าสงสารค่ะ 
• เมื่อไหร่จะได้รับการแก้ไขนโยบายกันเสียที  บางทีนโยบายเก่าๆ บางตัวก็น่าจะใช้ได้ดี  ในบางสภาพท้องถิ่นนะคะ 

แสงตะวัน

• ขอบคุณพี่มากเลยครับที่เข้ามาแลกเปลี่ยนประสบการณ์ร่วมกันนะครับ
• พระอรหันต์ของผมที่บ้านทั้งสองท่าน ก็สนับสนุนผมมาตลอดครับในเรื่องการศึกษา พระอรหันต์ท่านที่อุ้มท้องผมมา ก็บอกว่าท่านไม่ได้เรียนมาแล้วท่านอยากให้ลูกได้เรียนชดเชยที่ท่านไม่ได้เรียนครับ
• ผมก็จะใช้เวลาที่เหลือคืนบางอย่างที่ผมได้รับการสนับสนุนคือท่านพระอรหันต์ของผมผ่านความรู้ที่ผมพอจะมีบ้างครับ คืนไปในรูปแบบเกษตรกรรมและคำแนะนำครับ
• ขอบคุณมากๆ นะครับ

สวัสดีครับท่านคุณครูเม้ง

•        จิบน้ำชาก่อนครับ
• ขอแอบนิยมชมชอบ
• หน้าที่คนเราเกิดมา ต้องแก้ปัญหา
• คนเราเกิดมา ต้องไม่สร้างปัญหา
• สร้างมาตรฐานตัวเองให้ชัดเจน
• เป้าหมายเล็งให้ถูกจุด
• ตั้งจุดหมายให้ชัดเจน (ระยะการแก้ปัญหา)
• คุณครู เป็นงานที่อยู่เบื้องหลังสิ่งทั้งมวล
• สร้างกระแสประชานิยมไม่ได้
• ต้องมีความอดทนอย่างสูง
•         จิบชาอีกครั้ง    

สวัสดีครับ พี่เม้ง

ตาลายอ่านแล้วมึนเลย พอดีจอมันแสงจ้าไป

เอะวันนี้ยังไม่ได้แซวพี่เทพเลย อิอิ

ajarncath phamui

สวัสดีครับ อาจารย์

• ใช่ครับ ทุกอย่างเป็นเรื่องน่าท้าทายครับ ผมมีคำตอบส่วนหนึ่ง แต่ต้องลองทำดูก่อนครับ
• ที่ผมคิดไว้คือหาทีมเสริมพื้นฐาน ม.ต้น ม.ปลาย ในวิชาที่เค้าขาด โดยมีข้อมูลจากผลการสอบพื้นฐานครับ
• แล้วก็มีทีมอาจารย์ช่วยสอนเสริม หรือสร้างทีมติว อาจจะใช้รุ่นพี่ปีสองสามสี่ มาช่วยติวด้วยครับ
• เด็กที่อยากเรียน และมีผลการเรียนต่ำ(อาจจะหัวดีนะครับ หลังจากที่ให้แนวทางที่ถูกต้องเด็กเหล่านี้อาจจะเป็นเพชรเลยนะครับ)
• ผมว่าช่วงการเรียนของเค้า อย่าง ป.ตรี ก็มีช่วงให้เรียน 4-8 ปี ดังนั้นแต่ละคนก็จะเรียนในช่วงนี้จนเค้าพร้อม ผมว่าให้เค้าจบแบบมีคุณภาพ แม้ว่าจะใช้เวลาช้ากว่าปกติซักปีสองปี ก็ไม่เสียหายอะไร หากเค้ามีคุณภาพต่อไปสังคมก็จะมีคณภาพตามมาด้วยครับ
• ขอบคุณมากๆ นะครับ เข้ามาถกกันต่อได้เลยครับ ยาวแค่ไหนก็จะลุยครับ

Lioness_ann

สวัสดีครับคุณแอน

• ปัญหาความอ่อนแอ คงส่งผลมาตั้งแต่ประถม ป. 1 เลยหล่ะครับ ที่มีการส่งต่อมาเป็นทอดๆ ครับ เพราะนโยบายไม่ซ้ำชั้นด้วยครับ ประกอบกันหลายๆ อย่างครับ ก็ส่งทอดๆ มาเรื่อยๆ จน จบ ป.หก แล้วอ่านหนังสือไม่ออก เขียนไม่ได้ก็มีครับ
• ส่งทอดต่อมาถึง ม.ต้น ม.ปลาย แล้วก็เข้าไปให้มหาวิทยาลัยต่อๆ กันไปเรื่อยๆ ครับ เป็นห่วงโซ่ครับ
• หากอาจารย์มหาวิทยาลัยอยากจะสอนง่ายๆ ในระดับอุดมศึกษาก็ต้องหาทางส่งเสริมการสอน ประถม มัธยมด้วยครับ รวมไปถึงสายอาชีพด้วยครับ
• จะพัฒนาเด็ก ก็ต้องพัฒนาครูกันต่อครับ
• ขอบคุณมากๆ เลยครับ

Lioness_ann

• เรื่องปล่อยเกรด คงเพราะรูปแบบการหาลูกค้าด้วยส่วนหนึ่งครับ ในการทำชื่อเสียงเพื่อเป้าหมายใดๆ ก็แล้วแต่ครับ
• แต่ผลปัญหาจะเกิดกับตัวเด็กเองในอนาคตครับ อยู่ที่ว่าเด็กเข้าไปเรียนแล้วจะปรับตัวได้ดีแค่ไหนครับ อันนี้อยู่ที่โรงเรียนว่าจะฉีดวัคซีนให้เด็กได้ดีแค่ไหนครับ
• ผมถึงแนะนำให้จัดการการศึกษาแยกจากการเมืองหากทำได้ เพราะการศึกษาห้ามพัง แล้วต้องต่อเนื่อง การเมืองสี่ปีว่ากันทีหนึ่งครับ
• โชคดีและสู้กันต่อไปครับ ส่งเสริมกันต่อไปครับ

สิทธิรักษ์

สวัสดีครับคุณสิทธิรักษ์

• จิบน้ำชา น้อรก
• ขอบคุณมากๆ นะครับ สำหรับทุกข้อคิดเห็นดีๆ นะครับ
• เป็นครูต้องอดทนและสู้กันต่อไปครับ แต่ต้องพัฒนาตัวเองด้วยครับ ผมว่าทำกันในวงที่ทำได้ก็ได้ครับ หากระบบใหญ่ทำไม่ได้ ก็ทำลูกศิษย์ ที่ดูแลให้ดีที่สุดก่อน หากดีแล้วระบบจะดีขึ้นไปเอง
• บางที่ผมได้ยินว่า เด็กเลือกเรียนกับอาจารย์ด้วยนะครับ
• ผมเคยคิดเลยครับ ว่าอาจจะต้องเริ่มปูพื้นฐาน ม.ต้นก็ได้ หากเด็กยังขาดอยู่ คงต้องทำให้เด็ก เพื่อการเรียนการสอนในวิชาที่สูง ขึ้นไปจะได้มีฐานที่ดี แล้วสอนได้ง่ายขึ้นๆ ไปครับ
• ขอบคุณมากๆ นะครับ

ลูกพ่อพิฆเนศ

สวัสดีครับ

• อ่านแล้วมึนเลยใช่ไหมครับ แย่เลยครับ พี่ก็พิมพ์แบบโทนเดียวกันเลยครับ ตัวอักษรเพียบ ยาวรีเลยครับ
• ผ่อนคลายสายตานะครับผม สู้ๆ นะครับ โชคดีในการทำงานนะครับ

• สวัสดีครับคุณ anita
• อย่าเพิ่งสับสนนะครับ ผมเชื่อว่าคุณทำได้ครับ อาจจะพูดคุยกับคุณครูท่านอื่นและคุณครูใหญ่ดูก่อนนะครับ
• จริงๆ แล้ว อาจจะไม่มีอะไรก็ได้นะครับ หากคุณทำแล้วอาจจะทำได้ดีก็ได้นะครับ อาจจะเป็นการดีเสียอีกที่คุณได้สอนภาษาไทย แล้วก็ภาษาอังกฤษด้วย
• ขอเป็นกำลังใจนะครับ หากไม่สบายใจอะไรก็มาโพสต์ไว้ไดครับผม ด้วยความยินดียิ่งครับ
• ขอให้โชคดีนะครับ

• สวัสดีค่ะน้องเม้ง  :)
• ถ้าไม่ได้แสดงความคิดเห็นในบันทึกนี้ด้วย คืนนี้อาจนอนไม่หลับอะค่ะ
• ดีใจที่รู้ว่าเคยมาสอบแถว รภ.นครศรีฯด้วยนะคะ เส้นทางการเป็นครูของน้องเม้งชัดดีจัง คือรู้เป้าหมายตั้งแต่ต้นว่าจะออกไปเป็นอะไร  
• ของพี่แอมป์ด้วยว่าพ่อแม่ญาติพี่น้องเป็นครู และเป็นข้าราชบริพาร  จึงนึกอย่างอื่นไม่ออก   จริงแล้วคือไม่ได้นึก...คือเป็นไปเองโดยอัตโนมัติ  จะเห็นได้จากการบ่นยาวๆ....  จากนั้นก็จะถามว่า   " เข้าใจมั้ย?" ... อิอิ
• เมื่อมาเป็นครู  มีเด็กๆหลงเข้ามาเรียนด้วย  พี่จะคุยกับเขาก่อนว่าเข้ามาเรียนเพื่ออะไร ( เรียนไม่เก่งไม่เป็นไร ขอให้มีเป้าหมายไว้ก่อน)
• เมื่อเด็กตอบพร้อมกันว่าเพื่อไม่ให้ตกงาน  พี่ก็บอกว่าดีมาก  ที่จะฝึกให้ทำงานอย่างหนักต่อไปนี้  ก็เพื่อให้มีคุณสมบัติที่ทำให้เขา  อยากเอาไว้  ไม่ใช่อยากเอาทิ้ง  รับได้ไหม
• พอเขาหลวมตัวตอบว่ารับได้เป็นเสียงเดียวกัน  พี่ก็ทะลุ่มทะลุยฝึกนิสัย ฝึกงาน และฝึกทักษะการรู้เท่าทันการสื่อสารแถมเป็นแพ็กเกจไปพร้อมๆกัน  ตลอดสี่ปีการศึกษา  และยังสนุกสนานมาจนบัดนี้  คือพี่น่ะสนุก....ส่วนเด็กๆ...ต้องไปถามเธออีกที :)
• อาพี่คนหนึ่ง เป็นครูสอนเลขที่ราชภัฏ  สอนไว้ว่า  แอมป์ลองเอาสี่ปีหารอายุราชการดู  ก็จะเห็นว่าเรามีเวลาจำกัด  สร้างเด็กได้ไม่กี่รุ่น  แต่ละรู่นก็ไม่ได้แปลว่าจะ "สร้าง"ได้จริงๆทุกคน   ดังนั้น  เมื่อมีโอกาสจงทำให้เต็มที่ 
• พ่อพี่ซึ่งเป็นครูสอนเลขที่ราชภัฏเหมือนกัน  สอนลูกศิษย์ว่า  ถ้าเป็นโจร... ก็จงเป็นหัวหน้าโจร  (คือลูกศิษย์เขาเอามาล้อกันจนบัดนี้)ปรากฏว่าลูกศิษย์ฝึกหัดครูสมัยนั้นเป็นครูใหญ่กันยกรุ่น
•  ของพี่ จะออกหัวออกก้อยยังไงมั่งก็ไม่รู้  แต่พี่อยากสอนคน ให้เตรียมตัวเป็นคุณพ่อคุณแม่ที่ดี  เขาจะได้ไปสร้างครอบครัวที่ดี ทำให้สังคมเข้มแข็งในอนาคต  พี่เลยพูดเพื่อให้ข้อคิดบ่อยๆว่า " จะไปแต่งงาน"  เป็นกุศโลบายเพื่อให้เขาตระหนักถึงการผูกพันกันด้วยความรับผิดชอบสูงสุด  คือพี่ตั้งใจสอนอย่างนี้จริงๆ
• ตอนนี้เขาจะเข้าใจกันว่าอย่างไรบ้างพี่ก็ไม่ใคร่แน่ใจ  ..เห็นพูดอย่างนี้ทีไรเด็กๆฮากันครืนทุกที ...กลุ้มใจชะมัดอะค่ะ   :)

ดอกไม้ทะเล

สวัสดีครับพี่แอมป์

• ขอบคุณมากๆ เลยครับ
• ที่สถาบันราชภัฏนครศรีธรรมราช ตอนนี้ประกาศผลออกมา ผมได้ที่หนึ่งด้วยครับ ซึ่งรู้สึกว่าจะรับทั้งหมดสิบคนครับ แต่เค้าจะมีสำรองเอาไว้อีกซักสิบคนมั้งครับ
• เป็นสาขาคณิตศาสตร์เช่นกันครับ ก็ทำให้ญาติๆ เสียดายเหมือนกันครับ ซึ่งเป็นคุรุทายาทนะครับ ญาติเค้าเสียดายที่ผมไปเลือกเรียนที่ปัตตานี เป็นคณะวิทย์เทคโน ในสาขาคณิตศาสตร์ประยุกต์นะครับ
• ตอนผมเห็นประวัติพี่ตอนเข้ามาใหม่ๆ ก็ทำให้ผมนึกถึงเหตุการณ์การสอบได้ที่นั่นเช่นกันนะครับ แต่ว่าพี่ไม่ต้องน้อยใจนะครับ ที่ผมไม่ได้ไปเรียนที่นั่น แต่ผมวางแผนโครงการหนึ่งไว้ในอนาคต ไว้ถึงเวลาพร้อมได้พูดคุยกันจะได้ขอคำแนะนำด้วยครับ กะว่าจะทำให้ทั่วภาคใต้ก่อน หากทำได้ แต่จะเน้นในส่วนล่างก่อนครับ เป็นโครงการแนะแนวการศึกษานะครับ คงต้องขอความร่วมมือจากพี่นะครับ
• ผมว่าพี่โชคดีนะครับ ที่ได้สอนที่นั่น และมีพ่อแม่ ญาติ ทำงานเป็นครูอยู่แล้วครับ
• ดีใจนะคับที่พี่หันมาให้ความสำคัญของครอบครัว เพราะตรงนั้นคือ ต้นตอของการพัฒนาคนนะครับ แต่ต้องช่วยและร่วมมือกันในการพัฒนาร่วมกันครับ
• ขอบคุณมากๆ นะครับ ยังไงก็ให้กำลังใจตลอดนะครับ ขอให้พี่โชคดี กลับไปนครคงได้เจอกันครับ เพราะบ้านผมก็อยู่นครนั่นหล่ะครับ เพียงแต่ผมย้ายตัวไปอยู่ที่ปัตตานีเสียแล้ว ซึ่งตอนนี้ น้องสาวผมก็เป็นพี่คนโตในสำเนาทะเบียนบ้านครับ อิๆ

anita

สวัสดีครับคุณ Anita

• Good evening teacher, I am fine thank you and you. ------------Sit down please--------, thank you teacher. :))
• ทำให้นึกถึงสมัยเรียน ป.ห้า ครับ ผมเขียนชื่อผม ก่อนไปเรียนภาษาอังกฤษในชั้น ป.5 คือแบบว่าร้อนวิชา ท่องอักษรภาษาอังกฤษได้หมดในช่วงปิดเทอม หลังจากจบ ป.4
• คุณครูทราบไหมว่าผมเขียนชื่อผมว่าอย่างไร
  
  SMPR  (อ่านว่าอะไรครับคุณครู)
  
• ผมว่าคุณโชคดีที่ได้สอนทั้งภาษาไทยและอังกฤษ นั่นคือการทำให้เรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องเดียวให้มีการผสมผสานในตัววิชาเข้าหากันได้ครับ
• อาจจะใช่มุกตลกลงไป เกมส์ลงไปในการเรียน ภาพ เพลง ดนตรีพื้นบ้าน หรือจากที่อื่นๆ ให้เด็กได้ปรับตัว และเจอความหลากหลาย
• ทำการเรียนให้สนุกมีแรงจูงใจให้เด็กอยากค้นหาความรู้ อะไรทำนองนี้ครับ ผมว่าคุณอนิตาทำได้สบายอยู่แล้วครับ
• ส่วนตัวผมเองก็ไม่ได้เชี่ยวชาญอะไรหรอกนะครับ มั่วๆ ไปเรื่อยๆครับ ลองผิดลองถูกไปครับ บทเรียนที่ดีก็ฝั่งอยู่ในการลองผิดลองถูกนั้นหล่ะครับ ใช้เหตุผลมองปัญหา กับแบบไม่ใช้เหตุผลมอง ผมว่าสนุกดี สอนตัวเราเองด้วยครับ
• ขอให้คุณครูโชคดีนะครับ เป็นกำลังใจให้คุณครูในแดนใต้นะครับ ว่าแต่ว่าสอนที่นราฯ หรือเปล่าครับ

anita

สวัสดีครับคุณต้า

• ผมว่าคุณโชคดีครับ ที่ได้มีโอกาสสอนประถม คุณเคยคิดหนักไหมตอนสอน มัธยมว่าเด็กเค้าอาจจะมีพื้นฐานบางที่ที่คุณอยากจะเสริม แต่ตอนนี้คุณมีโอกาสนั้นแล้วครับ
• เป็นครูประถม เราไม่ทราบว่าเด็กแต่ละคนที่นั่งอยู่ในห้องเค้าจะได้เป็นอะไรกันบ้าง เราก็สอนให้เค้ามีพื้นฐานโดยครอบคลุมทุกๆ ด้านครับ ส่วนความเด่นของแต่ละคน หน่อในวิชาต่างๆ เค้าจะค่อยๆ งอกขึ้นมาเองครับ
• ผมเองก็สนุกกับการเรียนในตอน ป.สอง ป.สามมากๆ เลยครับ เพราะตอนนั้นผมมีคุณครูประจำชั้นน่ารักมากๆ ครับ
• มีอะไรให้ทำ เล่น ศิลป์ วาดภาพ เกมส์คิดเลข
• เราก็ทำตัวเป็นเด็กๆ ไปด้วยครับ เราจะเข้าใจเด็ก คิดถึงกระบวนการเรียนรู้ของเค้า ผมยังอยากจะทำวิจัยกับเด็กของตัวเองเลยครับ (ฝันหวานไว้นะครับ) น่าจะสนุกดูพัฒนาการของเค้า การเรียนรู้ในแต่ละช่วง ทำให้เราเข้าใจอะไรมากๆขึ้นครับ
• สำหรับครอบครัว อิๆ ถึงเวลาคงมาเองครับ จากที่ไม่เคยคิดเดี๋ยวจะคิดเองหล่ะครับ ตามจังหวะของชีวิตครับ
• พอคุณเข้ามาทักทายทำให้ผมนึกถึงน้องโซโลมอน (น้องเบน) เด็กชายตัวน้อยของผมที่เรียนอยู่ที่นราธิวาสเหมือนกันครับ
• ขอบคุณมากครับ

anita

• สวัสดีครับคุณต้า
• น้องเบนที่ผมหมายถึง คือหนุ่มน้อยคนนี้นะครับ
• http://gotoknow.org/profile/antony เด็กน้อยคนนี้นะครับ
  
• คุณรู้จักไหมหล่ะครับ สุดหล่อคนนี้ 
• ขอบคุณมากๆ นะครับผม

น้องเม้ง

ตามไปเลือกกีฬาให้เหมยซานหน่อยนะคะ

เหมยซานไม่ยอมไปโรงเรียนค่ะ

http://gotoknow.org/blog/sompornp/93459

Miss somporn poungpratoom

สวัสดีครับพี่สาว

• เดี๋ยวตามไปคับผม
• อิๆๆๆๆ ขอบคุณมากครับ

anita

สวัสดีครับคุณต้า

• ขอบคุณมากๆ นะครับผม
• ถ่ายรูปมาอวดผมด้วยนะครับ
• โชคดีนะครับผม